nadelen ongetrouwd samenwonen en kinderen

Vooraf

'Je kunt bij een notaris alles regelen! Kost wat meer moeite. Alles kan. Wij hebben huwelijkse voorwaarden ivm eigen bedrijf. Ook daarin kun je elke scheet gewoon opschrijven en regelen. Zo ook in contract of testament ook over de kinderen huis voogdij. Het kan allemaal.'

Dan moet je vooraf wel weten welke scheten jou en je partner de komende 50, 60 jaar dwars kunnen gaan zitten. Een samenlevingskontrakt sluit je af op het moment dat de relatie op zijn best is. Vol liefde dus. En uiteraard kun je, vervul van liefde, dan afzien van bepaalde zaken, zoals partneralimentatie (natuurlijk niet....).
Maar dan, er komen kinderen, misschien een zorgenkindje, misschien gaat de een minder werken (spontaan is dat bijna altijd de vrouw, zelf geregeld in haar exclusieve beslissingsvrijheid die wel een standaardpatroon oplevert), en dan komt de klad erin. Het verschil tussen inkomen van hem en van haar is zo groot, dat er voor haar tandenknarsende jaloezie overblijft, of verbeten juridische strijd.

Van het kontrakt heb je pas 'last' als het slecht gaat, dan pakken mensen de regeltjes erbij en kijken naar wat ze ook alweer hebben opgeschreven, toen, in die roze periode.

Mensen die trouwen zijn iets luier: ze weten echt niet wat er allemaal in de wet staat. Pas als het mis gaat worden ze daarmee geconfronteerd. Maar dan hebben ze het voordeel, dat er dingen geregeld worden war ze nooit aan gedacht zouden hebben en waar bovendien over een behoorlijk lange tijd naar gekeken is door juristen en wetgevers (de mensen die wij gisteren gekozen hebben bijvoorbeeld).

Ik was ooit onder de indruk van een artikel over bruidsschatten. Een verhaal: een Palestijnse vrouw kreeg bij haar huwelijk een olijfboom, dat was haar bruidsschat. Die boom was van haar. Mocht de partner komen te overlijden of weglopen, dan had ze altijd ng die boom, de vruchten ervan kon ze verkopen en zo had ze altijd nog geld om van te leven. Toen kwam de liefde meer voorop te staan en mensen gingen trouwen, in gemeenschap van goederen etc. Maar juist daardoor verdween de boom en dus ook de zelfstandige economische basis voor vrouwen. Nu verdringt 'de liefde' de wetten die mensen moeten beschermen tegen elkaar en ander onheil. De zo belangrijke economische basis (voor man, vrouw, kind) wordt vervangen door 'zelfgenomen' beslissingen doe opvallend vaak eenzelfde patroon opleveren: hij fulltime, zij klein parttime, hij goed salaris, zij veel minder. Prettig als de kinderen klein zijn (daar gaan ook veel van die regelingen over), maar funest als het huwelijk strandt. In alle liefde noodzakelijke en gewonnen rechten opgeven is niet zo verstandig.

Tsjor

Eens met Tsjor

Het romantische huwelijk is iets van de laatste tweehonderd jaar ofzo. Van oudsher was het toch vooral een economische verbintenis. Het kan helemaal geen kwaad om dit door de roze bril heen nog steeds zo te zien.

en daarom

Moet de standaard juist huwelijkse voorwaarden worden en niet gemeenschap van goederen. Uitermate ouderwets. Juist zodat je gedwongen wordt over allerlei consequenties na te denken. Een goede notaris houdt je een goede spiegel voor.

recht hebben/ recht krijgen

Toch blijf ik het schijnzekerheid vinden. Als je in goede verstandhouding uit elkaar gaat kunnen er in alle redelijkheid afspraken gemaakt worden. Ik heb meerdere vechtscheidingen in mijn omgeving meegemaakt en de ex echtgenotes konden gewoon fluiten naar hun centen. Zelfs met gerechtelijke uitspraken aan hun kant. En hun ex echtgenoten waren geen kale kippen! Eentje was zelfs een familielid die bij een internationale organisatie een enorm belastingvrij inkomen had, in een riante villa woonde terwijl zijn ex vrouw en kinderen in de bijstand 3 hoog achter op een flatje woonden.

Blijkbaar is het nog steeds mogelijk om onder allerlei alimentatieverplichtingen uit te komen. Zou natuurlijk niet zo mogen zijn.

meisje

maar dat heeft dan weer niets met trouwennof niet te maken maar met de gluiperigheid van 1 van de exelieden

Klopt

Maar hier wordt dat als belangrijkste reden genoemd om te trouwen en daarom zeg ik: schijnzekerheid. Beter is dat je ervoor zorgt dat je voor jezelf kunt zorgen mag het nodig zijn.

Buitenland

Voor vrienden van mij gaf een ervaring in het buitenland de doorslag om te trouwen. Ze kregen een ongeluk net over de grens, waarbij een van hen naar het ziekenhuis moest. Wilt u dat uw vrouw hier of in Nederland naar het ziekenhuis gaat, vroegen de ambulancebroeders. In Nederland, was het antwoord. De ambulance ging op weg naar Nederland, maar toen de man zich liet ontvallen dat ze niet getrouwd waren, maakte die rechtsomkeert naar een plaatselijk ziekenhuis. En de man kon soebatten wat hij wilde, zijn gezag om deze beslissing te nemen werd niet erkend.

Emancipatie?

"Eentje was zelfs een familielid die bij een internationale organisatie een enorm belastingvrij inkomen had, in een riante villa woonde terwijl zijn ex vrouw en kinderen in de bijstand 3 hoog achter op een flatje woonden."

Gek he, dat je ondanks alle emancipatie nog steeds nooit verhalen met het omgekeerde scenario hoort. Vrouw in riante villa en man in de bijstand 3 hoog achter met de kinderen...

Toch ken ik wel een paar topverdienende vrouwen.

Ad, hier is er een.

Mijn buren gaan uit elkaar. Zij verdient meer dan hij. Ze wonen nu nog samen in een groot, vrijstaand huis. De bedoeling is dat zij hem uitkoopt en van dat geld kan hij dan een bescheiden optrekje kopen.
Ik denk dat mannen zich er een beetje voor schamen als ze financieel slechter af zijn dan hun ex en dus niet met hun verhaal te koop lopen.

Ken er ook een Ad

Maar ik ken er meer waarbij het andersom is.

En je punt is???

Hier ook

Ik verdiende niet meer dan ex, maar kon wel de woning kopen, ex moest onderaan de woningmarkt beginnen. Alleen mannen met drie kinderen (en bijstand) dat hoor je inderdaad niet vaak. De kinderen bleven bij mij.

Tsjor

Tsjor

Chapeau voor #27. Dat is precies wat ik vaak denk maar ik kon het zelf niet zo helder verwoorden.