Hoe verdelen jullie de inkomsten?

Wat de rekeningen betreft

mag ik niet reageren (want niet op huwelijkse voorwaarden getrouwd), maar ik zou niet kunnen leven met een partner die op zijn deel van het geld zou zitten hoor, waardoor je moet lénen en weer terugbetalen als je zelf even geen geld hebt voor een aankoop of rekening. Dat is net zo fout als dat je tegen je partner zegt 'pas jij vanmiddag op de kinderen?' Afspraken over een vorm van 'zakgeld' vind ik op zich best handig. Dan is het maar duidelijk dat dat niet voor de boodschappen is, maar voor persoonlijke zaken. Maar ook dan gelijkwaardig hoor. Niet de een 500 euro per maand en de ander 100 euro per maand omdat de een meer verdient dan de ander.

Kaaskopje

Dat is niet zozeer op geld zitten. Als 2 mensen trouwen en de één heeft een heleboel (spaar)geld en de ander niet, dan vind ik het niet zo gek dat er geleend wordt voor een grote aankoop.

Maar ik heb dan ook helemaal geen romantische ziel. Ook in ons huwelijk (wat dus op voorwaarden is) geldt toch wel dat wat van mij is niet van hem is. En andersom. Ik heb zoveel toestanden gezien hierin, dat ik dit soort zaken maar graag duidelijk heb.

Dat maakt misschien wel verschil, als de een vooraf meer inbrengt dan de ander, of wanneer er een een schuld inbrengt. Ik kan me nog wel indenken dat je dat misschien gescheiden zou willen houden. Maar voor mij voelt het wel fout om wat binnen een huwelijk verdiend wordt zo gescheiden te houden. Omdat de verdiensten van de een vaak ook samenhangen met de inspanningen van de ander.

Aagje

scheve verdeling van inspanningen

Wat ik wil, vind ik lastig. Mijn uitgangspunt is dat het ongeveer gelijk verdeeld moet zijn. Maar helaas zijn onze normen van wat wij belangrijk vinden volledig uit elkaar gegaan: mijn vrouw vindt het prima om alleen het minimaal noodzakelijke te doen. Zij is tevreden met een bescheiden inkomen en een klein huisje. Ik heb daarentegen liever wat meer ruimte. Zij vind het goed om de boel de boel te laten wanneer ze geen zin meer in heeft om iets te doen. Ik word daarentegen horendol op het moment dat het huis een grote chaos is om maar te zwijgen over het schoon maken. Ik ben dan gemiddeld ook elke dag een paar uur meer dan haar bezig met de gezamenlijke dingen (werk, en daarna kinderen, opruimen en schoonmaken). Kortom er zit een groot verschil in inspanning, dus mijns inziens ook een groot verschil in de beloning die je zou moeten krijgen.
Helaas is de situatie bij ons ondertussen zo dat we beiden behoefte hebben om de verdeling van de bezittingen duidelijk te hebben. Toen alles goed ging en we er voor gekozen hebben om de taken zo te verdelen dat zij het huishouden verzorgde was alles koek en ei. Ook al hebben we een samenlevingscontract, daar zit nog genoeg ruimte voor interpretatie in. Dus hebben we ook niet goed vast gelegd hoe de verdeling van de inkomsten zou zijn. Toen we gingen samenwonen hadden we beiden de houding van ieder houdt zijn eigen broek op. Dat zij geen inkomen heeft gehad sinds we samenwonen betaal ik natuurlijk alles. De vraag is alleen hoe we om moeten gaan met het spaargeld dat in die periode is verdiend. Volgens de letter van het contract heeft ze nergens recht op, maar voelt niet eerlijk. Ik verwacht dan ook dat op een gegeven moment ook een beroep gedaan zal worden op mijn redelijkheid. Ook al weet ik nog steeds niet hoe we hiermee om moeten gaan, ben ik toch erg blij met jullie reacties.

