U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik blijf zo boos
Dag iedereen,
Een tijdje geleden postte ik hier een bericht over mijn toenmalige vriend die mij na bijna anderhalf jaar nog steeds verborgen hield voor zijn omgeving, omdat hij niet wou dat zijn ex zou weten dat hij een nieuwe partner had. Jullie reacties deden op dat ogenblik deugd, want ik voelde mij erg gekwetst en de wanhoop nabij.
Intussen zijn we uit elkaar. Ik heb hem - na te lang geduld te hebben uitgeoefend en te veel te hebben verdragen - voorgesteld dat hij haar zou inlichten over mijn bestaan. Dat vond ik zelf een heel redelijk voorstel en ik zag het als een belangrijk signaal dat hij met mij verder wou en dat we samen iets mooi zouden kunnen opbouwen. Hij heeft dat toen geweigerd en ik ben daarop weggegaan. Wanneer ik daar nu iets over zeg tegen hem, zegt hij dat ik hem maar niet voor dat dilemma had moeten plaatsen en dat ik maar geen spelletjes moest spelen. Dat begrijp ik helemaal niet, want ik wou gewoon een situatie waarin ik ook gelukkig kon zijn.
Nu hebben we nog contact en af en toe stuurt hij dat hij wel om mij geeft, maar ik blijf zo boos. Het vervelende is dat ik mezelf daar helemaal niet in herken. Ik ben geen dramaqueen en ik ben ook niet iemand die snel kwaad wordt, of lang kwaad blijft. Ik heb soms zelf geen zin meer in mijn eigen gezeur. Ik weet gewoon met die gevoelens geen blijf. Bovendien liegt hij ook over die ex, om haar in een gunstiger daglicht te plaatsen. Dat is uiteraard kwetsend, maar ook beledigend omdat hij schijnt te denken dat ik dat niet kan doorprikken. Ik begrijp ook totaal niet waarom hij dat doet. Het gevolg is dat reageer op een manier die ik niet herken van mezelf. Ik weet gewoon even niet meer welke trucs ik moet toepassen om de rust in mezelf terug te vinden.
Het lucht op dat ik mijn verhaal hier eens kan doen 
.
Gruwelijk?
Dan krijg ik vannacht nog een sms waarin hij zegt dat het allemaal gruwelijk is. Op de vraag wat hij dan precies gruwelijk vindt, krijg ik als antwoord "Niks. Laat mij met rust.". Behoorlijk onduidelijk en verwarrend, denk ik dan.
Soms vraag ik mij af hoe lang het zal duren vooraleer ik opnieuw de persoon ben die ik hiervoor was.
Neuroot
Zou het leven niet een stuk rustiger zijn als je totaal geen contact meer met hem had?
Dus: gewoon blokkeren en verder - rustig- verder leven zonder hem. Dan word je vanzelf weer jezelf. Kan hij in elk geval verder geen onrust meer in je leven brengen.
Waarom zou je nog contact houden met hem?
Echt, waarom?
Kansloos geval, niet geschikt als partner en ook niet als vriend. Dus beter geheel mee kappen.
vervolg
"en ook niet als vriend"
Daarmee bedoel ik "gewone" vriend.
Bedankt
Bedankt voor de reactie, Larisse. Ik denk dat we nu wel aan dat punt zijn aanbeland dat we definitief afscheid hebben genomen. Waarom dit zo gelopen is, zowel tijdens als na de relatie, zal ik wellicht nooit helemaal kunnen vatten.
Gewoon vrienden blijven zou ik ook nooit willen. Ik begrijp ook niet hoe hij dat ziet: dat hij dan, na deze hele geschiedenis, leukweg zijn volgende vriendinnetjes aan mij komt voorstellen en dat ik blij ben voor hem? Dat gaat toch helemaal niet.