U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verdrietig omdat ik mijn minnaar kwijt ben
Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Vorig jaar een man ontmoet en na een aantal maanden vreemdgaan met hem smoorverliefd geworden!
Dit verliefde gevoel was wederzijds, al plannen gemaakt om samen verder te gaan (ook hij is getrouwd). Natuurlijk is dat een moeilijke beslissing je zet 2 gezinnen totaal op zijn kop. Dus veel spanningen, en soms ook twijfels maar door onze verliefdheid uiteindelijk toch wel zeker dat we samen verder wilde.
Totdat zijn vrouw een anoniem berichtje binnen kreeg met de mededeling dat haar man al meerdere keren gezien was intiem met een andere vrouw.
Hij heeft alles opgebiecht aan haar en besloten voor zijn huwelijk te gaan vechten want hij kreeg nog een tweede kans van haar!
Ik wist niet wat ik hoorde, in een klap alles voorbij! En natuurlijk weet ik dat er maar weinig mannen hun vrouw verlaten voor een andere vrouw, maar hij heeft nooit de moeite genomen om het te bespreken met me, ik heb via berichtjes moeten horen dat het over is en dat ik maar verder moest met mijn leven....
Vervolgens heeft hij me overal van geblokkeerd. Ik ben nu ontzettend verdrietig maar zit vooral vol met vragen, ik heb dit niet goed kunnen afsluiten.
Iemand ook in zo'n situatie gezeten?
aan je man vertellen
Ik heb ooit op kleine schaal puberliefdesellende gehad omdat ik vond dat ik moest opbiechten dat ik met een ander had gezoend. Vriendje heeft me meteen de deur gewezen.
Iemand zei later tegen me: "waarom heb je het verteld? Je hebt jouw probleem bij hem neergelegd en hem alleen maar ontzettend gekwetst." En ik maar denken dat ik oprecht moest zijn . . .
Ik vond daarna dus dat ik het óf niet had moeten zeggen (omdat ik wist dat het eenmalig was en het nooit meer zou doen). Óf ik had het uit moeten maken (omdat de verliefdheid over was), maar dan had ik nog steeds niet verteld dat ik met een ander had gezoend . . . Wat schoot hij er nou feitelijk mee op?
gr Angela
Angela
Wat hij er mee opschoot, is dat hij zelf een keuze kon maken, in plaats van dat die voor hem gemaakt wordt (want dat doe je als je beslist dat iemand iets niet hoeft te weten ook al is het nog zo groot en belangrijk in je leven -> waarmee ik niet per definitie jouw puberliefde bedoel, maar wel de zaken waar Lynn hier mee dealt)
angela
Ik deel je mening deels...als het bv gaat om een slippertje, one night stand, flirtje. Niet zeggen dat maakt meer kapot dan je lief is en is het niet waard. Een zware verliefdheid met dito langdurige affaire dan speelt er echt iets anders.
Dan heeft je man wel het recht om te weten wat er speelt. Er is nl ook gewoon echt werk aan de winkel. Voor allebei.
Als je de stekker eruit trekt zonder iets te zeggen heeft je man geen kans gehad. Is dat eerlijk na al die jaren en dan ook nog kinderen in het spel?
Oh wat een reacties
Had niet verwacht dat er nog reacties zouden komen. Ben er wel blij om, weet dat ik zelf de keuze moet maken maar het is wel fijn om meningen van andere te horen.
Diep van binnen weet ik dat het het beste is dat mijn minnaar elk contact heeft verbroken, het doet alleen zo'n pijn en je krijgt er het gevoel bij alsof je nooit iets betekend hebt voor hem.
Ook fijn om de "andere kant" te horen STIP, nu begrijp ik ook beter waarom hij hier voor heeft gekozen.
En wat betreft mijn huwelijk, ik ben zoals ik al eerder schreef nu gewoon niet in staat om een keuze/beslissing te maken. Ik ben bang dat ik ontzettend veel spijt krijg omdat ik een verkeerde keuze/beslissing neem.
Liefde maakt blind en dat klopt! Ik zou zo alles opgegeven hebben voor mijn minnaar terwijl ik een hele lieve man thuis heb! Dus eigenlijk de weg gewoon even kwijt??
Het besef wat ik heb gedaan, en wat ik bijna zou hebben gedaan en wat ik moet doen moet nog komen.
Dus de kans bestaat echt wel dat ik het hem nog ga vertellen, alleen niet nu.
En met een geheim leven, tja, dat is heel moeilijk!
Heb inmiddels hulp van een psycholoog, en dat was ook echt wel nodig!
lynn
Wat goed van je.
Ik herken het heel erg wat je zegt en het is echt goed als je met jezelf aan de slag gaat. Vaak is een gebeurtenis als dit een soort katalysator voor iets anders. Als je daar mbv psych bij kunt komen dan heb je daar straks veel plezier van. Of je dan wel of niet bij je man gaat blijven doet er dan minder toe. Je komt er sterker uit en dan volgen de volgende stappen vanzelf (blijven of weggaan). Niet nu overhaast beslissingen nemen die meer kapot maken dan goed doen. Veel sterkte!
Evenzo
Dankje!
Mooi verwoord.