hulp bij volhouden, vechten voor man en tegen affaire

voel me zwak

het was hier alweer een tijdje stil. ik reageer nog wel in andere draadjes en ik merk dat ik het ook nog steeds fijn vind om mee te lezen, mee te denken en te helpen waar ik kan. Maar ik merk ook weer onrust in mezelf.

Ik vertelde hier al eerder dat ik wat traumatische ervaringen heb gehad. vandaag las ik ergens een confronterend verhaal van iemand die iets soortgelijks had meegemaakt en ook zichzelf daarna zo kwijt was, vluchtgedrag vertoonde enz.

Ik schrik dan zo. Zou ik er dan nog altijd niet 'klaar' mee zijn? nog steeds niet verwerkt wat er gebeurd is? ik heb therapie gehad en erover gepraat, maar we zijn nu al zo veel jaar verder, het moet nu toch wel eens klaar zijn?!?!

Misschien past het niet meer in dit topic en moet ik eens ergens anders een nieuwe openen of zoeken wat meer hierover gaat.

Aan de andere kant. Er ligt wel gevaar op de loer. De 'vriend' heeft me onlangs een berichtje gestuurd met de mededeling dat hij me mist. Ik ben er niet op in gegaan, omdat ik weet dat dat het stomste zou zijn wat ik nu kan doen. maar help, wat is het lastig!

Misschien moet ik toch nog maar eens met mijn man om de tafel. een knuffel vragen. maar ik heb steeds het gevoel dat hij er al lang klaar mee is. hij geeft vaak reacties als "lieverd, laat het los. het is gebeurd. het is nu al zo lang geleden, kijk lekker vooruit" of soms zelf "jeetje, ben je daar nu nog mee bezig" enz. door dat soort uitspraken voel ik me dan een zeur. terwijl ik juist zo dankbaar in het leven sta. maar soms wil ik gewoon even die knuffel, erkenning, begrip, weet ik het. ik kan het zo lastig uitleggen. *snik*

sorry dat het zo cryptisch moet. als ik precies zeg waar het om gaat ben ik wel erg bang voor herkenning. Er zijn best wel wat mensen die weten dat ik iets ergs heb meegemaakt. laten we zeggen dat het wel een krantenbericht waard was. maar mensen vinden het ook lastig om er nog eens naar te vragen blijkt. En eerlijk gezegd heb ik me ook altijd sterker voorgedaan, dus is het ook een beetje mijn eigen schuld. En dan moet ik nu, jaren later, misschien ook niet nog er mee aankomen.

nou. in ieder geval toch fijn om hier even mn hart te luchten. en gek genoeg zijn jullie ook die extra stok achter de deur nog om niet op het berichtje in te gaan.

Fay

Fay; ik ga geen pleidooi houden dat je die vriend niet mag antwoorden of wat dan ook. ik weet dat jij zelf al heel goed weet dat hij de oplossing niet is, je noemt het een verslaving he...en daar ligt niet echt de oplossing. dus die weg wil ik niet opgaan.

ik lees wel nog veel onverwerkt verdriet. jouw trauma is nog niet klaar, jouw trauma is misschien nog wat de oorzaak van wat er nu gaande is. je weet het zelf zo goed lieve Fay, ga daar mee aan de slag. Praat met je man. zeg hem hoe dankbaar je hem bent dat hij het zo goed kan loslaten maar dat de dingen voor jou nog anders liggen. praat met hem, echt dat heb je nodig.
je bent een sterke vrouw lees ik. ik herken het deel van je sterker voordoen dan je bent. maar je komt alleen door een dal door er ook echt door te gaan, door de bodem te bereiken, die te willen zien, aanvaarden, verteren, bekijken, van gaan houden, wat dan ook ...om weer door te kunnen gaan.

die vriend is een symptoom, ga daar niet naar toe, zoek je oorzaak en ga daar naar toe.

x

dankje skihappy

"je weet het zelf zo goed lieve Fay"

ik weet het mooi te vertellen altijd ja. en ik heb op zich aan zelfkennis ook geen gebrek. Maar mijn verbale kracht in combinatie met de wil een sterke, stoere vrouw te zijn zit me soms ook zo in de weg.
"Fay red zich wel", "zij is zo'n sterke vrouw", "bijzonder, hoe positief jij in het leven staat". soms vind ik het heerlijk om te horen. maar soms wil ik gewoon als een klein meisje huilen en getroost worden. Ik ben niet zo sterk. Anders maakte ik niet van die stomme fouten ook.

