

Relaties
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Didi
04-10-2017 om 18:10
Silent treatment vriend...
Pffff, ik moet het ff van me afschrijven want ik ben kapot... Al mijn energie wordt uit me getrokken door mijn vriend.. Mijn vriend heeft van huis uit nooit geleerd om te praten, maar waar hij het vandaan heeft dat hij me dagenlang kan negeren, zelfs vertikt om eten voor me te koken omdat ik later uit t werk kom of zonder iets te zeggen de deur uit loopt niet wetende waarheen, geen idee waar hij dat vandaan heeft.. Het ergste is nog dat onze ruzies nergens over gaan, maar hij ergert zij duidelijk aan me. Waaraan weet ik dus niet, want zeggen doet ie het niet. Het is naar mijn weten elke keer weer iets anders. Eerst was ik boos dat hij me negeerde, ging ik tegen hem tekeer en riep vanalles, maar dat kwam natuurlijk toch niet aan. Hij kijkt me niet aan, zegt niks, doet gewoon alsof ik lucht ben. Op gegeven moment ben ik vaker in huilen uitgebarsten, hoe kan je je zo gedragen tegenover iemand waarvan je houdt. Maar dat vraag ik me ook syeeds vaker af, houdt hij nog van mij. Het is aan niks meer te zien, geen seks, geen lieve woorden, geen leuke dingen willen doen. Oke hij is van huis uit niet van de gevoelens en romantiek, en seks heeft hij ook totaal geen gevoel bij, het boeit hem gewoon allemaal niks. Hij vindt het wel prima zo zegt hij, maar is wle continu boos over vanalles en nog wat.
Op dit moment negeert hij me omdat ik broodjes in de prullenbak had gegooid die beschimmeld waren, terwijl ik ze in de groenbak had moeten gooien... waar kun je je druk om maken he? Maar neneer negeert me al dagen, en ondanks dat ik al 1000x sorry heb gezegd, heb gezegd dat ik erop zal letten, heb gezegd dat ik gewoon normaal wil doen tegen elkaar en geen ruzie mwer wil, blijft hij me negeren.. zelfs als ik vraag waar hij nou precies boos op is en waarom hij mijn sorry niet accepteert, zwijgt hij. Ik ben inmiddels gewoon ten einde raad. Wat moet ik nou doen? Hem negeren is niet mijn sterkste punt, we wonen samen en kunnen niet om elkaar heen, ik vind her verschrikkelijk om te doen alsof hij er niet is en andersom. Vandaag moest ik wat belangrijke dingen weten voor de avond, maar hij negeert me gewoon. Ik mag het zelf maar uitzoeken. Hij is 26 maar gedraagd zich er totaal niet naar. Zeggeen dat hij totaal onredelijk bezig is helpt niet, interesseert hem totaal niet. Dit is wat er continu in me op komt, het boeit hem gewoon niets. Ik boei hem niks, praktische dingen boeien hem niks, hoe hij zich tegen me gedraagd boeit hem niks... helemaal niks meer.
Wat moet ik hier nou mee.... wordt er dood en doodmoe van, mensen kennen me als een ontzettend spontaan en vrolijke meid maar mn energie wordt gewoon uit me gezogen door hem...

Bosbes
05-10-2017 om 21:10
nog een tip, ook alvast voor de toekomst
Nog een tip: ga in therapie. Vanwege dit:
"Bij hem heb ik me altijd gevoeld alsof ik er wél toe doe, iets wat ik dus nooit had bij mijn ouders.. en ja het is verkeerde aandacht wat ik krijg, maar het is iets... "
Mocht je het kunnen opbrengen weg te gaan van deze liefdeloze vriend en uit deze wisselwerking te stappen, dan is er best veel kans dat zich dit herhaalt.
Ik weet niet hoe oud je bent en of je al kind/kinderen hebt. Maar als je ook nog kinderen hebt, krijg je ook nog dat er een reden is om in een ongelukkige situatie te blijven omdat je niet wil dat je kind gescheiden ouders heeft (op zich terecht. Tenzij...). Tot het uiteindelijk zó erg is, of jij je zó 'niets meer' voelt, of vreselijk voelt, dat je toch wel wil. Of die partner vertrekt, jou als helemaal niets achterlatend.
En dan neem je daar ook nog kinderen in mee.
Je kunt al in therapie als je nog geen andere woonruimte gevonden hebt.
Dus in therapie om met respect over jezelf te denken en het goed met jezelf te hebben. En daar ook jezelf een leuk iemand te gunnen. Zodat je ook denkt: wel leuk voor die ander dat wij samen zijn! We zijn elkaar waard! Nou ja, zoiets.
Eigenlijk ben je niet toe aan een (normale, gelijkwaardige) relatie. Zoals je nu bent, trekt het aan dat je in zulke situaties belandt.
Sterkte maar vooral: succes! Kom op, je kunt het!

Levina
06-10-2017 om 09:10
Jeetje Didi
Wat een rotsituatie. Extra lastig dat je niet zo'n fijn contact met familie hebt, dat maakt je kwetsbaar om stappen te zetten (en het alleen op de wereld-gevoel maakt je sowieso al kwetsbaarder om in een relatie te belanden die niet goed voor je is).
Alle anderen hebben al wijze dingen gezegd, ik heb daar niet veel aan toe te voegen, alleen maar: denk aan jezelf, of je nu gaat of blijft. En heel veel sterkte en wijsheid, wat je ook zou kiezen of doen. Je hebt meer in je mars dan je denkt: bijna iedereen heeft wel een stiekem reservoirtje vechtlust is mijn ervaring. Maar neem eerst even tijd voor je verdriet.

