Verder na ontrouw deel 4

Pennestreek

Wat verwoord je het allemaal weer mooi. Kan duidelijk lezen dat jij zoveel stappen verder zijn. In het begrijpen van.
Ik kom er ook steeds dichter bij. Gelukkig.
Complimenten voor de post. Ik kan er ook steeds wat mee.

Fijn Miss

Ik heb ook bewondering voor jou. Jij kunt vanaf een afstandje kijken naar jullie relatie en ook zien dat het vreemdgaan van je man een oorzaak heeft, daar begrip voor hebben. Dat is heel belangrijk om verder te kunnen. Het maakt het verdriet en de pijn iets beter te handelen. Jou pijn doen was niet zijn doel. En omdat hij heel erg met zichzelf bezig was en zichzelf waarschijnlijk de ogen uit zijn kop schaamde als hij erover nadacht duwde hij dat lekker weg. Maar nu gaat hij het aan. Heel dapper!

Pas als je allebei ziet hoe het heeft kunnen gebeuren, van jezelf ziet waar je de bocht uit vloog en hoe je elkaar naar beneden hebt getrokken en er geen schuld neergelegd wordt bij de een of de ander, maar er begrip is voor elkaar, dan pas kun je samen verder en samen de pijn uit het verleden verwerken.

Oh Miss en Pennestreek

Wat heb ik toch weer veel aan jullie posts! En wat schrijf je toch mooi Pennestreek. Jouw posts geven me hoop. Hier gaat het bergopwaarts. De therapie doet veel. We durven samen te kijken wat er is gebeurd en waarom dit nu heeft kunnen gebeuren.
Binnenkort zijn we 18 jaar getrouwd. En tot twee weken terug wilde ik daar niets mee doen. Maar nu besloten, want we willen samen verder, om er een leuk uitje met ons twee van te maken. Nieuwe herinneringen maken.

Miss,

Juist door de aanschrift ‘ Hey Miss’, las ik de reactie van Stip niet zo zeer als een vraag, maar als een compliment die voor jou ook zeer zeker van toepassing is.

Flanagan

Dankjewel ! Xxxxx

Miss

Ik heb heel veel in jouw verhaal ook herkend Miss (lees al een tijdje mee) en was ook blij om te zien dat ze jouw man ook op ADHD gaan testen want dat heeft hier wel echt een ommekeer teweeg gebracht. Zoveel kleine dingetjes die nu opeens verklaard worden. Natuurlijk geen verklaring voor het vreemdgaan, maar wel een verklaring waarom hij steeds maar ontevreden was, steeds maar dingen tegen de afspraken in bleef doen, ik daar weer over mopperde, hij weer meer ontevreden werd, en toen haar tegenkwam en zij vond alles geweldig aan hem, alle wilde plannen van hem waren ‘moet je doen!’ Terwijl ik al die plannen maar zit tegen te houden omdat ze gewoon niet haalbaar/uitvoerbaar zijn. Dan wordt het al snel een ongelijke strijd. Mensen met ADHD zijn gevoelig voor verslaving, en mijn man omschrijft zichzelf in,iddels als een flirtverslaafde. Niet zozeer sexverslaafd dus maar meer het flirten en zo aandacht krijgen, de kick dat iemand je leuk vind. Maar daardoor begeef je je wel vaak op glad ijs en dat is nu dus fout gegaan, en al eerder met grensoverschrijdend appen en vrouwen die verliefd op hem werden. 1 vrouw heeft zelfs een ander huis gekocht om hem niet meer steeds te zien (woonde tegenover ons) en een ander is bij haar man weg gegaan. Maar dat was nooit zijn bedoeling en daar voelde hij zich dan weer schuldig over.. maar er toch niet mee kunnen stoppen.

Ik heb enorm veel bewondering voor jou Miss, want jouw situatie is nog heftiger, met veel vaker echt sexuele contacten van je man, bij mij bleef het meestal gelukkig bij appen, hooguit zoenen. Maar qua gevoel maakt het misschien ook wel niet zo heel veel uit. Liegen blijft liegen, en ook appen en zoenen is vreemdgaan. Ik hoop dat ze bij jouw man de oorzaak kunnen achterhalen zodat jij ook in kunt schatten in hoeverre hier iets aan te doen is en hoe groot dan de kans op herhaling is. Bij mijn man kan er met medicatie veel gedaan worden zodat herhaling hopelijk voorkomen kan worden. Maar het blijft hoe dan ook een enorm zwaar traject wat we alleen vol kunnen houden doordat er veel liefde is en we zien hoe hard onze partners er ook voor knokken. Zonder dat was ik allang weg geweest.

