Verder na ontrouw deel 5

loslaten

Dat is inderdaad zo Mari dat ik voel mij zo diep gekwetst door alle marginaliteit rondom die zoen.
Maar au, wat voor zoen was dat, zij waren elkaar bijna aan het opeten.
Nu mijn vriendin zei dat het niet mogelijk is om zoiets te doen, ook stomdronken, als je iemand ergens niet aantrekkelijk vindt. Hij zei dat helemaal niet en dat was een gevolg van destructief gedrag na overmatig alcohol gebruik. Veel psychologische uitleg heb ik gekregen van hem over wat is er gebeurd. Maar ergens mis ik iets.

En ja, blijkbaar kan ik mij niet over zetten omdat ik besef dat de andere problemen zijn er nog.
Maar goed, het is over, hij boos op mij en is "veel beter af". Mss mij kans en moet ik hem loslaten nu.

re Polanegri

Ja dat is heel verdrietig voor je. Als buitenstaander die ook met een (ex)verslaafde is geweest met veel achtergrond moeilijkheden, zeg ik: hm misschien is niet eens de slechtste uitkomst voor je. En aan de andere kant kan ik me ook nog eens voorstellen dat het hoog spel van hem is waarbij hij uittest of hij je op deze manier zonder 'gezeur' terug kan krijgen. Daar kan je achter komen door gewoon niets meer van je te laten horen en te kijken of hij dan actie naar je onderneemt. Maar ik zou er niet op hopen want als dát zo is, kan je ervan uitgaan dat er nogal manipulatieve tendensen in zijn persoonlijkheid zitten. Sterkte

Liefdier,

Met één been in het verleden is een vorm van zelfkwelling; het remt je vooruitgang.

Natuurlijk is een geliefde op je pad fijn. Mijn punt was eerst heel veel van je zelf gaan houden.

Mari

Mari, ik sluit binnenkort een training Zelfcompassie af. Ik wilde eigenlijk jou goede raad vragen inv met jou ervaring en deskundigheid wat voor training ik nog zou kunnen gaan doen? om mij nog verder te ontwikkelen, dit is een tweede deel van mindfulness. Het gaat over alles tot betrekking op het brein, onze systemen en zelf liefde. Heel veel meditatie.
Ik ben enorm krachtig gegroeit tijdens dit proces, beter in mijn vel en een fijnere kijk op mezelf.
Maar ik zoek eigenlijk iets om ook mijn intuïtie nog meer te ontwikkelen en alles over het brein vind ik erg boeiend.
Heb jij nog tips voor mij?

Liefdier, Veel sterkte. Het is een hele kluif. Maar wat flanagan zegt klopt echt.
Ik hield helemaal niet van mezelf, welke domme gans had niet door dat ze haar halve leven bedrogen werd? Dat soort gedachtes had ik.
Nu kan Ik daar ander half jaar later veel beter mee omgaan. Hou ik echt van mezelf. Zorg ik beter voor mezelf en heb ik daar alles aan gedaan om nu zo in het leven te staan. Want zoals nijn vaak zegt jezelf neem je overal mee naar toe. En kunnen we op ons zelf te vertrouwen. Dat vind ik ooit nog wel lastig. Hoewel Ik nu zoveel geleerd heb.

Polanegri, wat verdrietig. Is het nu over tussen jullie?
Eigenlijk ontwikkel je hieruit weer heel veel kennis en kracht. Dat zul je nu nog niet zien. Maar poeh ik vind het zwaar met een verslaafde te leven, met veel gedachtes en gevoelens die ik eerst nooit had. Dat ontken ik niet. Sorry dat ik het zo zeg, maar ben blij. Je kunt nu je leven heel anders inrichten. Want tot nu toe hebben de wijze woorden helaas uit haar ervaring echt geklopt.
Mijn man loopt nog steeds vaak vast in uiten van emoties. Een heel zwaar en moeilijk proces.

