U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wie kan mij dit uitleggen?[vaste gebeden of 'eigen']
Laat ik even voorop stellen dat ik iedereen in zijn waarde laat. Leven en laten leven is mijn motto.
Door het draadje hierboven kom ik op het volgende.
Mijn schoonouders bidden voor/na het eten altijd onze vader. En ja dan ook altijd hardop, behalve in restaurant dan in stilte.
Maar als je onze vader opdreun, waar ben je God dan dankbaar voor?? Dat zijn voorgekauwde woorden. Die zeggen toch helemaal niets over je eigen dankbaarheid?
Ik vind het dan (vaak) in de amerikaanse series/films mooier, daarin danken ze de Heer, voor het goede dat hun ovekomt. Bijv dankbaar dat die operatie goed is gegaan. Dat er een baby verwacht word... enz. Vaak vragen ze dan ook om steun voor jan en piet die het zo moeilijk hebben.
Eigenlijk vind ik dit een veel mooiere manier om je dankbaarheid naar God te uiten.
Zelf "Bid" ik tot de hogere sferen. Ik heb geen geloof in de God zoals de geloven het omschrijven. Maar dat er meer is, daar ben ik van overtuigd. Alleen heeft het bij mij geen naam..
En ik doe het meer op de manier zoals je in de films kan zien. Ik doe het dan ook niet dagelijks, en ook niet tijdens de maaltijd. Mijn man moet namelijk hard werken voor die boterham.
Kan iemand mij dit uitleggen? Of zie ik het verkeerd, en word dit alleen in mijn schoonfamilie zo gedaan? (alle neven/nichten/ooms/tantes)
Of heeft het te maken met hoe je je geloof beleid?
Houvast
Ik denk dat het onze vader voor mij meer houvast biedt.
zo van: het is genoeg dat gebed te volgen meer is in principe niet nodig.
Misschien tegelijkertijd ook met de gedachte dat dit ook daarboven wel gewaardeerd wordt.
Dat betekend niet dat ik niet op andere momenten een gebed kan hebben waar ik wel hardop denkend mijn vragen, opmerkingen en andere kwesties voorleg.
Fragfood
Ohh sorry dat heb ik dan inderdaad verkeerd gelezen en daardoor een verkeerde conclusie getrokken.
Ik snap nu hoe je het bedoelde met oog op, in het openbaar hardop bidden.
Dan kan je inderdaad discussies krijgen die nergens toe leiden.
Ik kan me het wel voorstellen dat je het onze vader als houvast gebruik, maar omdat mijn schoonfamilie dat alleen maar bidden (naar wat ik begrijp van mijn man) dan denk ik, waar is dan je eigen invulling? Waaraan zie je, dat je een eigen invulling geeft aan het geloof? Is het dan niet alleen maar de kerk en het woord van God (of zoals het onze vader van Jezus) volgen? Je kan het woord van God op allerlei manieren interpeteren. Waarom dan alleen zo opvatten zoals je kerk het opvat? Snap je
Hier dus best veel die zeggen, wij geven het bidden een eigen invulling, en vinden het fijn om het onze vader te gebruiken voor wanneer je met meerdere bent. Of gebruiken het onze vader als houvast.
Eigen invulling
De eigen invulling is denk ik meer dan alleen het onze vader. In principe is dat al een deel van je eigen invulling, je kiest er uiteindelijk zelf voor om het onze vader te bidden. Wat volgens Jezus ook genoeg moet zijn.
Ook de gemeente of kerkgenootschap waar je heen gaat is een deel van je eigen invulling. Ikzelf ben evangelisch en katholiek opgevoed. Desondanks ga ik zelf nu naar de doopsgezinde gemeente. Ook dit is een eigen keuze.
Nu weet ik dat sommigen gewoon naar de kerk gaan waarin ze zijn opgegroeid en deze gewoontes vast houden. Je kan je natuurlijk afvragen wat daarin de eigen invulling is. Maar ook dit is natuurlijk een eigen keuze en dus ook een eigen invulling.
Uiteindelijk is het natuurlijk ook veel meer dan alleen bidden. Bidden is daar maar een onderdeel van.
In het geloof liggen je normen en waarden en je invulling van het leven in het algemeen. Ga je strak volgens vooropgezette regels door het leven of test jij je eigen houding veelvuldig ten opzichte van wat het geloof je verteld. Het is allemaal een invulling.
Ik zelf kies er voor om continue mijn eigen gedachten over het geloof en hoe ik, volgens de bijbel, mijn leven zou moeten leiden. Tegelijkertijd probeer ik niet dogmatisch te zijn in mijn mening en gedachtes. Wat ook betekend dat ik mijzelf soms moet proberen terug te roepen. En natuurlijk ben ik het ene moment veel stricter in het geloof dan de andere moment.