U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mijn leven is saai geworden en ik blijkbaar ook
Toen ik jaren geleden wegging bij de vader van mijn kinderen, had ik een grote vriendenkring en een druk sociaal leven. Vriendin 1 ging verhuizen, vriendin 2 kreeg een relatie en liet me vallen als een baksteen en vriendin 3 liet me botweg weten dat ze zonder vriendin 1 geen behoefte meer had om af te spreken. Zo verdwenen steeds meer mensen uit mijn leven.
Inmiddels heb ik voor mijn gevoel niemand meer.
Mijn beste vriendin waar ik dagelijks contact mee had en minstens elke twee weken mee afsprak heeft een nieuwe hobby gevonden en vraagt mij nooit mee. In het begin wel maar ik had mijn kinderen steeds op die avonden en zo kon ik niet weg. Inmiddels heeft ze een nieuwe grote vriendenkring rond die hobby en ben ik 'vergeten'. De keren dat ik zelf aangaf die avond mee te kunnen, ging ze wat anders doen of vergat ze de afspraak.
Zelfs mijn vriend heeft mij vooral om 'bij tot rust te komen'. Op Facebook nu ook weer foto's dat ze gisteravond met een groep zijn weggeweest. Ik wist van niks en ben niet meegevraagd. Ik hou van dansen, socializen, reizen, concerten, theater en zelfs voor mijn vriend ben ik blijkbaar degene waar je thuis mee op de bank zit.
Ik heb een aanzienlijke wilde en avontuurlijke kant, maar de mensen waar ik contact mee heb, vragen me alleen mee naar een restaurant of de bioscoop of gebruiken me als klankbord voor hun problemen. Ik begin me hierdoor steeds saaier en kleurlozer te voelen. Ik ben spontaan en extravert, maar ik begin steeds meer in twijfel te trekken of ik eigenlijk wel zo'n leuk persoon ben.
Daarnaast vind ik het erg om te bekennen, maar soms haat ik het zo dat ik op zaterdagavond nooit weg kan vanwege de kinderen. Maar goed, op vrijdagavond word ik ook niet meegevraagd dus eigenlijk is dat niet eens een punt.
Ik heb mezelf ook aangemeld op NMLK in de hoop eens wat leuks te doen, maar activiteiten zijn altijd ver weg.
Mijn leven bestaat uit werken, sporten, de kinderen,het huishouden en af en toe uit eten. Ik vind het zo ontzettend saai en vervelend allemaal.
FOMO versus JOMO?
Zou jouw gevoel van verveling over “dit leven” eventueel een vorm kunnen zijn van FOMO (fear of missing out), terwijl jouw partner mogelijk wordt gedreven door JOMO (joy of missing out)? In dat geval zou ik aanbevelen (al of niet samen) op yoga te gaan. Om te leren los te laten.
Rode krullenbol
Saai?
Jouw leven bestaat uit werken, sporten, de kinderen, het huishouden en af en toe uiteten. Daarnaast heb je ookeen nieuwe relatie gekregen na jouw scheiding.
Ik vind het helemaal niet zo'n treurig leven eigenlijk. Het klinkt als een gevuld volwassen leven van een gezond persoon. Ik ken wel mensen die er minder goed bijzitten. Hoe gaat het met je familie, ouders, broers of zussen? Misschien kun je die banden eens aanhalen. Of: Neem eens een echt eenzaam persoon mee naar het theater. Je kent vast wel iemand.
En als je meer avontuur zoekt ga je in je eentje op reis. Lijkt mij best een avontuur.
Verder zou ik inderdaad je zelfbeeld bijstellen. Waarom is jouw leven saaier dan dat van anderen?
Yanea
of een lokale politieke partij.===
Mogen landelijke partijen in de gemeenteraad ook? 
Al zou ik geld toe krijgen, dan nog zou ik niet in een plaatselijke partij van onze stad willen meedraaien.
Van mij wel :-)
Leef je uit!
Maar Kaaskopje
Zijn er niet twee steden waarvan de inwonders kaaskoppen worden genoemd?
Yanea
Doe ik al:-)
Jackie
Welbeschouwd is iedere Nederlander een Kaaskop 
.
soort van herkenbaar
ik onderneem ook graag veel van het soort dingen dat je noemt, maar ik heb in die zin een saaie man die geen andere behoeftes heeft dan zijn werk en zijn muziek. Samen uitgaan doen we niet vaak en dan vooral omdat ik dat nu eenmaal leuk vind, voor hemzelf hoeft dat niet zo allemaal.
Dus zelf zit ik bij een (sport)club met af en toe een dag of een heel weekend een activiteit, maar ik krijg mijn man niet mee. Ik heb ook andere interesses, waar ik me tot nu toe nog niet op gericht heb, omdat het hier ook veelal gaat om weekendactiviteiten en anderen dat vaak met het gezin doen. Ik heb op zich best nog een aantal vriendinnen, maar hier een beetje hetzelfde: ze zijn veelal verhuisd (naar het buitenland) of hebben niet dezelfde neiging om af en toe lekker te gaan stappen, of doen dat uiteindelijk altijd met een andere vriendin of familie (heb zelf geen familie). Ik geef ook graag (verjaardags)feestjes, maar we worden zelden teruggevraagd.... zelfs mijn beste vriendin viert haar verjaardag alleen met haar familie 
En ook herkenbaar, dat gevoel dat je altijd zelf degene bent die contact opneemt, voorstelt om iets leuks te gaan doen!