Liefdesverdriet nav affaire

Fijn dat je nog meeleest en reageert Anoniem25!
Dat je inziet dat je de schop onder je kont die we gaven (en daarna nog een beetje harder ook nodig hebt!
Als jij blijft delen is er hier altijd wel iemand die je even wil voorzien van een (al dan niet liefdevolle) kick-ass :-)
En we zijn denk ook niet te beroerd om je zo nu en dan aan te moedigen en in te laten zien dat er nog hoop is!
Je schrijft dat je best een gezellige avond hebt gehad met je man. Dat is al heel wat gezien de situatie waar je je in bevindt! koester die momentjes. wees trots op elk moment waarop je sterk bent geweest!!Wees dankbaar voor elk 'geluksmoment' hoe klein ook, wat vanuit jezelf komt; als in 'waar je de ander dus niet voor nodig had'.
Deel ze ook met ons. door positieve dingen te delen kom je ook makkelijker weer in een positieve flow uiteindelijk. Althans, dat is hoe het voor mij werkt.
En het enige wat ik kan doen is je tips geven vanuit mijn eigen ervaring.

Succes weer!

Het leed dat een affaire heet

Heb lang getwijfeld of ik hier zou reageren maar ik doe het toch maar misschien dat het je kan helpen.
Ik ben een vrouw van de "andere" partij, een bedrogen vrouw.
Mijn man heeft ruim 1,5 jaar geleden een affaire van ongeveer 5 maand gehad met iemand die hij via het werk kende.
We hadden in mijn ogen een redelijk goede relatie, tenminste ik dacht dat man tevreden was.
Ik had ook nooit maar dan ook nooit verwacht dat ik hem kwijt zou kunnen raken aan een andere vrouw en dat hij voor haar ons gezin zou willen opgeven.
Het kwam uit en mijn wereld stortte letterlijk in, je wilt niet weten wat er op dat moment met je gebeurt.
Ik werd verscheurd door pijn, verdriet, wanhoop en angst, wat gaat er nu gebeuren, hoe moet het nu verder?
Wat doen we ons kind aan?
Als man nu terugkijkt dan denkt hij er nu zo over:
Man was verward, wilde in eerste instantie niet met mij doorgaan en vechten voor onze relatie.
Het leek een onbegonnen gevecht, er was te veel gebeurd en zijn gevoel was er voor mij niet meer, ik was de moeder van zijn zoontje maar niet meer zijn partner waar hij zijn leven mee wilde delen.
Hij was verliefd en zag alles met haar door een roze bril, een leven met haar leek aanlokkelijk want bij ons was er sleur en het gemis van bepaalde dingen in onze relatie.
De affaire was spannend en verslavend want het was verboden en omdat ze elkaar niet ieder moment konden spreken of zien was er steeds een groot verlangen naar elkaar.
Hij wist dat hij verkeerd bezig was en probeerde ook wel te stoppen maar het lukte niet meer, hij zat verstrikt in een eigen gemaakt web en sloot zich steeds meer af van mij.
Je kunt niet meer helder nadenken want verliefdheid maakt blind.
Toen het uitkwam en er een beslissing moest worden gemaakt leek het het in eerste instantie het beste om met ons te stoppen en verder te gaan met haar want zij ging ook bij haar man weg en dus was het pad vrij om te gaan.
Nadat de ergste storm wat was gaan liggen kon man weer wat helderder nadenken en zag hij wat een ravage hij had aangericht.
Hij zag het verdriet bij zijn kind en bij mij en vond dat hij een relatie van ruim 15 jaar nog een kans moest gaan geven, al probeerde hij het eerst voor ons zoontje dat was hij hem verschuldigd.
Mocht het dan toch niet meer lukken dan kon hij later tenminste zijn zoon recht in de ogen kijken en zeggen, ik heb het wel geprobeerd met je moeder, ik heb gevochten maar het is niet gelukt.
Hij heeft gebroken met haar en ook geen contact meer gezocht, dat was moeilijk maar voor hem een vereiste om onze relatie een eerlijke kans te geven.
Wij zijn daarna gelijk in relatietherapie gegaan en dat was zwaar en soms enorm confronterend maar je leert er elkaar beter kennen en ook waar het fout is gegaan en je elkaar verloren bent.
Ik durfde mijn aandeel in zijn gemis ook te erkennen en zag ook in dat ik ook bepaalde dingen moest gaan veranderen om een betere en gelijkwaardige relatie te krijgen.
Man moest ook diep door het stof heen want vreemdgaan maakt zo veel kapot in je relatie.
Hij heeft ook geleerd om duidelijker en opener naar mij te zijn zodat er niet weer iets scheef kon groeien.
Zijn gevoel voor mij was er niet gelijk weer, dat heeft maanden geduurd, het bleek er nog wel te zijn maar zat diep weggestopt en pas toen het liefdesverdriet voor de ander volledig weg was kon hij er weer bij.
We zijn constant blijven investeren in elkaar, samen leuke dingen doen en elkaar eigenlijk weer opnieuw leren kennen.
Door de hele relatie onder handen te nemen en te kijken naar wat we beiden willen in de toekomst is onze relatie gered.
We hebben het nu beter dan tevoren, we hebben keihard moeten vechten maar staan hierdoor dichterbij elkaar dan ooit.
Geloof me, het prijskaartje want aan vreemdgaan hangt is de ellende niet waard, het maakt zoveel kapot, de prijs die je moet betalen is véél te hoog.
Wat de uiteindelijk keus of beslissing ook mag zijn dan.
Man moet de rest van zijn leven dealen met het feit dat hij zijn vrouw heeft bedrogen en ziet nu ook nog regelmatig het verdriet ervan.
Want ook al gaat het nu weer goed en lijken we soms wel een verliefd stel, ik blijf een wond houden die af en toe nog jeukt.
Ik heb dan ook enorm medelijden met wat je je man aan doet, ik hoop dat je je beseft dat je zo niet langer door kunt gaan.
Het komt uit en je haalt je heel wat ellende op je nek.
Geef je relatie nog een kans, stop met de affaire, ga in therapie en vecht!
En geef het vooral de tijd, gevoel wat weg is is er niet gelijk weer.
Je kunt het niet vergelijken met je verliefde gevoelens voor je baas.
Maar ook dat zal minder worden, het gras lijkt altijd groener bij de buren maar ook dat wordt dor bij geen onderhoud! Besef je dat voordat je weggooit wat je nu hebt.
En mocht het niet lukken om de relatie te redden dan heb je het tenminste geprobeerd en kun je goed uit elkaar gaan.
Je hoeft hier niets mee te doen, het zal moeilijk zijn om te stoppen omdat je nu verslaafd bent aan je "drugs".
Ik hoop dat je baas ook tot inzicht mag komen waar hij nu mee bezig is en hij zijn vrouw aandoet.