"ik wil je niet meer zien of horen"

Ja, het is uit en op zijn initiatief. Hij stuurde mij een emotioneel bericht waarin stond dat hij niet meer normaal vindt dat ik een dag verder met hem wil en dag daarna twijfel ik en begin weer vragen te stellen over die nacht. Dat ik mijn pijn en verdriet ventileer. Ja, dat is een verwerkingsproces en is duidelijk dat hij kan/wilt het niet aan.
Maar goed, ikzelf heb ik dat niet gedurfd. Voelde mij te zwak voor radicale beslissingen. Door die alle gebeurtenis ben ik mentaal gecrasht. Maar ik ging verder omdat zijn liefde beloftes, omdat hij zijn best ging doen, omdat hij zelf bleek geschrokken zijn wat hij kan verliezen.
"Jouw tshirt ligt in vuilbak, ik wil je niet meer zien of horen. Ben veel beter af zo." Vraag mij af wat precies wilt het zeggen. Want klinkt een beetje labiel, die extreme emoties.

miss

Mail me even op bovendien3 apestaartje gmail punt com (maar dan met symbolen en aan elkaar geschreven)

Gedaan

Ik heb je gemaild!

Polganeri veel sterkte, enorm verdrietig maar een goed moment los te komen van hem.
Radicale beslissingen herken ik wel. De knop gaat dan om, veel verbale "knok"partijen zijn mij niet onbekend.

pfff....

Bedankt Miss, Mari.

Waar ik momenteel heel moeilijk mee heb is dat hij heeft de rollen omgedraaid en nu is hij de slachtoffer van mijn gedrag. (ook psychologisch spelletje om hem beter te laten voelen?)
Fuck, heb je gewoon dit niet gedaan! En ja, ik mag boos zijn!

Pfff, wil gewoon onder de deken kruipen en wakker worden over een paar maanden.

Och jeej

Zooooo herkenbaar ( weer )
Dit is precies waar hij jou hebben wil. In de trend jij zeurde, jij klaagde, jij miepte. Jij Dit jij Dat.
Manipuleren en drammen als een kleuter.

En wat hij dan krijgt is het niet hoeven voelen dat hij jou kwijt is.

En een " vrouw zoals ik kort geleden, huilde, liep er als een pleasende vrouw, jaar in jaar uit achteraan"

En dat moet je niet toelaten. Sta er boven. Dat is wat ik nu doe. Ik word steeds minder geraakt en doe twee stappen terug uit. Hou due gedachte vast.
Het is zn verdomd spel, en zo slecht voor je mind.

Hou je van mediatie ?
Ik heb een hele, hele goede om los te komen van toxic relaties.
En jip ik ben nog steeds knetter gek met hem. Maar geen gekke henkie meer.

Goed dat het gestopt is. Ik gun het niemand. Het is vaak uit balans !
Gun jezelf rust en liefde, liefs

onrust

Voel mij zo klote vandaag. Enorm verdrietig. Tranen in mijn ogen.

Gisteren weer een bericht gehad, nu in andere toon. Dat hij die emotionele rollercoaster niet meer aankan. Dat dit de beste oplossing ook voor mij is. Dat hij steeds van mij houd. Dat hij een zak is.
Ik reageerde niet en heb geen behoefte om te reageren. Ben zo ontgoocheld in mezelf dat ik heb mezelf in dit soort situatie laten inlokken. Zo boos op mezelf omdat ik hem mis.

Gisteren nog aan iets anders gedacht. Hij is begonnen samen te werken met een kennis van mij, ik heb hen in contact gebracht. Zij is alleen en ik heb ergens vermoeden dat zij kan de volgende zijn (veel gemeenschappelijke interesses, dezelfde levenswijze, ik voel dat er klik zou kunnen zijn). Zij weet nog niet over de situatie en ik vraag mij af of ik moet haar informeren. Ik zie haar dit weekend dus ik denk dat het zal vanzelf naar boven komen. Ergens voel ik mij schuldig dat ik heb haar met hem in contact gebracht.

Ik voel mij zo vies met dit alles.

Polanegri

Zie je ( correctie lees je ) wat er gebeurd?

Je betrekt het enorm op je zelf.

Stop met die mindfuck. Je kon het niet weten!
Sommige mensen kunnen hele mount everest acties verbergen.
Je kunt niet in iemands hoofd kijken.
Je was onwetend, probeer met die gedachte te oefenen.

