hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

LiesK

Ipv je nu al op te winden over het ziggo gedoe wat gaat komen kan je het ook gewoon helemaal negeren. Belt je schoonmoeder dan 's middags op of meneer liesk wil komen om het te repareren dan zeg je dat meneer liesK aan het werk is maar dat je de boodschap door zal geven of dat ze dan even terug moet bellen. Dan belt ze dus terug als je man er is en zegt ze tegen hem dat hij moet komen. En dan laat je hem fijn zelf beslissen of hij zijn avond op wil offeren om heen en weer te rijden of dat hij dit later doet. Laat die beslissing en het hele gedoe eromheen gewoon bij hem. Jij hebt er verder niks mee nodig. Dat is iets tussen je man en zijn moeder. Ik zou het allemaal gewoon veel meer bij hem neerleggen.

Ander alternatief is om zodra je weet wanneer de ziggo omzetting plaats vindt dit aan je man door te geven en het aan hem laten of hij pro-actief een afspraak met zijn ouders wil maken of gewoon wil wachten op hun vraag. Maar laat het gewoon bij je man en zijn moeder liggen. Jij hoeft er niks mee. Je hoeft je er niet aan te ergeren. Je hoeft er geen tijd aan te besteden. Je hoeft er helemaal niks mee.

Jillian

Kijk, zo doen mensen dat inderdaad... je al weken vooraf druk lopen maken is zo dom en zonde van je tijd. Juist kun je deze keer niet verrast worden, dus hoef je niet met een mond vol tanden te staan maar verwijs je gewoon door naar hun zoon. Waarom is dat toch zo moeilijk?

post 958 LiesK

zegt het volgens mij helemaal. Dat is volgens mij wat je steeds doet; een ideaal plaatje maken. Op de een of andere manier krijg ik uit jouw postings steeds weer het idee dat je je leven aan een ideaalbeeld wilt laten voldoen. Je maakt op mij de indruk zelf erg aan een ideaal plaatje te voldoen, je kinderen ook. Alles klopt zo'n beetje, altijd. Alleen die schoonmoeder he, en hoe je man daarmee omgaat. Ook daar lijk je een mooi plaatje van te hebben, en je werkt hard om dat voor elkaar te krijgen. Daar blijf je op vast lopen.

Blom

Misschien was mijn woordkeus niet helemaal OK maar wat ik zou willen is dat ik na 20 jaar eindelijk eens kan zijn wie ik ben. Geen preek over respect hoef te krijgem. Of ik nou met die appelflappenschaal in mijn handen of zonder het begroetingsrondje doe heeft toch niets te maken met respect? Volgens mij is een rondje maken zonder ballast van jas en schaal respectvoller dan met, dan kan ik de tijd nemen om met keder individueel even een pra as tje te maken. Nu is het een snel rondje, omdat ik zo snel mogelijk mijn jas uit wil. Die kamertemperatuur in zo'n bejaardenflat, daar houd ik met mijn kledingkeuze rekening mee maar voor buiten heb ik wel mijn warme donsjas aan.

Lies

Ik herken dat.
Mijn man heeft asperger (vermoed ik althans zeer sterk) en ik vermoed dat jouw schoonmoeder dat ook heeft. Dus even om jouw situatie iets te relativeren: jij hebt af en toe met iemand met asperger te maken, ik dagelijks....

Ik herken dus veel van het gedrag van jouw schoonmoeder.

Ik begrijp jouw frustratie.

Je schrijft nu: "maar wat ik zou willen is dat ik na 20 jaar eindelijk eens kan zijn wie ik ben."

Mijn reactie: dat kan je!
Je kan zijn wie je bent. Moet je vooral ook blijven doen.

Alleen heeft dat dan tot gevolg dat schoonmoeder vervelend reageert, jou een preek geeft, onbeschoft doet, niet respectvol naar jou toe doet.

Maar realiseer je: dat is zij!
Dat is haar gedrag. Dat heeft NIETS met jou te maken. En moet je je dus echt ook niet persoonlijk aantrekken en vooral van je af laten glijden.

Denk maar: oh jee, daar gaat ze weer. Glimlach en doe wat JIJ wilt doen. Jij doet wel respectvol naar mensen.

