Verder na ontrouw deel 4

Medeschuldig?

Pardon zeg, maar ik weiger me schuldig te voelen omdat meneer vreemd ging. In mijn beleving ging onze relatie juist al jaren vooruit. En dan blijkt hij ineens moeite te hebben met bepaald dingen en komt daar pas mee als hij al met een ander intiem is geweest. De verantwoordelijkheid ligt bij de vreemdganger zelf, hoor, je hebt altijd een keuze om je mond open te doen tegen je partner, of te klagen over je relatie tegen een willige ander en daar te halen wat je zegt tekort te komen. En je ander maar argeloos thuis zitten en denken dat alles oké is.
Natuurlijk is het odeius om te roepen dat een relatie al slecht is als iemand vreemdgaat, maar het enige wat slecht is is dat die schuinsmarcheerder niet op tijd het gesprek heeft geopend. Ik verdom het om het boetekleed aan te trekken.

Ja precies Puinhoop

Zo gehad met die lieden die jaren een huwelijk maar voort laten sukkelen, de een voor de ander inwisselen en dan een huwelijk van jaren met een spannende nieuwe liefde gaan vergelijken, zielig roepend dat ze niet anders konden en zo handelden voor de kinderen. Kom op zeg, alles was eigenbelang. En dat kan, niks menselijks is ons vreemd maar wees daar dan in Gods vredes naam gewoon eerlijk over.

Puinhoop en mari

Ik deel jullie mening.

Gisteren avond nog een gesprek over de affaire gehad. Wat was er op dat moment " niet goed " tussen ons vroeg ik?

Ik vind dat namelijk los staan van een " verslaving "
Uitvlucht bij verdriet zoals hij de rest benoemd, wat een soort van uitkomst lijkt te zijn bij de opdrachten die hij maakt en bespreekt bij de kliniek. Want dan was het snel, ons buiten parkeren.
Die collega wist van ons gezin af. Een mannetje van 3 jaar toen der tijd.
Verdomme !!! Wat bezielt je!!! ( eergisteren, bekende mijn zusje vreemd te zijn gegaan)
Alle pijn van dag 1 komen weer omhoog. De uitkomst bij mijn man. Ik kan niets anders dan huilen, ik ben zo moe he.
Het enige wat ik kan is er over praten. Met vrienden en hem.

Ik vraag me serieus af of deze pijn minder word,
Ook om JJ s post. Ik zie het zelfde bij mij. Die constante film druk... hartkloppingen er van.
Overdag ben je een vrouw die hard werkt en mama. Maar savonds stort ik zowat "in" van verdriet...JJ ook jij sterkte.

Inzicht

Dat je er eerlijk over moet zijn, ben ik mee eens, maar wanneer dat kan niemand anders bepalen en hoezeer je dit of dat ook maar vind, dat is het probleem buiten jezelf leggen en lost het probleem niet op, het feit is dat het gebeurd is. Niemand is verantwoordelijk voor een ander, de enige verantwoording die je hebt is de verantwoording naar jezelf en evt kinderen toe (net zozeer dat de ander die verantwoording ook heeft) en hoezeer je ook dingen vind hoe het mogelijk is dat iemand dit of dat al dan niet doet of heeft gedaan, dat zul je los moeten laten want dat kun je niet veranderen, ben je niet verantwoordelijk voor en kom je niet achter. Hetgene waar je naar moet kijken is of je het een plek kan geven en vertrouwen in jezelf hebben en uitkristalliseren welk vertrouwen je van de ander daarin nodig hebt, kan diegene dat niet of twijfel je eraan, dan kies je voor jezelf en laat je bij de ander wat bij de ander hoort anders kom je in een destructieve relatie terecht. De echte wereld is niet die jij geschapen hebt waarin je denkt dat de ander net als jij bent en denkt en doet; levensfasen veranderen, behoeften veranderen, tijden veranderen en mensen veranderen.