Mijn man is veel weg dit weekend voor zijn werk, de kinderen vragen veel aandacht (want voelen haarfijn aan wanneer mama niet lekker in haar vel zit) en vriendinnen zijn op vakantie.

ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, met de kinderen de knuffelen en spelen, naar buiten te gaan.maar mijn verslavingsgevoel steekt echt op nu! daarom dat ik hier maar weer even mijn verhaal doe. in plaatst van op mijn telefoon te kijken pak ik een fles bodylotion en geef ik mezelf maar een beetje aandacht. zucht.

Skihappy dankjewel voor je lieve berichtje! je hebt geen idee hoeveel dat helpt! in plaatst van een berichtje van een 'vriend' die me uiteindelijk alleen maar verder de put in gaat helpen lees ik nu jouw berichtje maar steeds.

x

Goeiemorgen!

Hey meissie,

Inderdaad, je kunt alles zo goed verwoorden, ik vind dat echt knap!
Maar natuurlijk schuilt daarachter dat kleine meisje dat gewoon zonder woorden even heel stevig vastgehouden wil worden en dan gaat het niet om de woorden maar om het 'hou me vast' gevoel en de onuitgesproken woorden dat het goed zit en dat je onvoorwaardelijk word liefgehad.

Je schrijft over je man:

"maar ik heb steeds het gevoel dat hij er al lang klaar mee is. hij geeft vaak reacties als "lieverd, laat het los. het is gebeurd. het is nu al zo lang geleden, kijk lekker vooruit" of soms zelf "jeetje, ben je daar nu nog mee bezig" enz. door dat soort uitspraken voel ik me dan een zeur...."

Nou ja, precies dat hebben we ook gehad in onze situatie.
Maar ik hoefde uiteindelijk geen woorden meer te horen, maar puur het gevoel dat je letterlijk word opgevangen, niets meer dan dat. Alles wás namelijk al gezegd en besproken. En dat voelt gewoon zo fijn!
Misschien voelt jouw man zich verplicht om er woorden over te zeggen, maar dat hoeft niet : "Hou me vast!" Dat is toch niet teveel gevraagd?
Of wíl je er zelf nog meer over praten? Dat zou ik tóch opnieuw iets anders opzoeken (maar niet je 'vriend

Je 'vriend' zegt dat hij je mist. Ik vind (ik weet niet of ik goed heb hoor) dat hij een beetje misbruik maakt van jouw zwakte, hij speelt daar feilloos op in....
Degene waardoor je nu getroost zou moeten worden is je man, nu ja, hij is even op pad, maar komt ook weer bij je terug.
Maar heel goed dat je op ander gebied afleiding zoekt, dat heb je al gewonnen.

Wat betreft je trauma, jeetje een krantenartikel, heftig. Als je op dit forum wat dat betreft hulp zou willen zoeken, dan zou ik een nieuw draadje starten, misschien onder een andere nick.
Ik denk dat wij je in dit draadje wellicht niet verder kunnen helpen.
Heb je al EMDR therapie gehad voor wat je hebt meegemaakt?

Sterkt lieverd!

Dan gooi ik er nog een bericht bij, gewoon ter afleiding voor jou

Ik volg miertje wel rond je vriend die nog berichten stuurt... ik kan een affaire tot op zeker hoogte plaatsten maar eens je weet dat het uitgekomen is, dat vaste partner op de hoogte is, dat je er weer voor gaat dan vind ik het wel echt heel respectloos om dan nog contact te zoeken in deze zin...in eerste plaats naar jou toe. want vriend maakt het jou nu weer lastig. als je ten volle iemand graag ziet dan respecteer je ook het grootste deel van die persoon haar leven, nl je gezin.
aan de andere kant...vraag ik me wel af waarom het je nog raakt, waarom het nog veel van je vraagt om er niet op in te gaan...daar moet je achter komen. zoals je het schrijft gaat het niet om die vriend maar eerder nog om jij die niet goed in je vel zit. of zie je het zelf nog anders?
ik zou het vandaag héél pijnlijk vinden moest het voor mijn man nog moeilijk zijn om geen contact te hebben. gelukkig is daar geen spraken van maar moest het wel zo zijn dan was het wel klaar wat mij betreft. vind ik dan weer erg voor je man...
en natuurlijk wil je graag vast gehouden worden! maar ik zou het zo benoemen naar je man, dat achter die sterke fay ook iemand zit die dat deel nodig heeft. is bij mij ook zo, ik herken wat je schrijft. maar bij man laat ik ook die ander kant zien, die kant die zijn armen nodig heeft, ook als ik het niet vraag. hij weet dat, ziet het en dat helpt. maar jouw man kan dat deel niet opvangen als jij het niet duidelijk maakt aan hem...weet niet of je dat doet hoor...ik denk gewoon maar wat met je mee.