Alternatief is: je houdt WEL rekening met haar nukken - zoveel mogelijk, want geloof me, je kan niet altijd vooruit bedenken wat jouw gedrag/een bepaalde situatie voor "idiote" reactie bij een asperger teweeg brengt, dus soms word je er door overvallen.

Maar als je goed observeert wanneer ze rare fratsen uithaal/raar reageert, dan zie je dat dat in bepaalde situaties is. En ALS JIJ WILT (geen verplichting), kan je daar rekening mee houden en daar dus jouw gedrag op afstemmen in de hoop dat ze niet zo vervelend reageert.

Jouw keuze: doen wat je deed en krijgen (van haar) wat je kreeg (wat jij vervelend vindt) OF JOUW gedrag veranderen, beetje rekening houden met haar gedrag en wellicht minder vervelende reacties over je heen krijgen.

JOUW keus.

Maar het laatst wat je kunt verwachten (en dat weet jij ook wel) is dat als JIJ hetzelfde doet wat je deed, dat ZIJ dan verandert. Dat zal niet gebeuren.

Dus OF jij past je gedrag aan (en dan ben je echt nog jezelf - echt waar, als jij met je jas aan iedereen groet, ben je echt niet opeens een ander) OF je accepteert haar vervelende reacties.

Of je probeert haar niet te zien of zo min mogelijk.

Succes.

zelfrespect

Je schoonmoeder is gewoon een mooie oefening, want als je problemen met haar hebt, zozeer zelfs dat je door haar gedrag ervaart dat je niet jezelf kunt zijn, dan ligt er ook een stuk bij jou en kun je mooi bij haar oefenen. Dus wees haar dankbaar, ze geeft je gratis oefenmateriaal in een relatief veilige omgeving, dat heeft niet iedereen!

begonnen

Ik ben in de allerveiligste omgeving begonnen met oefenen. Thuis al besluiten om niet mee te gaan! Man is de laatste 4 keer alleen geweest. Schoonmoeder is inmiddels thuis en schoonvader is kort opgenomen geweest. Man moest daar vooral heen om zorg te verlenen. Echt bezoeken van enkele uren, om bepaalde dingen te regelen en te klussen aan aanpassingen van sanitair en bedhoogte.
Man de zorg daar, ik de zorg voor onze kinderen, op tijd naar training, de nodige hulp bij spreekbeurt, en hulp bij ander huiswerk van de oudste.
Een proefwerk voorbereiden gaat toch het beste thuis met alles bij de hand.
Schoonmoeder was wel teleurgesteld, ze had de kinderen al zóóó lang niet gezien. (Nieuwjaarsdag nog)
Verder heb ik de nummerherkenning van mijn telefoon goed gebruikt en gedaan wat schoonmoeder altijd zegt: LiesK. neemt noooooooit de telefoon op. Vroeger alleen als ik echt niet thuis was en nu echt nooit meer. Wie gelijk wil hebben kan gelijk krijgen.
De moeilijkste hobbel moet nog komen. Voordat eind februari mijn zoon jarig is wil ik haar nog even gezien hebben, niet voor mezelf maar om te zorgen dat die verwijten stroom van haar, mijn zoon zijn verjaardag niet verpest.
Ik heb mij namelijk voorgenomen om geen beterschap te beloven maar te zeggen waar het op staat, dat ons leven niet om haar draait maar om ons eigen gezin en dat zal ruzie worden, daar is geen ontkomen aan. Ik wil haar vertellen dat we best iets voor haar willen en kunnen doen maar op ons tijdstip en op onze manier.

Liesk. wat goed

Wat ontzettend goed begin van je. Je hebt er duidelijk goed over nagedacht en voegt nu de raad bij de daad. Zoals je zegt:

"Schoonmoeder was wel teleurgesteld, ze had de kinderen al zóóó lang niet gezien. (Nieuwjaarsdag nog)"

Alsof ik mijn eigen schoonmoeder hoor. Mijn reactie: "Zij jou ook niet" of ik reageer helemaal niet. Klaar. Niet meer op reageren. Ze wil een reactie namelijk en jou een schuldgevoel geven. Als het niet kan, jammer dan.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn schoonmoeder prima ter been is en overal heen kan gaan, maar dat vertikt om wat voor reden dan ook. Jammer, haar gemis. Voel je absoluut niet bezwaard want dat is wat ze juist wil. Het gaat haar niet om e kleinkinderen, maar om ze weer de les te lezen.
Prima zo.

