Verder na ontrouw deel 4

Wegduwen

Maar ik merk juist als ik meer op mezelf ben hij het voelt alsof ik afstand neem en dus niet meer verder zou willen. Dat werkt hier dus net niet.

Hij wil juist graag veel samen doen, intimiteit en als gezin leuke dingen doen.
Ik daar niet altijd zin in. En daar heeft hij dan geen begrip voor.

Het blijft lastig. Het is voor iedereen ook zo anders.
Maar onzekertje als mijn man zou zeggen dat die andere dan zou winnen zou ik denk ik toch ook voor mezelf gaan kiezen. Maar ja dat zeg ik nu. Ik heb ook altijd geroepen als mijn man vreemdgaat is het klaar... maar als je er dan voor staat is het toch iets anders...

Sterkte allemaal weer!

Onzekertje toch..

....Vorige week zei hij me nog dat het ENORM moeilijk is om zich te blijven verzetten tegen de verliefdheid door enorme vermoeidheid (depressie).....

....Ik kan het niet laten om er niet naar te vragen en weet dat ik hem zo verder wegduw.....

Iemand die depressief is heeft geen gevoel, zeker geen verliefde gevoelens. Het is 1 zwart gat. Oververmoeidheid is geen depressie. Je niet kunnen verzetten vanwege vermoeidheid...En dat gelooft hij zelf? Wat een grapjas die man van jou.
En jij bent bezig hem weg te duwen?? Ben je nou helemaal van de pot gepleurd dat je dat kunt geloven!!!
Hij wil verder. Ja precies...net zoals hij je eerst finaal in elkaar zou slaan en dan zegt: tja als jij verder wilt moet je hier wel gewoon even overheen stappen en trouwens: ik ga het vaker doen hoor dan weet je het vast! En aan beloftes ga ik me ook niet houden want het voelt te goed en ik ben zoooooo moe...ik heb gewoon zelfs nog de energie om vreemd te blijven gaan..

Nu nog een keer: jij duwt hem weg? Jij kunt hem niet loslaten? Jij speelt volgens zijn spelregels, dat klopt niet.

Reacties

Bedankt voor jullie reacties!

Senna wat jij zegt over dat afstand nemen is hier ook het geval. Dan voelt hij dat aan als 'Niet verder willen
Mijn man wil ook alleen maar positieve dingen vanaf nu zegt hij in ons leven en wil vooruit kijken en niet steeds achterom.

Man idd hij geeft zelf ook aan dat op de momenten ik sterker ben en onafhankelijker hij mij ook meer ziet staan en me waardeert.

Bobbie ik weet dat dit voor hem de ideale situatie is en dat ik op mijn strepen moet staan, maar iedere keer slaagt hij er in om de schuld bij mij te leggen door me allerlei dingen te verwijten die ik heb gedaan en niet gedaan tijdens mijn depressies .

Hoedan ik ben er zéker van dat mijn man in een fikse midlifecrisis zit ( verborgen depressie)
En hoe meer ik me er probeer tegen te verzetten hoe verder hij weggaat.

Ik denk dat hij dat verhaal donderdag verteld heeft als poging om me proberen gerust te stellen en hier dan rust kan vinden zonder dat ik hem opjaag.

Sterkte iedereen!!