Dat is een lang proces maar probeer lief te zijn voor je zelf. Wist je dat mijn man meerdere vrouwen voor mij verborgen heeft weten te houden?
In het begin deed ik dat ook, dat wat jij post. En Ik ging er letterlijk aan stuk.

Zoek schatten van mensen op die je steunen, en ben open tegen je vriendin. Ze mag weten wat jij voelt.

Polanegri

je schrijft "Gisteren weer een bericht gehad, nu in andere toon. Dat hij die emotionele rollercoaster niet meer aankan. Dat dit de beste oplossing ook voor mij is. Dat hij steeds van mij houd. Dat hij een zak is."
Zie je dat dit is wat ik al voorspelde: waarschijnlijk zal hij weer contact met je opnemen. Als dat zo is, is zijn grote "ik kap ermee, ik heb het gehad" te zien als een vorm van manipulatie: door je met een breuk te intimideren hoopt hij dat je inbindt (vermoed ik dan). Het kan zijn dat hij dat niet eens bewust doet maar het is wel typerend voor 'dry drunks' dus mensen die droog staan na hun alcoholmisbruik.
Ik vind het knap van je dat je niet reageert. Voor de rest eens me Miss

Mari, Miss

Miss, sorry voor mijn gezeur. Bedank voor je steun X Jouw verhaal is inderdaad "indrukwekkend". Blijf je bij hem?

Het probleem is dat ik heb hier niet veel mensen om mij heen. Mijn familie woont duizend km vandaan. Ook mijn beste vriendin - zij weet nog niet wat is gebeurd. Trouwens, ik heb hem aan haar voorgesteld, zij was onder de indruk hoe vriendelijk, charmant, aandachtig en behulpzaam hij is. Iedereen heeft zo indruk van hem.
Hier heb enkele goede kennissen maar niet iemand met wie ik echt close ben. Ja, ik voel mij best eenzaam.

Mari, bedankt voor je "deskundige" info. Het heeft mij nieuwe inzichten.

En ja, na al die weken verstikt door pijn rond te lopen heb ik zin om dit eindelijk te vertellen aan mijn kennissen.

Je zeurt niet hé?

Dat bedoelde ik helemaal niet zelfs.
Ik bedoelde dat je je zelf niet naar beneden moet halen.

Het lucht echt op om het te delen. Desnoods bel je een dierbare. Of kun je een fijne buur in vertrouwen nemen?

Zaterdag was hier een rumoerige dag, tegenwoordig vraag ik hulp aan mijn buurvrouw. Onze band is enorm fijn geworden. Zelf is ze nu ook opener naar mij toe geworden omdat ik mij anders opstel. Ik stel mij niet meer als slachtoffer op maar als een vrouw die even wat hulp nodig heeft omdat ik het even niet meer overzag.
Dit is om je een voorbeeld te geven.
Ik heb het ook moeten leren, twee jaar terug vroeg ik niets, al zakte ik door mijn hoeven van vermoeidheid. Niemand hoefde mij te helpen. Omdat Ik alleen voor andere zorgde maar zelf niets vroeg of deelde.

Altijd maar rekening houdend met,

Een lange tijd heb ik rekening gehouden met de gevoelens van anderen. Ook tijdens gesprekken, maakte fatsoen dat ik mij toch inhield. Want je wilt eigenlijk geen ruzie in huis.
Recenter ik dat fatsoen los gelaten. De mensen die het betrof, heb ik heel duidelijk gemaakt hoe ik over hen dacht en wat ze hadden aangericht. Het voelde zo bevrijdend.

De dag erna met man opnieuw over openheid gesproken; het is hem duidelijk geworden hoe belangrijk openheid voor mij is. Ik merk verandering bij hem, omdat hij mij niet kwijt wilt. Eindelijk een signaal wat ik nu voor hem beteken.

Soms kan fatsoen verhinderen dat je tot een ander doordringt. Je denkt wel dat wat je zegt binnen komt, maar als dit op een meer vragende wijze wordt aangeboden, om zo fatsoen te creeëren, gaat het kwartje niet vallen. Dat ben je te ‘zacht’, dus minder stellig.

