U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Man wil niet op vakantie, gezin wel maar niet zonder hem
Het nieuwe jaar, de kortingsbonnen stromen binnen.
Eerste verjaardagen komen er weer aan, en ieder jaar begint het geemmer weer.
Vakantie!
Ik wil al ruim 1.5 jaar weer eens op vakantie. Hij wil niet, geen tijd.
En dat is dus ook de reden dat ik wel wil. Dan moet hij tijd maken voor ons. Zijn gezin.
En dat doet hij in zijn ogen ook wel. We weten altijd met elkaar en drinken bijna iedere dag koffie met elkaar en hij is iedere avond na 8 uur binnen. En slaapt bijna altijd een paar minuten later.
Het afgelopen jaar zijn we 1 dag uit geweest (daarvoor en daarna heeft hij gewerkt) en 1 dag naar de lotgenotencontactdag en een middag mee naar de controleafspraak in het ziekenhuis van een van de kids.
En natuurlijk de maaltijden en koffie en de 'avonden'
Hij werkt in een tweemanszaak met de bedoeling het over enkele jaren alleen over te nemen.
Ja er is weinig tijd en ja hij werkt alle dagen van de week.
En ja het is zwaar.
En ik voel me vaak een grote zeur maar ik wil zo graag dat hij meer tijd heeft voor ons!
Is dat echt onredelijk?
De oudste begint inmiddels te vragen waarom we niet op vakantie te gaan. En het kost me veel moeite om zonder tranen te antwoorden....
En eerlijk ik vind het verschrikkelijk, laatst zei hij dat hij niet meer leeft als hij op vakantie is. Maar zoet hij dan echt niet dat dat voor mij klinkt alsof hij niet meer leeft als hij tijd met ons door (moet) brengen?
De situatie veranderd niet. Hij weet dat ik graag meer tijd als volledig gezin wil, en op vakantie wil. Maar ik weet dat ik niet hoef te verwachten dat hij dit jaar wel meer dagjes tijd heeft. Laat staan vakantie.
De kinderen zijn nog te jong om alleen met ze te gaan, en daarnaast ik wil meer tijd met hem omdat ik van hem hou, wat zou het nut ervan zijn als ik zonder hem ga?
Iemand de gouden tip zodat ik er beter tegen kan? Het woord vakantie alleen al is genoeg voor tranen! En dit is enige dat er veranderen kan aan de situatie....
En daarnaast ga ik nog heel wat vakantie verhalen horen zodra de lente weer begint!
ik denk dat het losstaat van deze specifieke werksituatie
Elke baan zou deze man opslokken.
Op het moment dat je alleen het vlees op zondag wilt snijden en niet op vakantie wilt en als vrouw accepteer je dit, dan is dat een keuze voor een traditionele situatie zoals die 'vroeger' niet echt ter discussie stond.
Dus 'onderaan beginnen, de bodem' zoals in de pizza-reclame. En zoals in #25 staat.
Goed gesprek. En dat lukt niet in 1 keer.
Maar de eerste gesprekken moeten wel gaan leiden tot de conclusie dat er iets 'moet' veranderen. Hij gaat eraan onderdoor, jij bent absoluut niet happy en de kinderen hebben een vader die ze nooit zien en qua opvoeding/voorleven geven jullie hen niet de middelen mee die helpen.
Als hij angst heeft en de druk van gezin en verantwoordelijkheid zo sterk voelt dat hij niet een gezonde oplossing kan kiezen (want hij overziet het niet mee en gáát maar door) dan is daar ingrijpen nodig. Als hij echter goed is in zijn vak dan is een eigen bedrijf misschien wel gaaf, maar dan is hij er niet voor geschikt. En dat is een lullige conclusie, maar liever nu die conclusie trekken dan na een hartaanval of een scheiding.
gr Angela
Is dit bedrijf financieel gezond?
Is dit bedrijf financieel gezond?
Hij werkt 7 dagen per week 12 uur per week. Hoeveel betaalt hij zichzelf uit het bedrijf? Wat verdient hij per uur? Wat zijn de assets van het bedrijf, zit hier jaarlijkse groei in, en wat zijn die assets nou echt waard als je ze zou moeten verkopen (ipv aankopen)?
