Redelijk? Verdeling autogebruik en reistijden

mijntje

Ts fietst vier dagen naar het werk in totaal 100 km dus 25 per dag.

Mila

Allemaal leuk wat jij bedenkt (taxi's, greenwheels) maar ze wonen in landelijk gebied, dus dit soort dingen is dan veel minder een optie. Een extra auto (of ebike) is gewoon praktisch als meneer niet tot een betere verdeling wil komen.

Geldt ook voor het huishouden: of hij draagt zijn steentje bij d.m.v. duidelijke afspraken, of je regelt gewoon een werkster. Misschien moet je er eens vanaf stappen dat je overal toestemming voor moet hebben en gewoon dingen regelen. Anders verandert er niks.

milieu

"Merkwaardig dat niemand het over het milieu heeft."

Dat vind ik helemaal niet merkwaardig. Het ia namelijk een relatie-draadje. Het probleem dat hier geschetst wordt heeft met ongelijkwaardigheid in de relatie te maken. Met de manier waarop twee mensen samen wel/geen beslissingen nemen.

Iedere discussie over tweede auto's, Greenwheels, ebikes, OV etc. leidt af van waar het in deze draad om gaat, namelijk:hoe kan TS beter voor zichzelf opkomen en een meer gelijkwaardige relatie krijgen?

Bovendien

Rijdt de man van te ts op weekdagen drie kwartier van A naar B (en terug). Ik denk dat het voor het milieu beter is dat ts haar 100 kilometer met die auto doet.

Wij hebben ook bewust geen auto en doen veel met de fiets. Mijn man woont en werkt in A en fietst in A naar zijn werk. Ik woon ook in A en werk in Z. Ik fiets naar het station, pak daar de trein en loop in Z
naar mijn werk. Maar de indruk dat ts niet op 1 plek werkt, maar zich ook op een werkdag moet verplaatsen. Daarvoor vind ik de fiets niet geschikt. Dat kost je werkgever tijd en ts komt bezweet, nat of verregend bij klanten aan.

Wat betreft "mannen in het algemeen" geef ik je gelijk. Ik ben zelf getrouwd met een uitstekend exemplaar (terwijl hij ook nog autistisch is!). Maar je vliegt uit de bocht als je de ervaringen van Verhuiswagen bagatelliseert, want daar ga je zelf generaliseren en een potje "blaming the victim" doen.

ik kan me best voorstellen dat iemand die dit alles heeft meegemaakt, en ook nog eens nauwelijks steun uit de maatschappij heeft ondervonden (wat belangrijk is bij de verwerking), een ietwat zwarte kijk op mannen in het algemeen krijgt. We zijn allemaal maar mensen. Haar wegzetten als dom (alsof je zelf nooit iets gedaan hebt dat achteraf minder prettige consequenties bleek te hebben) en flauwe grapjes maken over haar woordkeus gaat waarschijnlijk niet helpen om haar houding tegenover de mannelijke kunne te verbeteren.

Generaliseren

@ Ad Hombre, de post van verhuiswagen is van begin tot eind overduidelijk een persoonlijk relaas. Dat haar man haar wil de vermoorden heeft ze al eens eerder vermeld. Een uiterst trieste persoonlijke ervaring.
Maar daar kan je je als man in het algemeen toch niet door aangesproken voelen. Daar sta je dan toch boven.
Ik snap het gefileer niet zo, zo ver weg van het item in dit draadje.

De man van Marjolein houdt nog al vast aan ingegeroeide gewoontes. Hoe krijgt ze dat veranderd zonder haar leven op zijn kop te zetten. Een bijdrage van een man, zou haar kunnen helpen in het opstarten van structurele veranderingen. Nu sta jij zo anders in een relatie dat Marjolein, neem ik aan, maar hoe zou ze dit vastgeroeste gewoonte kunnen ombuigen. Wat zou jij adviseren zonder dat ze naar een therapeut moet inschakelen terwijl haar man hoogstwaarschijnlijk zal zeggen dat ziij niet zo moeilijk moet doen wan het is maar een uurtje omrijden op een hele week.

