Verder na ontrouw deel 5

Boos

Oh Ja en ook Ik ben soms woedend op hem, meestal op de fiets. Dan voel ik ineens hoe vrij ik ben en hij me dat nooit meer af gaat nemen, dat gevoel van een vrij mens te zijn.

Allerlei reacties

En dan om ook te reageren op jullie vragen/opmerkingen:
Pennestreek: Wat heerlijk dat het goed gaat met jullie! Dat wens ik iedereen toe die dit meemaakt!
Flanagan: Ja, dat ken ik, dat gevoel. Ik laat me niet meer piepelen. In plaats van hij, ben ík door het stof gegaan. Mocht hij dit nog een keer flikken, dan ben ik niet meer zo lief en begrijpend.
GitteNN/Ik ook: Vergeten doe ik het nooit. Vergeven heb ik het wel, in de zin van verder gaan en de schouders er onder zetten allebei, maar ik vertrouw hem nog altijd niet voor 100 %, nee. Dat komt niet meer terug. Die Truus vergeef ik nooit. Ik speel nog wel eens met het idee van wraak ;-)
Je bent niet slap als je blijft en vergeeft. In deze tijd van vooral aan je eigen geluk werken is het uit de mode om andermans misstappen te vergeven jegens jou. Maar ik denk dat ieder die gebleven is, kan beamen dat het verdomde veel kracht heeft gevergd om te blijven. Niemand kan voor jou een beslissing nemen, dat is een kwestie van je persoonlijke geweten. Niemand heeft dus ook enige grond om je te veroordelen, ben je gek.
Dus Lanza: ik begrijp je gevoel, maar deel je stellingname niet. Hoewel ik, mocht dit nog een keer voorkomen, ik beslist niet meer zo met me laat sollen. Dan mag híj door het stof. En nadat hij eenmaal gezien heeft wat het met mij gedaan heeft en dan tóch nog voor zichzelf kiezen: ja, dan denk ik niet dat ik zin heb om er opnieuw energie in te pompen. Maar dan ben ik ook meteen weg, voordat we toch weer in bed belanden. Tenslotte wil ik dan ook echt vrij zijn te kunnen trouwen met een andere man, te zijner tijd.
Miss: Precies die vragen stel ik mezelf ook. Wat als ik van hem zou scheiden, worden we er dan beter van, ik, de kinderen, hij? Het zou veel nieuwe problemen met zich meebrengen, praktische, financiële en emotionele. Hij zou binnen het jaar een ander hebben, al was het maar een neukerdje. Kan ik dat verdragen dan? Ik heb feitelijk geen keuze meer, want eenmaal vergeven blijft vergeven, dat is een beslissing die je een maal neemt en waar je niet op terugkomt, vind ik. Door te vergeven zeg ik feitelijk weer 'ja', hoewel hij zelf het huwelijk verbroken had door vreemd te gaan. Dat is geen belofte die je licht weer intrekt.
Naar dat het na jaren nog steeds niet genezen is, zo'n trauma

Miss

Je hebt gelijk hoor, wrok brengt me niets goeds. Maar de fantasieën doen me soms even goed Zoals die van jou met die strik, geweldig! Ik zag vandaag in onze Huis-aan-huiskrant een uitnodiging voor een uitje in de stad, speciaal voor singles. Toen dacht ik er wel even over dat in haar brievenbus te gooien, met de tekst erop: 'zoek het hier, ipv bij getrouwde mannen, dan spaar je veel leed uit bij hun gezinnen: wees geen egoïste en denk ook eens aan andermans behoeften.'

Haha

Jaaaahhhhh Precies dat !

Maar ze geven er echt niets om, er werd letterlijk gezegd tegen mij : ach tja, ik hield er gewoon van door Truus 1
Truus 3 of weet ik hoeveel, gaf er ook geen zak om. Vond het niet haar verantwoordelijkheid.
Nu is ze zwanger van haar eerste, en vraag me dan ook vaak af, hoe zou zij haar eigen straks voelen als dat ooit tegen haar werd gezegd als haar man haar bedriegt.

Blijf bij jezelf!
Denk aan dat wat er wel is, bijv de kinderen.
Hou je haaks!

