

Relaties
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Eindhovenaar
13-10-2017 om 10:10
Kerst verplichtingen: zien jullie er ook zo tegen op
Hoi,
Gisteren kwam de vraag weer van mijn vader: wat waren wij van plan met de kerst? Hij moest het op tijd weten want er moet met iedereen afgestemd worden.
Maar: hij wil helemaal niet weten wat wij willen. Hij wil duidelijk maken wat hij wil en wil van ons weten hoe we dat gaan regelen. Het eisenpakket: iedereen samen, dus zijn kinderen, de kleinkinderen, de kinderen van zijn vriendin en de kleinkinderen van die kant. Hele middag en avond. Het liefst georganiseerd door mij of mijn zus, want het is zoveel voor zijn vriendin die ook een jaartje ouder wordt om te organiseren. De kinderen van zijn vriendin hoeven het niet te regelen want de ene heeft niet veel geld en de andere woont te ver weg.
Ik en mijn vrouw kunnen hier altijd zo pissig om worden... zij komt uit het buitenland dus ze ziet haar familie maar heel af en toe. Dat is voor hem een reden om te zeggen: jullie hebben verder niks dus voor jullie maakt het niet uit he! Alsof ons eigen gezin niet telt. We moeten ons altijd maar aanpassen aan wat hij wil (of liever gezegd, wat zijn vriendin tegen hem zegt dat hij zou moeten willen). En als we dat niet doen dan is het niet goed. Ik wil me nog wel eens aanpassen maar voor mijn vrouw is de grens echt bereikt en ik ben het wel beu om het egoisme van mijn vader steeds maar te verdedigen. Hij durft zelfs jaloers te zijn op mijn schoonouders, die we één of twee keer per jaar zien, omdat we dan langere tijd bij ze zijn. Durft zelfs te klagen dat mijn vrouw meer aandacht heeft voor haar eigen ouders dan voor zijn vriendin!
Alles moet altijd maar op zijn manier en met de kerst komt het extra naar boven. Doodmoe word ik ervan! Is dit nou een uitzondering? Heeft iemand anders ook zoiets en hoe ga je ermee om?
Groet!

stella
14-10-2017 om 18:10
precies Kaaskopje
Jij zegt het, mijn ouders communiceren precies dát op indirecte (soms wat directer) wijze naar mij.
Niet voor niets is hun levensmotto ook: doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.
En ook in hun ogen is al snel iets te gek.
Jammer vd combi, want juist mijn kinderen zijn wild van spelletjes, speurtochten etc. Maar ja, die vinden 'gewoon' al heel snel heel saai.
Vroeger, toen mijn ouders nog honden hadden, vielen wandelingen gelukkig niet onder uitdebandspringen. Dat deden we dan ook veel en lang. Dat hield de relatie goed!
Nu merk ik dat ik enorm aanhik tegen contact. Ik kan heel incidenteel een avondje opzitten wel verdragen, maar echt niet te vaak.
Ik kan heel slecht praten over niks, praten over de buren van mijn ouders bijv die ik helemaal niet ken geeft me buikpijn.

Wilgenkatje
14-10-2017 om 23:10
@kaaskopje
Jij hoeft niet te verkleden of kerstchocolaadjes te zoeken - of een speurtocht te lopen Dat is bedoeld voor degenen die knus in de kerstkamer zitten te benauwend vinden. Wat beweging geeft ruimte, dat is beter vol te houden dan een moeizaam gesprek voeren, zoals Stella beschrijft bijvoorbeeld. Vandaar die suggesties.
Tja wij hebben schoonfamilie in onze familie waar het niet gauw te dol is qua beweging en theater, en waar het nogal ongezellig wordt gevonden als je niet meedoet met spelletjes - die horen er daar helemaal bij, ook op gewone verjaardagen of visites.
Mijn eigen schoonfamilie is juist heel kalm en rustig, meer van het ' doe maar gewoon' type - maar wel lief !!
Het is overal anders. Meebewegen is de kunst, met respect voor je eigen grenzen. En kom, het is maar eens per jaar kerst. Hoewel een melig liedje luidt ' kom het maar altijd kerstmis zijn'. Woehaaa !