Mochten er toch nog tips zijn dan hoor ik dat nog steeds graag!

situatie

Wij hebben alles fifty/fifty, werken allebei en allebei ongeveer evenveel thuis, en ook inkomsten gelijk verdeeld qua bijdragen aan huis en huishouden etc. Maar ik begrijp dat die situatie niet zo interessant is, dus ik zal er verder niet zo veel over vertellen, hoe dat in de praktijk gaat.
Rapoensel en Dendy: ik snapte de eerste reactie van Dendy wel, ik had hetzelfde. De laatste tijd zijn er vaak "hulp"vragen die niet direct als onderzoek of iets verdachts te identificeren zijn (en dus niet zinvol aan forumbeheer te melden) maar na verloop van tijd blijkt het toch zoiets te zijn, en reageert de vraagsteller helemaal niet meer op de reacties. Wat jammer is, is dat je er dan al best veel in geinvesteerd hebt, qua antwoorden en tips. Dus ik ben ook voorzichtiger geworden, kijk eerst even de kat uit de boom of de vraagsteller verder reageert in het draadje of meer dan de eerste, vaak minimale, informatie geeft. Hier lijkt dat nu in orde dus.
Brave Hendrik: dat klinkt gezellig, bij jullie thuis, in je laatste reactie hierboven. Als het zo'n voortdurend onderhandelingsconflict wordt met wie wat doet en dus waar recht op heeft, en met zoveel impliciete verwijten/frustratie als jij opschrijft, dan ging ik niet verder met deze relatie. Denk ik. Of zijn er andere redenen om dat wel te doen?

Aagje

Het is hier niet zo dat bij elke stuiver wordt bekeken van wie die is hoor. Wij hebben gewoon een gezellig huwelijk en de zaken lopen heus wel in elkaar over. En als ik een kontant tientje nodig heb pak ik die gewoon uit man's portemonee. Maar het grote geheel staat wel op papier.
Dat vinden we allebei prettig. Wij zijn beiden financieel heel anders in het huwelijk gegaan. Man woonde toen nog thuis, had een bult met geld en verder niets. Ik woonde al een poos op mezelf en had goederen. Het voelde heel raar om dat zomaar door elkaar te gooien.

Stenna

De situatie is inderdaad waardeloos. Maar met drie kinderen zet je daar niet zo maar een punt achter. Dat we nu de optelsom willen maken zie ik dan ook als een aanloop omvoer de grote hobbel te springen die er onverkieselijk voor ons ligt.
Stiekem hoop ik dat we ergens in dit proces nog een houvast zien om het weer tot een fijne relatie te maken.

Als ik goed lees zie jij je relatie eindigen

Als dat het geval is, dan zou ik het verleden her verleden laten en er voor zorgen dat je vriendin een mooie eigen toekomst met jullie kinderen kan opbouwen. Daar help je je kinderen uiteindelijk toch het meeste mee.

Jullie toekomstperspectief is zo anders dat ik vermoed dat jij dat gezamenlijk spaargeld beter kunt missen dan zij. En ik denk wel dat als zij het moeilijk heeft dat je kinderen het dan ook niet makkelijk gaan hebben.

Met dat uitgangspunt is het misschien ook gemakkelijker om vrede te hebben met de huidige situatie. Je gaat nu heel erg uit van wat jullie uit elkaar drijft. Lukt het je niet om de slag te maken naar war jullie verbind? Je geeft zelf aan dat zij weinig inkomsten heeft, en weinig wensen heeft. Jij daarentegen stelt meer eisen aan het leven en hebt ook meer geld. Het lijkt mij dan heel redelijk dat jij ook betaalt voor die wensen van jou. Concreet: als jij vindt dat jullie huis te rommelig is en dat jij daar teveel tijd aan kwijt bent dan schiet je waarschijnlijk meer op met het inhuren van iemand om je daar bij te helpen dan met mopperen op je partner. Zij vindt het niet belangrijk en als ze het wel belangrijk vindt dan lukt het haar blijkbaar niet. Zo is zij, en dat gaat niet veranderen.

Verder denk ik dat het inhuren van hulp voor jou goedkoper gaat zijn dan twee huishoudens draaiende houden. En dat co-ouderschap jou ook niet alles gaat brengen wat je wenst.