Ten tweede, de telefoon niet oppakken. Helemaal goed. Ik laat mijn man altijd opnemen (neem nooit zelf op als man in de buurt is). Als ik wel opneem, is het gesprek heel kort. Dat zeuren dat je nooooit de telefoon opneemt is ook weer om jou een schuldgevoel te geven. Schuldig waarom? Omdat je je niet meer de les laat lezen door haar? Ja! prima gedaan zo.

Schuif man maar naar voren als hun contact en laat het hem verder uitvechten met zijn ma. Ze zal nog wel sputteren hoor, maar stijg er niet in.
Begint ze op je zoon zijn verjaardag dan zeg je: "Ma, het is X zijn verjaardag, laten we het gezellig houden en anders is daar het gat van de deur (moet je wel je man achter je hebben .

Hopelijk trekt je schoonvader het nog met zijn vrouw.

ik ik ik?

"Ik heb mij namelijk voorgenomen om geen beterschap te beloven maar te zeggen waar het op staat, dat ons leven niet om haar draait maar om ons eigen gezin en dat zal ruzie worden, daar is geen ontkomen aan. Ik wil haar vertellen dat we best iets voor haar willen en kunnen doen maar op ons tijdstip en op onze manier."

Ik lees in deze twee zinnen twee maal ik en vier maal ons maar toch ga JIJ haar dat vertellen? Waar is je man? Waarom vertelt hij dat niet terwijl jij er braaf naast gaat zitten knikken?

feest niet bederven.

Begint ze op je zoon zijn verjaardag dan zeg je: "Ma, het is X zijn verjaardag, laten we het gezellig houden en anders is daar het gat van de deur (moet je wel je man achter je hebben .

Ik vrees dat ik dat niet uit mijn mond kan krijgen op ijzige beleefde toon, ik denk dat ik volledig ontplof als ze begint te zeuren. Daarom is het verstandig, voor mezelf en voor mijn kinderen, dat ik haar voor die tijd nog even kort zie.

Schoonvader trekt het echt niet meer, hij heeft zelf ook even kort in het ziekenhuis gelegen met een probleem aan zijn longen. Ik had voor hem gehoopt dat ze hem wat langer zouden houden, kon hij echt even afstand nemen van de hele toestand. Hij is nu weer thuis maar kan nog niet veel, heeft constant lucht tekort. Ik hoop dat ma hem zijn rust gunt en zelf wat doet aan koffie maken en brood smeren, dat hij alleen bij het bereiden van de warme maaltijd hoeft te helpen, maar ik vrees dat ma in de stoel zit en pa zo goed en zo kwaad als dat gaat de hele ochtend bezig is met het maken van een warme maaltijd, brood en koffie. Mijn man kon het na het laatste bezoek niet vertellen wie wat deed en of er extra zorg is ingeschakeld en ik bemoei me er niet meer mee.

Ik krijg de volle laag

k lees in deze twee zinnen twee maal ik en vier maal ons maar toch ga JIJ haar dat vertellen? Waar is je man? Waarom vertelt hij dat niet terwijl jij er braaf naast gaat zitten knikken?

Bij ons eerst volgende contact krijg ik namelijk de volle laag, ik ben daar x weken niet geweest, ik heb gezorgd dat de kinderen niet mee kwamen, ik ben de kwaaie pier die niets voor haar over heeft.
Als man nog niet voor mij durft op te komen, maar nog liever sust, papt en nat houdt dan kom ik voor mezelf op!
Ik heb met mijn gezin een eigen leven en volgens blom moet ik oefenen in een (relatief) veilige omgeving. Dus dat ga ik doen, op mijn tijd en op mijn manier.

Dan denk ik dat het probleem meer bij jouw man zit dan bij jouw schoonmoeder. Begin maar eens bij die 'veilige omgeving'.