Het doet me pijn

Te zien dat de bedrogenen (Senna, Miss, Onzekertje, JJ, Pennestreek, Regenboog, ik zelf enz) hier zo worstelen en de vreemdgangers het eigenlijk al vergeten zijn en 'doorwillen'. Ik begrijp die dynamiek wel: voor hen is de relatie belangrijk en een slippertje (hier en daar). En de 'dader' zijn is een hele andere energie dan het slachtoffer. Die voelt zich niet machteloos in gekwetst zijn. Hij/ zij weet misschien niet eens hoe dat voelt op dit gebied.
Het 'slachtoffer' blijft vaak een soort van hangen in die slachtofferenergie: ik ben gekwetst en verdrietig. En vandaaruit probeert ze vaak juist meer dan nodig is: man aansporen tot therapie, willen praten, extra leuk zijn (maar ja een jarenlange verbintenis is niet te vergelijken met de spanning van een nieuwe liefde, datisook een oneerlijk gevecht wat niet gevoerd zou moeten worden) . Of juist: verdrietig zijn maar je mond maar houden want het verpest te sfeer.
Begrijpen jullie wat ik bedoel? De wond die is aangebracht door het vreemdgaan lijkt er toe te leiden dat de vreemdganger de 'upper hand' blijft houden. Hij/ zij vindt het wel vervelend dat partner het naar vindt maar in zijn/haar hart wil hij zo snel mogelijk overgaan tot de orde van de dag. Dat dat unfair en onuitstaanbaar is vaak moge duidelijk zijn.
Maar ik zou het nou zo interessant vinden om te kijken hoe het 'slachtoffer' weer de upper hand kan krijgen. Of gewoon, gelijkwaardige fierheid...
'Man' deed daar al een aanzet toe door tegen 'onzekertje' te zeggen: je eigen ding gaan doen, loslaten. Dat vind ik fris en een voorbeeld.
Dus juist niet proberen te redden wat er te redden valt, want dan ben jij weer de 'sucker' die er veel energie aan besteedt en bedelt om aandacht voor haar kwetsing. Niet onterecht maar het werkt niet. Ik denk dat stoer zelfstandig gaan doen als spelletje om hem terug te krijgen oook niet werkt maar iets er tussen in. Bijvoorbeeld een vakantie voor jezelf boeken, of een retraite week. Ja heel eng want misschien gaat hij dan wel naar 'haar'. Maar als dat zo is, is het maar meteen duidelijk en heb jij jezelf wat meer terug

Mari

"Ik denk dat stoer zelfstandig gaan doen als spelletje om hem terug te krijgen oook niet werkt maar iets er tussen in."

Dat is zeker niet de bedoeling. Bedoeling van het je eigen gang gaan is dat man inziet dat jij hem niet nodig heeft. Dan beseft hij dat hij een partner verliest die ook makkelijk haar eigen boontjes kan doppen.
Aan hem de keuze of hij zich dan inspant voor je en de relatie. En wat je zegt, jaag je hem weg naar haar toe dan is dat ook maar duidelijk.

je schrijft "Bedoeling van het je eigen gang gaan is dat man inziet dat jij hem niet nodig heeft. Dan beseft hij dat hij een partner verliest die ook makkelijk haar eigen boontjes kan doppen."

Ja dat, maar ik bedoel het eigenlijk nog pittiger: voor jezelf je eigen gang en zelf geloven dat jij je eigen leven leuk kan leven, ook zonder hem. Daar ook van genieten. Eigenlijk een soort van onverschillig worden of hij het beseft of niet. Puur om je eigen kracht te pakken. Dus in eerste instantie er totaal niet mee bezig zijn of hij ziet aan welke genade hij is overgeleverd.

En ja, we zijn het eens: als hij dan de weg kiest van voor minnares gaan, so be it.

overigens

Is het bij mij dus niet gelukt: het in mijn kracht gaan staan e.d. Ja ik ben wel mijn eigen ding gaan doen (woonde ook niet samen) maar de kwetsing bleef en was altijd een trigger als ik hem zag. Maar er speelde bij ons veel meer, hij had een persoonlijkheidsstoornis.

Wat ik in retrospect wel heel interessant vind is dat het vreemdgaan plaatsvond, toen ik al helemaal bij mijzelf weg was. Het was, achteraf gezien juist een teken dat ik hoe dan ook meer voor mij zelf had moeten kiezen. Maar ik ben ook juist heel veel aan de relatie en aan hem gaan werken. Belachelijk veel. En dat dan ook weer combineren met mijn eigen weg gaan. Jaren van mijn leven mee weg.

Ik weet: je kunt niet leren van de fouten van een ander maar ik vertel het juist omdat ik er zelf zo mee de fout mee ingegaan ben. Niet dat ik niet zelfstandig was, maar ik bleef in de slachtofferrol en wilde maar terug wat ik daarvoor met hem dacht te hebben

Mari

"ik bleef in de slachtofferrol en wilde maar terug wat ik daarvoor met hem dacht te hebben"

Als je doet wat je deed dan krijg je wat je had, is een gevleugelde uitspraak.
Punt is wat je dacht te hebben was voor een van beiden (of beiden) niet goed genoeg. Dus zal daar verandering in moeten komen.