Pennestreek

Bedankt voor je lieve reactie en de tips.. EMDR heb ik inderdaad overwogen en ga ik misschien ook wel doen. Ik heb laatst al een sessie gehad maar dat ging meer over dingen uit mijn jeugd die nu getriggerd zijn door het vreemdgaan (verlatingsangst) maar misschien moet ik ook nog wek wat specifieker op de triggers doorgaan. De manier waarop ik alles heb ontdekt is ook erg traumatisch voor me geweest. Ik heb daar nog regelmatig flashbacks van.

Ik denk dat mijn heel erg op die van jou lijkt wat het niet vertellen betreft. Mijn man wil ook juist zo graag dat ik gelukkig ben dat hij maar niet verteld als hem iets dwars zit. Dat werkt hartstikke averechts weet hij nu maar nog steeds vind hij het lastig, ik heb het hart juist op de tong dus is het voor mij ook niet voor te stellen dat je je innerlijke onvrede zo kunt (en wilt) verbergen voor degene waar je zo van houd. Het is zo onlogisch voor mij. Maar ik begrijp nu inderdaad wel beter hoe dat voor hem werkt.

Door de diagnose ADHD zijn er ook veel gedragingen verklaard die ik negatief opvatte altijd. Zoals zich niet aan de afspraken houden, impulsief de planning omgooien of vergeten dat hij mij iets had beloofd, ik dacht altijd dat hij het dan eigenlijk niet met mij eens was en daarom maar zijn eigen zin deed. Of dat hij het niet durfde te zeggen als hij iets geen goed plan van mij vond en daarom maar ja zei en de volgende dag nee deed. Maar dit heeft dus met de ADHD te maken, a. Impulsiviteit en dan achteraf denken.. O ja, we hadden wat anders besproken en B. Heel veel dingen blijven bij hem niet hangen omdat hij tijdens de gesprekken is afgeleid en weet hij dus niet meer wat we hebben afgesproken. Nu kijk ik daar dus heel anders tegenaan en weet ik dat hij juist geprobeerd heeft voor mij het zo goed mogelijk te doen maar hij ook niet beter kón. Nu met medicatie zie ik al een enorme verbetering wat ook bevestigd dat hij het wel anders wilde maar het echt niet lukte.

zomergasten

Lieve allemaal,
Hebben jullie zomergasten gezien afgelopen zondag, met Ester Perel. Zelf vond ik het een eyeopener. Ik ben wel al veel verder in het proces met het verwerken van vreemdgaan dan menigeen hier (denk ik, want ik lees niet meer alles. om niet getriggerd te worden)
De eerste keer dat in een van de voorgaande draadjes iemand me wees op deze psychotherapeute kon ik niets met haar verhaal. alles was te vers. maar dat gold voor mij!! Wellicht dat een ander hier wel iets mee kan.
Na EMDR, relatietherapie, eigen therapie en nu weer relatietherapie en 2,5 jaar verder kan ik naar iemand als Ester Perel kijken en voelen dat het idd wel zo is als zij stelt. Het gaat over relaties, niet alleen partnerrelatie. Het heeft voor mij veel verhelderd.
Hopelijk geeft het jullie ook wat rust in je hoofd.

Lliefs Gitte NN

Perel

Ik heb er nog niet naar gekeken. Wel eerder haar Ted Talk over infidelity.
Gisteren toevallig wel met vrouwlief erover gehad dat het interessant was om samen te kijken, dus dat zal er wel van komen hopelijk.

Ik kan er inmiddels, een jaar na dato, ook redelijk objectief naar kijken en ze zegt intelligente dingen. In mijn situatie, we zijn nu 3/4 jaar op de 'terugweg', is de verwerking van haar affaire ook naar de achtergrond.