stella
14-10-2017 om 23:10
Kerst
Je zult mij nooit horen klagen over kerst.
Maar ja, één keer per jaar op bezoek bij mijn ouders is ook zo sneu....
Dus nee, opzitten kan ik best met kerst maar juist regelmatig contact vind ik moeilijk.
Juist met kerst valt het nogal mee, dan wordt er iig samen gegeten, dat is al iets....bij een gewoon bezoekje worden zelfs etentjes vermeden waardoor het echt aan tafel zitten is met een drankje en vooruit een gebakje. Dat is al niet echt iets voor mij maar al helemaal niet voor mij met mensen waar ik weinig mee te vertellen heb. Ik hou verder natuurlijk wel van de en ze zijn ook lief maar pffff het is gewoon echt niet mijn ding. (Tuurlijk spelen er ook nog wel wat andere dingen in contact maar even los daarvan)

Triva
15-10-2017 om 08:10
Wilgenkatje
'Tja wij hebben schoonfamilie in onze familie waar het niet gauw te dol is qua beweging en theater, en waar het nogal ongezellig wordt gevonden als je niet meedoet met spelletjes - die horen er daar helemaal bij, ook op gewone verjaardagen of visites.
Mijn eigen schoonfamilie is juist heel kalm en rustig, meer van het ' doe maar gewoon' type - maar wel lief !!'
* wij hebben schoonfamilie
* mijn eigen schoonfamilie
Bedoel je dan met 'mijn eigen schoonfamilie' je zwagers en schoonzussen van je broers en zussen en met die eerste categorie de schoonfamilie uit je partners kant?

Eindhovenaar
15-10-2017 om 10:10
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie dat anderen in hetzelfde schuitje zitten of nog erger, en ook wat tips. We moeten het er nog maar eens over hebben.
Er speelt meer overigens hoor, anders was zo'n dagje nog wel te doen, maar het gedwongen karakter van onze verplicht samengestelde familie is altijd op de achtergrond aanwezig. Zij woont in een andere stad, dus hij moet bij haar gaan wonen. Zij kan niet bij hem wonen want dat is te dicht bij zijn kinderen. Ook als ze samen een huis zouden kopen (betaald door mijn vader) dan moet dat bij voorkeur in het dorp war haar kinderen wonen. Dat kan dus wel. En wij moeten in alles maar rekening houden met hun. Sinterklaas moet met zijn allen gevierd worden want anders kunnen ze niet allebei bij hun kinderen zijn. Dat willen wij niet, maar als ze beiden naar hun eigen kinderen gaan zitten ze de hele avond naar elkaar te appen en kijken niet om naar de kleinkinderen. En vorig jaar hebben ze een aparte opa-en-oma sinterklaas gedaan dus was 5 december voor ons dachten we, maar nee ze verwachtten daar OOK een uitnodiging voor.
En vorig jaar was de kerst prima te doen, was nog gezellig ook, maar dan nog krijg je een paar dagen later mijn vader op bezoek met een lijst van dingen die zijn vriendin de volgende keer graag anders wil...
Laatst hadden we een nieuwe kinderfiets gekocht. We durven dat soort dingen niet eens meer tegen hem te vertellen want zijn reactie is niet "mooie fiets!" maar "oh dan kun je die oude fiets aan de kinderen van x geven". Haar kinderen komen altijd op de eerste plek en hij snapt niet wat hij ons daarmee aandoet.
Nog een voorbeeldje en dan hou ik op, beloofd: opa vraagt wanneer de kleine weer eens komt logeren. Wij zeggen: volgende week? Dat is goed, leuk. Er is die dag een feestje in het dorp dus daar kunnen wij dan samen naartoe anders was ik alleen gegaan met wat vrienden. Word ik een paar dagen later gebeld: opa had met zijn vriendin gepraat, en hij vond het eigenlijk maar belachelijk dat de kleine alleen bij hem kwam als dat voor ons goed uitkwam, want nu kunnen zij niet naar het feestje in het dorp omdat ze MOETEN oppassen! Hoe kun je daar nu normaal op reageren?

Wilgenkatje
15-10-2017 om 12:10
@Triva
mijn eigen schoonfamilie is de familie van mijn partner'.
Andere schoonfamilies zijn de aanhang van onze volwassen kinderen.