Wow Regenboog

Indrukwekkend en eerlijk. Wat je schrijft over de gemoedstoestand van je man, herken ik zooooo goed. Ik zie nu wat er na komt. Moederzielman heeft niet voor mij gekozen, gaf het vechten op. We zijn nu een jaar verder en ik zie een man die (ondanks dus de zelfgekozen nieuwe relatie) ongelukkig is, boos op de wereld, zich ontzettend schuldig voelt, veel problemen heeft in het contact met de kinderen en een financiële puinhoop.
Niks roze wolk en een nieuw gelukkig leven. De werkelijkheid van een scheiding na bedrog en verraad is rafelig en rauw, met veel pijn en verdriet voor iedereen. Hij moet dat meetorsen. Ik gelukkig niet.

Verliefdheid is alleen mooi als er geen schade mee wordt aangericht. Nieuwe liefde op de rokende puinhopen van een bestaande liefde, is belast en besmet,

benieuwd

ben benieuwd hoe het met je gaat anoniem!

naief

Het lijkt me ook wel erg naïef om te denken dat je a la minute je gevoel voor je partner weer terug hebt, en het gevoel voor je baas vergeten bent. Zeker als je hem nog dagelijks ziet en hij je ook steeds appt. Daar zou ik trouwens wel meteen een eind aan maken: vraag hem je met rust te laten en zo niet blokkeer hem dan.

Als je het met je partner nog een kans wil geven, dan zal dit uiteraard niet van de ene op de andere dag 'gewoon' weer goed zijn. Daar zal van beide kanten de nodige inzet voor nodig zijn, misschien is relatietherapie wel een idee. Geef het op zijn minst een paar maanden de tijd om weer te groeien. Als je nu al direct (nog maar net uit het bed van je baas) zegt: ja, het voelt nog niet goed hoor, en daar de conclusie aan verbindt dat het dus niet gaat werken, dan heb je het echt geen kans gegeven.