ik denk echt dat vriend nu even opzij mag, laat hij je niet met rust dan blokkeer je de boel maar. ga verwerken wat moet verwerkt worden. zie die vriend dan als diegene die je daarin heeft wakker gemaakt. meer niet, dank je wel en klaar.

wat denk je?

x

nagedacht

Lieve fantastische meiden,

Ik heb jullie woorden weer even op me in laten werken en het volgende besloten:

ik zorg dat de kinderen vanavond op tijd op bed liggen zodat ik gelijk goed de tijd en aandacht voor man heb als hij thuiskomt. En ik ga hem vertellen dat ik het moeilijk heb. Dat ik hem nodig heb. dat ik wil dat hij me vasthoudt en laat voelen dat hij mij ook nodig heeft. dat ik belangrijk voor hem ben.
ik denk er nog over na of ik hem vertel van het berichtje, om maar gewoon zo eerlijk mogelijk te zijn. Dat ik een berichtje heb gehad en niks heb teruggestuurd, maar dat ik dat wel lastig vond. Niet omdat ik de persoon daarachter mis!! Maar omdat ik het fijn vond te horen dat ik gemist werd. en dat ik stiekem zo ontzettend graag had gewild dat mijn man degene was geweest die dat had gestuurd. Dat deze periode van het jaar (gezien het trauma) lastig voor me is en het gevoel gemist te worden, belangrijk voor me is.

Ik wil ook met hem bespreken of ik misschien toch nog iets moet met de verwerking en of hij me daarin ook wil steunen. Ik heb 1 EMDR-sessie gehad, dacht dat dat wel genoeg was en was er daarna klaar mee. het was zo vreselijk vermoeiend geweest. achteraf had ik denk ik door moeten pakken toen. ik heb het (weer eens) te vroeg af willen sluiten. om het maar weer even symbolisch te omschrijven; ik wilde alweer naar boven zwemmen, zonder echt de bodem aan te raken. Was ik tot de bodem gegaan, had ik me beter af kunnen zetten. Ofzoiets.

ik denk er rustig over verder. met man. En ik zal dit draadje hier verder niet meer voor gebruiken. Al zal ik jullie dan wel missen gek genoeg. Lieve meiden! Dankjulliewel!!!

Knuffel, Fay

IK zou naar man toe beslist niet zeggen dat je graag zo'n berichtje van hem had gehad. Je kunt hem zeggen dat je meer steun van hem zou willen of meer het gevoel zou willen dat hij jou ook nodig heeft, maar juist dat berichtje van vriend benoemen, kan hem juist het gevoel geven dat je vriend (wat nou vriend: zie hem als je EX minnaar)je iets geeft wat hij blijkbaar niet kan of goed doet. En dat mag je best denken maar moet je naar man toe anders vertalen. Tenminste zo zou ik het voelen in de schoenen van je man...
Maar heel goed plan om het contact met je man op deze manier een boost te geven.

EMDR is inderdaad razend hard werken en dodelijk vermoeiend. Het haalt alles zo pijnlijk naar boven dat je er moedeloos van kan worden. Maar juist die pijnlijke momenten maken dat je het daarna los kan koppelen van je emotie. Overweeg of je dit toch moet hervatten!

oke, thanx voor je reactie! ik twijfelde al. Wil het vooral goed doen en eerlijk zijn. Maar als ik hem daarmee juist pijn doe dan wil ik dat ook niet. Beter verzwijgen dat ik dat bericht heb gehad?
Eigenlijk gaat het daar dan ook helemaal niet om merk ik nu ook wel. dankzij jullie woorden. Moet ik er misschien ook juist maar geen aandacht aan geven ook?!
*denk even hardop hoor*

Ik denk...