Miss

Oh en Miss, de pijn wordt minder als jij besluit dat het niet meer pijn doet. In mijn optiek blijf je jezelf teveel kwellen door in die pijncircel te blijven zitten door wat een ander je aandoet. Waarom? Waarom steun je hem? Ik ken niet het hele verhaal van de draadjes, maar je maakt je druk over je zus wat ze doet. Wat heeft dat met jou te maken? Laat dat los. Net zozeer de therapie en verslaving. Net zozeer als die collega waar je vriend of man mee is vreemdgegaan, laat het los, jij hebt niets te zeggen over haar wat ze doet of voelt of wilt, dat is haar verhaal en moraal en keuze. Het antwoord wat je zoekt ligt niet bij haar, ook niet bij je vriend, maar in jezelf. Kijk naar wat je (terug) krijgt. Is misschien niet leuk wat ik schrijf, maar volgens mij ben jij enorm emphatisch en neem je de verantwoording van iedereen op je schouders, in goede en slechte zin, geef je en vind je vanalles, zoek je controle om maar niet te verliezen en vergeet je totaal jezelf in wat je nodig hebt en wie je bent. En dat je daar alle emoties in voelt is helemaal terecht en om die een plaats te geven heb je hulp nodig middels therapie om aan en voor jezelf te werken en niemand anders.

Je zegt het helemaal goed

Waarom ben ik altijd met een " ander" bezig?

Omdat dat mijn leven is. Zorgen voor. Beroepsmatig maar dat is mijn hele instinct. Van thuis uit al.
Waaronder ook zorgen voor mezelf.

Ik zou willen dat ik een egoïst was. Dat zou makkelijk zijn. Dan verdween mijn empathie en gevoel.

Ik ben op dit moment in gevecht. Zo zie ik het. Om het geen wat ik dacht dat ik had en helemaal niet zo bleek te zijn anoniem. Ik ben 15 jaar lang bedrogen en weet nu pas 6 weken de ins en outs. Daarom reageer ik zo op dit forum. Omdat eigenlijk niemand me kan helpen.
Ik kan alleen me zelf Uit dit diepe dal trekken.

Maar het is fijn zo af en toe dat te kunnen delen met jullie En ik krijg daar ook inzicht van.

Ik kan niets veranderen wil ik ook niet, maar ben ik rouw om het geen wat ik dacht te hebben. ( Vorig jaar getrouwd en dat houd me bezig, waar was ik toch met mijn hoofd, dat gevoel. En nee mag ik niet doen maar tis al of ik vloog zo gelukkig )

Miss

Ja en weet je waarom? Omdat je waarschijnlijk je leven lang op zoek bent naar wat je niet gekregen hebt, onvoorwaardelijke liefde. Dus ga je pleasen, vanuit dat pleasen verwacht je wat terug en kom je erachter dat diegene je niet geeft wat je wilt en wat je waardig bent, maar dat diegene dankbaar gebruik heeft gemaakt van jouw emphatie. Je geeft datgene aan de ander, wat je zelf zo mist. De ander (je partner) neemt wat hij/zij nodig heeft, maar geeft niet terug wat jij ontbeerd. De relatie is in disbalans. Juist goed dat je hier (forum) je uitlaat! En waar je met je gedachten toen zat? Daar moet je jezelf niet over kwellen, want toen voelde het goed en wist je niet wat je nu weet. Wees blij wat je nu wel weet en daar ga je uitkomen middels de nodige processen en niet zeggen dat iets niet kan veranderen, alles kan, maar als je zegt dat je het niet wilt, dan kan inderdaad niets.

Ik wil wel

Maar Hoe Dan?
Me alleen nog op mezelf ( en zoontje) richten ?

Dankje voor je post!! Ik heb er wat aan!

En ja!

Ik voel me gebruikt!!
Gisteren nog geuit tegen hem!

Je gaat rustig zitten, neemt een kop thee of koffie, pen en papier (dat wat voor jou het prettigst is). Je gaat opschrijven, zonder oordeel en zonder invloed van gedachten wat anderen zeggen of vinden, alleen dat wat JIJ nodig hebt. Wat is belangrijk voor je zoontje en voor jou. Dat is de eerste stap. Zorg voor rust in de chaos in je hoofd. Zorg dat je elke dag ergens een ‘alleen-momentje’ hebt. Doe iets waar jij gelukkig van wordt, begin klein, stap voor stap, eet bv een reep chocola, lees een tijdschrift, ga naar buiten of koop een bos bloemen. Als je die dingen voor jezelf hebt opgeschreven dan ga je daaraan werken. Wat ‘moet’ je doen voor je zoontje (zorg, school, eten, aandacht), dat is momenteel belangrijker dan wat je uiteindelijk wilt. Hij heeft jou nodig als stabiele factor, jij bent zijn rots.
Kleine stapjes en tuurlijk mag je huilen, boos zijn en je frustratie uiten im vervolgens weer bij jezelf te komen en elke keer weer terug gaan wat jij nodig hebt. Oordelen over en van anderen loslaten, negatieve mensen elimineren uit je omgeving. Probeer de sleur van al die nare emotie te doorbreken door steeds weer terug naar jezelf te gaan. Wat heb jij nodig, met die vraag confronteer je jezelf steeds opnieuw. Klinkt raar, maar wordt egoistisch. Gebruik uiteindelijk de kracht van emphatie voor jezelf en je kind. ’Gebruik’ de mensen om je heen die jou nu kunnen geven en motiveren. Dat gaat allemaal niet zonder slag of stoot, maar stapje voor stapje!

