Oud en nieuw dilemma

Kerstlichtje

Antwoord op je vraag: als de kinderen bij vriendin waren geweest had ik vriendin gevraagd het samen met ons te vieren. Wij en onze kinderen vinden het het leukste als we het met een van beiden (maakt niet uit wie) plus hun kinderen te vieren. Maar toen een jaar de kinderen bij onze vriend waren en we toen niet zoveel contact hadden (en het toen ook nog allemaal wat priller/ingewikkelder was met zijn nieuwe vriendin plus haar kinderen), hebben we vriendin gevraagd (dus zonder kinderen) met haar vriend bij ons te komen. Maar leidend zijn dus voor ons in principe de kinderen. Wij weten ook dat hun kinderen het het liefst met onze kinderen vieren.

Dus hoe het gaat:

Ik heb meer contact met onze vriendin.

Haar stel ik elk jaar de vraag: bij wie zijn de kinderen met oud en nieuw. En als ze dan zegt: bij mij, dan vraag ik: Leuk om het dit jaar weer samen te vieren bij jullie of bij ons?

Toen de kinderen niet bij haar waren die vraag dus niet (meteen) gesteld maar later toch gevraagd of ze het bij ons wilden vieren.

Echt voor haar is het ook duidelijk en logisch dat we het de kinderen gunnen het samen te vieren zoals zoveel jaren al.

Triva

Hoe kom jij toch weer erbij dat ik jullie goedkeuring vraag?

Ik vroeg alleen naar jullie ideeën en argumenten om mijn man in mijn idee mee te krijgen, lees mijn eerste posting nog maar eens.

En ja, soms vind ik het als iemand die ja tegen het leven zegt moeilijk om te begrijpen dat mensen zo afhoudend kunnen zijn. Zonder dat te willen veroordelen, maar ik sta er duidelijk anders in. Goed om hier allerlei mogelijk bezwaren vanuit de positie van de nieuwe vriendin te horen, kunnen we daar rekening mee houden. Dus dank daarvoor:-).

Nadia

Hoe weet je dat dit logisch en duidelijk is voor de vriendin?
Heb je haar echt rechtstreeks gevraagd of ze dit jaar komen en zo nee of het goed is dat jullie ex plus kinderen uitnodigen?

ik zou het heel raar vinden als een vriendin van mij die al jaren nauwelijks contact heeft gehad met mijn ex-man (door welke omstandigheden dan ook) opeens nu Oudjaar met hem wil vieren.

Ik heb bij jou echt het gevoel dat de vriendschap niet gaat om die vriendin of vriend als persoon maar gewoon dat het aardige mensen zijn en dat jullie graag het gezin om jullie heen hebben.

Wat prima is maar vind ik persoonlijk dan geen echte vriendschap.

In elk geval zou ik echt even met haar overleggen omdat zeker jij veel meer contact hebt met haar.
en niet vaag overleggen maar gewoon heel duidelijk zijn in wat julllie plannen zijn.

ik zou me

ietwat in mijn vrijheid aangetast voelen als blijkt dat het eigenlijk toch wel per se met jullie gevierd moet worden.
Kinderen bij haar dan zij, kinderen bij hem dan hij, ALS het maar samen wordt gevierd, want dat vinden de kinderen leuk.
Heeft er niet zoveel mee te maken dat je ja zegt tegen het leven, maar gewoon dat ik ook niet altijd nee wil zeggen tegen bv jou. Misschien heeft ze wel plannen met dat soort dagen met haar familie en kom je gewoon in dat plaatje even niet voor. Je dwingt een beetje, ook al zeg je dat er ruimte is om nee te zeggen, voor jouw part alleen de kínderen dan maar, als ze maar komen.
Dat zou ik echt niet trekken.