Wat ik dan niet snap

Ik moet meer mezelf zijn in de nabijheid van schoonmoeder maar mijn man moet voor mij opkomen dat zou ik niet zelf mogen doen?
Als ik mezelf moet/mag zijn dan reageer ik zelf als ik verbaal worst aangevallen, dat kon ik in het verleden altijd prima. Man heeft dat nooit mogen leren, moeder duldde immers geen tegenspraak. Maak ma niet boos want dan blijft het gezellig. Als hij voor mij "op gaat komen" wordt het weer een verhaal over vaker meekomen en beloftes doen die ik niet meer waar wil maken, daar schieten we niets mee op. Ik kom wel voor mezelf op.

Ja boeien dan

Laat hem toch lekker beloven. Het zijn zijn beloftes, niet de jouwe.
Ik vind dat jij tegen je schoonmoeder moet zeggen: oh sorry ma, daar weet ik niks van. Dat moet je maar aan je zoon vragen, en dan klaar.
En de rest vecht je met je man uit.

Volgens mij was de boodschap niet: meer jezelf zijn, maar meer je eigen plan trekken. En een brede rug kweken.

en hoe voelt het

Ik vind het super hoor, petje af!
Hoop dat de afstand wat helpt?

Vitaal en flexibel

Ik denk dat mannen het zowieso moeilijk vinden om hun moeder te kwetsen. De moeder wordt wat ouder maar de echtgenote is jong en vitaal, sterk en dus ook flexibeler. Daarom houden ze ook zoveel van hun vrouw; de alleskunners en de allesregelaars. Dus wees jong en luchtig van hart ipv een bittere oude dame.

Het gaat nu toch beter; de man naar zijn moeder en de vrouw drinkt thuis een kop koffie en heeft tijd voor een aflevering boer zoekt vrouw-;). En op de verjaardag ben je vitaal en flexibel en ipv een ouwe zeur.

Tip met verjaardag 's middags visite en 's avonds met je man en kinderen uit eten en bediend worden zodat je iets leuks hebt om naar uit te kijken.

Ik denk echt dat als jouw man niet uitstraalt dat hij achter jou staat het nooit iets beter gaat worden. Ze ziet haar zoon namelijk in haar kamp en ziet jou als tegenstander. Jij beslist niet te gaan, jij besluit de kinderen thuis te laten etc en ze ziet niet dat haar man het met jou eens is (iets wat ik zelf al betwijfel dus zij zeker).

Je moet echt aan je man werken om verder te komen. Zo'n gesprek in gaan wat jij wil waar man niet bij is of iets anders doet of niet reageert sterkt haar alleen maar dat jij de boeman bent die niet aardig is voor haar én voor haar zoon.

hol van de leeuw

Man spreekt thuis ferme taal, is het met mij eens dat het zo niet verder kan. Is het eens met het feit dat de kinderen niet altijd mee willen/hoeven/kunnen en gaat alleen.
Maar eenmaal in het hol van de leeuw blijft er van die ferme taal weinig over. Pappen en nathouden en toestaan dat je moeder je op zeer onsympatieke wijze terecht wijst. Naar zijn opvoeding kijkend hoorde dat zo. Ik moest er 20 jaar geleden maar aan wennen. Ik heb het geprobeerd en ben er klaar mee. Bij de eerst volgende confrontatie doe ik mijn zegje en hoop dat ik man aan mijn kant heb. Zoniet dan is dat pech, ik laat niet meer over me heen lopen.
De boeman ben ik toch al. Ik zorg al 20 jaar niet goed voor mijn man, al 12 jaar niet goed voor mijn kinderen en heb rare ideeën. Dat steekt schoonmoeder niet onder stoelen of banken.

lies

Tja... ik zie toch vooral het probleem bij jouw man liggen. Mijn oma was nog veel erger dan jouw schoonmoeder maar omdat mijn vader altijd aan de kant van mijn moeder stond kon mijn moeder er beter mee omgaan dan jij. Het gedrag van mijn oma bleef dan ook binnen de perken want ze stuitte eerst op mijn vader. Jouw man is een ' watje ' in mijn vaders ogen die niet durft op te komen voor de vrouw waar hij de meeste tijd mee spendeert en wie hij gekozen heeft om daar tijd mee te spenderen. Ik ben benieuwd wat jouw man zegt als hij dit leest.

Laat jouw man ook alles toe wat jullie kinderen willen? Dus zo'n vader als in het daadje stiefmoeder en student?
Ouders kun je net zo ipvoeden... dan wordt het alleen maar erger. Zijn moeder roept al 20 jaar om begrenzing die jouw man niet geeft en jullie hele gezin is de dupe.