onzin.2 Anoniem

"Dat je er eerlijk over moet zijn, ben ik mee eens, maar wanneer dat kan niemand anders bepalen "

nou dat is het hele punt met eerlijk zijn: dat moet je de hele tijd. Eerlijk zijn als het jou uitkomt, mist het hele punt van eerlijk zijn: namelijk de ander een eerlijke kans geven keuzes te maken op basis van de realiteit en niet op een realiteit die jij voorwendt.

En ja dan gaan mensen de mist in en dan gaan ze nog zo'n wollig verhaal erover houden nadien. Dan ben je weer niet eerlijk dus. Eerlijk zou zijn: ja keek waar ik mee weg kon komen en ik loog door de waarheid pas te vertellen op mijn voorwaarden

Mari

Dan heb je niet goed gelezen wat er staat. Jij kan dat niet voor een ander bepalen. Het is wat jij wilt want het zijn jouw normen en waarden. Je kunt gaan stampvoeten, maar dat gaat niet werken, je kunt mensen niet veranderen. Dan blijf je in je eigen circel vastlopen en komen er geen oplossingen. Het enige wat jij hierin kan doen is je ongenoegen aangeven, het accepteren dat het zo is en accepteer je het niet dan heb je de keuze weg te gaan. Iedereen staat in zijn eigen schoenen, niet in die van een ander.

Kijk Anoniem dit is dus gaslichten onzin3

Die term gebruikte je eerder onterecht. Toen had je het over liegen. Nu gaat het over liegen en dat ontkennen en er een wordsalad van maken.

Dat wordt nog eens versterkt door jouw taalgebruik als zou ik stampvoeten en jou of een ander willen veranderen. Gelul natuurlijk, ik zeg alleen maar: wees een vent of een vrouw en geeft toe dat je dubbel spel speelde ipv wollige verhalen op te hangen.

Ik heb geen cirkel hoor, als mensen mij bedriegen en liegen (al is het door op hun moment -meestal als het uitkomt- de waarheid toe te geven) is het exit.

Je hebt je onwaarachtig dus leugenachtig gedragen en probeert nu dat af te wentelen op een HHZ (hoe het zit) achtige toon dat ieder voor zichzelf verantwoordelijk is.
Dat ieder dat is ben ik met je eens. Maar dan moet men over de juiste info beschikken. Als je partner doet of hij/ zij in een monogaam huwelijk zit terwijl dat niet zo is, kan je geen juiste verantwoordelijkheid nemen want je mist essentiële feiten over je eigen realiteit.

Het blijven gewoon smoesjes achteraf om jezelf goed te praten. Je ex is niet verantwoordelijk voor een situatie waarin jij je leugenachtig opstelt. Zij/hij is verantwoordelijk voor 50% van het huwelijk wat niet goed liep en waar niet over gecommuniceerd werd.

Verander vooral niet. Maar vraag mij niet te geloven dat je een oprecht en integer persoon bent door ook nog achteraf je gedrag goed te smoezen.
Dan heb ik vele malen meer respect voor een Nick hierboven die gewoon toegeeft dat hij dubbel spel speelde

En om uit de door jouw vermeende cirkel te stappen: voor mij ben je gewoon een bedrieger en leugenaar en daarom exit. Ik zal je verder negeren

Mari

Je geeft aan dat het bij jou meteen Exit zou zijn! Dat heb ik ook altijd geroepen! Helaas is het er hier onlangs ook uitgekomen. Mijn man heeft zelf alles verteld en het contact al verbroken omdat hij de keuze had gemaakt met mij verder te willen. Dan is het aan uiteraard nog aan mij wat daar mee te doen. In je eerste woede en verdriet wijs je de deur maar daarna als je rustig bent ga je nadenken en praten. Heel veel samen praten. En kom je tot de conclusie dat je allebei nog veel van elkaar houd. Dus mijn conclusie toch niet Exit (wat ik dus altijd geroepen heb) maar er samen aan werken en er voor gaan!