Jaina

Nu ga je wel heel erg tekeer, Jaina. Ik vrees dat dit meer over jou zegt dat over deze situatie.
Mijn ervaring: Ik heb een bijzonder akelige tijd meegemaakt aan het einde van mijn huwelijk. Toch gun ik mijn ex zijn eigen leven, inclusief oude gemeenschappelijke vrienden. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat iemand geen echte vriend(in) van mij is omdat die ook nog omgaat met mijn ex. Een van mijn beste vriendinnen, een van mijn twee hartsvriendinnen, gaat ook nog met mijn ex om omdat haar man al heel lang bevriend is met hem. Dat is geen probleem. Deze vrienden kunnen daar integer mee omgaan, ze oordelen niet. Ik kon en kan echt mijn hart uitstorten daar en ik weet dat dat niet bij mijn ex terechtkomt. Misschien begrijpen ze me wel juist zo goed omdat ze mijn ex zo goed kennen. Ik gun mezelf en en ik gun mijn ex deze vriendschap.

Ik snap niks van jouw post. De vraag is nog niet eens gesteld en nu al dwingt Nadia? Waarom zouden haar vriend en zijn niet-zo-nieuwe vriendin in hemelsnaam geen nee mogen zeggen op een uitnodiging als ze er om welke reden dan ook geen zin in hebben of al andere plannen hebben?
Alles staat en valt met de manier waarop Nadia de vraag stelt, ALS ze hem uberhaupt stelt. Een beetje vriendschap kan toch wel tegen een keertje nee zeggen?

Niki

Als dat al tekeer gaan is... LOL

Maar eh bij jullie gaat het allemaal in overleg.
Ik lees vanaf Nadia's kant vooral veel speculaties (over vriendin van de man, over de ex-vrouw van de man..). ik lees nergens dat ze concreet het er met vriendin over heeft gehad en dat vriendin het prima vind dat de zaken op deze manier gaan.
natuurlijk mag Nadia doen en laten wat ze wil maar als het om een goede vriendin zou gaan dan zou ik dus wel even overleggen om te kijken hoe ze tegenover deze gang van zaken staat.

En het is prima als ze het allemaal mogelijk is maar het is wel handig om daarover te communiceren.
Ik zou bijvoorbeeld echt geen hartsvriendin willen die ook nog bevriend is met mijn ex-man. Dan is het echt over en uit met de vriendschap.

En als ik nu weer zou gaan scheiden dan verwacht ik van mijn beste vriendinnen ook dat ze mijn beslissing daarin leidend zouden laten zijn. En anders zijn het dus geen echte vriendinnen voor mij.

En zo doe ik dat ook met vriendinnen die gaan scheiden, als ze het allemaal prima vinden (en die ken ik ook) dan is er niks aan de hand. Ik ken inderdaad gescheiden stellen die nog gewoon allebei komen op feesten en vriendelijk met elkaar omgaan. maar ik heb ook vriendinnen die dat niet zouden willen.

vandaar mijn advies, overleg en kijk hoe ze reageert en dan kan je bedenken wat je vervolgens met die reactie wil.

Hoeft ook niet Niki

Je hoeft het niet te snappen. Ik ervaar een dwingende manier van proberen het met elkaar te vieren.
Eerst zegt TS dat ze geen alternatief heeft, later zegt ze "niet bij gebrek aan beter".
Ik denk dat TS dit in haar hoofd heeft, voor henzelf en met name de kinderen en dat hoe dan ook geprobeerd zal worden vriendin mee te krijgen.
En dan ben ik zo'n flapdrol die het daar vreselijk benauwd van krijgt. Op afstand al.

Jaina

Ik denk dat je iemand ernstig op zijn/haar tenen kunt trappen door te zeggen dat die vriendschap "dus" geen echte vriendschap is. Dat jij dat zo ziet, betekent nog niet dat dat ook zo is. Nadia is de enige die dat kan beoordelen.

Ik vind het echt vreemd dat jij blijkbaar eist dat gezamenlijke vrienden een keuze maken tussen de gescheiden exen ("anders is het over en uit met de vriendschap"). Toen het huwelijk intact was, mochten ze wel vrienden zijn met beiden (laat me raden, dan is dat zelfs gewenst), en na een scheiding ineens niet meer? Ze kiezen jouw kant of ze mogen wegwezen? Dat klinkt niet echt verdraagzaam of liefdevol naar je vrienden toe. En dan vraag ik me weer af of wij misschien en totaal andere definitie van vriendschap hebben.