Yvan
15-10-2017 om 14:10
Tot enkele jaren terug
werkte ik op kerstavond als vrijwilliger voor een initiatief zonder winstoogmerk dat de minstbedeelden in de samenleving een deftige kerstmaaltijd aanbood.
Tot dat niet meer nodig was, aangezien een privé-cateraar dat veel efficiënter kon.
Veel cynischer dan dàt kan je het niet verzinnen.
Sindsdien is kerstavond voor mij een sobere maaltijd van rijst en gestoomde groente, die ik liefst helemaal alleen doorbreng.
Het verschil tussen mijn prakje en een sterrenmaaltijd gaat naar een liefdadigheidsorganisatie van mijn keuze.

Dymo
17-10-2017 om 12:10
kerstavond
Mijn moeder is hier meestal de stoorzender. Qua relaties, want ze kan niet met de man van mijn zus en eigenlijk helemaal niet met mensen die geen bloedverwanten zijn en qua eten, dat ligt altijd te zwaar op de maag, is te zout, te vet of heeft juist te weinig smaak. Uit eten is ook niks. Zelf ben ik gescheiden en mijn dochter heeft dus een vader die apart van ons kerst viert en daarbij ook nog een vriend die haar graag meeneemt naar zijn ouders (waar het wel gezellig is). Sinds een paar jaar heb ik kerstavond geclaimd. Ik laat een rijsttafel komen van het Indonesische restaurant en iedereen is welkom. Ouders, zus en zwager met kinderen, mijn dochter met aanhang. Wie niet wil of kan wordt met liefde geëxcuseerd. Wie het eten niet lekker vindt eet maar kale rijst of gewoon niks. Ik wil het niet horen. Gemekker kap ik ook af met de woorden 'vrede op aarde'. De kerstdagen zijn van mij. Dochter is dan bij vriend/schoonouders/vader en ik zit of lekker te lezen of foute films te kijken of ik krijg vrijgezelle vrienden zonder ouders en kinderen op bezoek. In spijkerbroek, stamppot op tafel, filmpje of gewoon kletsen, lekkere fles wijn.
Het heeft jaren van irritatie, opzitten, ruzies en gedram (van mijn moeder) gekost om tot dit concept te komen. Maar nu het eenmaal min of meer geaccepteerd is laat ik het ook niet meer los. Willen mensen wat anders dan zijn ze daar helemaal vrij in. Maar ik doe er niet meer aan mee.

syboor
19-10-2017 om 11:10
Komt het allemaal op jou neer?
Komt het allemaal op jou neer? Is het mogelijk voor je vrouw om het diner (voorgerecht / hoofdgerecht) op zich te nemen? En dat jij dan verantwoordelijk bent voor de koffie / thee en voor het tevreden houden van je vader (dwz aan de praat houden en zorgen dat 'ie niet met of over je vrouw gaat praten?) Maak van te voren een lijstje met onschuldige gespreksonderwerpen (voetbal, tv-programma's) zodat je kunt bijsturen als het teveel richting geklaag gaat.
Gaat het om de 24e of de 25e? Als het de 24e is kun je een mooi "eindtijdstip" afdwingen door te zeggen dat je naar een kerkdienst gaat. En een begintijdstip kun je afdwingen door te zeggen dat één van jullie die dag nog werkt.
Je bent uitgenodigd om het initiatief te nemen. Dat geeft ruimte om het naar eigen hand te sturen. Stuur alle ouders/broers/zussen een mail (niet eerst met je vader overleggen), dat ze welkom zijn bij jullie van XX:XX tot XX:XX, dat jullie zorgen voor voorgerecht en hoofdgerecht, en of ze aub willen laten weten welke kinderen/stiefkinderen/partners ze meenemen. Je hoeft niet zelf al die kinderen afbellen. Met zo'n grote groep hoef je ook niet te vragen wat schikt. Vraag je zus om het nagerecht te brengen en je vader om de wijn te brengen. Zorg dat er tijdens het hele gebeuren altijd één (gezellige, sociale) persoon in de keuken is om je vrouw te "helpen".
En voor de toekomst maak je plannen om om het andere jaar met je gezin het land uit te gaan.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.