Wat wil je nu eigenlijk?

Sorry hoor Anoniem maar ik vraag me af of je eigenlijk wel wilt stoppen met je baas.
Als je echt je relatie wilt redden en voor je man en gezin wilt gaan dan had je je baas dit wel duidelijk gemaakt zodat hij je niet meer gaat appen of desnoods blokkeer je hem!
Lees je eigenlijk ook wel onze reacties?
Het lijkt mij volkomen normaal dat je gevoel voor je man niet zo maar terug is, dat kan nog wel een hele tijd duren en zolang je contact met je baas blijft houden geef je het ook geen eerlijke kans.
Ga bij jezelf eens eerlijk na wat je nu eigenlijk wilt doorgaan met je baas of voor je relatie vechten.
Als het het laatste is dan zou ik zelfs op zoek gaan naar een andere baan zodat ik niet meer met hem geconfronteerd hoef te worden.
Desnoods ging ik schoonmaken.

Ik kan dit niet begrijpen

Dan is er toch nog maar één optie, ontslag nemen en ander werk zoeken.
Sorry ik wil niet hard overkomen en moet ook oppassen dat ik niet vanuit mijn eigen emoties reageer, ik kan dus maar weer beter weer naar mijn eigen topic "verder na ontrouw".
Ik kan dit namelijk echt niet begrijpen, ook omdat ik weet wat voor een ellende het teweeg brengt.
Mijn inbreng stopt hier daarom.

Ik wens je veel sterkte!

Tssssssss.....
Ik denk dat het tijd wordt dat jij je 'baas' zegt dat ie je met rust moet laten. En dat je anders een klacht indient bij de vertrouwenspersoon van je werkgever of zijn vrouw inlicht

Ik ben het heel erg met regenboog eens: er zit weinig overtuiging in je aanpak. En ik denk ook dat je beter kunt ophouden met focussen op je man. Natuurlijk is dat gevoel niet meteen terug. Daar moet je aan werken, en zolang de overtuiging bij jou er niet is, zal er echt niks vanzelf weer aangroeien.

Ik kan het verkeerd hebben, maar je legt je lot in handen van ofwel je fling ofwel je vaste partner. Neem je lot eens in eigen hand, zou ik zeggen!

anoniem

Het is nu heel moeilijk, maar zet dit door! Je zult echt heel duidelijk naar je baas moeten zijn en blijven! Ik snap best dat je niet op stel en sprongen ontslag kan nemen, maar je kunt je desnoods wel even een paar dagen ziek melden voor bezinning of rust. Zijn zoenen 'afwijzen', ik weet niet precies hoe je dat gedaan hebt, maar wees ook fysiek heel duidelijk. Accepteer niet dat hij je zo maar aanraakt en zeker niet tijdens het werk. Wijs hem erop dat hij het zich onmogelijk maakt met zijn werknemer, jou, als hij zich zo opdringerig gedraagt.
Zijn er anders mogelijkheden voor overplaatsing naar een andere locatie waar je naar kunt kijken of is het een kleine onderneming?

anoniem

Ik snap je punt. Je kunt echter dit gegeven wel gebruiken voor hem als stok achter de deur te gebruiken dat hij je echt met rust moet laten. Niet direct een dreigement, maar wel duidelijk maken dat dit je volgende stap is! Laat hem ook de verantwoordelijkheid maar nemen voor de dommigheid om een relatie op het werk aan te gaan. Kan niet zo zijn dat hij daar mee weg komt als hij je ook nog lastigvalt.

Het is deze week dan even uitzingen en daarna....rust! Laat hem ook echt geen toenadering meer zoeken he. Blokker hem desnoods vanaf de vakantie tot aan dat de week erop. Dat kan jou ook rust geven als het nodig is.
En dan je huiselijke omstandigheden? Het is vast goed om aandacht te geven aan je relatie maar te veel is ook niet goed. Je moet ook even de kans hebben om een beetje tot bedaren te komen. Maar ik snap ook dat je partner misschien wel erg graag bij je is, zich onzeker voelt enz.
Sterkte hoor!