Bij ons is de issue voornamelijk nog de 'passie' in de relatie terugbrengen, we verschillen daar erg van in van mening. Het verlangen van haar kant naar mijn fysiek is niet heel erg aanwezig, gisteren gaf ze nog aan dat ze er wel mee bezig is, vindt dat ze een stap 'moet' zetten en me wil verrassen, maar ze zich er dan toch niet toe kan zetten.

Dat soort termen zijn wel pijnlijk om te horen.
Ze is 4 dagen weggeweest met een vriendin, stuurde me vele hartjes, kusjes en 'ik hou van jou's via de app, wat voor mij dan weer erg tegenstrijdig is met de thuissituatie. Een zoen noemt ze 'puberaal' en mijn verlangen naar haar voelt ze zelf niet zo, dus daar mag ik het mee doen.

Ze houdt van mij, ik heel erg van haar, ik verlang naar haar, maar zij voelt die aantrekkingskracht niet,.. of heeft hem niet naar míj. We zoeken nog heel erg op dat gebied.

Goed, ga ik weer... Ik reageer zelf ook minder in dit topic. Ook vooral omdat de ontrouw zelf me dus niet zo heel veel pijn meer doet, mijn onderwerp dus veranderd is naar 'breng de passie in mijn relatie terug',.. of 'help me accepteren dat het heilige vuur gewoon wat minder is dan bij mijzelf'.

Lees nog wel mee en probeer daar waar mogelijk is een beetje hoop te geven aan de mensen die er nog middenin zitten.

verduidelijking

Ik zeg
"Ze is 4 dagen weggeweest met een vriendin, stuurde me vele hartjes, kusjes en 'ik hou van jou's via de app, wat voor mij dan weer erg tegenstrijdig is met de thuissituatie. Een zoen noemt ze 'puberaal' en mijn verlangen naar haar voelt ze zelf niet zo, dus daar mag ik het mee doen."

Thuis laat ze me ook regelmatig horen hoeveel ze van me houdt hoor, het is alleen mijn domme (?) verwachting na zo'n weekend weg, dat ze dan thuiskomt en me onzettend lief vindt dat ze dat kon doen met haar vriendin, dat ze positieve energie meeneemt en dat ze het zo fijn vindt weer naast me te liggen in bed.. Als we elkaar dan 3 dagen op rij niet ontzettend veel aanraken... Het is lastig te rijmen dat haar gevoelens die ze zegt te hebben voor mij niet stroken met de fysieke aantrekkingskracht, die ik dus wel voel. Maar ik ben een man, die steken wellicht heel anders in elkaar.

Ik heb het me hier eerder afgevraagd. Zie ik het nou zo verkeerd, zijn mijn verwachtingen onlogisch, vreemd?

Vind ik niet

maar ik ben heel fysiek ingesteld. En dan heb ik het niet alleen over 'de daad', maar over een knuffel, een zoen, tegen elkaar aan liggen in bed. Ik vind dat ik wat dat betreft tekort kom, omdat manlief later naar bed gaat dan ik. Is bij ons even discussiepunt. Maar nu de dokter heeft gezegd dat hij meer moet slapen (ik heb ook altijd gelijk :-), alleen neemt hij het van een ander wel aan) heb ik goede hoop dat dat ook weer meer gaat gebeuren.

Ik snap je vrouw eerlijk gezegd ook niet. Wat ik me afvraag, is ze wel van de knuffels? En zo ja, kun jij het daar dan toe beperken? Wij hebben een periode gehad, toen de kinderen klein waren en regelmatig 's nachts wakker, waardoor ik zelf niet goed sliep, dat ik absoluut geen behoefte had aan seks, maar wel aan die knuffels. Maar man vond dat lastig. Die wilde meestal verder gaan. Waardoor ik uiteindelijk ook die knuffels/in bed tegen elkaar liggen niet meer wilde. Zou daar een begin in kunnen zitten? Langzaam opbouwen?

