Hotline - een op een...

Vraagje anoniempje

Hoi, even een vraagje, je zegt wel de kracht van gebed te erkennen, naar wie bid je dan? Niet naar God maar naar jezelf of zo? Is bidden voor jou hetzelfde als mediteren?

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt. Meer overdenken.

Hmmm

Niet christelijken verwijten soms dat geloof zo vaag is. Eerlijk gezegd vind ik Anoniempjes betoog niet veel helderder. Maar dat geeft niet. Het is wel interessant om te kijken hoe een ander over religie denkt. Waar je mij al kwijt bent, is waar je zegt dat dit leven niet zo belangrijk is. Waarom met ik dan zoveel leren in de 'schooltijd'? Waarom moet ik groeien als er niets is om naar toe te groeien?

Boven zo beneden, zo binnen zo buiten

Ja dat vind ik ook, dat God ook in mij huist. Maar dat zegt niet dat Hij of Zij ook buiten mij is. En het alleen maar in jezelf zoeken Anoniempje, dan hoef je ook geen bos bloemen meer te kopen want die schoonheid zit toch in jezelf, en je niet meer te laten vertederen door een puppie want dat speelse zit toch in jezelf. Ja, dat is allemaal goed en wel maar zolang ik nog niet de grootsheid heb van Christus (of Boeddha of Maria) merk ik wel degelijk dat ik mij in meditatie tot een van hen kan richten en door hen de grootsheid van mijn eigen ziel ervaren. Ik kan dat ook niet doen en dan ook mijn ziel en God daarin ervaren. Maar ik merk dat mijn ego daar makkelijker parten in speelt. Ik voel dus een persoonlijke band met Christus (en Maria en nog zo een handjevol verlichte zielen). God is mijn beste vriend(in). Ik voel een diepe, mystieke band met God en Christus waarvoor ik intens dankbaar ben. Ik voel ook dat ik niet tot hen hoef te bidden maar door meditatie (of dans, liefde voor anderen, schrijven, etc) mijn Ziel kan ervaren, maar het is wel heerlijk zo, samen in het licht wat wij zijn. Waarom niet? Waarom zou ik niet willen ervaren hoeveel er van mij gehouden wordt?
Bijbel heb ik eigenlijk niet veel mee (behalve Bergrede en Onze Vader), ik ervaar in de realiteit van het nu meer liefde van God dan in dat boek.

MR

Maar dat zegt niet dat Hij of Zij ook buiten mij is. moet zijn:
Maar dat zegt niet dat Hij of Zij niet ook buiten mij is.

Anoniempje

'je zult je tijdens meditatie niet tot Boeddha richten" Ja dat doe ik wel en daar ga jij niet over hoor. Je hoeft mij niet te gaan onderrichten hoe het Boeddhisme in elkaar zit.
Ik vertel persoonlijke ervaringen. Jouw verhaal komt me voor als weer een nieuwe leer HHZ (hoe-het-zit). Zoals ik al eens tegen een, zich boeddistisch noemende schoonzus zei: ooit zal jij waarschijnlijk moeten erkennen dat er een God is, net als ik zal moeten erkennen dat die er niet is'. Iemand anders zei daarover: tjee wat een Boeddhistische opmerking eigenlijk.
Maar anoniempje: onderwijs mij niet, vertel mij je ervaringen.

Woorden anoniempje

het gaat niet om woorden (is het bidden of mediteren) anoniempje het gaat om ervaringen. Want ik ervaar bijvoorbeeld God en stilte als één (en meer). Wat zijn jouw ervaringen?

MR

Hey anoniempje

Jij leek mij zo'n nuchter aards type door wat je schrijft over "onzin" en "nonsens" van het geloof, maar je gelooft wel in reincarnatie.
Dat is toch ook best wel vaag of niet?
Ik ben benieuwd hoe dat werkt bij jou. De ene vaagheid niet, de andere wel. Let op, geen aanval (ik geloof echt totaal niet in reincarnatie) maar nieuwsgierigheid!