Het is niet eenvoudig; ik voelde dat ik naar het moment toegroeide. Steeds meer van jezelf gaan houden, versterkt je zelfvertrouwen zodanig dat je niet meer vraagt maar stelt. Om zo weer te kunnen geloven in een toekomst.

De tijd om tot dat punt te komen, geeft je ook bedenktijd om af te vragen wat je werkelijk wilt.

Succes

Vandaag

Hoe gaat het met iedereen. Ik heb een zware week achter de rug. Druk met werk, slecht slapen en duw en trek werk met ex. Dingen die ik volgens hem anders had moeten doen om te voorkomen dat hij tekeer ging tegen mij en het vervolgens weer buiten de deur ging zoeken. Hier trok ik de grens. Heb heel duidelijk gemaakt dat hij over mijn grenzen ging en dat hij zo de verantwoordelijkheid weer lekker niet hoefde te nemen van zichzelf. Ben mij erg bewust van het ongezonde aan erkenning van hem willen hebben en het hopen op dat hij gaat inzien dat hij een hele grote fout heeft gemaakt. Dan merk ik het ook in mijn hoofd en lijf op die momenten. Onrust, bijna paniek. Momenteel kan ik weer even helder denken en voel ik mij gezegend met wat ik allemaal wel heb. Voel weer even de rust en probeer een beetje dingen te doen die ik leuk vind. In mijn dagboek schrijven, lezen, met vriendinnen praten en durven om hulp te vragen helpen mij heel goed. Vannacht eindelijk ook weer eens goed geslapen. Ben tot mijn schrik wel 5 kg afgevallen. Moet niet meer worden.

Liefdier en anderen

Hier idem. Heel druk werkweek, voor mijn kind zorgen en mezelf onder controle houden. Want loop rond vol verdriet en ongeloof. Ook veel onrust, hartkloppingen, niet kunnen slapen.
Gisteren zoveel stress gehad want was de dag dat ik mijn verhaal met iemand kon delen. Dat was die vriendin met welke hij misschien gaat samenwerken. Ik heb alles verteld, ze toonde begrip en luisterde naar mij. Over dat samenwerken zei ze dat dit hoeft niet voor haar en misschien zal zij dit niet doen. Ik heb gezwegen over mijn gevoel dat mss kan zij de volgende zijn voor hem, ik denk dat op dit moment ik te emotioneel denk, te veel verdacht. Ik heb haar nog bericht gestuurd gisteren met bedankje dat ik mijn hart mocht luchten. Tot nu toe geen reactie terug dus hier heb ik raar gevoel over.

Hij laat mij met rust en ik hoop dat dit zo blijft. Ik heb ook niet eens gereageerd op zijn laatste bericht. Nu als ik terugkijk op de periode samen er waren toch aanwijzingen geweest om vermoeden te hebben. Zijn labiliteit, overdrijvend emotionaliteit... berichten midden van de nacht. Nou ja, ik was verliefd.

Vandaag gewoon heel verdrietig.

Enerverend

Praten over wat je pijn doet, je zorgen en je vrees etc. is ook vermoeiend.
Als het je lukt, ga dan lekker vroeg je bed in.

PS Dat je nog geen reactie hebt ontvangen, kan komen omdat ze vandaag misschien erop uit was. Niet iedereen kijkt elk moment op zijn/haar mobiel.

@liefdier, wat ik geleerd heb door de tijd heen is boos worden, afschuiven van, weglopen van etc etc alleen maar is om niet naar een eigen aandeel te hoeven kijken. Op zn moment als het brein flipt komt er ook nog maar weinig binnen. En is dat de makkelijkste weg.
En hij is toch weer ( terug ) bij zijn minnarres?
Als ik het goed onthouden heb. Nou dan is niets hoeven zeggen of niet hoeven liegen tegen jou het gemakkelijkste, want dan hoeft hij ook niets ( meer ) te onthouden.
Sterkte. Ik hoop dat je je emoties op zijn beloop kan laten. " Gewoon doen " hoe moeilijk ook, maar ik heb gemerkt door al die tijd heen dat dat mij het meeste hielp. Anders word je eenzaam, en dat is juist wat je niet wilt. En zeker niet bent. Ook al voelt het wel zo.