macht

weet je, het gaat om macht. Hij heeft macht over jou want hij weet heus wel dat jij je baan niet gaat opzeggen. Je moet dus stroop smeren maar ook duidelijk zijn. Want ja je kunt zelf weggaan maar hé dat laat je toch niet gebeuren? Jij bent als zelfstandige, sterke vrouw in staat om beide te krijgen: je baan (als je die nog wilt) én de relatie met je echtgenoot weer in de opbouwende sfeer.
Daar laat je zo'n 'eikel' van een baas toch niet de regie in nemen?
Heb mildheid ivm de oprechte verliefdheid die jullie hadden, erken dat het daarom voor jullie beiden moeilijk is, maar ben hard voor hem als hij niet luistert. Jij weet wat je wilt en hij heeft kennelijk nog niet de 'balls' om zichzelf een schop te geven. Jij wel. Dus laat je door hem niet weerhouden!
Groet,
Angela

als hij je echt leuk vindt en je het beste gunt, dan laat hij je gaan. Toch?
gr Angela

maand?

Een maand geen seks gehad?

in kleine stapjes

moet je op een bepaald moment wel zin maken ja.Sex is een kwestie van een vuurtje wat opgestookt moet worden. Soms moet je een beetje zin maken om echt zin te krijgen. Niet forceren want dan gaat het je tegenstaan, maar proberen om in kleine stapjes weer toenadering te zoeken.
Je kunt toch hierover praten met je man? Probeer eerlijk te zijn en zorg dat je veel tijd samen doorbrengt waarbij je ook langzamerhand beiden weer toenadering zoekt. Zoek naar de overeenkomsten die je hebt. Knuffel!
Als het te veel tegenstaat is het niet goed, maar als hij veilig voelt en er sprake is van commitment dan moet er iets op te bouwen zijn.
Of ga in therapie?

alien

waar ben je mee bezig. Wat heeft het voor zin om deze vraag te stellen? het STAAT er toch? Wat wil je ermee zeggen?

Nou misschien

Dat een maand nog niet zo lang is? Waar praat je over vraag ik me dan af.
We leven als broer en zus want er is " al" een maand geen sex of zoenen. Ik kan dat bijna niet serieus nemen als mensen zo praten of dingen ervaren.
Ook niet echt een reden om dan met de baas aan de boemel te gaan en je dan te verwonderen dat t niet vervolgens niet meteen koek en ei met je man is.
Ik vind het een wat eenvoudig naïeve manier van denken.

nou bes

als je iets niet serieus kan nemen, kun je er ook voor kiezen om een reactie achterwege te laten.

Een maand geen sex vind ik ook niet echt schrikbarend, maar het was dan ook niet de REDEN dat TS met de baas een relatie begon.

Sidonia toch wel

Serieus, jij denkt dat ik dan mijn mond moet houden? Want????
Ook Alien mag zeggen wat zij/hij wil, die hoef je niet ter verantwoording te roepen omdat jij het niet snapt.

" Geen aantrekkingskracht tov eigen partner en geen zin in intimiteit)" Zie de eerste posting. Het was dus wel de reden. Een van de redenen.

Beiden in de problemen mede door bovenstaande reden.
En dan schrijven dat je "al" 5 weken geen sex hebt gehad met je eigen partner.
Ze had dus nog zo ongeveer sex met haar man toen ze sex met haar baas kreeg ,kwestie van tellen.
Daarna niet snappen dat een vuurtje richting je echtgenoot niet meteen terug is als je net het bed gedeeld hebt met je baas. Dat dat langer kost dan 2 weken.

Ik vind het een beetje simpel en verwend klinken. Niet volwassen, vol inzicht en beheerst in elk geval.

ja vragen aan forumbeheer

...

niks mis

met je vraag, hoor je in elk geval mij niet over.
Ik vind alleen dat alles erg snel moet, alsof het met een toverklik geregeld kan zijn van kort geleden nog sex naar broer en zusrelatie naar affaire naar terug naar de man maar de gevoelens zijn er niet en hoe lang duurt dat dan?
Je begrijpt dan toch dat dat er niet met 1 uitje en wat dagen/weken verder vanzelf weer allemaal in orde is?
Dat is keihard werken, dat is open en eerlijk zijn, dat is je tijdenlang inzetten, met of zonder therapie, dat is je misstap afsluiten, met jezelf in gevecht gaan en in gaan zien waar het mis kon gaan en wat je daaraan moet doen.
Dan is er een kans dat dingen weer goed kunnen komen.

Je kunt niet een draadje laten sluiten omdat er antwoorden komen die je niet aanstaan en dan zeggen dat de ander je vraag dan vast gek vindt. Je wilde openheid: die krijg je.