Maar

Bij reincarnatie is het toch zo dat hoe beter je geleefd hebt, hoe beter je terugkomt? (beloning voor gedrag) - of zit ik ernaast?

Anoniempje

jij zegt: "Het zou voor mij vreemd zijn te denken dat we hier pak en beet een eeuw op aarde gegooid worden, soms de meest moeilijke dingen mee moesten maken en dat zomaar voor de lol. Er moet een diepere reden zijn, een doel."
Waarom? Met als enige argument dat het anders vreemd voor je zou zijn? Daarvoor bedenk je een heel geloof bij elkaar? Er bestaat reïncarnatie omdat jij het anders vreemd zou vinden? Met alle respect, dat kan ik niet volgen.
Ik voel me altijd als een olifant in een porseleinkast in dit soort discussies. Kan me er eigenlijk beter niet mee bemoeien. Maar ik werd zo getriggered door jouw gedachtegang dat ik het even niet kon laten.

Interessant...!

Hey Anoniempje even een vraagje om te zien hoe jij dit dan ziet:
Is het geloof in God en Jezus waarheid? Zo nee (jij zegt steeds dat het onzin is), denk je dan dat het geloof in God en Jezus verzonnen is door mensen die daar behoefte aan hebben?
In dat geval, waarom zou dat met reincarnatie dan niet zo zijn (zie de posting van Gallifrey)?

Huh?

Nog steeds geef je als argumenten: "het voelt natuurlijk aan" en "ik voel me er prettig bij". Dat vind ik volstrekt onvoldoende voor het optuigen van een geloof. Je hebt geen enkel bewijs behalve je eigen gevoel. Dan vind ik, en ik ben een echte atheist, een eeuwenoud boek dat claimt het woord van God te zijn al veel overtuigender.
Verder zeg je: "Als je niet gelovig opgevoed word, dan ga je op een gegevent moment zoeken naar antwoorden." Het lijkt wel alsof je denkt dat dat voor iedereen geldt. Je schrijft het zo algemeen. Voor mij geldt het absoluut niet. Ik heb natuurlijk ook levensvragen. Maar ik ga niet zolang aan het antwoord schaven tot ik me er prettig bij voel. Misschien is het antwoord wel gewoon dat het leven geen zin heeft.
Ik wil niemand beledigen maar ik zag net een geweldig filmpje van Tim Minchin (leren kennen dankzij dit forum) met de titel: "If you open your mind too much your brain will fall out". Ahum.....

Ik wil het niet belachelijk maken

want ik ben echt serieus als het over dit onderwerp gaat. Ik vind het zeker een interessante discussie. Maar het filmpje van Tim Minchin is in deze discussie, ondanks de hilarische titel en de grappige vorm, zeer relevant.
Welk bewijs heb je voor het bestaan van reïncarnatie?

Daar ben ik ook erg benieuwd naar Anoniempje.

Kun je het me niet even uitleggen?

Beetje zwak om me naar de bieb te verwijzen. Dan antwoord ik met een website:

http://www.skepticssa.org.au/pdf/reincarnation.pdf

Concrete vraag

Vraag over reincarnatie: weet je wie je was in een vorig leven?
De Thaise / Boeddhistische gids op onze vakantie in Thailand zei van niet. Je weet nooit wie je was en wie je worden zal.
De website van Gallifrey geeft aan dat veel mensen dezelfde persoon claimen te zijn geweest in een vorig leven, bijv. een bepaalde koning of koningin. Dat is natuurlijk raar. Maar je hoort het eigenlijk niet te weten?? Hoe zit dat?

Vind ik ook vreemd

Zit jij in het draadje hier boven, anoniempje, zo tekeer te gaan tegen religie, blijk je zelf ook te geloven, in iets anders maar ok. Ipv god is het dan energie, ipv het hiernamaals is het reïncarnatie. En waarom? Omdat je niet kunt aanvaarden dat dit leven het is. en dat zou dan ineens wetenschappelijk zijn. Er zijn ook hopen boeken over mensen die maria hebben gezien, of de stem van god hebben gehoord. Om nog maar te zwijgen over aldie verschijningen van Jezus op toast. Waarom is het zo erg dat dit leven eindig is. Des te meer reden om er alles uit te halen toch. Ik zie mijn leven niet als een voorbereiding op later, ik leef nu. Ik zou best wel willen dat er hierna nog iets leuks kwam. Maar het willen maakt het nog niet waar. En inderdaad, iedereen die zich zijn reïncarnatie herinnert is altijd iets boeiends geweest, nooit gewoon een huisvrouw of zo.