Ik denk dat verzwijgen van die sms meer fout dan goed kan doen. Maar ik denk vanuit mezelf, ik zou het willen weten. Als je verzwijgt moet je wel goed nagaan bij jezelf waarom. je wil niet weer in het straatje van verzwijgen ... en als je kan vertellen dat hij je niet echt iets doet dan is dat gewoon maar eerlijk denk ik.
Die vriend geeft je iets wat je mist. Dat gevoel wil jij weer terug. Maar dan van je man...toch?
Ik vind het wel een idee om het er over te hebben, wat je zo graag wil van hem, waar je nog mee zit... en ja, eerste naar de bodem ... sowieso !

Hou vol, meisje, je bent al zo ver gekomen....!

EMDR is de moeite waard om vaker te doen. En zoek echt een goede behandelaar die ptss echt in de vingers heeft. Ik heb zelf een behoorlijke ballast moeten opruimen - ballast die volop werd getriggerd door wat er gebeurde tussen moederzielman en mij. Het emdr-traject heeft mij heel diep geduwd in eerste instantie, daarna begon ik er kracht uit te halen om op te ruimen wat opgeruimd moest worden. Eindelijk.

Hou je haaks! X

Je schrijft:

"En ik zal dit draadje hier verder niet meer voor gebruiken. Al zal ik jullie dan wel missen gek genoeg. Lieve meiden!"

Mijn opmerking was niet bedoelt in de zin van dat we je niet verder willen helpen, maar mocht je specifieke hulp willen binnen het théma van je trauma, dan misschien beter een nieuw draadje starten met 'lotgenoten'?

Maar ik ben in iedergeval wel benieuwd hoe het verder met je gaat wat betreft de struggles in combinatie met je relatie, je affaire en je trauma (wat het ook mag zijn) :-)
Dus, blijf hier zou ik zeggen!

XXX

update

Ja Mier, daar heb je me. Ik dacht alweer 'het zit m nu vooral in dat trauma, dus ik kan dit draadje hier dan wel zo langzamerhand gaan afsluiten' Onzin natuurlijk! ik ben er nog helemaal niet! en zo lang de onderste steen nog niet boven is en ik nog steeds zo nu en dan behoorlijk aan t vechten ben, gebruik ik jullie graag om tegenaan te praten. Jullie zijn ook zo lief én eerlijk tegelijk!

Even over gisteren: wauw! wat was dat weer fijn! zo intens met man voelen dat het goed is. dat ik er mag zijn. dat mijn verdriet er nog mag zijn. man is geen pater en dat weet hij ook. hij voelt zich dan ook meteen weer rot en ziet ook bepaalde patronen. beseft zich ook dat hij pas gaat investeren/een stapje er bij doet als ik alweer een paar dagen aan t tobben ben. Er valt voor ons allebei nog zoveel te winnen. Ik moet eerder/beter/duidelijker aangeven, hij beter opletten en ook investeren wanneer het gewoon goed gaat, de boel niet laten verslappen. Het weer eens zo over onze valkuilen hebben is fijn. even bij hem uithuilen is fijn. en dan is meteen die hele blokkade in mijn lijf weer weg en ben ik de rest van de avond weer vrolijk en ontspannen. Dat was weer zo een wijze les!!

Ik zal het nog heel veel keer moeten ervaren misschien, maar als ik het zo met jullie deel en het staat zwart op wit kan ik het ook nog eens teruglezen en kunnen jullie me er ook nog eens op wijzen. "weet je nog Fay, hoe fijn het was om je verdriet bij je man te uiten?"

EMDR en PTSS gaan we op het gemak verder uitzoeken.

Fijn dat jullie nog steeds willen lezen en reageren!

Liefs, Fay

Wat fijn!
Ik was erg benieuwd hoe het gisteravond was, maar dat klinkt goed!

Oooo, die communicatie tussen man en vrouw is ook echt fnuikend.
Allebei heb je je valkuilen en waar je op moet letten.
Mannen gesloten en vrouwen vol onuitgesproken verwachtingen.
Hier had/heb ik exact hetzelfde, voor en na ons gebeuren.
Ikzelf kom nu (al het stof is neergedwarreld) állemaal situaties tegen waar ik aan zie waar het voorheen op spaak liep.
Maar door er anders mee om te gaan, ontstaan er geen blokkades meer.
Zo fijn!!!
En vooral blijven aangeven en niks voor de ander invullen.
Je trauma kan mede door de liefde van je man verzacht worden.

Heb je het berichtje nog gemoemd?

