U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vriendin zegt oppasafspraak af
Ik zit met een conflict met een vriendin X, waar ik graag wat feedback op krijg. De situatie is dat ik tien weken geleden gevraagd heb of zij komende donderdag zou willen oppassen. Zij heeft toen ja gezegd. Nu zegt ze me afgelopen maandag, dat het haar toch niet goed uitkomt en dat ze dus wil afzeggen (ze wil liever wat anders doen). Ze geeft daarbij aan dat het wel mogelijk is als ze het eerste stukje komt, omdat mijn andere oppas meestal niet zo vroeg kan.
Ik ben deze week bezig geweest oppas te regelen, maar dat ging nog niet makkelijk. Uiteindelijk heeft de 6de! die ik vroeg ja gezegd, maar die kan inderdaad niet zo vroeg. Mijn dochter vind het heel lastig om alleen thuis te zijn. Dus heb ik X aangegeven dat ik inderdaad een andere oppas gevonden had, maar dat het wel gewenst is dat ze het eerste stukje alsnog komt.
Heeft ze vandaag aangegeven dat ze ervoor kiest om ook het eerste stukje niet te komen.
Dit is trouwens niet de eerste keer dat het gebeurd dat ze afzegt, maar de vorige keren lukte het me om het te regelen.
Ik heb erover met haar gebeld, maar zij verschuilt zich (naar mijn mening) achter haar omstandigheden (die inderdaad niet rooskleurig zijn) en geeft aan dat ze toen ze het toezegde het al lastig vond, omdat het zo ver vooruit was. Daar heeft ze indertijd niets over gezegd.
Ik heb aangegeven dat ik het lastig vind dat ze op zo korte termijn dit aangeeft en dan de ruimte die er was op het laatste moment alsnog intrekt. En dat zij mij laat opdraaien voor de gevolgen van haar keuzes. Want ik kan nu morgenavond niet op tijd weg naar mijn sport en als gevolg daarvan staan 13 mensen op mij te wachten.
Het komt erop neer dat ik nu heel boos op haar ben, omdat ik het weinig betrouwbaar vind zoals zij handelt. Ik kan op deze basis haar beter niet meer vragen als oppas, want ik weet niet zeker of ze er dan wel of niet is.
Wat vinden jullie, is het terecht dat ik denk: afspraak is afspraak en alleen bij overmacht zeg je af? Of vinden jullie dat het moet kunnen dat iemand beloofd op te passen en daar een paar dagen van te voren op terugkomt, omdat ze die avond liever iets anders wil doen?
jaloers?
Nu ik je reactie lees over dat je zelf opkrabbelt uit burnout enzo: Was het dan niet zo dat jullie eerst samen in de put zaten (wat een band schept) en dat jij er nu aan het uitklimmen bent? Dat ze zich hierdoor 'eenzaam'/achtergelaten voelt en dat ze jouw opkrabbelen niet ook nog eens wil faciliteren door op te passen? Al is het maar onderbewust?
Kortom: is ze niet gewoon jaloers?
Fijn
Fijn alle feedback en zeker ook van de mensen die de andere kant ook proberen te bekijken.
Een paar reacties:
- Het is geen lieverkoekjes van dochter (8), ze is echt bang om alleen thuis te zijn, helemaal als ze niet weet wanneer de oppas precies komt en ze weet dat ik niet bereikbaar ben (geen telefoon mee op het water). Daar krijgt ze paniek aanvallen van en dat voorkom ik liever. Vriendin weet dat, want daar hebben we het kortgeleden in een andere setting nog over gehad, en ze waar daar heel begripvol over.
- Wat het opkrabbelen uit de burnout en haar eventuele jalouzie betreft, ik denk het eerlijk gezegd niet. Want ik zat eerder in die burnout en ben al langer aan het opkrabbelen, dan dat zij worstelt met haar problemen.
- Het puntje assertiviteit ontwikkelen van haar kant kan ik wel plaatsen. Ze is inderdaad ook aan het proberen meer voor haarzelf te kiezen. En ik denk dat één van de problemen is, dat ze te lief voor een ander probeert te zijn en niet goed 'nee' durft te zeggen, waardoor ze zichzelf in een vervelende situatie plaatst.
Wellicht voelt ze zich daarin ook onder druk gezet door mijn vraag om op te passen. Maar dan weet ik niet goed wat ik daarmee moet/kan doen. Bij iedere oppasvraag die ik haar stel geef ik gelijk al aan dat als ze niet kan of wil, ze dat echt mag zeggen, omdat ik meerdere mensen in mijn omgeving heb die kunnen oppassen. Als ze dan zelf aangeeft graag te willen oppassen.... dan accepteer ik dat.
Waar het voor mij op neerkomt is dit: ze hoeft niet op te passen als ze niet wil. Dus ze mag als ik de vraag stel gerust nee zeggen. Dat zeg ik iedere keer weer en af en toe zegt ze ook gewoon nee. Als ze toegezegd heeft, maar tijdig bedenkt dat het niet handig is, ook geen probleem. Ik heb begrip voor haar omstandigheden, dus probeer ik op dat moment andere oppas te krijgen. Als ze door overmacht niet kan oppassen, ook geen probleem.
Maar maandags toezeggen op te passen, en dan 1 dag (woensdags) van tevoren afzeggen, omdat ze liever ging eten met haar huisgenoot, terwijl ze weet dat ik het niet meer voor elkaar krijg daar een oplossing voor te vinden.... dat vind ik niet oké.
Misschien ben ik daar dan wel heel zwart-wit in hoor. Maar op zo'n moment zou ik zelf denken: pech gehad, had ik dat maar niet moeten beloven, maar ik laat mijn vriendin niet in de kou staan.
Mijn boosheid hierover is wel weg, de teleurstelling dat ik me zo in haar betrouwbaarheid heb vergist, die is er nog. Vooral omdat ik het gesprek met haar aangegaan ben, maar ze niet lijkt te begrijpen waarom het voor mij een probleem was...
Heeft die vriendin nou wel of niet kinderen?
Want zo niet, dan hebben mensen geen flauw idee wat ze je aandoen door kort van tevoren af te zeggen.
hier....
Ik heb een hele dominante vriendin en ikzelf durf niet zo assertief te zijn. Geloof het of niet maar ik neem vaak niet op als ze belt. Als ik niet opneem stuurt ze een whatsapp met een vraag. Ha,ha dat geeft mij de kans om niet overvallen te worden en niet nee te durven zeggen. Dan beantwoord ik haar Whatsapp nadat ik er rustig over na heb kunnen denken of ik dit wel wil of kan doen. Ha,ha echt grappig dat het zo moet. Ik vind het echt een leuke meid maar ze heeft altijd zoveel plannen en vragen daar kan ik echt niet altijd in meegaan pfffff..... Zeker niet omdat ik thuis nog een man en 3 kids heb. Dus als ze niet assertief is en ook nog geen kids heeft dan begrijp ik hoe het mis kon gaan. Het was dan vast niet haar bedoeling dat het zo gegaan is.