volgens mij

is het beter om duidelijk aan te geven wat je wil. Zowel wat betreft het vervoer naar je werk en dan nog een omweg moeten maken om je man af te zetten als op andere gebieden. Zelf je ruimte nemen en niet over je heen laten lopen. De methode van de kapotte grammofoonplaat, duidelijk je standpunt blijven herhalen.
Meestal is het geven en nemen, de ene keer geeft de een wat meer, de andere keer de ander. Zo gaat het bij ons tenminste. Maar ik heb sterk het idee dat jouw man vooral neemt en weinig geeft, ook niet als hij weet dat hij het daardoor makkelijker voor je maakt.

Flanagan

"de post van verhuiswagen is van begin tot eind overduidelijk een persoonlijk relaas. Dat haar man haar wil de vermoorden heeft ze al eens eerder vermeld. Een uiterst trieste persoonlijke ervaring."

Het is niet het eerste draadje dat ik van haar lees. Allemaal onsamenhangend en verward. Het is maar de vraag of haar 'relaas' wel echt gebeurd is of dat ze het aangedikt heeft met smeuiige details om nog wat meer sympathie op te roepen.

"Ik snap het gefileer niet zo, zo ver weg van het item in dit draadje."

Soms moet je iets blijkbaar drie keer lezen voordat je besluit dat er toch maar eens een reactie op moet komen.

"De man van Marjolein houdt nog al vast aan ingegeroeide gewoontes. Hoe krijgt ze dat veranderd zonder haar leven op zijn kop te zetten. Een bijdrage van een man, zou haar kunnen helpen in het opstarten van structurele veranderingen. Nu sta jij zo anders in een relatie dat Marjolein, neem ik aan, maar hoe zou ze dit vastgeroeste gewoonte kunnen ombuigen. Wat zou jij adviseren zonder dat ze naar een therapeut moet inschakelen terwijl haar man hoogstwaarschijnlijk zal zeggen dat ziij niet zo moeilijk moet doen wan het is maar een uurtje omrijden op een hele week."

die bijdrage heb ik al geleverd hoor, een stuk terug in dit draadje. Maar mijn minder polariserende posts krijgen blijkbaar wat minder aandacht.

Ik zou een compromis zoeken, bijv. beginnen met 2 dagen de auto voor Marjolein en 3 dagen voor haar man. Die 2 dagen moet hij dan maar met de bus zodat hij daar een beetje aan went. In de bus zitten heeft ook z'n voordelen. Lekker lezen, filmpje kijken en de tijd is zo om. Ik denk dat Marjolein wat meer van zich af moet bijten, blijkbaar is ze een beetje te meegaand. Ik zou niet zover willen gaan als andere posters, maar het lijkt me niet meer dan redelijk dat je de 'lasten' en de lusten een beetje eerlijk probeert te verdelen.

Wij hebben 2 auto's, maar als dat niet zo was zou ik zeker bereid zijn de ene auto te delen als dat het gezinsleven wat makkelijker laat verlopen. Het is al lastig genoeg met twee auto's.

Daarnaast begrijp ik wel dat zo'n man hecht aan het hebben van een auto. Dat is niet perse zo vanwege zijn collega's, maar het is gewoon een prettig gevoel om altijd snel vervoer bij je te hebben. Maar daar kan hij zich vast wel overheen zetten mits op de juiste manier aangesproken.

Riskant

Binnen drie maanden nadat ik begon met grenzen stellen gaf mijn ex aan dat hij wilde scheiden. Het is dus best riskant om daar nu mee te beginnen, want zo zijn jullie niet getrouwd.

Phryne

Je moet beginnen grenzen te stellen als je bij elkaar intrekt. Als je de boel te lang laat etteren wordt het alleen maar erger en moeilijker om terug te draaien.

Maar je hebt gelijk, hoe langer je wacht hoe riskanter het wordt.