Ergens

toch triest dat sommige vrouwen pas aan zichzelf gaan werken en zichzelf gaan ontwikkelen als er zoiets gebeurt? En een vrij mens? Dat ben je toch hopelijk altijd geweest, dat laat je je toch door niets of niemand afnemen?

Hoe afhankelijk hen je jezelf dan gemaakt? Hoeveel fijner is het om altijd voor jezelf te blijven denken, om jezelf te blijven geven, van jezelf op aan te kunnen? Ook voor die ander, waarvoor het daardoor makkelijker is van jou te houden, omdat je iemand bent en blijft, ipv te verdwijnen? Hoe kun je dat laten gebeuren, was je zelfbeeld dan zo negatief, of niet bestaand?

Waarom niet altijd in jezelf blijven investeren, omdat je altijd van waarde bent en bent geweest?

Lanza

Lanza, je bent niet in onze situatie geweest en hebt dus ook geen idee hoeveel groei de intense pijn van ontrouw je kan brengen.
Ook mij terwijl ik echt altijd een zelfstandige vrouw ben geweest die zelfontwikkeling heel belangrijk vindt. De pijn van ontrouw brengt je nog zoveel lagen dieper..

En (lang) niet iedereen

heeft van huis uit de stevige basis die jij blijkbaar hebt. Het lukt je weer om daar a. verbaasd over te doen en b. er beschuldigend over te schrijven. Alsof dat iets is wat mensen aan zichzelf te danken hebben of zo. Fijn, goed gedaan weer

Nee lanza

Mijn basis was niet te vergelijken met jou. Ik kom uit een ander nest. Een nest waar je leerde vooral jezelf opzij te zetten. Maar ik wist niet beter.
En nu wel.
Verder ga ik niet meer in op jou aannames zoals besproken in een ander draadje. Take care.

Negeer

Zullen we alstublieft niet reageren op Ms. Perfect met haar volmaakte huwelijk en voortreffelijke zelfbeeld? Ze doet me denken aan Jezus'illustratie hoe het vooral níet moest: Een Schriftgeleerde staat te bidden op straat en roept luid: 'Dank u dat ik niet ben zoals die belastinginner daar! Ik betaal netjes mijn tienden en onderhoudt de gehele Wet van Mozes!' De belastinginner op zijn beurt slaat zich op de borst en durft niet omhoog te kijken terwijl hij bidt en zegt zachtjes hoeveel berouw hij heeft van alles wat hij fout heeft gedaan.
Eén keer raden wie Lanza is?

Netjes

Wat zeg je dat netjes

Mee eens. Puinhoop gewoon uit nieuwsgierigheid, welke geloof heb je?

Ik ben laatst naar een jongeren kerkgroep geweest, ik ben wel gedoopt, etc maar deed er nooit iets mee (het geloof ) tot dit jaar, pasen was de gelegenheid. Ik kon er veel steun vinden en vond vooral het ongedwongen zo fijn. Dus ik kan me nu wel beter inleven in de gene die daar meer mee bezig zijn. Ga jij af en toe?

Miss,

Wat fijn voor je dat je een plek gevonden hebt, waar je op je gemak bent.
Misschien dat je ook op je werk mensen kent, die je kan vertrouwen. Maar praten met collega’s kan kastig zijn; je weet nooit of je ellende per ongeluk wordt doorgebriefd waardoor je op je werk ongewenst onder een vergroot ligt. Dat ernaar ik ook met familie; bemerken dat gedeelde emoties, weer aan het rollen is geslagen en dit eerder leidt tot een afstandelijkheid dan tot troost of steun want binnen familie is het al gauw dat niemand wenst zijn vingers eraan te branden.
Dergelijke ervaringen maakt dat je in een eenzaamheid terecht komt. Ik was al gelovig maar ik ga niet naar een kerk. Ik kijk naar de afleveringen van hour of power. Op tijdstippen die mij uitkomen. De spreker is meer van onze generatie. Ook dat spreekt mij aan. Het is wat anders dan in een kerkgezelschap samen zijn. Maar daar heb ik ( vrijwilliger in zorgcentrum) weer een groepje oudere dames voor; die zetten mij vaak weer met beide voeten op de vloer door hun kijk over algemene zaken.
Maar het geloof is voor mij als een persoonlijke band met God. Als ik in met hart over mijn gevoel en zorgen met hem overleg heb, voel ik rust en kracht om zaken aan te pakken ipv over gaan tot negatief gedrag. Ik wil namelijk ‘s avonds mijzelf recht in de ogen kunnen kijken.