Het proces van vreemdgaan is, over het algemeen voor mlc, een langdurig proces. Onrust, ontevredenheid, niet willen/kunnen praten speelt allemaal mee. Todat het befaamde gebraden kippetje langs komt.

Na verloop van tijd, kan varieren van 1 tot weet ik hoe lang, komt het inzicht dat het gras aan de andere kant ook niet groener is en wordt de persoon wakker uit zijn roze droom.

Vaak is het al te laat om de zaak te redden. Soms gaat het wel goed en vindt er een doorstart plaatst waarbij beide partners anders naar elkaar toe staan.

Maar voordat zover is gaat de partner door een hel.

Met andere woorden, bepaal je eigen pad doe je eigen ding. Ga een eigen groeiproces in en laat man zijn eigen weg bewandelen. Wordt die wakker dan is er een nieuwe kans, wordt hij niet wakker dan heb je in ieder geval aan jezelf gewerkt en sta je sterker.

In geval van MLC ligt 90 procent van het probleem bij de man en slechts 10 bij de partner (ff dikke duim werk).

Mari

Klinkt zo simpel

Maar dat is het niet.

Ja nou alle theorettes gaan bij wijlen mijn relatie niet op omdat man in deze een gediagnosticeerde narcistische persoonlijkheidsstoornis bleek te hebben. Die heeft triangulation in zijn portefeuille als een middel tot een double bind en een trauma bonding: door afwisselend heel intens en hecht te zijn en aan de andere kant traumata te entameren pleegt diegene iets wat intermittent reinforcement genoemd wordt en wat een buitengewoon bindende dynamiek is waar slechts met veel moeite, hard werken en veel inzichten die hier nog niet altijd doorgedrongen zijn bij (relatie) therapeuten je aan te onttrekken valt.

Wat je dacht te hebben aan contact was ook al een spel, een opmaat daartoe. Met andere woorden de reguliere dynamiek van relaties is hier nauwelijks van toepassing. Nog nooit zoiets meegemaakt, je weet niet waar je in terecht komt.

wat bedoel je met MLC?

Poeh

"man in deze een gediagnosticeerde narcistische persoonlijkheidsstoornis bleek te hebben. Die heeft triangulation in zijn portefeuille als een middel tot een double bind en een trauma bonding: door afwisselend heel intens en hecht te zijn en aan de andere kant traumata te entameren pleegt diegene iets wat intermittent reinforcement genoemd wordt en wat een buitengewoon bindende dynamiek is"

Heb dit toch ff paar keer moeten lezen

MLC, mid-life-crisis. I rest my case. Maar zo een cocktail van stoornissen kan ik verder geen zinnige bijdrage leveren.

Oh maar het is geen cocktail van stoornissen hoor. Het is een behoorlijk vastomschreven stoornis en de gedragingen zijn ook heel duidelijk. Als je ze kent of herkent ten minste. En daar zit m de kneep. Meeste therapeuten in Nederland zijn nog niet voldoende op de hoogte van de ins en outs

je schrijft
"MLC, mid-life-crisis. I rest my case. Maar zo een cocktail van stoornissen kan ik verder geen zinnige bijdrage leveren." Nee, zijn hele leven is een MLC zeg maar. Ik zeg dat als grap maar het is serieus rot voor hem en nog rotter voor degene die er door beschadigd worden

En wat dan te doen als het lijkt dat de man in MLC zit maar je wilt wel samen verder. Is dat te doen?? Vooral als de man idd denkt dat alles aan de ander ligt. En er ook gewoon een gezin is.
Maar goed. Eerst maar eens kijken begin volgende maand of man echt mee naar relatietherapie wil...

Hoedan

Ja dat bedoel ik: dat 'samen verder' moet zijn probleem worden niet het jouwe. Jij kan misschien beter een houding hebben van "alleen verder tenzij...' en dat hij het dan mag verzinnen

Hoedan

"Vooral als de man idd denkt dat alles aan de ander ligt."