Ik heb het berichtje niet meer genoemd miertje. Ik heb het uiteindelijk aan het moment zelf overgelaten. Maar het ging zo over het trauma en verdriet en over ons samen, dat het totaal niet meer relevant leek om nog over een berichtje te beginnen. De achterliggende onrust bij mij die door het bericht loskwam is wel besproken en daar gaat het om. Mijn man heeft toendertijd ook aangegeven bepaalde dingen liever niet te weten, dus ik denk dat het goed is zo.

Momenteel ben ik erg aan het vechten met mijn boosheid. Boosheid op mezelf, op mijn 'ex-minaar/vriend', op wat er allemaal gebeurd is. Een emotie waar ik totaal niet mee overweg kan.

ik heb trouwens in verschillende discussies boekentips gelezen, maar ik kan het zo 123 niet terugvinden. Dus ik vraag het maar even zo; als jullie nog (boeken)-tips hebben, ik pak alles aan! wil me zo graag weer een beetje normaal voelen.

En voor een ieder die nog meeleest omdat hij/zij aan het begin van een affaire staat of er middenin zit: STOP!!! je kunt altijd stoppen, hoe diep je er ook in zit, maar echt; hoe eerder hoe beter! het geeft zoooo veel ellende!! En dan is het in mijn geval nog niet eens uitgekomen, maar doel ik puur alleen al op de ellende in jezelf! de onrust, spijt, het gevecht om jezelf weer recht aan te kunnen kijken.

ik zou zo graag mezelf weer eens aankijken en trots willen zijn op mezelf.

en voor de ellende die je een ander aandoet zijn er ook altijd nog genoeg andere draadjes te lezen.

Misschien schrijf ik nog eens een boek over al deze ellende.
Sorry, vandaag niet zo'n optimistisch bericht.
maar dat komt wel weer. ik blijf hoopvol en vind mezelf wel weer terug!
Fay

Vergeving enzo

Hey,

Goed van je dat je het van het moment hebt laten afhangen.
Doe ik ook altijd. Sommige details doen er ook niet (meer) toe.

Heeft je man je al letterlijk met woorden vergeven?

We zijn allemaal mensen hè, meissie.
Dat je het je zelf nog zo kwalijk neemt is zo zonde!
Je bent zo'n mooie dame (ik ken je niet, maar op gevoel).
En hoe je er mee om gaat, hoe je er over denkt, dat maakt alles goed (vind ik).

Er zijn boeken zoals (even de titels):

- Verliefd op een ander
- Hou me vast
- Weg van Liefde

Een fantastische relatie therapeute is Esther Perel, met veel wijsheid op you-tube.

Een aantal tips zijn:

Rethinking infidelity, 20 min:

The secret to desire in a long term relationship, 20 min:

How to have a great marriage, 5 min:

Why people are unfaithful: 10 min

Infidelity series:

Verslavende filmpjes!

Heel veel sterkte weer!
Knuffel x

En ook

Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz

Lieve Fay, hou vol, laat je emoties toe, nu is het moment. Doorleven die gevoelens, pas daarna kun je echt dóór.

Liefs x

Hoe gaat het nu?

Dag Fay, aangezien ik op dit moment in een soortgelijke situatie zit als jij in 2017, ben ik al googelend op dit draadje terecht gekomen. Enige verschil is dat er bij mij sprake is van gevoelens voor een ander (ik heb een relatie van bijna 7 jaar), maar behalve app contact (wat onlangs is verbroken) is er verder (godzijdank) niks gebeurd. Hoewel ik app contact al teveel vind eigenlijk. Daarom ben ik erg benieuwd hoe het nu met je gaat. Is het gevoel voor 'de vriend' bij jou uiteindelijk weg gegaan? Ik hoop dat je dit nog te lezen krijgt en hierop kan reageren. Dankjewel. Catharina

hoezo vriend?

doordat het draadje door jou, Catharina, weer bovenaan staan op het forum heb ik het geheel gelezen.

weet niet of dit ook voor jouw geld Catharina. maar vind de term ''Vriend'' die steeds werd genoemd veel te positief. door 'zo'n persoon vriend te noemen blijf je veel te veel in een positieve houding zitten.

zo'n persoon is niet je vriend! hij is een ziekte in je relatie cq huwelijk, behandel het ook zo! en waarom zou je zo'n ziekte steeds in je leven/relatie toelaten en misschien zelfs opzoeken?

sorry dat ik zo kort en krachtig ben, maar wil je na het vreemdgaan ECHT verder dan is het niet anders dan dat de bron van het probleem weg moet.