De hemel

Ik kan niet bewijzen dat de hemel bestaat. Sorry.
Ik geloof er wel in. Maar dat is moeilijk om te zeggen, omdat ik hierboven al ergens las dat het zo makkelijk is voor gelovigen steeds te roepen "dat is een gelóóf!"
Toch is het dat wel.

Ik lees mijn eigen bericht na

....en vind het wat vaag klinken ;-)
Weet niet goed hoe ik het anders moet zeggen.

Werkhypothese

Ik ga uit van reïncarnatie. Aan de ene kant vind ik het het meest logisch als je naar de levens van mensen kijkt, aan de andere kant heb ik toen ik een jaar of veertien was een soort droom/visioen gehad (ik was wel wakker)die het zo duidelijk verbeelde/uitlegde en dat staat diep in mijn ziel gegrift.
Lekker vaag dus en totaal geen reden voor andere mensen om er ook in te geloven. Maar dat hoeft ook niet voor mij. Het is mijn werkhypothese, die niet te bewijzen valt, net zoals er niet te bewijzen is voor anderen dat er een total void (niets dus) is of een hemel. Voor hen is dat weer hun werkhypothese, toch?
Ik kan me trouwens wel een leven 'herinneren' maar ja, dat kan natuurlijk ook een volkomen hersenspinsel mijnerzijds zijn, dus daar sta ik me niet op voor als zijnde bewijslast. Ik ken ook een vrouw die op bezoek is geweest bij haar ouders uit haar vorige leven. Ze was in 1956 of zo bij een vliegtuigongeluk om gekomen (herinnerde ze zich, ze wist ook haar naam nog), heeft ze opgezocht en alles klopte wel. Of het een hartelijk weerzien was, vertelt het verhaal niet.

MR

Nou is het wel zo

ja nog even: ik vind wel weer dat veel mensen die in reincarnatie geloven er te veel poeha over hun persoon om heen maken. Inderdaad, je komt nooit eens iemand tegen die zegt: goh ik voel me zo rot want gister in regressietherapie bleek dat ik een beul was in de concentratiekampen. Iedereen is altijd een slachtoffer geweest.
Maar voor mijn gevoel wordt er ook veel te lichthartig mee omgegaan wat het 'ik' zou zijn dat doorgaat. Ik bedoel, ik sta denk ik dichter bij sommige mensen in mijn huidige leven dan bij vroegere eigen levens. In die zin neigt het voor mij weer bijna naar één leven aangezien je toch niet weet hoe het was en wat er komt.
Ook valt mij op dat zo ontzettend weinig mensen bereid zijn hun eigen hypothese, geloof, niet-geloof even opzij te zetten. Nou kan ik me dat van mensen met alleen wetenschappelijk geloof nog voorstellen. Nee, dat is geen geloof dat zijn feiten, hoor ik ze zeggen. Mwoah, ik heb andere feiten die voor mij gelden, met andere paradigmata dus nee ik kan niks bewijzen in de bewijsfeitentaal van die mensen, net als zij niet kunnen bewijzen in mijn idioom dat er niets is.

MR

Bijnadoodervaring

Een bijna doodervaring is voor zover ik nu begrijp een reactie in de hersenen door tekort aan zuurstof o.a.. Zuurstofgebrek doet gekke dingen met een lichaam en ook met de geest.
Ik stel de vraag keer op keer en gek genoeg krijg ik keer op keer geen antwoord, maar hoe zit het met dieren? Zijn die dood-einde alles, of dood-nog een rondje?