Zolang hij hier nog in zit, komt er over het algemeen geen zinnige actie uit.
Pas als hij zijn eigen aandeel in de problematiek ziet en daar mee aan de slag kan, dan is er een kans.
Tot die tijd kun je kletsen als brugman maar landt het niet. Die energie kun je beter in jezelf steken.

ja wat man zegt, Hoedan

daar ben ik helemaal mee eens. Niet aan hem trekken maar energie in je zelf steken

Dank Mari en Man

Dank, het is duidelijk . Ik ga voor mijzelf en de kinderen zorgen. En thuis een positieve sfeer zonder aan hem te trekken. Met vallen en weer opstaan kom ik er wel.

Mari #411

Gewoon Nederlands was toch wel fijn.....

Dit is niet leesbaar zonder een verklarende woordenlijst erbij.

Jammer, want de boodschap zal best heel zinnig zijn, maar door deze vorm komt hij (in iedergeval bij mij) niet over..

Sinbads vrouw

Ja excuses, het was een beetje snel getypt en ik dacht dat ik de begrippen wel uitlegde maar het is inderdaad nogal cryptisch.
Hier een poging de begrippen uit te leggen:
Triangulation: is letterlijk 'driehoeken' dus mensen tegen elkaar uit proberen te spelen. Dat kan zijn een zus die twee broers uitspeelt, een moeder die kinderen tegen elkaar uitspeelt, een partner die zijn huidige partner en ex tegen elkaar uitspeelt bijvoorbeeld door vreemd te gaan. Vreemdgaan is niet altijd een vorm van triangulation, het gaat ook om specifiek manipulatief gedrag eromheen.
Trauma bond: dat is een hechting tussen twee mensen waarin trauma's een grote rol spelen. Het Stockholm syndroom is hier een voorbeeld van: mensen die zich gaan hechten aan hun gijzelnemer. Maar het kan ook in partnerrelaties voorkomen. Bijvoorbeeld heel verliefd zijn en dan ineens vreemdgaan. Of partner mishandelen maar toch ook weer liefde geven. Je zou zeggen dat je dan weg bent als partner maar die trauma's op een bepaalde manier doormaken, maakt de hechting juist dieper: er ontstaat een double bind: mensen zijn gebonden door wat zij zijn als liefde maar juist ook de de doorgemaakte trauma's die bepaalde neurologische paden en een zelfs een soort rare chemische verslaving hebben doen ontstaan.
Intermittent reinforcement: het ene moment lief doen en dan heel onverwacht wreed en onberekenbaar zijn. Ook dit geeft een trauma bonding of double bind. De CIA werkt er mee in zijn verhoormethodes en je ziet het ook in het 'good cop/ bad cop' idee.

Enfin dit waren de ingewikkelde termen. Als je meer vragen hebt, beantwoord ik ze graag

Hoi alle

Hoedan en Senna,

Mijn man wilde vanaf week 1 uitkomst erover heen stappen. Dat was in januari.

In februari en maart gingen we nog gezellig een weekendje weg. Alles bloeide op zolang IK maar niet te moeilijk deed.
In april gingen we als gezin naar duinrell. En daar barste de bom. Ik had het er weer over poeh poeh poeh wat vermoeiend allemaal vond hij het.
En ik maar Werken, trekken, duwen, buigen en doorgaan.
Ik kreeg zelfs te horen met letterlijke woorden, dat was dan fraai dat ik hem niet geloofde. En hij liep aan. Pakte de slachtoffer rol op. Omdat er meer was en ik door dat "overheen stap gedrag" waar jullie over praten wist dat er meer was.
Het klopte niet!!!
Ook las en schreef ik hier al op het forum en door vele goede raad en mijn onderbuik gevoel ging ik op onderzoek uit en begon ik te praten met mijn verdere omgeving. Het toneelspel was voorbij.
In mei kwam ik achter de verdere waarheid. Dus 4x bedrogen a fijn op 15 jaar tijd.

