U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kind(eren) of partner?
Hoi allemaal,
Ik kon niet goed vinden of hier al over werd gesproken, maar ik kan wel een luisterend oor (maar ook misschien wel tips of goede vragen) gebruiken..
Ik zal mezelf even voorstellen; ik ben 23 jaar en heb nu een 6,5 jarige relatie met een 15 jaar oudere man (39 jaar). We wonen samen en ik houd nog steeds erg veel van hem. Momenteel logeer ik een weekje bij mijn ouders omdat we beiden goed moeten nadenken over onze toekomst. Ik heb namelijk ontdekt dat ik wel een kinderwens heb en mijn partner wilt absoluut géén kinderen.
Ik merk dat ik er echt doorheen zit en niet goed kan nadenken over welke keuze ik 'moet' maken. Ik wil in de toekomst wel graag kinderen, maar ik ben ook erg gelukkig in mijn relatie. Word ik gelukkiger als ik wel toegeef aan mijn kinderwens, maar dus weg moet gaan bij mijn partner? Kan ik mijn kinderwens naast me neer leggen, in de hoop dat ik daar nooit spijt van ga krijgen? Ga ik dat hem dan niet kwalijk nemen als ik daar toch spijt van krijg?
Mensen zeggen steeds tegen me 'joh, je bent nog jong en hebt tijd zat. Doe rustig aan', maar ik wil wel knopen kunnen doorhakken. Ik voel zo veel stress en onrust, dat ik dit afreageer op mijn partner. Dat verdient hij natuurlijk helemaal niet. Hij is enorm empathievol en onze communicatie is ijzersterk! Ik wil dus echt voor onze relatie vechten, maar welke keuze maakt míj gelukkig?
Er zijn geen winnaars in deze situatie, alleen maar verliezers. Óf ik verlies mijn wens om kinderen te krijgen, óf mijn geliefde partner.
Help?
Miekemieke
In #6 geeft Willow al aan dat haar vriend geen kind wil omdat hij zijn vrijheid wil houden, niets met kinderen heeft en een kind in deze tijd niet verantwoordelijk vindt. Dan wil hij toch al helemaal geen kind van een ander opvoeden?
Willow
Fijn dat je veel reacties krijgt die je helpen om erover na te denken.
Zou je nog willen reageren op mijn vragen in #30?
En in vervolg op wat ik in #31 schreef: als je 5 jaar wilt wachten ben je 28.
Besluit je dan voor je kinderwens te gaan, dan zul je dan een nieuwe partner moeten vinden. Dat kan een paar jaar duren. Het kan ook sneller gaan, maar ik zou zelf met een paar jaar rekening houden, ik vond het niet zo simpel een leuke man te vinden 
. Dan ben je 30 of zo?
Vervolgens wil je, neem ik aan, eerst fijn wat jaren samen doorbrengen voordat je aan kinderen wilt beginnen. Dan ben je al een stuk in de dertig, misschien 33-34?
Als je dan niet vlot zwanger bent, maar het duurt een paar jaar omdat je inmiddels ook wat ouder bent (zoals ik schreef, bij ons duurde het 3 jaar en wij begonnen toen ik pas 29 was), dan zit je al rond de 36 of ouder. Verhoogd risico op complicaties.
Oftewel: denk goed na of je kinderen wilt.
Zo ja, dan zou ik persoonlijk niet wachten tot ik 28 was om op zoek te gaan naar een andere partner.
Mocht je voor je vriend kiezen en zonder kinderen opgroeien, dan wens ik jullie veel geluk samen.
Een paar uiteenlopende voorbeelden
Lieve Willow,
Het is moeilijk te voorspellen en al helemaal niet te generaliseren hoe jullie pad gaat verlopen.
In mijn directe omgeving heb ik meedere varianten gezien. Niet in de laatste plaats mijn eigen ouders. Mijn moeder was 16 en mijn vader 32 toen ze elkaar leerden kennen. Mijn vader wilde absoluut geen kinderen en mijn moeder heeft dat geaccepteerd. Ze kreeg toen ook van de vrouwenarts te horen dat ze geen kinderen kon krijgen (geen idee waarop dat was gebaseerd, is ook al 60 jaar geleden). Mijn broer en ik kwamen dus heel onverwacht. Bijna letterlijk omdat mijn moeder beide keren pas heel laat erachter kwam dat ze zwanger was. Mijn vader heeft echt wel veel van ons gehouden, maar hij was al aardig op leeftijd dus het was niet makkelijk voor ons gezin,.
Een vrouwelijke collega was midden 30, haar vriend bijna 60. Zij wilde dolgraag een kind, hij niet. Zij heeft ervoor gekozen de relatie te beeindigen en met iemand anders een dochter gekregen. Maar de relatie met de vader van haar kind heeft niet lang stand gehouden. Dus is ze alleenstaande moeder en je merkt dat haar eerste partner haar enige grote liefde blijft.
Een vriendin van mij, zelfde verhaal maar zij koos voor haar vriend die zich zelfs had laten steriliseren. Ze is nu middden 50, de relatie is al lang over en ofschoon ze tevreden is met haar leven, mist ze toch iets.
Een andere vriendin heeft haar vriend voorgelogen en was stiekem met de pil gestopt. Dit heeft helaas ook geen happy end gekregen. Haar zoon is nu 23 en woont bij zijn vader wat niemand heeft verwacht.
De ex-vriendin van mijn huidige partner was 25 jaar jonger dan hij. Ook hij wilde absoluut geen kinderen meer (met 50 jaar) en zij heeft de relatie verbroken. Nu is ze gelukkige moeder van 2 kinderen en heeft een goed huwelijk.
Lieve Willow, maak het jezelf niet te moeilijk. Je bent nog zo jong en niemand weet wat de toekomst verder brengt. Je "verdoet" je tijd niet door bij jouw partner te blijven. Samen is er nog een hoop te beleven en te genieten. Het zou zonde zijn als je een mooie tijd mist door te piekeren en beslissingen te forceren.
vreselijk dilemma inderdaad
Het lijkt me altijd vreselijk als je zo'n dilemma hebt.
Ik heb van jongs af aan heel graag kinderen gewild.
Mijn man heb ik op mijn 12e voor het eerst ontmoet, hij was toen ± 40. Tien jaar later kregen we een relatie (daarvoor heb ik ook andere relaties gehad, ook met jongens van mijn leeftijd). Ik ben heel blij dat hij ook graag met mij nog kinderen wilde (hij had al kinderen). Dus van onze twee kinderen is hij rond de 55 vader geworden.
We zijn nu meer dan 20 jaar samen.
Mijn verhaal helpt jou helemaal niet natuurlijk, behalve dat ik vanzelfsprekend het leeftijdsverschil niet veroordeel en met je meezucht over sommige reacties, die ik ook ken.
Ik hoop dat een aantal andere reacties je goed hebben geholpen, maar een moeilijk dilemma zal het voorlopig nog wel blijven. Sterkte!