Dus het maakt niet uit naar welke kerk je gaat, als het je maar geeft wat je nodig hebt; vertrouwen in jezelf.

——
PS @Lanza, ik zou het fijn vinden als je dit draadje verder met rust laat.

En net als jij, had ik ook een relatie die jij tot categorie geslaagd zou rekenen. ( leuk leven, geen zorgen, goed teambuilding en vaak op één lijn liggen qua meningen, verbazingen?). We zijn zelfs nog veel langer bij elkaar dan die 15? jr die jij noemde. Zelfs wel 34jr. Dat is wel twee keer zo lang!
Een paar jaar geleden vond iets plaats waar man als ik geen deel aan hadden, maar ons wel in tweestrijd bracht. Geen ontrouw of verslaving of drank, maar loyaliteitsconflict. En dan vaart die Titanic wel op een ijsschots. Zo uit het niets.
Ons schip is niet gezonken, maar wel aan herstel toe.

Roep dus niet dat dit jou nooit zal overkomen. En schrijf al helemaal niet over een laag zelfbeeld. De meeste hier hadden geen last van een laag zelfbeeld. Maar zoals bij elk mens, kan er altijd wat aan je kijk op zaken gewerkt worden.

We kunnen je wel negeren of boycotten. Maar je hebt een bord voor je kop en je blijft respectloos als een olifant door een porseleinkast banjeren. Het lijkt je niet te boeien als je je ei maar kwijt kan. Dat is pas triest.

Verbinding

Hmmm flanagan, ergens heb je gelijk.

Maar ik merk dat het mij juist ook tot een ander level heeft gebracht met een paar dierbare, die ik bewust uitgekozen heb er mee te praten, advies te vragen hoe om te gaan met zn speciaal exemplaar (mijn partner) om vooral wat handvaten te krijgen.
Mensen die mij voor zijn gegaan in zn leven(?)

Juist meer echtheid en een diepere band. Dan heb ik het over een paar oudere die in een soort gelijk leven heb gezetten. Getrouwd met narcist, sociopaat, alcolisten, mannen die nooit trouw waren.
Verder praat ik met niemand meer over de ontrouw. Dit ook omdat het bij mijn partner wel verder gaat dan een keer of 4 vreemdgaan.
Maar goed dat is meer bestemd voor een ander draadje.

Maar ik zal je advies zeker onthouden, mensen gaan toch anders naar je kijken en je beoordelen. Dat heb ook zeker wel gevoeld bij vrienden, die helaas zelf bericht waren door Truus nummer x.
En dat is wat je bedoeld.

Van een open boek ben ik wel naar een redelijk gesloten boek gegaan. Ik heb weinig keus anders lijd mijn gestel er teveel onder.
Dankje flanagan.

is lanza een truus misschien? geen idee wie ze is maar heb nooit iets van haar gelezen. was lange tijd niet meer hier. als ik hier zit gaat het niet goed met ons. dan moet ik mijn ei kwijt (egoistisch he?) en weer is het zoals in het begin....

ee nsuper warm nest met begrip van iedereen. zo fijn. het geeft rust en inzichten waarvan ik denk....daar kan ik iets mee. alleen lotgnoten kunnen dit.

dank jullie wel

Hoe gaat het hier

Fijn om toch van iedereen te lezen hoe het gaat.
En Lanza, stop ermee zo verheven te doen in alle draadjes. Dit is niet helpend. Heb je kinderen? Als je deze manier naar hen toe voorleeft dan heb ik medelijden met ze, dan kweek je ongezonde patronen.