En ik heb het al eerder tegen je gezegd, ik zou, als ik jouw vrouw was, willen weten waar dat gebrek aan behoefte (ik wou schrijven tegenzin, maar ik hoop dat dat te sterk uitgedrukt is) vandaan komt. Er moet iets achter zitten. En daar zou ik zelf benieuwd naar zijn. Denk ik. Tenzij ze het zelf wel weet, maar het niet aan durft te gaan. Maar in dat geval moet ze denk ik wel zo realistisch zijn om te bedenken dat het dan uiteindelijk toch een breekpunt wordt voor jullie. En is ze daartoe bereid?

Nee, ik zou het er niet bij laten zitten. Jullie zijn al zo goed op weg, deze stap hoort er ook bij, naar mijn idee. Anders wordt de relatie denk ik toch niet compleet. Ook al omdat jij weet dat ze die gevoelens wel voor een ander had, en dus ook weer zou kunnen hebben. Ik zou het daar heel moeilijk mee hebben, omdat het voor mij het vertrouwen in haar zou verkleinen.

Pennestreek

Bedankt dat je me af en toe vertelt dat ik niet onredelijk ben.

Mijn vrouw is wel van de knuffels en kusjes, tegen me aanhangen op de bank, hapje/drankje op tafel, ik masseer haar graag en veel, ik wordt 's ochtends wakker tegen haar aan in bed. Dat is dan ook gelijk wat ze aanhaalt als ik over de 'stappen daarna' begin in een gesprek. Dat we toch al veel knuffelen en intiem zijn op dat vlak.
En dat geeft me dan het gevoel dat ik onredelijk zou zijn dat ik met mijn vrouw wil vrijen, dat ik me aanstel. En nee, echt niet elke dag. Het landelijk gemiddelde halen we niet en dat is voor mij niet het issue.

Gisteren viel me wel op dat als ik haar weinig op zoek (bewust) ze dan ook weinig naar mij komt, maar goed, dat is ook weer menselijk. De ene dag voel je je knuffeliger dan een andere. Ik moet daar ook weer niet teveel waarde aan hechten.

Het is een gebrek aan behoefte, geen tegenzin. Ook al zegt ze wel dingen als 'ik ga geen dingen doen waar ik geen zin in heb'. Mijn antwoord is dat ze dat ook zeker niet 'moet' doen. Het zou natuurlijk moeten aanvoelen en ik hoop, ook voor haar, dat ze dat kan oplossen. Er weer van wil genieten met mij. Zich er gewoon weer aan kan overgeven. En nee, dat hoeft niet elke dag, maar het zou zo ontzettend fijn zijn en een bevestiging van ons hervonden geluk dat haar ogen eens lust richting mij zouden uitstralen. Zonder daarmee te zeggen dat ik niet gelukkig ben met waar we nu wél staan.

Begrijp me niet verkeerd. Het is voor mij nog lang geen showstopper dat 'ik niet gelukkig genoeg' zou zijn en daarom maar de handdoek werp. Absoluut niet zelfs.

Schaamte?

JJ, kan het zijn dat je vrouw zich heel diep van binnen nog schaamte voelt. Dat die schaamte haar blokkeren als jij aangeeft seks met haar te willen en zij onbedoeld de schaamte weer voelt opkomen?
Goed mogelijk dat zij daar zelf niet blij mee is, maar ook niet weet hoe het los te laten zodat schaamtegevoel haar blijft tergen.
Als dat speelt, lijkt mij dat een heel eenzaam proces. Misschien heeft ze baat bij een sessie met een therapeut, misschien heeft ze nog wat tijd nodig om die diepe frustratie een plek te geven.

schaamte

Ik weet het niet.

Afgelopen vrijdag was het precies een jaar geleden dat ze me zei te willen scheiden. Ze heeft er niks over gezegd. Ze was het al vergeten, ze was er niet mee bezig. Ze vergeet dingen snel, ook, of zeker, de negatieve dingen. Ik verschil daarin, hoopte erop dat ze zich ervan bewust was, het momentje zou 'pakken' om te laten weten dat we er goed op staan, zoiets. Ik bedoel te zeggen, zou ze dan echt nog schaamte kennen en daarom zich niet aan mij kunnen overgeven? Het zou me verbazen.

