Lening

Ik heb weleens

een smak geld geleend aan iemand. Dat is ook correct terugbetaald.
Daar heb ik toen een overeenkomst over opgesteld, wel wetende, dat het daar vooral een erezaak betrof, en ik er, bij moeilijkheden, nauwelijks beroep op zou kunnen doen voor een rechtbank. Wel in B, onder B recht.

Hij is u vriend en u wil hem allicht wel helpen. Maar misschien moet dat niet middels een lening. Ik heb ooit nog eens, namens een vriend onderhandeld met een aantal schuldeisers over een eh... redelijk fors bedrag. Die wilden natuurlijk hun centen, maar onmensen waren het niet.

In eerste instantie, en dat is ook mijn raad, heb ik met die vriend samengezeten en in alle openheid de inventaris van schulden en inkomsten opgemaakt. Daaruit afgeleid wat redelijkerwijs maandelijks kon terugbetaald worden. Dat bedrag wat verminderd en gebruikt als voorstel naar de schuldeisers.
Ook gevraagd de wurgende verwijlinteresten gradueel te verminderen bij stipte terugbetaling van de openstaande schuld.
Afgezien van wat kommageneuk bleek dat allemaal niet zo'n probleem te zijn en na een jaar of twee was de put gedempt.

Iets positiever

Ik ken de achtergrond van TS niet, ik kan alleen reageren op de vraag in dit draadje. En met die situatie heb ik ervaring; mijn huidige partner had schulden als gevolg van zijn echtscheiding. Heeft mij dat bijna direct verteld toen wij elkaar leerden kennen. Kwestie van met lege handen komen staan, naiviteit, trots en domweg de kop in het zand steken. Hij heeft me trouwens nooit om geld gevraagd.

Hij was afhoudend om te gaan samenwonen; ik was net als TS een allenstaande moeder die zichzelf (financieel) kon redden en daar trots op was. Zijn schulden mochten geen impact hebben op mij en de kinderen. Uiteindelijk is het wel tot samen wonen gekomen (uit praktische overwegingen) en heeft hij gekozen voor loonbeslag, via zijn werkgever, in plaats van schuldhulpverlening (wat toch impact op het gezin had gehad). Omdat we al samen woonden kon dat, hij kon alleen een tijd maar heel weinig bijdragen in de huishoudpot. Dat heb ik geaccepteerd. Uiteindelijk heeft hij zo afgelost. Zijn werkgever heeft gelukkig vertrouwen in hem gehouden en ik ook. We zijn al jaren verder en nog steeds heel gelukkig samen.

Hier dus een positiever verhaal. Ik heb ook lang nagedacht of ik dit zou accepteren en wat bij mij de doorslag gaf, was dat het 'normale' schulden uit het verleden waren. Niet betaalde rekeningen van de Nuon en de KPN en ziektekostenverzekering en zo. Kunnen trouwens behoorlijk oplopen met boetes etc. Maar niets wat te maken had met gokken, drugs of alcohol of gewoon te veel kopen. Ik heb dus ook niet voor hem betaald. Alleen hem geholpen het eea in kaart te brengen en hier en daar wat telefoontjes gepleegd. Bij elk incassoburo gezegd dat 'Maxima niet de enige was met een man die een beetje dom was'. Dan gingen ze lachen en kon ik de situatie uitleggen. En kreeg medewerking.

"Ik ken de achtergrond van TS niet, ik kan"

"alleen reageren op de vraag in dit draadje. ".

Ja.
Sommigen zijn er blijkbaar als de kippen bij, om zich wat meer massadichtheid aan te meten dan ze eigenlijk waard zijn.

gefeliciteerd!

ik vind het van hem positief dat hij jou dit papierwerk laat zien (ondanks dat hij er geen andere acties op onderneemt), en van jou vind ik het super dat je nee hebt gezegd. De verstandhouding is nu 'gelijk' zeg maar, en wat de toekomst gaat brengen dat weet je nog niet. Je hebt je intuïtie en gezond verstand laten spreken, dus hou dat vooral vol.
gr Angela

Noomie

Ik was niet bij jullie gesprek, dus ik weet niet hoe zijn houding en toon was. Zonder dat te weten, ten eerste verstandig dat je de lening niet hebt gegeven. Als je zelf in het geld had gezwommen, had ik het wat anders gevonden, dan had je het zelfs kunnen schenken, maar zo is het nu eenmaal niet.