@ polanegri, beetje zoiets als de roze bril is weg! Nu herken je dingen, trekjes, en speelt de film zich keer op keer af hè?
Je zult nog heel vaak: Oh ja! Momentjes gaan krijgen. Het gevaarsysteem wat eigenlijk geactiveerd word. En je zit net aan het begin van het doorbreken van de cirkel. Daar mag je verdrietig om zijn.

ik denk, maar vul in hoor, dat je vriendin eerlijk gezegd flapper de flap was. Waarschijnlijk bevroor. Misschien druk met de warme dag.
Of dat ze nog niet goed wist hoe terug te appen.
Ik app bijna niet meer, bewuste keus. Ik kan geen personelijks dingen meer delen op dat ding. Ik ben voortaan heel kort op de app en heb mijn dierbare daar ook over verteld.
De mensen die echt om mij geven, energie in mij of ik in hun willen steken daar spreek ik voortaan mee af. Of mail/ bel. Het is zn gewoonte. En onpersonelijk. Ook zn leerzaam proces met alles wat ik doe en mijn kostbare tijd in de dingen wil steken als in andere activiteiten... maar goed meer een tip om je er niet rot over te voelen.
Vooral NIVEA ( niet invullen voor een ander )

liefde?

Liefdier, ik heb deze weekend aan twee vriendinnen verteld en eerlijk gezegd dat ik kan het niet meer aan in mijn eentje. Na twee maand al die shit in mijn hoofd malen, alleen, kan ik niet meer. Zoals hier in dat draadje al meermalig gezegd, zoek de lieve mensen op, om in die periode niet alleen te zijn.

Ben vandaag boos en dat beeld komt terug naar boven. Voelt walgelijk. Hoe beschadigd moet je zijn om een intiem contact te hebben met je eigen familie. Dus ook zij, met haar drugsverleden.
Denk weer over de hele problematiek. Als hij alcohol probleem aanpakt, blijft nog de trauma van kinderjaren, hier is ook hulp nodig. Kan zo iemand nog een gezonde relatie opbouwen? Dus hij is een relatie met mij begonnen om hemzelf beter te maken, een normale leven proberen te leiden. Onbewust blijkbaar maar toch. Dus dat was geen liefde, ik was zijn remedie, een soort van positieve verslaving?

Verslaving

Ik denk dat de verslaving veel dieper zit dan je weet en denkt. Het beeld dat hij jou gegeven heeft.

Het blijven analyseren van de situatie is ook zn ding. Je zit steeds in onbegrip. Maar je gaat dat ook (bijna) niet begrijpen omdat jij dat niet hebt. Ik dat niet heb.
Hij is verslaafd. Alles voor de rush... alles om niet te hoeven voelen. En dat werkt als een magneet. Daar kun je het mee vergelijken. Zijn oude " vetrouwde" nicht staat daar ineens en dan schakelt zijn gevoel uit.
Zoals Ik al zei, zo ver gaat hij. Het is voor hem als een shot coke...
Mega, mega, mega pijnlijk.. voor jou. Maar probeer het los te laten anders verstik je jezelf met het afspelen van de film..
Je gaat dit never nooit begrijpen. Ik ben meer dan een dik jaar verder en kan de puzzel nog niet eens leggen in dit proces. Laat staan jij, met nog meer hobbels, misbruik etc etc.. dat is haast niet te bevatten.
Hij draagt het bij zich. En dan is het volgende accepteer je dat hij zo is of ga je alleen verder?

( ook al is het nu over, je pijn blijft voorlopig nog )
Goed dat je er over praat, want als je dat niet doet. Verstikt het je.

loskopelen

Miss, dank je X

ik zie dat ik anders over begin te denken - eerst de problematiek van seksueel kindermisbruik en alcohol verslaving met als ontknoping in een walgelijk gebeurtenis. Niet omgekeerd.
Jaren geleden was dit een bewuste auto ongeval, nu een relatie saboteren.