Ik ga ervan uit dat iedereen zijn eigen keuzes maakt, hoe onbegrijpelijk soms ook. Ik wil echt geen vrienden meer zijn met mijn ex, maar de man van mijn vriendin wil dat wel. Dat ga ik de heren echt niet verbieden, erger nog, ik KAN dat niet eens. Ik kan me dan wel terugtrekken, maar daarmee zou ik een bijzonder dierbare, hechte en echte vriendschap weggooien.

Jonge jonge Jaina

Niki, dank voor jouw reacties. Ik post meestal onder andere nicks, en vond al vaak dat je wijze woorden zei, maar in dit draadje in elk geval (wat mij betreft) .

Jaina, voor de duidelijkheid: onze vriendin is niet mijn hartsvriendin. Daarnaast schreef ik al eerder, we zijn al jaaaaren met ze bevriend en die vriendschap is ontstaan via de 2 mannen. Dus die vriendschap is wat mij betreft bepalender dan de vrouwenvriendschap al kan ik het met haar goed vinden (en zijn we dus ook nog steeds bevriend). Dat we de afgelopen jaren meer contact hebben is omdat wij vrouwen beter zijn in contacten onderhouden (wij maakten vroeger ook al de afspraken). Mijn man en onze vriend zijn daar gewoon niet zo goed in . Zegt niets over de kwaliteit van de vriendschap.

Dat jij het erg zou vinden als vrienden van jou O&N opeens met jouw ex zouden vieren kan zijn, maar gezien de oudere (oorspronkelijke) vriendschap van de mannen, vind ik dat onze vriendin dat zeker niet kan verbieden. Misschien vervelend vindt, maar kan het ons niet verbieden.

Ik heb al aangegeven, dat het inderdaad wel aardig is als ik haar dat van tevoren vertel, zodat ze het van tevoren weet. Ik ken onze vriendin beter dan jullie (echt waar), en echt, ik weet dat ze snapt dat dit KAN gebeuren, juist omdat de vraag "waar zijn de kinderen met oud en nieuw" dat (voor ons en haar) duidelijk maakt.

En grappig dat jij het gevoel krijgt dat je geen nee kunt zeggen.

Dat zegt toch meer over jou denk ik dan over onze vriend (die heel goed nee kan zeggen) en mij. Heb je gelezen dat ik al aangegeven heb dat ik ook zal aangeven dat ik snap als hij nee zegt vanwege zijn vriendin of om andere redenen? Misschien hebben ze al iets anders afgesproken, kan ook nog.

"Kinderen bij haar dan zij, kinderen bij hem dan hij, ALS het maar samen wordt gevierd, want dat vinden de kinderen leuk."

Heb je alles wel goed gelezen?
Ik heb aangegeven dat we het allemaal leuk vinden. Natuurlijk vinden de kinderen het leuk. Maar wij ook.
En moeten we het dan elk jaar afwisselend vieren met degene bij wie de kinderen niet zijn?

Echt bizar. We hebben het 8-10 jaar met hun hele gezin gevierd, en nu mag het niet meer met hun kinderen (of met onze vriend) omdat ze gescheiden zijn?

Misschien helpt de gedachte dat ik aan onze vriend niet dit hele draadje met 10x allerlei argumenten laat lezen? Ik denk echt dat je zelf moeite hebt me nee zeggen (ik ook trouwens, dus dat begrijp ik wel), maar dat jij daar beter zelf mee kunt oefenen, dan dat je doet alsof ik onze vriend niet mag vragen het met ons te vieren. Dat is volgens mij de omgekeerde wereld.

Nadia

Niemand kan je wat dan ook verbieden, uiteraard niet. en nogmaals als niemand er een probleem mee heeft dan heeft niemand er een probleem mee.
Maar gezien je dit onderwerp hebt geopend als zijnde een dilemma denk je dus wel dat iemand er misschien een probleem mee zou kunnen hebben.
Vandaar mijn suggestie van open communceren met de vriendin. Vragen wat iemand ergens van vind is niet hetzelfde als toestemming vragen.
Je kan doen met haar reactie wat je wil verder.
maar mocht je denken dat ze er misschien een probleem mee zou kunnen hebben dan kan je ook alvast bedenken hoe je daar op kan reageren.
En als alles leuk is en iedereen het prima vind dat het zo gaat dan is er toch niks aan de hand?
hoogstens geeft de nieuwe vriendin van de man dan aan dat ze niet wil maar dat is weer een heel ander verhaal.