Ik krijg uit de woordkeus (tweemanszaak, zaak aan huis, zware arbeid) niet de indruk dat dit een startup is. Ik krijg de indruk dat de huidige werkdruk niet voortkomt uit typische startup activiteiten (heel veel sales, werven/trainen/aansturen personeel, demo's maken) etc. Startups investeren zo hard in zichzelf OMDAT er weinig verband is tussen hoeveelheid verkocht product en hoeveelheid te verzetten arbeid. Dat betekent dat je concurrenten heel hard kunnen groeien en dat je heel snel een 'kritisch' marktaandeel in moet pikken voordat je concurrent dat doet. Meest extreem is software: het kost evenveel werk of je het nu aan 10 of aan 10 miljoen klanten verkoopt.
Ik krijg de indruk echter dat de zaak van Ambur's man een behoorlijk arbeidsintensieve 'core business' heeft. Fysieke producten of klussen op uurbasis ofzo. Een bedrijf dat, om twee keer zoveel product te verkopen, twee keer zoveel werk moet verzetten. Natuurlijk kan een klein bedrijf pieken en dalen in de werkvoorraad hebben. Maar als er consequent genoeg werk is voor 7 dagen per week 12 uur per dag, en er kan geen gekwalificeerd personeel betaald worden, dan klopt er iets niet aan de prijs van het product of aan het uurtarief. Oftewel er is geen levensvatbare 'business case' (de markt is bereid X te betalen voor productie Y van kwaliteit Z, en ik ben in staat dat voor bedrag N te produceren). En dat zit het bedrijf in een onmogelijke situatie waar ze niet uit kunnen groeien omdat ze feitelijk (uitgezet tegen marktconforme loonkosten) verlies maken op elk product wat ze verkopen.
even voor de humor
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/10/het-is-best-moeilijk-om-vader-te-zijn-a3396510
gr Angela
Angrla
Ik vind dat ze groot gelijk heeft, vaders zijn nodig!!
Geen tijd voor partner
Volgens mij is het grootste probleem, dat man geen tijd maakt voor zijn partner. Als hij dicht bij huis werkt heeft hij het voordeel dat hij met kinderen kan eten. Bijvoorbeeld. Dus hij ziet ze waarschijnlijk wel regelmatig. Maar er is te weinig tijd voor elkaar. Dat vraagt iets anders: kortere momenten, oppas voor een avondje uit, weekend weg, vastgelegd in de zakenagenda. zoiets. Maar ik denk dat hij echt teveel met zijn hoofd bij de opbouw van het bedrijf zit om daarvan nu te kunnen genieten. Het verhaal van Dotje lijkt mij daarom wel erg relevant en goed.
Tsjor
toekomst
'Ik begrijp inmiddels dat je man de focus nu 200 procent bij het bedrijf heeft liggen, omdat daar nogal wat vanaf hangt. Zijn inzet is een investering in júllie toekomst.'
Maar het gezin is hij eerder al gestart. En dat heeft hem nú nodig. Niet in de toekomst.
en. . .
... sommige dingen zijn niet levensvatbaar, tenzij je er zelf aan onderdoor gaat.
Wat zakelijker worden - zie posting van Syboor - als echtgenote zou denk ik goed zijn.
Kennelijk is echtgenoot niet zakelijk genoeg om te zien vóórdat hij het overneemt dat zijn grootste 'asset' zijn echtgenote is die dit mogelijk maakt. Maar echtgenote is nu al niet happy, laat staan dat hij straks als eigenaar nóg meer tijd/energie/zorgen/geld erin moet steken.
'Get your priorities straight' klinkt simpel, maar ik denk wel dat het hier exact van toepassing is. Alleen de fase ervoor is: wat zijn de diverse priorities, wat is er nodig om die te halen en kun je het daarover eens worden.
En nogmaals: als hij zo goed is in zijn vak dan is een eigen bedrijf misschien wel leuk, maar ondernemers zijn zelden succesvol omdat ze *inhoudelijk* fantastisch goed zijn. Ondernemers zijn goed in ondernemen. En dat is echtgenoot niet, als ik het zo hoor.