Anca
06-10-2017 om 11:10
Bevrijding
Beste Didi,
Ik denk dat je zelf ook wel weet dat dit geen gezonde relatie is en dat je met zo'n man niet oud wilt worden. Als je de relatie verbreekt ben je desondanks verdrietig. Dat is compleet normaal. Weer een droom die aan duigen gevallen is (al was het vaak een nachtmerrie). Gun jezelf dat verdriet en de tijd om daar overheen te komen. Het hoort erbij, maar het is echt geen ramp. Zie het als genezen van een ziekte. Je wordt beter en sterker. Na een tijdje komt je ware ik echt wel weer naar boven en zul je jezelf ook bevrijd gaan voelen. Niemand die meer over jou en je gevoelens heen loopt, je mag zelf beslissen wat je wel en niet doet.
Probeer eens te bedenken waar je plezier aan beleeft of waar je vroeger plezier aan beleefde, pak dat weer op. Of begin aan iets nieuws, een cursus, een taal, sport, iets creatiefs, tekenen, vrijwilligerswerk? Het geeft je iets om te doen en brengt je in contact met andere mensen. Je hoeft daar niet iedereen aardig te vinden, er hoeft maar één aardig persoon te zijn waar jij je prettig bij voelt, dat is genoeg.
Ik wil je heel dringen afraden meteen in een nieuwe relatie te springen. Het is, zeker gezien je eerdere ervarignen, heel belangrijk dat je eerst jezelf goed leert kennen en waarderen, desnoods met professionele hulp. Jij bent wie jij bent en dat is helemaal prima! Niemand is perfect en dat hoeft ook helemaal niet. En jij redt het prima in je eentje, met je eigen bezigheden, een paar vriendinnen (maak een afspraak!) en een handvol kennissen.
Ik heb in jouw schoenen gestaan en weggaan was de beste beslissing van mijn leven. Mijn ex moddert nog steeds voort, maar ik ben gelukkig.

Evenzo
06-10-2017 om 12:10
Didi
Toen ik je verhaal las, was het of ik een deel van mijzelf terug lag. En ik vroeg mij af wie, wie nu het hardste nodig heeft. Twee schipbreukelingen die elkaar niet kunnen redden of steunen en langzaam verdrinken.
Didi, misschien heb je in je jeugd niet zo veel onvoorwaardelijke liefde en vriendschap gekend en daarom is het des te belangrijker dat jij van jezelf leert houden en goed voor jezelf zorgt, nu en met het oog op de toekomst. Als je dat niet gekend hebt, kan het heel lastig zijn om te leren. Maar dat moet wel, wil je in de toekomst wel een gelijkwaardige partner zijn in een fijne relatie. Over hem, zou ik niets te zeggen hebben maar gelukkig schrijft hij hier ook niet. Hij is mogelijk niet ouder dan de leeftijd waarop de hersenen van een dreumes rijpen en langzaam in staat zijn om empathie te voelen. En daarbij hoort dat je je gedrag daarop aan kan passen, dat er veel grijs zit tussen zwart en wit. Om door de ogen van de ander naar jezelf te kijken, om van iets negatiefs iets constructiefs te maken, voor jullie twee. Of je mening te kunnen herzien.
Op dit moment zijn die aan verbetering toe omdat JIJ dat waard bent. Sommige mensen moeten een streep zetten onder een verdrietige jeugd, een tijd van rouw doorgaan om in staat te zijn om op te staan en verder te wandelen. De relatie is jouw plan A maar jij moet plan A worden. Dus, waar word jij gelukkig van, als je dan toch even in je eentje zou zijn?
Wat zou er nu gebeuren als hij op een dag thuis komt en ontdekt dat jij weg bent, fysiek en al je spullen, naar een andere (tijdelijke) woning? Voor jou heel heilzaam, denk ik. Hou je er rekening mee dat als hij eerder weet dat jij weg gaat, jij jouw spullen versnipperd in een schoenendoos bij de deur mee krijgt? Zeggen of dreigen dat je weggaat, in de hoop dat hij verdrietig wordt en uitroept dat je moet blijven, zal 'm waarschijnlijk niet worden. Misschien eerder (passieve) agressie of erger.
Dus, begin uit te kijken naar een andere woning. Gebruik je dit forum als vriendensteun. Het voordeel is dat er zoveel kennis is en connecties zijn, meer dan ik in mijn kleine kring heb. Waarom denk je dat hier zoveel intelligente vrouwen rondlopen (en wat mannen, hier en daar)!

Thera
06-10-2017 om 15:10
tips hoe om te gaan met silent treatment
Op deze site vond ik hele goede tips (geeft al een goed gevoel om ze te lezen omdat ze al iets van je machteloze gevoel kunnen verminderen als je je voorstelt dat je dit toe zou passen vind ik)
Ook staat er hoe schadelijk het is. Maar ja, dat wisten we allemaal al wel..

Anoniem
11-10-2017 om 20:10
Hoe gaat het?
Didi, hoe gaat het nu met je?
Heb je naar aanleiding van dit draadje het plan om iets te gaan doen? Iets te veranderen aan wat je tot nu toe deed?
Beter voor jezelf te gaan zorgen?
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.