Ik heb haar wel gezegd dat de dingen die ze tegen mij zegt, hoeveel ze van me houdt, dat ze me mist als ze een paar dagen weg is, hoe fijn ze het vindt bij me te zijn dan niet echt meer duiden op een probleem met het gevoel richting mij, want dat zit dan blijkbaar weer goed, en we dan wellicht beter bij een seksuologe moeten aankloppen om blokkades uit een verleden weg te halen.

Die blokkades zijn er blijkbaar bij mij, gezien het feit dat ze over haar affaire wel termen als 'opvreten' en 'lust' gebruikt heeft.

Al eerder gezegd, ook voor ons probleemjaar 2017 lagen we niet meer op 1 lijn op dat vlak. Het heeft dus vrij weinig met de affaire te maken, maar wel met de situatie die op dat vlak tussen ons is ontstaan, al dan niet onbewust aanwezig.

Het enige wat ik kan doen is afstand bewaren op dat vlak, niet aandringen en er vooral niet teveel over beginnen.

Datum

Ik zou zo’n datum ook niet willen ophalen. Wat heb je er aan? Vieren dat het je gelukt is bij elkaar te blijven? Er zit niet veel moois aan die dag, een dag om snel te vergeten.

Blokkades

Hoe bedoelde de zin’ De blokkades zijn er blijkbaar bij mij’?
Dat ze sowieso geen seks meer met je wilt hebben?
Als ze geen schaamte toont, betekent dit niet dat het niet leeft.

Maar tips van een sekstherapeut kan je creativiteit vergroten; misschien wilt je vrouw veranderingen/ vernieuwingen beleven. Een ander liedje, andere start.

Koop een boek met standjes om met elkaar te bespreken wat fijn en niet fijn is.

Juist niet vergeten

Hier is het bijna 3 jaar geleden 23 september om precies te zijn. De datum is net zo in mijn geheugen gegrift als mijn trouwdatum. Trouwens ook wat betreft heftigheid van het gevoel erg vergelijkbaar.

Nee, ik vind niet dat we die datum moeten vergeten. Het was het begin van een hele heftige periode, die ik ook niet wil vergeten. Dus ik wil er zeker wel bij stilstaan. En ik hoop dat man het zich ook herinnert.

Ik vind het voor de erkenning belangrijk. Ik vind het een beetje gemakkelijk om eerst je huwelijk op te blazen, maar omdat het *nu* weer goed is/gaat dat vergeten. En verwachten dat je partner dat dan ook doet. Nee, erkenning van wat er is gebeurd is (voor mij) heel belangrijk. Maar terwijl ik dit typ realiseer ik me dat ik dat dan wel aan man moet laten weten. Verwachtingsmanagement en iets met assumptions. Ik leer het nog wel eens .

kama sutra

Ik denk niet dat inspiratie het probleem is. Ons seksleven is tot een jaar of 2-3 terug altijd wel heel 'vernieuwend' geweest. Je kunt wel de kama sutra gaan lezen, maar als één van beiden daar eigenlijk niet eens mee bezig wil zijn kom je niet veel verder.
De klad kwam er echt in door mijn verwaarlozing en het gevoel van 'moeten' aan haar kant.

Met de blokkades zijn er bij mij verwijs ik -toch weer- naar het feit dat het met een ander allemaal wel vanzelf ging, blijkbaar (want ik was er niet bij), en ze termen als lust gebruikte om uit te leggen wat die affaire zo interessant maakte. Ze was naar eigen zeggen nooit verliefd en het was ook geen eenmalig 'foutje', maar smaakte naar herhaling. (Auw.)

De blokkades zitten hem dan in het -onbewust- vasthouden van de persoon die ze ziet die haar het gevoel gaf dat ze aan een quota moest voldoen. De persoon die niet samen met haar naar bed ging, maar als hij dat dan wel deed dan ook gelijk seks wilde.

Ik schilder me nu wellicht af als een boeman in die tijd, maar dat is hoe ze het voelde en ervaarde, niet perse hoe het was of werd bedoeld. Maar ik kan me wel voorstellen dat dat nog ergens rondhangt en het daardoor bij een nieuwe jongen die veel spanning met zich meebracht een stuk eenvoudiger ging. Daar zat natuurlijk geen oud zeer.
Ik doe niks tegen haar zin, en stel me nu -onnatuurlijk- enorm passief op.