Lies en grenzen stellen

Barvaux heeft gelijk dat je grenzen moet stellen en dat doet/durft man van Lies niet.

Iets anders is dat Lies nu aangeeft er gewoon tegenin te gaan.
Lies, houd je ons op de hoogte? Ik vind het nl. erg interessant. Ben heel benieuwd wat er gebeurt en hoe het je bevalt en hoe vaak je dit gaat herhalen.

Met mijn (vermoedelijke) aspergerman heb ik nl. ervaren dat er dwars tegenin gaan als hij boos reageert (om wat voor onbenulligheid dan ook) niet werkt. Zelfs als ik er rustig (dus niet schreeuwend) "dwars tegenin ga" (zo voelt dat al snel voor hem, ik wil gewoon een gesprek met hem voeren, maar dat kan hij dus niet als hij in de stress schiet). Dan wordt de ruzie (lees boosheid van mijn man) alleen erger. Kan je natuurlijk steeds herhalen, en misschien dat het wel een keer gaat werken, maar ik betwijfel dat (wordt ook niet geadviseerd door een therapeute gespecialiseerd in autisme bij wie ik af en toe langs ga).

Grenzen stellen (en zeggen wat jij wil) is wel belangrijk, maar kan je naar mijn idee beter doen op een ander moment als de stress/boosheid bij je schoonmoeder weg is. Dan aangeven dat je niet op die manier aangesproken wilt worden of .... (wat dan ook haar vervelende gedrag is).

Dus als je al op het moment zelf iets wilt zeggen tegen je schoonmoeder in reactie op haar vervelende uitgingen, dan zou ik het simpel houden: blijf rustig en zeg rustig dat je het vervelend en onterecht vindt dat ze zo naar je reageert.

En bedenk wat je doet als ze boos blijft of nog bozer wordt als je reageert. Weglopen of nog weer reageren? Bijv. (op rustige toon): als je zo blijft schreeuwen ga ik weg. En als ze dan nog schreeuwt ook daadwerkelijk weggaan.

Zeg niet veel, want dan krijgt je schoonmoeder teveel informatie en dat kan ze niet zo snel verwerken.

En stel geen vragen (zeker niet in de trant van: "snap je niet dat?" of "dit zou jij toch ook niet over je heen willen krijgen") en vraag niets wat inlevingsvermogen bij haar vereist, want dat heeft ze juist niet en dat levert dan alleen meer stress bij haar op.

Succes!

Instructie

Dat was een perfecte instructie van Effe Zo. Uitprinten en inprenten lijkt mij.
Zo doen we dat hier ook. Het is al snel teveel informatie.
Gewenst gedrag wil ik ook nog weleens vooraf bespreken. In de vorm van een positief geformuleerde instructie, op grond van voorgaande ervaringen.
Want achteraf bespreken wil ook nog wel eens makkelijk tot hakken in het zand leiden.

De vraag

Toen we van de week bij schoonouders waren, vroeg mijn schoonmoeder ineens 'out of the blue'….hoe vaak ik de moeder van X zie. Die moeder is de schoonmoeder van mijn oudste broer.
Ik was helemaal overdonderd door deze plotselinge vraag en antwoordde dat ik die zie wanneer X (mijn schoonzus) jarig is en wanneer mijn neefje jarig is. Achteraf nadat ze weg waren, dacht ik: ????????? waarom vraag ze mij dat?! Ik weet het, ik had direct moeten vragen waarom ze dat wilde weten….

Schoonvader maakte ook de opmerking dat zij nu 2x (sinds man zijn verjaardag) waren geweest en dat het nu onze beurt weer was, Ze houden precies bij wanneer we komen. Vreselijk vind ik dat altijd.

dat is inderdaad een vraag met een hoog crimineel gehalte...hoe durft ze!

Zelfs al zou er iets achter zitten, je kan toch gewoon zeggen: oh dat weet ik niet hoor, (hoezo?)
Verder niks. Je maakt je drukt om helemaal niks.

Krijg ik een bonus voor de 1000e reactie?

Astrid

Ik stuur je een virtuele bos bloemen voor het bereiken van deze mijlpaal!