Hier gaat het met ups en downs. We zijn nog bij elkaar, het is nu zo'n 1,5 jaar geleden. We hebben hard samen gewerkt in therapie. Man doet echt zijn best, ik ook en de tijd heelt veel. Maar het heeft mij een grote deuk opgeleverd. En bij tijd en wijle heb ik daar best veel last van. En dat neem ik hem erg kwalijk. Dat stukje ligt bij mij dat weet ik ook wel maar dat maakt wel dat ik toch nog geregeld twijfel of ik er goed aan doe om te blijven. Voor nu is het vooral omdat ik mijn gezin niet wil opbreken om diverse redenen en we zeker ook samen veel goeds hadden en hebben. Maar er is iets stuk gegaan, iets verdwenen.
En soms kan het me nog steeds rauw raken, als er in de omgeving iets over ontrouw/vreemdgaan gebeurt.
Ik lees af en toe nog eens mee en wens jullie alle goeds.

hoedan

Mooi geschreven! zo voelt het helemaal. En idd zeker als er iets in je omgeving voorbij komt. en dat komt bijna dagelijks.

ik worstel ook met wat ik ooit tegen mijn kinderen ga zeggen als hun partner dit doet. ik denk dat ik die partner rauw lust. dat maakt dat ik het zo fout vind dat ik blijf

maar idd je wil ook je gezin niet opbreken. dat heet een sterk persoon zijn. mijn kinderen hebben hier ook niet om gevraagd. maar het struggelen maakt me ook geen gezellige moeder.

Hoe mijn geloof een steun is bij dit verdriet

Miss, ik ben één van Jehovah's Getuigen. Dankzij de troost en hulp uit de Bijbel heb ik om kunnen gaan met het grote verdriet wat overspel meebrengt. Maleachi 2:13-16 is voor mij een troost, omdat er uit blijkt dat God ziet wat het aanricht bij vrouwen als hun man vreemdgaat. Je kunt, als je geen Bijbel hebt, die tekst lezen op jw.org, daar staat een online Bijbel.
Aan de Bijbelse lectuur heb ik ook veel steun. Op de website vind je bijvoorbeeld artikelen over allerlei huwelijksproblemen. Eén citaat over vergeven vind ik goed:

'Vergeven houdt in dat je een fout door de vingers ziet en boosheid loslaat. Het betekent niet dat je de fout bagatelliseert of doet alsof er niets gebeurd is.'

Verder staan er artikeltjes op over de band met je schoonouders (voor Flanagan!), het vertrouwen herstellen als een van beiden is vreemd gegaan en of vreemdgaan het einde van het huwelijk betekent. Hoedan, nogmaals, het is geen zwaktebod als je blijft, het is een persoonlijke beslissing die niemand anders voor je kan nemen. Hoewel je partner de gelofte heeft gebroken, kun jij hem lijmen door te vergeven. Dan laat jij zien dat jullie huwelijk in jouw ogen wèl grote waarde heeft. Maar als je wel besluit te scheiden, is dat evenmin verkeerd. Het is feitelijk de enige Bijbelse grond voor echtscheiding; niet jij, maar je partner heeft het verbond verbroken door vreemd te gaan immers.
Je kunt de artikelen vinden als je naar de site gaat en dan in het menu bovenaan klikt op 'Wat de bijbel leert'/huwelijk en gezin/huwelijk.

Quote:

Hoewel je partner de gelofte heeft gebroken, kun jij hem lijmen door te vergeven.

Ik lees niks over de vreemdgaande partij, die hoeft niks te doen, niks te lijmen?

Ach Lanza

Ik raad je aan om alle draadjes in de rubriek Relaties die hierover gaan (veel!) te gaan lezen. Dan zijn wij tenminste even van je af, en hopelijk hoef je hier dan niet meer van die oneindig domme vragen te stellen.

Lijkt me een

erg voor de hand liggende vraag? Waar is de verantwoordelijkheid van de partner die vreemdgaat?

Lanza, let even goed op

Eigenlijk te erg voor woorden dat ik het je uit moet leggen, maar op dit forum (en ik denk eigenlijk op alle fora) lees je altijd maar 1 kant van een verhaal. Zo ook hier. Dus die partner, die komt hier niet aan het woord. Die kunnen we dus niet bevragen over wat hij/zij doet of laat. En je kunt voor een ander niets bepalen, dus waar de verantwoordelijkheid van de partner die vreemdgaat is? Nou, bij die partner dus.