Niki

Mijn ervaring is dat er meestal een keuze gemaakt moet worden. Ik ken inderdaad stellen waarbij het mogelijk is om na de scheiding met beiden om te blijven gaan. Misschien omdat de scheiding niet zo heel dramatisch is verlopen, misschien omdat ze zich daar allebei overheen kunnen zetten (heel bewonderingswaardig) en misschien omdat we niet zo close zijn waardoor het voor de ex-echtlieden niet zo belangrijk is.
In de meeste gevallen echter gaat de scheiding ook door in de vriendenkring en wordt het vaak erg lastig om met beiden goed om te blijven gaan.

Dat gaat overigens vanzelf meestal. Ik heb maar weinig vrienden met wie ik met beiden echt bevriend ben, laat staan zeer intensief bevriend ben.
Ik kan het best goed vinden met sommige partners en sommigen beschouw ik ook als vrienden maar als ik echt zou moeten kiezen dan kies ik uiteindelijk toch voor mijn vriendin. En natuurlijk zou ik liever niet willen kiezen maar mijn ervaring is dat het vaak lastig tot onmogelijk is om met beiden bevriend te zijn, zeker als het intensieve vriendschappen zijn.

En om eerlijk te zijn toen de vader van mijn oudste kinderen en ik net uit elkaar waren had ik het ook niet kunnen verdragen als mijn vrienden daar nog zouden komen. Nu zijn we zoveel jaren verder dat het anders ligt (maar niemand die ik nu ken die kent hem). Maar toen, nee dat had ik niet kunnen opbrengen. Zo sterk was ik niet.

nou breekt mijn klomp

'En ja, soms vind ik het als iemand die ja tegen het leven zegt moeilijk om te begrijpen dat mensen zo afhoudend kunnen zijn. '

Dusss iemand die er wat moeite mee heeft om zomaar zo'n lange avond in een huiskamer te zitten met onbekenden is afhoudend en zegt nee tegen het leven? Denk je dat die mensen dood willen of zo? Realiseer je je wel dat je dit allemaal zegt en doet omdat toevallig de kinderen waar jij graag mee oud en nieuw viert daar zijn? Waren ze bij hun oma en opa had je ze niet uitgenodigd.

grappig?

Kijk, ik zeg hoe iets bij mij overkomt.
Pik ik hieronder even een paar opvallende stukjes uit jouw reactie:
-grappig dat jij het gevoel krijgt dat je geen nee kunt zeggen

Er is niks grappigs aan eigenlijk, ik krijg dat gevoel. Mijn gevoel.

-Dat zegt toch meer over jou denk ik dan over onze vriend (die heel goed nee kan zeggen) en mij.

Das flauw. Dat dat meer over mij zegt. Onnodig ook.

-Heb je gelezen dat ik al aangegeven ....

Je zegt dat ik niet goed lees. Nergens voor nodig.

-Heb je alles wel goed gelezen?

Herhaling van zetten.

-En moeten we het dan elk jaar afwisselend vieren met degene bij wie de kinderen niet zijn?

Er zijn toch andere opties dan per se met DIE kinderen? Het moet dan dus toch dat gezin zijn. Wie de kinderen heeft viert het bij voorkeur met jullie.

-Echt bizar. We hebben het 8-10 jaar met hun hele gezin gevierd, en nu mag het niet meer met hun kinderen (of met onze vriend) omdat ze gescheiden zijn?

Dat maak jij ervan, niet ik. Van mij mag je het met wie dan ook vieren. Ik vind het alleen vrij onzinnig dat je de vraag hier stelt maar dat alleen gelijkgestemden serieus genomen worden en anderen blijkbaar een NEE-leven leiden, niet goed kunnen lezen enz. Jij wilt het gewoon met die kinderen vieren. Zeg dat dan gewoon en haal er niet zoveel bij.