Aan de andere kant, als je het niet opzoekt gaat het nooit meer vanzelfsprekend worden.

assumption..

"Maar terwijl ik dit typ realiseer ik me dat ik dat dan wel aan man moet laten weten. Verwachtingsmanagement en iets met assumptions. Ik leer het nog wel eens ."

Dat is een dingetje. Mijn vrouw vroeg me een tijd terug of er 'belangrijke datums' waren die ze moest weten, of ik haar daar dan op de hoogte van wilde brengen.
15 (ze ontmoette hem) en 31 augustus (ze wilde scheiden) heb ik meerdere malen genoemd, ook vorige week nog. Maar ze zegt het dan vergeten te zijn, dat ze er helemaal niet mee bezig is.

Dat begrijp ik gewoon niet echt. Het is toch niet zo dat alleen ik de pijn heb ervaren van een bijna ontploft huwelijk? Lastig dingetje hoor,.. ben ik te empatisch, maak ik me teveel druk over dat soort dingen? Of zij juist te weinig?

Dat is dan wel eh, vreemd, ja.

Als ze er nog speciaal om vraagt nota bene...
Kijk, ik kan me voorstellen dat ze niet trots is op zichzelf over dit gebeuren. En dat ze het daarom liever uit de weg gaat (struisvogelen kan ik ook heel goed, dus dat herken ik wel). Maar als ze er echt om vraagt, en jij geeft het aan, dan snap ik niet dat ze er niks mee doet. Al is het maar een appje of lief kaartje of desnoods alleen maar "weet je nog?". Je hoeft het niet te vieren, maar het zou naar mijn idee een goede aanleiding zijn om weer eens met elkaar te praten over wat er gebeurd is of hoe het nu gaat.

Nou ja, ik snap je helemaal!

Waaruit blijkt nou eigenlijk dat je vrouw wel een waardevolle, intieme man-vrouw relatie met je wil?
Wil ze je eeuwig op een houtje laten bijten?
Ik ben er van overtuigd dat geen zin meer hebben in die intimiteit gelegen is in blokkades die zijn ontstaan door jullie omgang. En dat die blokkades geslecht kunnen worden als beide partijen daar toe bereid zijn omwille van de liefde. Bijvoorbeeld door je bewust te worden van de blokkade, waar het zit, en dan in alle kwetsbaarheid je weer te gaan openen voor elkaar. Bijvoorbeeld door tantra.
Ik bedoel, zeggen dat je met iemand vertel wilt maar geen of nauwelijks effort tonen zou mij op een gegeven moment tot een breuk leiden. Actions speak louder then words.

Mari

"Waaruit blijkt nou eigenlijk dat je vrouw wel een waardevolle, intieme man-vrouw relatie met je wil?"

Goede vraag hoor.

Ze is er nog steeds.
Ze ziet me graag, vindt me aantrekkelijk.
Ze knuffelt me, kust me, kruipt tegen me aan.
Ze vertelt me regelmatig hoe fijn ze het vindt bij me te zijn, dat ze van me houdt.
Ze zegt me regelmatig dat ze zou willen dat 'het' nooit gebeurd was.

Maar ze lijkt (uiterlijke schijn?) zich soms te weinig druk te maken om mijn verlangens. Wel in de zin van dat ze bang is dat het voor mij uiteindelijk een soort showstopper wordt, terwijl ze feitelijk in één adem kan zeggen dat ze de aantrekkingskracht/behoefte om te vrijen niet heeft (en ik dat dus maar heb te accepteren).
Maar tussen knuffelen en vrijen zitten nog een hoop andere stations. Moet je dingen doen die je niet wilt doen, puur om de ander een goed gevoel te geven? Nee natuurlijk niet. Dat moet goed voelen bij jezelf. Ik vind het bijv. erg prettig om haar te masseren, ze hoeft er niet om te vragen, het geeft me een goed gevoel. Ik ga -dus- ook niet bedelen om, geef wel aan dat het me benauwd dat ze het niet voelt.