Dus zeg nooit nooit...

nou Senna

het was bij mij ook niet meteen exit hoor. Ik begrijp je heel goed want iemand is niet alleen maar fout. Maar toen bleek dat juist dat geduld van mij en geloven in dezelfde smoesverhalen als ik hier lees, zijn macht werd, heb ik wel heel duidelijk mijn conclusies getrokken (terwijl ik vroeger ook altijd zei " vreemdgaan= eruit".
Nou had ik met het vreemdgaan nog wel kunnen dealen, het onwaarachtige, leugenachtige waardoor mij de kans ontnomen word gebaseerd op de juist merites, de juiste keuzes te kunnen maken, dat brak me op.
Daarom reageer ik ook pittig als iemand met zo'n word salad verhaal komt: zeg gewoon hoe is en neem daar verantwoording voor. Zo niet dan exit.

Mee eens

Daar kan ik me helemaal in vinden.
Hier voelt het voor nu zo dat alles eruit is en de
leugens verleden tijd zijn. Ik heb hem ook gevraagd alles te zeggen hoe pijnlijk het ook is. Hij is heel direct en toen het eruit kwam heeft hij volledig de verantwoordelijkheid genomen. Samen waren we het er wel over eens dat we samen in een dip zaten. Dat hadden we al eens uitgesproken maar we deden er niets mee😏
Dat vertrouwen moet nog terugkomen uiteraard maar voor nu hoop ik dat het hier bij blijft. Kan me voorstellen als er leugens blijven komen dat het dan een x ophoud.
De tijd zal het leren....

Mari

Ik probeer perspectieven en perceptie van de verschillende rollen weer te geven, die van m/v echtgenoot/vreemdganger/truus-wim.
Jij noemt het een wordsalad en haal je uit naar mij als bedrieger/leugenaar. Dat zegt meer over jezelf dan over mij. Het is jouw projectie naar mij toe en als je zegt dat wanneer je bedrogen wordt dat diegene exit is, wat die je dan hier in het topic verdergaan na ontrouw? Je gaat dan toch niet verder met de relatie?

Okay Anoniem

Als je alleen maar aan het therapeuteren bent en zelf niet vreemd bent gegaan, neem ik mijn mijn woorden terug. áls dat zo is, anders gelden ze wmb nog.
Maar zeg dan eens:
- waarom ben jij hier dan? Je hebt dan dus niet te maken gehad met een bedrogsituatie?
- leg me eens uit waarom je vindt dat het niet de verantwoording van de vreemdganger is om altijd eerlijk te zijn? Ik bedoel: iemand, Jan, heeft bijvoorbeeld een bedrijf met een compagnon die ook een goede vriend is Piet. Op een gegeven moment blijkt: bedrijf gaat minder, dat van de concurrent veel beter. Dan, na een jaar blijkt dat compagnon bedrijfsgegevens aan de concurrentie heeft doorgespeeld en daar zelf voordeel van had en in the picture was om daar in de maatschap mee te doen. Hoe is het handelen van Piet de verantwoording van Jan? Ik zie hem niet hoor. Ik vind dan: Piet kan allerlei redenen hebben om het niet tegen Jan te zeggen maar hij neemt hem juist het kunnen nemen van de verantwoordelijkheid over zijn leven af: als Jan van Piets voornemens zou weten, zou hij anders handelen.

Waarom ik hier ben? Ik heb het al eerder gezegd: ik ben bedrogen en belogen maar houd nog intens veel van die man. Ik lees hier mee om dat te verwerken maar ook om te zien waarom ik niet met hem door had willen gaan: omdat ik net zoveel verdriet had als de meeste mensen hier.

Mari

Laat IK even vanuit mij zelf spreken:

Ik vind het fijn dat jij er bent. Ik heb veel aan jou posts. Leer er veel van! Oprechte verdriet en raad hoor ik bij jou, ik heb het gevoel dat wij met een soort gelijke vorm van bedrog te maken hebben.

Gisteren vond hij het weer zo moeilijk dat ik huilde. Hij gaapte. Hij vind het soms vermoeiend en " momenten moeilijk " te begrijpen.
Teksten zoals: maar vrijdag hadden we het toch leuk en fijn samen?
Ja dat was vrijdag. Hij begrijpt er op sommige momenten geen snars van en neig ik zelf om te gaan gillen. Maar het kan goed vanavond weer heel anders zijn en dat hij zelf huilt.