Stapje voor stapje

Dus stapje voor stapje. Daarbij vraag ik mij af of het probleem met de auto wel het eerste probleem is waar Marjolein mee zou kunnen beginnen. Er zijn zoveel klusjes in huis waar haar man ook iets mee kan doen zonder zijn lift naar het werk te hoeven inleveren maar die Marjolein wel wat verlichting bieden.

Marjolein, zijn er anderen zaken die je man ook kan oppakken? Het is goed mogelijk dat je het niet eens zo'n probleem gaat vinden om hem naar je werk te brengen als je weet dat hij daarvoor iets voor jou doet.

Duidelijke taal

zou kunnen helpen. Vaak (is mijn ervaring) zit er een communicatieprobleem tussen mannen en vrouwen. TS geeft aan dat ze heeft aangegeven dat ze moe is. Dat zal man waarschijnlijk heel vervelend voor haar vinden, maar hoeft niet te betekenen dat hij begrijpt wat ze daarmee bedoelt.

Als je dat dus nog niet gedaan hebt zou ik gewoon heel duidelijk mijn probleem uitleggen. Dus dat het voor jou heel erg zwaar is om elke vrijdag een uur extra te reizen. Misschien komt man wel met een hele goede oplossing. De andere kant is wel dat je ook echt open moet zijn voor andere oplossingen dan jij hebt bedacht.
Hetzelfde geldt voor het huishouden. Heb jij al heel duidelijk tegen man gezegd dat het voor jou teveel is om het huis op orde te houden en 5 dagen in de week te werken? Dit kun je gewoon op een duidelijke manier zeggen zonder man aan te vallen.

Natuurlijk kan het zijn dat man er niets meedoet, maar het is het proberen waard. Mijn ex zou er niets mee hebben gedaan, mijn huidige partner gaat samen met mij opzoek naar een oplossing die voor beide partijen werkbaar is.

Verder denk ik dat of je nu vrouwen onder elkaar hebt, of mannen onder elkaar dat je altijd mensen hebt die de behoefte hebben om hun partner af te kraken.

Oh, interessante wending

"Binnen drie maanden nadat ik begon met grenzen stellen gaf mijn ex aan dat hij wilde scheiden. Het is dus best riskant om daar nu mee te beginnen, want zo zijn jullie niet getrouwd."

En, is het daarvan gekomen, of ben je op je schreden teruggekeerd?

Even de beginvraag van TS terug "Die omweg kost me heen en terug allebei een half uur, dus dat is een uur extra op een toch al lange reis. Ik doe dit nu een kleine 4 jaar en ik ben moe :(
Ik vind het uit verhouding. Wat is nu eigenlijk redelijk?"

Wat je ook vindt van de afstand en het omrijden: het is absoluut onredelijk om het spel 4 jaar mee te spelen om daarna te doen alsof je slachtoffer bent van de onredelijkheid van de ander. Als je het zo niet wil of niet had gewild, dan had je er zo niet aan moeten beginnen.

Omdat een mens verandert kan het natuurlijk ook zijn dat je niet meer zo wilt.
Maar inderdaad, dat kan dan wel het begin van het einde zijn.
Als dat de realiteit is dan lijkt het mij erg riskant om dat uit de weg te gaan.

overleg?

Ik overleg niet met mijn man of ik een auto ga kopen. Ik koop een auto. Of een NS-kaart, of een fiets, wat ik voor mezelf nodig vindt. Pech voor hem als ie het niet leuk vindt. 't Is mijn geld.

beter laat dan nooit

aangeven dat het je teveel wordt. Het zou natuurlijk beter geweest zijn als je het eerder had aangegeven, zoals hierboven al aangegeven werd, maar de een is de ander niet. Soms geeft een mens (te)veel toe om de lieve vrede te bewaren en breekt dan op den duur op. Of het kan zijn dat je je eerst niet aan iets ergert maar dat je in de loop van de tijd toch wat verandert, de overgang kan hierin een rol spelen, en je bepaalde dingen niet meer accepteert.
Thuis ben ik een stuk assertiever dan op het werk, daar begin ik pas sinds kort duidelijker mijn grenzen aan te geven en daar zijn ze dan niet altijd even blij mee.