-Ik denk echt dat je zelf moeite hebt me nee zeggen (ik ook trouwens, dus dat begrijp ik wel), maar dat jij daar beter zelf mee kunt oefenen, dan dat je doet alsof ik onze vriend niet mag vragen het met ons te vieren.

Alweer flauw, terugkaatsen en beschuldigen. En het stond er nog eens niet ook. Ik zou me in mijn vrijheid aangetast voelen om alweer nee te moeten zeggen. Lees: ik zou me ergeren dat je de boodschap niet begrepen hebt toen gezegd werd dat ik niet met je wilde afspreken.

En ja, wat ik ook eerder zei, zoals Jaina aangaf: in het kader van transparantie zou ik de ex-partner toch inlichten.
Mijn vriendin (niet die van mijn ex) nam ineens vaak contact op met mijn ex, die ze voorheen niet zozeer zag staan. Met hem sporten enz. Ze was mijn vriendin, niet die van hem. Had ze dat gezegd, had het zoveel anders geweest dan dat ik het nu van ex hoorde. Gewoon open zijn, hoe moeilijk kan het zijn. Dat geeft haar geen macht zoals jij zei. Dat is gewoon open, eerlijk en vooral duidelijk.

-dan dat je doet alsof ik onze vriend niet mag vragen het met ons te vieren.

dat zeg ik niet. Ik heb gezegd dat ik het geheel een dwingend karakter vind hebben. Daarnaast mijn tip om het toch tegen vriendin te vertellen. Meer niet.

Trivia

Jij schrijft: "Realiseer je je wel dat je dit allemaal zegt en doet omdat toevallig de kinderen waar jij graag mee oud en nieuw viert daar zijn? Waren ze bij hun oma en opa had je ze niet uitgenodigd."

Nee, je begrijpt mij echt verkeerd.

Ik vier oud en nieuw het liefst met onze vriendin, onze vriend en hun kinderen, zoals we het jaren hebben gedaan.

Die combinatie gaat nu niet meer door hun scheiding.

Second best is (wat ons gezin betreft) met OF onze vriendin OF onze vriend en met hun kinderen, logischerwijze degene waar ze zijn.

Toevallig zijn ze met oud en nieuw altijd bij een van beiden.

Maar zelfs als de kinderen er niet bij zouden zijn, vier ik oud en nieuw graag met onze vriendin en haar vriend OF met onze vriend en zijn vriendin, met hun vieren samen zal niet snel gebeuren .

Ik ken zowel nieuwe vriend (van onze vriendin) als (iets minder) nieuwe vriendin (van onze vriend) niet, maar ik vertrouw erop dat ik met een van hen erbij best een leuke avond zal hebben omdat ik onze vriendin of onze vriend graag mag en erop vertrouw dat hun partner niet al te vreselijk zal zijn.

En nee, ik snap dat mensen niet dood willen, maar er zijn duidelijk mensen die meer afhoudend zijn dan ik. Geen veroordeling van mij. Het is goed dat hier tegen te komen. Ik ben alleen zelf anders. En ik geef alleen eerlijk toe dat ik dat soms moeilijk te begrijpen vindt dat mensen meer afhoudend zijn.

ik snap je wel

Goed toch om hier te lezen dat mensen er anders tegen aan kijken?
Ik snap je wel. Het gaat om pragmatische keuzes, niet alleen voor jezelf maar ook je kinderen. Het leukst is natuurlijk als iedereen het leuk vindt.

Sorry dat ik je gevoel grappig noemde. Ik moest echt lachen toen ik jouw reactie las. Maar dat daarover moet lachen, zegt meer over mij dan over jou. Dat was trouwens omdat ik zoveel dingen las die niet kloppen met wat ik schreef of met hoe de situatie met onze vrienden is. Ik voel me dus niet helemaal begrepen in jouw reactie.

"Ik zou me in mijn vrijheid aangetast voelen om alweer nee te moeten zeggen. Lees: ik zou me ergeren dat je de boodschap niet begrepen hebt toen gezegd werd dat ik niet met je wilde afspreken."

Hoezo "alweer" nee te moeten zeggen?
Hoezo "dat je de boodschap niet begrepen hebt toen gezegd werd dat ik niet met je wilde afspreken"?
Waar haal je dat vandaan?