Anoniem. Ik denk aan mezelf maar dat staat los van heel zijn gedrag wat hij heeft gedaan. Ik was 9 maanden in therapie toen hij met Truus ging. Op weg naar een betere ik. Dus ik vind het gemeen om op zn moment als je dus jezelf extra verzorgt en aanpakt of oppakt hoe jij het wil noemen bedriegt.
Ben jij bedrogen of ben jij een Nick?

Miss

Heel fijn dat je iets aan mijn posts hebt. Dat doet me goed. Ja onze situatie lijkt op elkaar: ik ben bedrogen, veel van het gedrag van onze partners zijn hetzelfde. Maar... ik heb niet met hem samengewoond en geen kind/gezin met hem. Dus wel verdriet en pijn maar niet de moeilijke zaken waar jij voor staat.
Als je dan vertelt dat hij gaapt terwijl je het moeilijk hebt, ben ik dus plaatsvervangend kwaad op je partner.... heel veel sterkte

Mari

Ik ben in het verleden bedrogen geweest op alle vlakken omdat ik in een destructieve relatie heb gezeten waar ik een kind mee heb. Daar kwam ik in de zwangerschap achter. Als je inzicht hebt in psychopathie en empathieloosheid, dan is je enige overleving om je ‘vijand’ te leren begrijpen en de destructie de baas te worden door je in de gedachtengang te verplaatsen waarom iemand doet als hij doet om te overleven en een weg hieruit te vinden voor je eigen veiligheid. Ik ben bedrogen met een ander, met geld, met verslaving.
Mbt waarom een vreemdganger niet eerlijk hoeft te zijn, dat heb ik niet geschreven, dat is de aanname vanuit de perceptie die je gedaan hebt. Ik heb geschreven dat je niet kunt bepalen wat een ander doet en dat je het niet kan veranderen, ook al vind je dat dat zijn verantwoording is. Dat vindt jij, maar hij dus niet, want het is gebeurd, dan schiet dat toch niet op, dan ligt het in jezelf of je voldoende vertrouwen kunt stellen dat het niet meer gebeurd en om tot die conclusie moet je zelf komen door alles af te gaan meten wat wel bij je normen en waarden past en leg je alles op de weegschaal.
Ik ben het roerend met je eens dat het niet in orde is, alleen je kunt dat niet veranderen, je kunt het niet voorkomen, je gaat aan jezelf twijfelen en naar je eigen aandeel kijken en daarmee in het reine komen met alle emoties van dien.
Als je weet dat iemand kan liegen en bedriegen tegen je, dan ligt de vraag bij jou of dat opweegt tegen het houden van van die persoon. Als die persoon op alle andere vlakken wel zijn verantwoording neemt, dan zou ik tot de conclusie komen dat hij niet meer van mij houdt want het respect is weg.
Mbt de hypothese, er kunnen duizenden situatie/persoonsafhankelijke redenen zijn waarom compagnon zo gehandeld heeft, verstrengeld door invloeden door Jan, zichzelf en Piet.
Het waarom is complex en kom je niet achter, het is hetzelfde gegeven, je weet niet waarom iemand doet waarom hij doet, wij veroordelen dat allemaal. De compagnon kan geen overleg plegen met Jan dat hij zijn deel van bedrijfsgegevens door gaat spelen. Jan denk dan misschien dat alle gegevens doorgespeeld worden. Piet daarentegen is blij met de compagnon, die kan die gegevens gebruiken om winst te maken en Piet weet niet beter dan dat het het bedrijfsaandeel van de compagnon is, daar gaat Piet vanuit, Piet hoeft de aandelen van Jan niet de hebben. Maar zodra de compagnon de gegevens doorgespeeld heeft, is het niet meer dan fair dat hij verteld wat hij gedaan heeft en zorgen dat Jan al dan niet goed achterblijft door financieel verantwoording te nemen.

Anoniem, en Miss

@Anoniem.Ik begrijp je goed; iets meer egoïstisch er in staan en minder hem pleasen om zo een gezonder evenwicht te bereiken waarbij uiteindelijk de keus bij hem ligt of hij wilt deel maken uit je leven.
Wilt de partner dat niet, dan is hij geen leven met je waard.

Ik begrijp ook niet waarom Miss zich druk maakt om haar zus. Je kan en mag de fouten van een ander niet op je bord schuiven als je eigen leven geen rust kent.
Of waarom ze smelt wanneer haar man huilt. Hij lijkt ook aangedaan als zij verdrietig is.