Wat betreft de rechtszaak en het gegeven dat hij zijn familie niet inlicht, hoeft geen teken van onwil te zijn, maar misschien wel van geblokkeerd raken, niet die stap kunnen nemen en schaamte, bang zijn voor de reacties e.d..

Hij kan nog steeds telefonisch contact opnemen met de deurwaarder o.i.d. om te kijken of er een regeling mogelijk is. Daar zou jij hem wel bij kunnen helpen als je daarmee kunt bereiken dat hij over de drempel heen kan stappen. Desnoods zelf bellen, met je vriend ernaast en het gesprek door hem laten overnemen na de inleiding die jij doet. Geld zou ik nu ook niet geven, maar er een gezamenlijk project van maken als je een toekomst samen positief in ziet, kan voor hem wel een opluchting zijn misschien.

Noomie34

Met respect, dat heb je goed gedaan. Ook omdat je niet weet wat er in de weggegooide papieren nog meer zou kunnen staan aan schulden. Maar de signalen staan inderdaad de verkeerde kant uit. Hopelijk kun je straks een keer op vakantie met je vriendinnen.

Tsjor

Het is nooit een goed idee

om niet op een dagvaarding in te gaan.

Anderzijds is dat vluchtgedrag ook wel begrijpelijk: zelfs een relatief kleine schuld lijkt onoverkomelijk voor wie weinig heeft en dan lijkt vluchten een optie als elke andere.

Alleen schiet je daar niets mee op: een vonnis komt er sowieso en wie niet verschijnt mist de kans om zijn kant van de feiten te geven. Om een -min of meer gunstige- afbetalingsregeling te laten opnemen in een vonnis. Dat vonnis is doorgaans hàrd en het moét uitgevoerd worden, maar het beschermt de schuldenaar ook tegen nog drastischer maatregelen, zolang hij zijn verplichtingen nakomt.

Ik weet niet hoe dat allemaal gaat in NL, maar ik ken wel de B situatie en ik neem aan dat die niet zo verschillend is van die in NL.
In B is wanbetaling het terrein van de vredegerechten.

Zo'n vrederechter zal in eerste instantie de rechtmatigheid van de schuld nagaan.

Vervolgens zal hij zich buigen over de vraag of de boetebedingen en nalatigheidsintresten in overeenstemming zijn met de wet: ons burgerlijk recht bepaalt, dat wanbetaling geen aanleiding mag geven tot buitensporige inkomsten voor de schuldeiser. Doorgaans worden de boetebedingen en nalatigheidsintresten fors teruggeschroefd.

Men kan zich indenken, dat dat wellicht iets minder zorgvuldig gebeurt als een partij het niet de moeite vindt, op te dagen...

Eens er een vonnis is, is de kous daarmee nog niet af, hier: onze deurwaarders sturen doorgaans, enkele dagen voor ze langskomen, een brief aan de schuldenaar, waarin ze hem uitnodigen om zelf een voorstel te doen i.v.m. terugbetaling. Daar zijn ze wettelijk niet toe verplicht, maar niemand, ook een deurwaarder niet, haalt graag een huis leeg om de inboedel voor een habbekrats openbaar te verkopen. Waar verder noch schuldeiser, noch schuldenaar veel mee gebaat is...

Noomie

de dagvaarding kan misschien nog van de baan raken, als hij belt. Hij móet bellen! Hij moet ervan doordrongen raken dat contact houden, een meewerkende instelling en aan de afspraken houden, onontbeerlijk is om hier uit te komen.