Pirata

"Ik overleg niet met mijn man of ik een auto ga kopen. Ik koop een auto. Of een NS-kaart, of een fiets, wat ik voor mezelf nodig vindt. Pech voor hem als ie het niet leuk vindt. 't Is mijn geld."

Dat zou ik persoonlijk niet in mijn hoofd halen. Ook al koop ik alle auto's (de laatste 20 jaar), over dat soort aankopen overleg ik toch altijd van te voren. Beetje doorgeslagen onafhankelijkheidsdrang wat mij betreft. Misschien te rechtvaardigen als je (nog) geen kinderen hebt, maar niet als je een gezin vormt.

Hoezo? Hij hoeft ook niet met mij te overleggen over zulke dingen? Waarom zou je?

Aan Maarten

Ik denk niet dat Marjolein en haar man op dezelfde lijn zitten als jij en je man. Ik hoop dat ze in ieder geval geen toestemming hoeft te vragen voor een bezoekje aan de kapper want die bezoekjes kunnen ook flink oplopen. Daar rij je bijna in een auto voor.

Vier jaar geleden was het bljkbaar nog niet zo'n opgave. Goed mogelijk dat de drukte op de wegen, files of meer werkdrukte op plek C Marjolein vermoeid achter het stuur doet kruipen.
Marjolein kan ook overdenken om haar baan op plek C aan Maarten te geven. Het is maar één dag en een hoop reistijd.
Maar waarschijnlijk schrijf ik nu iets absurds...

Pirata

Omdat je samen een economische eenheid vormt en je dus overlegt over grote aankopen. Omdat het prettig is om grote beslissingen met elkaar te overleggen. (ik ga er even vanuit dat jullie niet allebei zoveel verdienen dat je een auto kunt kopen zonder met je ogen te knipperen)

Deels eens, het ligt eraan hoe de financiën geregeld z8jn. Hier leggen wij in op de gezamenlijke rekening, geld wat je overhoud is voor jezelf, dus zelf kiezen waaraan je dat uitgeeft. Dat kan ook een auto zijn (al zal ik bij de 3de wel denken: moet dat nu? )

En Marjolei

Duidelijket communiceren : dus ik wil een andere taakverdeling en auto verdeling in huis, want dit werkt niet voor mij. En dan samen kijken naar de mogelijkheden.

ik snap niks van je Ad

Ik vorm wel een huishouden met mijn gezin maar mijn bankrekening is beslist van mij (los van de gezamenlijke rekening).
Ik vraag mijn man heus wel of hij de door mij uitgezochte auto mooier vindt in het groen of in het roze. Maar de beslissing is aan mij. Of ik met mijn ogen moet knipperen? Dat ligt aan mijn banksaldo natuurlijk. Niet aan het banksaldo voor het gezamenlijke huishouden (en nee, geen gemeenschap van goederen). En hoe ik naar mijn werk reis, is ook mijn besluit. Kan ik best met hem bespreken trouwens, want wat advies is niet slecht.
Wat is daar doorgeslagen onafhankelijkheid aan dan? Zouden meer mensen moeten doen.

Ik denk dat ik net blij met man zou zijn als hij zomaar een auto erbij zou kopen. Want dan hadden we ook wel duurder op vakantie gekund, of sparen voor de studie van de kinderen, of....Wij overleggen dat soort zaken wel, ook als het om een grote uitgave voor een hobby gaat (machines). Nou ja, soms is het niet meer dan o de hoogte houden. En gelukkig zitten we wel altijd op één lijn, we hebben nooit dat één zegt: moet dat nou echt?

Niet erbij

Voor elke volwassene één auto, dat vind ik wat anders dan een auto "erbij". Overigens, als mijn man besluit tot aanschaf van een oldtimer (zijn jongensdroom), mag hij dat toch zelf bepalen?
De vakantie gaat hier van de gezamenlijke rekening.

Ik heb misschien makkelijk praten want wij verdienen beiden royaal en evenveel (ja, dezelfde baan en zelfs dezelfde trede in de schaal. Net een tweeling).