Ik heb mijzelf goed voorgehouden dat mensen over je heen gaan lopen als je hen daar ruimte toe geeft. Dat dus nooit meer. Dan maar gezien worden als een minder sociaal persoon. Te sociaal zijn, te hulpvaardig, te lief kan tegen je keren. Ik snap zodoende je postings. Daarvoor hoef je echt geen vreemdganger of Truus te zijn. Ik heb er zelf ook zo ingestaan in mijn persoonlijke aanpassing.

@Miss, maak het voor jezelf zo prettig mogelijk; als je geen zin hebt over een voorval te praten, ben je niet verplicht dit uit te praten. Dan schuif je dit tot een later tijdstip. Mogelijk dat je ze dan irrelevant vindt, te onzinnig om het op te halen wanneer je er zelf geen bijdrage aan had of verantwoordelijkheid voor voelt.

Woordje weggevallen

Oeps, ‘hij lijkt ook niet aangedaan als zij verdrietig is.’

Dankje

Mari, dat is net zo pijnlijk en verdrietig idd, het was toch de liefde van je leven.

Zo zie ( en voor nu soms zag)ik hem ook. Zonder kind/ gezin was ik 100% gestopt met mijn relatie net als jij. Dat heb ik ook in een gesprek erkent.
Nu ben je in gevecht met alles. Zo voelt het. Het " niet" meer mogen zorgen voor hem. Het egoïstisch is voor mij een opgave. Omdat ik wat ik al aangaf dat niet ben. Nooit geweest, maar even goed wel heel sterk en altijd door gedendert. Ik was 18 jaar toen ik hem leerde kennen. Toen dacht ik dat ik alles al wist, verlate puber. Pfff. Ik kwam net kijken maar das een ander verhaal.
Maar ja. Laten we hopen dat de therapie iets brengt. Al is het dan maar voor een klein onbezorgd mannetje. Die daar recht op heeft. Buiten mij en hem om. Zo zie ik het.
En nu kan ik niet meer dan dat egoïste leren en uitbreiden.

Anoniem en flanagan, ik heb nooit gepost dat ik me druk maak om haar. DE PIJN kwam omhoog na haar uitkomst, mijn pijn omdat alles zo vers is !!!!
De pijn naar haar vriend toe dag in dag uit geconfronteerd te worden met de jongen waar de affaire mee is!!! Daar sprak ik over en was ik kapot van. Ik heb een goede band met haar! Ze heeft 1,5 jaar gezwegen tegen me. Gelogen over haar pijn binnen haar relatie. Dat doet mij verdriet. Dat maakt mij MENS en JA ik weet dat jullie dan daarop gaan reageren met je laat je gevoel te veel spreken. Dat ben ik en blijf ik. Maar vanaf nu een paar tanden minder, waar ik al gruwelijk mee op weg was maar soms de gevoelige miss de hoek omkomt en al kan janken bij een zielige reclame !!
Helaas heb ik dat, maar ik probeer het als een gave te zien. Daarom dragen ook super veel mensen mij op handen. En ja daar word misbruik van gemaakt daar leer ik keer op keer van. Maar mijn eigen man?? Dat is en blijft pijn doen op dit korte termijn.
En ja het is gebeurd, dat ligt bij hem. Zijn innerlijke, zijn opvoeding, zijn kijk op het leven, zijn te kortkomingen.

Tijd heelt zeggen jullie steeds. Daar hoop ik op.
Hoop doet leven. Maar liefde en verdriet liggen heel heel heel dicht bij elkaar voor mij. Ik spreek voor mezelf.

Dat dus

"Anoniem.Ik begrijp je goed; iets meer egoïstisch er in staan en minder hem pleasen om zo een gezonder evenwicht te bereiken waarbij uiteindelijk de keus bij hem ligt of hij wilt deel maken uit je leven.
Wilt de partner dat niet, dan is hij geen leven met je waard."

Daar ben ik me zeer zeker bewust van. Ook al diverse gesprekken met hem over gevoerd.
Maar dat gaat hij niet doen, zegt hij keer op keer.
Maar dat is voor dit moment in het nu. Misschien draait hij wel om. En daarom ben ik al genoeg voor mezelf op aan het bouwen de afgelopen maanden.
Ik bereid me ook daarop voor dat hij het bijltje neer legt. Maar dat zou voor hem te gemakkelijk zijn zegt hij.