Ze zegt dat ze er wel mee bezig is in haar hoofd, veel meer dan ik denk. Dat ze zich dus bedenkt dat ze een move wil maken, maar als puntje bij paaltje komt, ze dan niet over haar drempel stapt. Ze zei dat ze nu een boekje heeft aangeschaft, zonder in detail erover te treden wat precies. Ik ben benieuwd wat ze daarmee wil. Ik heb wel aangegeven dat we er wel echt iets mee moeten gaan doen, maar het blijft een delicaat onderwerp waar ik continue het gevoel krijg dat ik me er niet druk over mág maken.

Zelfs er hier op dit forum over praten geeft me dat gevoel.

Perel

Iemand toevallig ervaring met dit boek?

https://www.bol.com/nl/p/erotische-intelligentie/9200000026240602

je schrijft: "Maar ze lijkt (uiterlijke schijn?) zich soms te weinig druk te maken om mijn verlangens. Wel in de zin van dat ze bang is dat het voor mij uiteindelijk een soort showstopper wordt, terwijl ze feitelijk in één adem kan zeggen dat ze de aantrekkingskracht/behoefte om te vrijen niet heeft (en ik dat dus maar heb te accepteren)."

Dat vind ik rot voor je. Juist na vreemdgaan kan je ook op dat gebied wel wat bevestiging gebruiken. (heb niet alles gelezen maar:) Waar ik op doel is het volgende: had zij dit voor het vreemdgaan ook al? Is er iets in jullie intimiteit geweest waarvan zij zegt dat ze zich is af gaan sluiten voor seks tussen jullie? Bijvoorbeeld dat zij het te snel vond gaan van jouw kant, ik noem maar wat (begrijp het als je het niet hier neer wilt zetten hoor). Want als daar sprake van zou zijn, zou het daar ook weer opgepakt kunnen worden is mijn mening. En tantra zou daar een hele mooie methode voor zijn, mits beide partners er toe bereid zijn, om dingen weer uit te gaan bouwen.

En als die bereidheid er niet is, hm, wat willen jullie dan met elkaar? Je bent toch niet alleen een lieve broer waar ze veel zekerheid bij heeft?

broer zus

Wat ik zeg... het probleem is voor het vreemdgaan wel ontstaan denk ik. Er was een situatie ontstaan dat mijn vrouw het niet meer voor zichzelf deed, maar vond dat het zo hoorde. Ze 'gaf' me de ene dag wat, zodat ze de volgende dagen 'vrijaf' zou hebben. Zo voelde ze dat.

Ik heb dat niet altijd zo ervaren. Wel zijn er keren geweest dat ik merkte dat er weinig interactie was. Ik ben zelfs wel eens halverwege gestopt, want er is weinig lol aan als de ander een houding heeft van 'schiet op ik wil slapen'.

Aan de andere kant was het altijd wel erg leuk, goed en spannend. Tuurlijk we zijn 14 jaar ouder en 3 kinderen verder dan toen we wat kregen, maar de huidige situatie is wel het andere uiterste.

Maar mijn aandeel van verwaarlozing, zie samenvatting in post #1 van dit draadje, zal zeker een reden zijn dat ze even afgeknapt was, we elkaar verloren zijn. Ik pleit zeker niet onschuldig.

Nee ik wil niet de rest van mijn leven een beschermende broer zijn, maar ook iemand die haar door het bed kan smijten en gewoon weer vent kan zijn zonder dat ik eerst in 4voud een verzoekschrift moet indienen. En ook degene waar naar zij verlekkert kan kijken en denkt da's mijn hapje en een stoute bui mee kan hebben.

Klinkt plat wellicht, maar ik hoop dat het allemaal weer wat losser wordt, ongedwongen. De dingen die er tegen hém gezegd zijn logen er ook niet om. Waarom kan dat dan niet bij de man waar je van houdt, die je graag zegt te willen behouden?

Ik zeg net nog tegen haar terwijl ik haar een knuffel geef dat er niemand zoveel van haar houdt als ik. 'Dat blijkt, want anders begrijp ik niet waarom je hier nog bent'.

Zo zwart zie ik het echt nog lang niet en zon opmerking vind ik overtrokken, want we gaan verder gewoon erg goed samen.

Het boekje is trouwens een pittig dagboek van Heleen van Rooijen. Niet echt wat ik had gedacht, het laat weinig aan de verbeelding over. Wie weet reset het haar gedachten over seks een beetje.