U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Dus toch.....
Poeh...Dit schrijf ik even van me af hoor...ik krijg net een belletje van de begraafplaats....voorjaar 2015 wordt het grafje van mijn dochter geruimd....eigenlijk zijn het graven voor 10 jaar, maar men wilde de kindergraven zo lang mogelijk ongemoeid laten, ze ligt daar al 23 jaar.....
en men wilde ons nu alvast dit besluit meedelen, en vertellen dat we eind 2014 alle info met de post kunnen verwachten.
Heel netjes dus van hen, toch fijner dan het ineens op een bord te zien staan. Poeh....ik ben er stil van.
Ja, ik zag het, wat een toeval. Ik overwoog nog om te reageren,ik ben benieuwd naar de reacties, over drie weken inderdaad, dat stond erbij.
In je hart
Wat naar Fiorucci dat je voor deze keuze komt te staan. Het liefst wil je dat er in dit soort omstandigheden nooit iets verandert.
Wij hadden de as van ons zoontje uitgestrooid bij een grote oude beuk in een mooi bos in de buurt en onder een rododenderonstruik waar hij graag speelde in datzelfde bos.
De beuk van zeker 200 jaar oud overleefde een paar jaar terug een storm niet. De rododenderons zijn dit jaar volledig weggehaald. Iedere keer was het een schok, maar ook iedere keer volgde het besef dat hij niet daar is. Hij is in ons hart, in onze liefde voor hem.
Wat je ook besluit te doen met het graf van jullie dochter. Zij zal altijd bij jullie zijn, zolang er met liefde aan haar gedacht wordt.
Wij hebben thuis een plekje voor onze zoon gemaakt. Er brandt altijd wel een kaarsje of wierook, de kinderen en wij leggen er vanalles bij en halen het weer weg. Van legobouwsels, vogelveren, mooie stenen, boomschors tot bloemen. Een voortdurend veranderend altaartje. Dat is mijn plekje om even bij te gaan zitten als ik hem dichtbij wil voelen. En het fijne is dat we dit plekje overal kunnen inrichten. Dus ook op vakantie gaat er altijd een foto van hem mee en maken we op ons vakantieadres een plekje waar hij, goed in het zicht, erbij kan zijn.
Ik hoop dat jullie een beslissing kunnen nemen waar jullie vrede mee hebben.
Mayte
Wat fijn om jou hier weer even te lezen.
Mayte
Hoi Mayte! Het scheelt wel dat wij altijd al wisten dat deze keuze ooit een keer gemaakt zou moeten worden. Sterker nog, we hebben eigenlijk nog 13 jaar extra tijd gekregen. Dus in die zin boffen we nog. Voor ons is ze allang niet meer op die plek. Vroeger ervaarden we dat heel anders, maar nu is het voor ons een plekje wat we netjes houden, maar ze is daar niet.
Ik voel haar aanwezigheid meer als ik in de natuur iets onverwacht tegenkom, een vlinder in de winter ofzo. Of als precies op moederdag ineens tientallen vergeetmenietjes bloeien.