Dus laat 'm vooral z'n werk doen inhoudelijk bij iemand die wel kan ondernemen. Misschien minder geld, minder vrijheid in werkopdrachten, maar veel meer inhoudelijk werkplezier én een privé-leven . .
gr Angela
Zorgwekkend
Ik vind jullie situatie om allerlei redenen zorgwekkend:
Allereerst voor je man. Het lijkt me echt ongezond voor je man dat hij zoveel werkt (7 dagen pw) en zichzelf zo weinig rust gunt. Hard werken is niet erg, maar dit lijkt me extreem.
Verder vind ik het ongezond dat hij zo weinig rekening houdt met jouw wensen. Hij vindt het kennelijk maar vanzelfsprekend dat er geen vakantie komt omdat HIJ het niet wil/nodig vindt/ meer uit het leven wil halen door megaveel te werken(?). Hij vindt het kennelijk ook vanzelfsprekend dat jij alles maar regelt in het huis en rond de kinderen want na het avondeten valt hij in slaap. Het klinkt mij superegoistisch in de oren.
Ik vind het ongezond dat jij het accepteert dat hij zo aan jouw wensen voorbij gaat, dat hij zelf niets kort vakantietjes (lange weekends bijv. of een weekje) met jou wil plannen terwijl jij dat dolgraag wil. Ik vind het ongezond dat jij jouw wensen zo opzij zet en dat JIJ je dus nu (weer) moet aanpassen aan wat hij wil/doet. En dat jij accepteert dat jij alles in huis en rond de kinderen opvangt en regelt. Kijk uit, ik spreek uit ervaring (niet vanwege zo extreem veel werken als jouw man doet maar wel vanwege een man die alleen doet wat HIJ belangrijk vindt en wil doen), en het wordt steeds erger er moeilijker om hem rekening te laten houden met wat JIJ wil of wat jij belangrijk vindt.
Ook heb ik precies hetzelfde idee als Syboor, dat dit niet klinkt als een gezonde onderneming. Als je zo lang zo hard moet werken, dan klopt er iets niet.
Paar vragen, waar ik erg benieuwd naar ben:
1. Hoe lang werkt hij al zo hard?
2. Hoe veel jaar moet hij nog zo hard blijven werken?
3. Hoe moet het verder als hij de zaak overneemt? Blijft die huidige eigenaar er werken? Hoe moet het anders met het werk? Moet hij dan niet nog veel harder werken omdat hij dan verantwoordelijk is voor de toko en er hooguit een minder ervaren kracht bij komt?
4. Verdient hij megagoed met deze baan (en de vele uren die hij maakt)?
5. Of verdient hij net oke, dus eigenlijk heel weinig gezien de uren die hij maakt?
6. Werkt de huidige eigenaar ook 7 dg pw?
7. Wist jij voor hij hier ging werken dat hij 7 dg pw zou werken en nauwelijks meer tijd voor het gezin zou hebben en geen vrije dagen, laat staat vakanties meer zou nemen en ook hoeveel jaar die situatie zou duren en heb je daar toen mee ingestemd?
8. Werk jij? Zo ja, hoeveel uur?
9. Indien minder dan (bijna) fulltime: zou je meer kunnen of willen werken? (mijn advies: zorg dat je een baan hebt, voor als deze onderneming niet succesvol is en hij al dan niet tijdelijk zonder werk geraakt, bovendien ben je dan ook niet financieel afhankelijk van hem)
10. Heeft je man een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering (met dat harde werken verstandig, burn out ligt op de loer, zeker als hij de toko overneemt, zou hij m.i. dus ook moeten meerekenen in de kosten!)
Ik ben wel benieuwd.
niet gewend om op vakantie te gaan?
Vraagje - is jouw man van huis uit wel gewend om op vakantie te gaan? Wat voor herinneringen heeft hij aan vakanties?
Want wellicht zou je dat ook als argument kunnen aanvoeren?
Dat werkt natuurlijk weer niet als hij alleen maar slechte herinneringen aan vakantie vieren heeft. Want dan gaat hij het nut er ook niet van inzien natuurlijk.
Heb je hem ook gevraagd wat er kan gebeuren als hij een paar dagen niet aanwezig is op de zaak? Stort het dan in? En waarom dan?
Of is hij zo'n controlfreak dat alleen hij voor zijn gevoel de zaak kan draaien?
Heeft hij een idee wanneer de zaak zichzelf voldoende draaiende kan houden, zodat hij wel eens een paar dagen weg kan?
Hoe is het met overdracht van werkzaamheden geregeld?