Sinds dien heb ik wat omgezet, Mijn houding. De focus compleet op mezelf gelegd. Zeer egoïstisch. Focus op onze zoon.
Wil ik het er over hebben? Dan doe ik dat.
Ben ik verdrietig? Dan heeft hij pech en ben ik dat. Dan mag hij zuchten wat hij wil.
Soms voel ik me dom en gebruikt en gil ik door het huis! Helaas heeft hij pech.
Hij mag potverdorie door het stof en niet te zuinig.
En natuurlijk troost ik hem. En soms loop ik aan. Tja.
Zondag waren we gaan zwemmen een TOP dag als gezin. Savonds huilde ik mijn ogen uit mijn hoofd van verdriet! Dit had ik in een VORIG leven ook. De liefde, als warm gezin. En savonds was ik stuk.
Meneer ging op de bank slapen. Helemaal prima, ik heb hem laten liggen. Ik kom op zn moment ook niet door hem heen. Als fijne toespraak kreeg ik, ( moet je nagaan pas 8 weken na "alles" te weten ) ook te horen. Als ik er niet overheen kan komen ik maar moet stoppen met ons.
Mijn antwoord was. Denk je dat ik dat niet weet?

Net wat Marie zegt. Ze willen maar vooruit.
Ik " verbied " het hem.
Hij wilde toch spanning?
Nu heeft hij spanning.

Thuis.

Lees de post van Victoria maar eens terug daar heb je ook ontzettend veel aan.

En natuurlijk heb ik niet iedere dag die sterke krachtige houding. Dat kan niet, dat lezen jullie hier ook genoeg, post van JJ.....maar de boosheid houdt mij waakzaam. Zo zie ik het.
En als ze er allemaal zo snel overheen willen stappen dan moet hij gaan.
Kijkt hij maar of hij het op een ander ook zo goed heeft.
De houding ik wil je houden en vasthouden. Werkt hier compleet averechts en geeft hem weer het gemak van motorrijden. Och het gaat toch goed.
Nee het gaat niet goed. Jij mag het hardste werken. Hij brak me compleet af.
En nu bouw ik mezelf op. Ik moet oud worden met mezelf. Ik doe allerlei hobby's. Werk veel en fijn. Ik leef. Ik ben gezond. En hij mag mee naar mij gaan buigen.. En niet meer andersom. Genoeg gedaan de afgelopen jaren. Er is NIETS wat ik niet gedaan heb voor hem. En dat heeft hij verwend.

Oh ja wat hij zondag ook nog zei, het enige wat ik wilde was jou altijd gelukkig maken!

Hahahaha!!!! Ja zei ik je had wel kunnen weten dat als je met de grootste snol van de sportschool in bed ging liggen dat ik daar niet gelukkig van zou worden.
Ohja en als ik dat met onze verkeringstijd had geweten had ik niet eens een leven met je opgebouwd!! En daarom heb je niets gezegd. Je wilde mij houden.
Maar (wij) ik ben geen eigendom. Ik ben miss.

Bazig

Deze post hierboven komt super " bazig" over.

Dit ben ik nooooooit geweest. Ik was ook geen bang vogeltje in een kooi maar wel afhankelijk.
Zenuwachtig, buigend, oei wat voor dat heeft hij? Oh oké dan zullen we maar zachtjes doen want papa slaapt nog. Dat is voor bij.
Ik trommel hem uit bed..Savonds de men., smorgens de men en begin te stofzuigen.

En dat is wat ik bedoel te zeggen vrouwen, stop met dat naar hem zijn hand te zetten. In welke vorm dan ook..
Spreek vanuit jezelf. Ik voel. Ik denk. Ik wil.
Dat is wat mijn psycholoog mij geleerd heeft. En nog leert! Zoek hulp. Een coach en fijne contacten.
Uit de visuele cirkel komen.

Nog eentje dan

:)

Hij controleert mij nu trouwens. Hoe vind je die?
Doordat ik mezelf nu zo oppak, weg ga en met vriendinnen afspreek etc etc etc
Hij snapt er niets van. ( dat blijven hangen stoppen maar krachtigheid uiten op vele momenten)

Waarom staan er twee legen glazen op de aanrecht?
Als hij thuis komt.