"dagvaarding kan misschien nog van de baan raken, als hij belt"

Ik weet niet hoe dat bij jullie eraan toe gaat hoor, maar hier zal de deurwaarder, in zo'n situatie, er enkel in toestemmen een zaak van de rol te halen, als voorafgaandelijk de openstaande schuld vereffend wordt.

Schulden verschijnen niet eensklaps aan de horizon. Een dagvaarding is enkel een stap in een -doorgaans- al langer aan de gang zijnde proces. Er zijn rekeningen gekomen. Er zijn aanmaningen gekomen. Mogelijk ook vriendelijke brieven, waarin gevraagd werd contact op te nemen "om een regeling uit te werken".

Als daar allemaal geen reactie op komt, omdat de schuldenaar zijn brieven niet opent of om welke ander reden ook, rest een schuldeiser geen andere mogelijkheid dan naar de rechter te stappen.

Geen enkele schuldeiser doet dat graag. Het kost tijd, energie, geld en uiteindelijk levert het vaak weinig op: de schuldeiser krijgt zijn centen niet of slechts gedeeltelijk, de schuldenaar geraakt helemaal in de put door de snel oplopende gerechtskosten, verwijlintresten enz.

Eerlijk gezegd: ik heb in mijn leven ook wel een paar keer zwarte sneeuw gezien.
Ik heb altijd, als ik rekeningen niet kon betalen, gewoon gebeld: "ik heb jullie rekening vandaag gehad en ik kan die niet betalen. Ik zal die allicht ook volgende maand niet kunnen betalen. Hoe gaan we dat oplossen?". Er werd altijd wel een oplossing gevonden. Maar je moet natuurlijk wel je mond open doen...

nee,

het minimum is 90% van de bijstandsnorm. En ik denk dat dat zo'n beetje wel die € 887 is voor een alleenstaande met een kind.

Van het Nibud:
Wat als de beslagvrije voet niet goed is berekend?

Dan kunt u de deurwaarder vragen om het beslag aan te passen. U moet onderbouwen waarom u denkt dat het niet klopt. Stuur een berekening mee en bewijzen om uw verhaal te onderbouwen.

https://www.nibud.nl/consumenten/loonbeslag/

Er is zoiets als

een beslagvrije voet. Die kun je uitrekenen op internet. Als er teveel wordt ingehouden, dan kan hij bezwaar aantekenen.

Het klinkt misschien hard, maar is dit wellicht de duw die hij nodig heeft om hulp te gaan zoeken? Als het klopt dat het iets meer dan 2000,- is dat hij als schuld heeft, dan is het nog relatief weinig. Als hij hiervoor hulp inroept, dan kan hij met een beetje geluk met een jaar volledig uit de problemen zijn. Daarnaast zal hij dan geleerd hebben om het niet meer zover te laten komen, door b.v. budgettraining.

Laat hem anders even kijken op Schuld-vrij.info.

link ingevuld

En idd als ik alleen aangeef leeftijd en aantal kinderen komt er € 875 uit. Er is geen rekening gehouden met huur en zorgkosten bijvoorbeeld.

Dus als de wiedeweerga contact opnmen met de deurwaarder voor een herberekening.

Kaori

Ik begrijp dat het je heel erg aan het hart gaat. en het vooruitzicht dat er voor een kind geen eten op tafel komt is natuurlijk dramatisch. Misschien kan hij wel snel naar de voedselbank.
En heel misschien, ik zeg het heel voorzichtig, kun je kijken of je hem ondersteunt in natura, door een keer per week boodschappen voor hem en zijn kind te doen, voor een bedrag dat je zelf kiest. Ik geloof dat Nibud als minimale behoefte 40 euro plus 20 euro als er een persoon meer is. Stel je zou dat drie maanden doen, dan kost het je 12 x 60 euro. een fors bedrag, maar altijd nog minder dan de 2000 euro.
Natuurlijk hoef je dit niet te doen, of hoef je niet alles te doen (hoeveel kan hij zelf nog uitgeven aan voedsel?). Maar het is een uitweg uit het emotionele dilemma tussen het afwijzen van een vraag om geld en het perspectief van een kind zonder voedsel.
In natura iets geven is beter dan geld lenen aan iemand die al schulden heeft.