Ik heb het onze vriend nog niet eens gevraagd. Ik ga het hem ook niet 3x achter elkaar vragen en door de strot duwen, ik wil het gewoon 1x vragen.

En nog 1x: ik ben heel duidelijk. Ik wil het net als onze kinderen heel graag dit jaar met onze vriend en zijn kinderen vieren (en daarmee dus ook met zijn vriendin en evt. haar kinderen ervan uitgaande dat zij het samen vieren).

De reden van de post was niet omdat ik daar zelf over twijfelde, maar omdat mijn man bezwaren zag en het onze vriend niet eens wilde vragen om hem niet te belasten. Alleen voor die situatie - ideeën en argumenten om mijn man te overtuigen dat we het toch gewoon kunnen vragen (niet voor vriend hoeven te denken/beslissen maar de keus aan hem laten!) - heb ik het hier gepost.

En ik heb alle bezwaren gelezen en ik begrijp dat er allerlei mensen zijn die er niet op zitten te wachten als zij de nieuwe vriendin van onze vriend zouden zijn, maar het overtuigt mij niet dat we daarom de vraag niet zouden kunnen stellen. Juist voor onze vriend (die ik beter ken dan jullie) denk ik dat het juist fijn is als we de vraag wel stellen. En hij zal echt geen ja zeggen als hij nee wil zeggen. En daar heb ik dan alle begrip voor.

oeps

Sorry, reageerde een beetje op de laatste berichten en had je beginpost niet goed gelezen.
Ppfftt, nee, dat had ik allang opgegeven, veel te ingewikkeld.
Je hébt blijkbaar al een soort van nee van nieuwe vriendin en je voelt aan dat je vriendin het niet fijn zal vinden.
Nee, niet doen hoor! Gewoon wat anders gaan verzinnen!

Uitnodiging de deur uit?

Is je man akkoord en de uitnodiging de deur uit?

Ik heb eerst contact gehad met onze vriendin (conform advies hier, ze vond het oké en begrijpelijk) en inderdaad uitnodiging verzonden.

Mijn man was na even erover praten (en argument dat onze vriend het misschien wel fijn zou vinden een uitnodiging te krijgen) akkoord.

Overigens denk ik dat ze al andere plannen hebben. Onze vriendin had zoiets begrepen. Maar goed, dat horen we dan nog wel. En dan is het helaas (voor ons) niet anders. Spreken we wel wat anders af.

wat mij opvalt

Dat jij heel duidelijk aangeeft: degene (de vriend of de vriendin) die deze O&N de kinderen heeft, heeft de voorkeur.....
Ondanks het feit dat ik snap dat je het voor jouw kinderen leuker vindt dat degene die dan de kinderen heeft bij jullie komt, vind ik wel dat je daarmee de vriend of de vriendin duidelijk op het 2e plan zet. Eigenlijk geef je hiermee aan: je mag komen als je je kinderen meeneemt, anders heb ik liever de ex als hij de kinderen heeft. Mocht die ex niet kunnen, dan mag jij uiteraard alsnog komen.... Ook al zal je dat vast niet zo brengen, het IS uiteindelijk wel zo (en dat kan de ander ook zo ervaren...) Ik vind het al met al nogal berekend (ook al snap ik best dat jij het voor jouw kinderen natuurlijk leuker vindt als die andere kinderen meekomen). Maar iets klopt er niet.... Ik zou passen.

bieb

Ik snap je punt. Ik heb al uitgelegd dat wij ons vriendin en onze vriend ook graag zonder kinderen zien, maar bij voorkeur natuurlijk met.

Hoe zou jij het dan voorstellen het aan te pakken? Wie uit te nodigen en hoe dat te formuleren? Ervan uitgaande dat we het leuk vinden bij voorkeur de ouder te zien die de kinderen heeft (en niet zowel onze vriendin als vriend tegelijkertijd bij ons te kunnen uitnodigen, dus een keuze zullen we moeten maken).

p.s.

Voor alle duidelijkheid, we zien ze ook zonder kinderen. En we zien ze met oud en nieuw bij voorkeur met de kinderen (niet in het algemeen).