Er komen idd nog zaken terug in mijn hoofd, vandaag herinnerde mij zijn verhaal over een zelfmoordpoging toen hij zestien was, ook regelmatig zichzelf snijden.
God, hoe is hij beschadigd realiseer mij pas nu. Misschien dat is ook een manier om mij los te koppelen, aan hem denken als aan een zieke man. Heb nog moeilijk met zijn liefdesverklaringen want ik weet dat hij dat meent ook als dit op zijn zieke manier gevoeld is. "Grootste liefde van zijn leven, soulmate, redende engel." Heb vandaag overwogen om zijn alle brieven en berichten te wissen maar kan nog niet.

In zijn laatste bericht stond "Dit is de moeilijkste maar beste oplossing voor jou" nu voelt het als: kijk, ik doe dat voor jou want je kan het niet." Is iets wat Mari zei, proberen inbinden?

Stil

Wat is het hier stil...even weer een update. Met mij gaat het sinds een week wat beter. Nog weleens boos of machteloos maar wel veel minder en veel korter. Boosheid is in de plaats gekomen voor verdriet. Dat is er nog wel hoor, maar wel veel minder nu ik steeds meer in zie dat het zo fout was allemaal. Soms nog een licht paniekgevoel/ onrustgevoel, maar ook dat is minder heftig en korter. Het lukt steeds beter om geen contact op te nemen. Soms moet het helaas, omdat er nou eenmaal dingen geregeld moeten worden en dan komt hij soms heel gemeen en onredelijk uit de hoek. Dat kwetst mij dan wel weer. Waarom moet iemand die zo respectloos heeft gehandeld, nog trappen na geven? Liefst wil ik zeggen dat hij mij kwetst om te laten zien wat hij allemaal aanricht, maar doe het niet. Ik droomde vannacht dat hij terug kwam en dat ik het helemaal niks vond. Het werkte niet omdat er teveel was gebeurd. Ik ben vastbesloten hier sterker uit te komen, maar het is me nogal een project zeg. Heb er alle vertrouwen in alleen zou ik soms willen dat ik daar al (bijna) was.

Tijd

Ik krijg steeds te horen dat het tijd is die je brengt waar je heen gaat/wil.

Dat gevoel alsof je van een droom in een nachtmerrie stapt..
Het is een bewustwordingsproces. Waarschijnlijk is hij veel vaker zo geweest, maar dan anders in uiten geweest. En heb je nu andere ogen.

Ook ga je door de tijd heen met nog meer afstand kijken. En kom je er steeds meer achter dat het één grote poppenkast is.
Ik herken het bij een familielid. Kennis gemaakt met zijn nieuwe vriendin. Bah Bah. Het lijkt wel een groot toneelstuk.
En Ik ?
Ik kijk er alleen maar naar, en geef het tijd. Tijd zodat hij mij niet meer raakt.

tijd

Miss, wat jij zegt dat de tekenen er al waren maar dat je nu met andere ogen kijkt klopt helemaal. Dat kwam vandaag nog eens heel duidelijk aan bod. Hele nare acties. Heel erg dwarsbomen om de eenvoudigste regeldingen, gevoelloze acties richting kind. Iemand die ik ken zei: 'hij was altijd al zo maar het gaat nu steeds meer opvallen.' En als ik dan terug kijk en denk aan alle acties uit het verleden, dan denk ik, waarom heb ik dat gepikt? Hoe kan iemand zo met zijn vrouw en zijn gezin omgaan. En nog ben ik degene die probeert te verbinden voor de lieve vrede. Voor ons kind in de eerste plaats, maar ik krijg alleen maar het deksel op mijn neus. Het komt er op neer dat als ik niets doe, het wordt afgekeurd en als ik wél iets doe wordt het ook afgekeurd. Ik kan gewoon niets meer goed doen. Richting mij raakt het me wel wat minder al. Ik probeer bij mijzelf te blijven, weet steeds beter dat dit echt bij hem ligt en twijfel steeds minder aan mijzelf. Ik probeer niet in emotie te reageren maar als het dan om ons kind gaat dan lukt dat niet meer. Ik kan hem niet behoeden voor het gedrag van zijn vader, helaas. Dat voelt ontzettend klote.