Het ging

me om de quote van Puinhoop.

Leg ik het nog een keer uit

Voor iemand met een universitaire opleiding ben je wel langzaam van begrip hoor, maar dat terzijde.

Je gaat als mens alleen maar over jezelf. Je eigen acties, gedachten, gedrag. Dus jij, als bedrogen partner, kunt ervoor kiezen de relatie te beëindigen omdat jij te gekwetst bent om verder te kunnen. Maar je kunt ook ervoor kiezen om de ander te behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden als je een fout hebt gemaakt, namelijk de fout vergeven en daarmee van jouw kant de breuk weer te lijmen. Dat is jouw aandeel, jouw kant. Je gaat níet (niet!) over de ander en zijn/haar gedrag. Je kunt aangeven wat jij nodig hebt, of hoe je dingen graag ziet, maar je kunt niet (nooit) de ander ergens toe dwingen. Dáár gaat die quote dus over. Over jouw deel, wat jij kunt doen, waar jij invloed hebt. Die quote zegt dus niets over wat de ander zou moeten doen. Dat staat er los van.

Snap je het nu?

En waar ik wel benieuwd naar ben, in het licht van een door jou gestarte discussie, vind jij dat mensen waarvan de partner vreemd is gegaan wel of niet mogen scheiden?

Lanza

Iemand die overspel heeft gepleegd, heeft een massa werk te doen om het vertrouwen van zijn of haar partner terug te winnen, en dat kan jaren duren. Vergeving en vertrouwen hebben jaren nodig. Onze therapeute maakte mijn man duidelijk dat hij zijn ongemak -om het erover te hebben- niet moest laten prevaleren boven mijn behoefte om erover te praten. Onze lectuur zegt: 'Ga als schuldige partner geen excuses verzinnen en geef niet de ander de schuld. Aanvaard de verantwoordelijkheid voor wat je hebt gedaan en voor de pijn die je hebt veroorzaakt.'

We mogen wel blij zijn dat we niet meer onder de Mozaïsche wet staan! Dan waren zowel de overspelige man als de vrouw waarmee hij dat bedreef, ter dood gebracht. Dat is een keiharde straf en ook in die tijd al kozen sommige mannen en vrouwen ervoor hun partners te vergeven om hen die straf te besparen. Mannen als Josef, de pleegvader van Jezus bijvoorbeeld, en Hosea, die dat deed om te laten zien hoe vergevensgezind onze God is als iemand berouw toont.

Daar staat of valt alles mee. Heeft je man of vrouw geen spoortje van spijt, dan zul je het sneller opgeven, lijkt me. Zoals Miss al schreef: ik heb een strik in de kast klaarliggen. Mocht er nog weer een Truus komen en man klaagt over va alles wat hij bij mij te kort kwam en legt de schuld dus bij mij: hier is je strik, alsjeblieft Truus, je mag hem hebben. Met zijn vuile sokken en gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel erbij

Meeschrijven

Hallo dames

Ik vroeg mij af of ik kan en mag meeschrijven

Recent ben ik tot de ontdekking gekomen dat mijn man afgelopen jaren meerdere keren met verschillende vrouwen naar bed is geweest. Daarnaast heeft hij nog veelvuldig contact gehad met verschillende vrouwen via internet

Mijn eerste gedachte was dit is het dan. Dit is het einde.
Nu moeten we vanwege omstandigheden nog een tijd samenwonen en eigenlijk gaat dat best prima. We slapen apart maar voor ons beide is dat goed zo voor nu.
We zijn nog steeds goede vrienden. We hebben nog steeds dezelfde interesses en we kunnen elkaars hulp gebruiken.
Vergeven kan ik niet, vergeten ook niet, ik kan het een plek geven denk ik.
Het zou fijn zijn te schrijven met andere die in de zelfde situatie zitten

Lisbeth

Natuurlijk kan en mag je meeschrijven! Want naar dat ook jou dat is overkomen. Begrijp ik het goed dat jullie nu wel uit elkaar zijn? Knap dat jullie zo met elkaar kunnen leven.