Uhh ja gewoon daarom omdat de buurvrouw ( ofzo) op de koffie was.
Ik ben hier niet de gene die vreemd ging ( gaat)

door willen

Maar Miss, ben je nu niet bezig met een spelletje spelen, met als voorbeeld dat van die 2 glazen op tafel?

Reacties als "Hahahaha!!!! Ja zei ik je had wel kunnen weten dat als je met de grootste snol van de sportschool in bed ging liggen dat ik daar niet gelukkig van zou worden."

Als je dat soort dingen echt tegen hem uitspreekt, dan breng je een hernieuwde verbinding niet dichterbij. Hij zal dan echt gaan voelen dat hij het toch niet kan gaan winnen (als hij dat al wil..) Als je serieus plannen hebt met hem verder te willen zul je zijn liefdesverklaringen en excuses zo ver ze er zijn ook moeten toestaan. En ik begrijp het als geen ander hoe hypocriet het kan voelen wanneer iemand eerst vreemdgaat om niet veel later te roepen dat hij/zij je nooit zal verlaten, dat je alles voor hem/haar bent etc.

Mijn vrouw zei gisteren tegen me:
"Dat is alles wat ik wens, dat je kunt doorgaan zonder een periode in ons leven die wat mij betreft niet meer bestaat. Begraven, dood, gone."

Mijn pogingen tot 'het' loslaten, en de worsteling daarmee, de beelden die soms weer keihard binnenkomen -gisteren was weer zo'n dag- deden haar zeggen:
"Ik zou wensen dat je dat kunt. Ik snap ook dat je het niet kan. Nog niet"

En soms denk ik dan ook.. Lekker makkelijk gedacht. We graven een gat, gooien daar al onze ellende in en we vergeten het. En mijn hart wil dat heel graag, mijn hoofd heeft er meer moeite mee. En we zullen ook wel moeten. Het verleden gaan we niet veranderen, belangrijk is dat we ervan leren en weten wat we willen voor onze toekomst.

Maar zoals jij en Mari aangeven dat de vreemdganger er even makkelijk overheen wil stappen, daar is hier gelukkig geen sprake van. Zij lijkt er wel minder problemen mee te hebben dan ik, ze is sowieso al een type dat dingen snel kan vergeten. Maar ze is zich bewust van mijn beleving, bewust van de schade die aangebracht is, bij ons beiden.

"Shit I gotta live with the fact I did you wrong forever" - Song cry

De moeite die er is met de visualisaties, de vergelijkingen -of ze nou terecht zijn of niet-, de flashbacks naar vorig jaar, toen ook alles goed leek te gaan, maar er achter de schermen bij haar teveel verdriet zat met mij verder te willen, het houdt me te alert. It's a mental fuck up.

Mijn persoonlijke uitdaging is dat achter me laten, nog harder te geloven in haar oprechtheid en te vertrouwen op een toekomst samen.

Wat goed gezegd.
Zo is ook hoe wij er hier in staan.
Ik weet het nu ruim een maand. En zoals je zegt in mijn hart wil ik door en niet opgeven maar mijn hoofd werkt af en toe nog niet mee. De ene dag gaat beter dan de andere.
Gisteren kwam ik nog een foto van hun samen tegen en dan komt het weer even hard binnen en dan ben ik ook meteen de hele dag gepikeerd.

Mijn man heeft dezelfde houding als je partner. Hij geeft me de tijd en de ruimte maar wil wel graag werken aan een fijne toekomst samen dus niet meer terug kijken.

We hebben 1 gesprek gehad bij therapie. Dat was prettig en ook zei gaf aan als je het een kans wil geven is het het belangrijkste om het los te laten. Klopt helemaal maar is verdomd lastig. Enige nadeel van die therapie is dat mijn man dan zegt... zei zegt toch ook dat je niet terug moet kijken...

Maar goed ik wilde even laten weten dat ik het zelfde als jou ervaar

Negeren

Miss

Ik vind het super dat je aan jezelf denkt en werkt. Zou ik ook meer moeten doen.
Maar ik vind het juist ook zo belangrijk om het samen op te pakken en samen leuke dingen te doen om meer tot elkaar te komen.
Ben bang dat je nu alleen maar meer afstand creeert of zie ik dat verkeerd?