Tsjor

Fout

Bedoeld voor TS, Noomi34. Tsjor

Schuld

Als het echt om een schuld van 2000 euro zou gaan, dan zou hij er met drie maanden loonbeslag misschien wel ineens uit zijn. Maar houd er rekening mee dat de papieren die hij weggegooid heeft nog meer schulden bevatten en dat hij precies die papieren heeft uitgezocht die het bedrag van 2000 euro aannemelijk maken.
Het aanbod van mee-eten is al mooi.

Tsjor

Noomie

Ik doe het nu uit mijn hoofd, maar er staat me bij dat die wetgeving pas mee gaat tellen als de telefoon boven een bepaald bedrag is. Misschien staat hij open voor een verlenging met 1 jaar bij zijn eigen provider met alleen een sim-abonnement. Dat klinkt minder lang dan 2 jaar .

Ik ken iemand die het ook niet durft te vertellen, uit angst dat dat einde relatie kan betekenen. Hoe zou jij in de eerste maanden van jullie relatie gereageerd hebben op 'Ik heb een schuld'? Daar ben ik echt benieuwd naar. Dus geen veroordeling of zo, gewoon... hoe valt dat?

Noomie

als hij alleen het abbonement verlengt en geen telefoon neemt is er ook geen toetsing.
En een nieuwe telefoon hoeft ook geen € 250 te kosten.

Einde relatie?

Ik heb het vrij snel verteld. Op die manier wist mijn vriend precies waar hij aan begon. Het heeft namelijk een grote invloed op je leven. Het niet vertellen aan je partner heeft denk ik meer te maken met de manier waarop je ermee om gaat. Ik steek mijn kop b.v. niet in het zand. Mijn schulden zijn deels door mij veroorzaakt en voor een ander deel door mijn ex. Mijn ex gaf het geld uit en ik deed er niets tegen.

Wat betreft een andere telefoon. Twee jaar geleden kon ik ook gewoon een andere uitzoeken. Dat heb ik ook gedaan. Ik speel een spel op mijn telefoon en wandel daardoor veel buiten. Voor mij was een nieuwe telefoon zoiets als nieuwe sportkleding of nieuwe hobbymaterialen. Een bewuste keuze dus. Ik besef mij terdege dat het echt niet voor iedereen geldt en daarom snap ik heel goed dat er een BKR-check is ingevoerd.

Als je vriend het nu probeert krijgt hij waarschijnlijk "nee" te horen. Ook dat kan weer een eye-opener zijn. Lekker laten proberen dus.

klinkt zorgelijk

Een partner die zwijgt over schulden zou ik niet meer vertrouwen. Ik heb een ex gehad die ook zo zijn kop in het zand stak. Tijdens ons huwelijk was ik degene die de administratie deed dus ik had nog enigszins controle er over (ik zeg met opzet "enigszins") waardoor ik goddank zonder schulden uit het huwelijk kwam, maar na de scheiding ging het van kwaad tot erger en bleef hij mooi weer spelen en luxe spullen kopen. Dat hij hierdoor in de goot terecht kwam is triest, maar zijn verantwoordelijkheid. Dat hij onze kinderen hierin heeft meegezogen is echter onvergeeflijk.

Ik zou eerlijk gezegd heel goed nadenken of ik wel een relatie zou willen met iemand die zulke belangrijke zaken voor me verbergt, me wel een lening vraagt en duidelijk niet goed weet waaraan hij zijn geld beter kan uitgeven. Ik bedoel: lief, dat uitje voor je, maar er zijn blijkbaar andere prioriteiten. Iemand met verzwegen schulden is als een zinkend schip dat alles met zich mee omlaag de diepte in trekt.