Dieren - en verder

Daar hadden we het vanavond juist over, dochter en ik. Hebben dieren een ziel? Ons konijn wel, denken we dan vriendelijk. Maar een mug? Een kikker? Een bacterie niet volgens haar, dat is geen dier, maar behoort tot een ander rijk. Schimmels ook niet. Noch planten. Zij vond het hebben van een ziel samenhangen met het hebben van emoties en het zichtbaar zijn daarvan.

Nou ja, ik weet het niet hoor...

En of mensen na de dood naar de hemel (wat dat ook is... inclusief bijbelvertaalkwesties...) gaan - daarover verschillen de meningen eveneens. Ik herinner me een dominee op school die nadrukkelijk vaststelde dat dát onze bestemming niet is. Maar ik ben de kern van het betoog vergeten.
In de bijbel is trouwens een voortschrijdend inzicht te zien over dit onderwerp. Aan het begin van de bijbel, bij de aartsvaders, wordt totaal niet over een hemel gesproken. Zij gingen 'te ruste bij hun voorvaderen'. Het geloof in een voortbestaan na de dood is van latere tijden.
In het NT is men wél vast overtuigd van opstanding na de dood (wat is anders is dan voortbestaan, meer een nieuw begin in een nieuw lichaam, al is het niet in de zin van reincarnatie)

Dat boek van Van Lommel staat hier al een hele tijd in de kast, ik ben niet verder gekomen dan de eerste pagina's. Maar ik meen wel dat hij dat zuurstofgebrekverhaal ontkracht - dat kan Anoniempje vast vertellen, want die heeft het boek wél uit.

Anoniempje

Als je iets als feit en als wetenschap wilt bewijzen moet je echt met meer komen dan wat verhalen en foto's. Als je mijn link bekeken hebt dan weet je dat bepaalde reïncarnatie gevallen later helemaal niet nagetrokken konden worden. De mensen waren niet eens bekend in de dorpen waar ze zouden leven. Daarnaast denk ik dat er zoveel mensen zijn die met een of ander "merkteken" geboren worden en dat er zoveel mensen aan verwondingen en mankementen zijn overleden dat er altijd wel ergens een match te vinden zal zijn. Eén kind met een rode plek in de nek waarvan de ouder gewurgd is puur toeval. Het zou raar zijn als er op de totale wereldbevolking van meer dan 6 miljard niet zo iemand te vinden was. En als je dat verhaal dan vervolgens als kind al hoort, en je leeft in een samenleving waar in reïncarnatie gelooft wordt, dan is het niet vreemd dat je je dat later als een ander leven herinnert. Hersenen zijn rare dingen, niet betrouwbaar.
Maar goed, als jij in reïncarnatie wilt geloven dan moet je dat doen. Waar ik me aan erger is dat je hierboven met heel veel heisa allerlei geloven van andere mensen aanvalt en vervolgens zelf ook gelovig blijkt te zijn. Ik ben zeer overtuigd atheist maar ik vind niet dat ik gelovigen zo aan moet vallen. En bovendien, je weet maar nooit, misschien heb ik nog wel ongelijk ook. Een beetje respect voor andersdenkenden is in geloofskwesties wel op zijn plaats.
Maar ach, we gaan hier niet uit komen. En je hebt al gezegd dat je liever niet meer met me praat. Veel geluk dus maar met je verdere levens.

Ik sluit me aan bij gallifrey

Reïncarnatie vind ik beslist aantrekkelijker dan een hiernamaals. Omdat ik het leven hier leuk vind. En de hemel voor mij zijn aantrekkingskracht verloor toen mijn opa me vertelde dat je daar alle dag rijstepap met gouden lepels at. Ik lust geen rijstpap. Maar boeken, ook al zijn ze gechreven door klinkende namen, zijn gen bewijs. Ik heb een zeer overtuigend boek in mijn kast staan dat aantoont dat de goden buitenaardse wezens waren. Met een hoop bewijzen, tot en met het nabouwen van de ark des verbonds ten bewijze dat het een zender was. Je bent een gelovige anoniempje, daar is niks mis mee. Maar kam dan mensen die in iets anders geloven niet zo af. Laten we nou gewoon afwachten. Ooit komen we er heus wel achter.