Hij heeft tijd nodig - keuze maken affaire of ik

Pff zucht ik weet even niet te beginnen, maar ik moet het echt van me afschrijven.

Ik heb (of dacht toch altijd) al 11 jaar de leukste, meest respectvolle, passievolste man van aarde te hebben.
We hebben samen heel wat meegemaakt, maar echt heel veel. Zo zijn we om bepaalde redenen die ik niet verder wil uitleggen naar België verhuist, dit zlles op als gezin een toekomst te hebben.

We hebben een zoontje van 6 en ik ben ondertussen 6,5 maand zwanger van ons 2e zoontje

8 oktober kreeg ik op fb messenger een vriendschapsverzoek van een jonge meid. Ik had deze nog niet geaccepteerd omdat ik eerst wilde vragen aan mijn vriend of hij haar kende (familie id iets dergelijks)
Dag erna op mijn werk kreeg ik telefoon via ons al gestopte webshop, of we nog iets verkochten. Nog geen 10 min later weer een telefoon van een andere meid met de zelfde vraag.. erachter aan zeggend, de rest staat in je messenger lees dat

Grootste schok ever: want daarin stond de vraag: wie ligt er nu naast me? Je ex of..
En dan te bedenken dat ik die nacht met ons zoontje bij zijn tante sliep... hij werkt in t weekend maar had dus de zondag vrijgenomen om bij haar te zijn

Ik geloofde het niet, vroeg bewijs: foto’s m, naam etc..
En het bleek idd mijn man (wettelijk samenwonend) te zijn.
Ze had haar twijfels gekregen omdat hij een heel groot lulverhaal had opgehangen met wie hij was, wat hij deed en over zijn leven.

Uiteraard was ik woest, niet op haar, ze wist van niks en wilde er ook direct mee stoppen, maar op hem.
Hem geconfronteerd, in zijn gezicht geslagen en weet ik wat nog meer. Uiteraard excuses etc etc.
Ik wilde hel nog een kans geven, ik weet misschien te snel, maar met als ie zwangerschapshormonen in me zeg en doe ik dingen nu anders dan normaal.

Ik begon meer te controleren, niet extreem, maar op een gegeven 22 oktober, moment zag ik dat ze hem een sms stuurde op zijn andere telefoon. Ik stuurde haar dat ze hem met rust moest laten en vroeg mijn vriend hoe het zat. Hij wilde het gewoon afsluiten voor hel zelf en t was niks. Hie naïef ook, ik heb t geaccepteerd ook al had ik een naar buikgevoel.

Schijnbaar is het contact hierna tussen hun weer aangewakkerd en zijn ze weer gaan afspreken met uiteraard alles erop en eraan..

Hier ben ik 18 dec achter gekomen.. een dag voor mijn verjaardag belde ze naar me op mijn werk.. dat ik hem mocht hebben en blablablabla

Hik had schijnbaar aan haar gezegd: ik kan mijn gezin niet verlaten. Ruzie tot gevolg, toen hij zijn spullen (broek en jaja glijmiddel) ophaalde is ze beginnen flippen.

Ik heb hem natuurlijk direct voor van makkes uitgemaakt, gehuild, gevraagd waarom etc etc. Zij zei: ik ga chaos veroorzaken.. en hij vertelde haar: je komt nooit tussen mij en mijn gezin. Misschien daarom, misschien omdat die rottige hormonen me niet helder laten nadenken, wilde ik hem nog een kans geven..

Na een fijne periode met kerst en oud en nieuw waarin we echt genoten en hij duidelijk liet blijken blij te zijn met ons en van 2019 ons jaar te maken, merkte ik na de feestdagen dat hij heel down was. Hik gaf aan dat het moeilijk was voor hem..

Afgelopen vrijdag moest hik om 19u30 bij garage zijn (kennissen die zijn lamp zouden maken) na vaak te bellen (ik weet heel controlerend) kwam hik pas om 2u snachts thuis

Ik voelde dat het weer mis was, maar ergens hoopte ik gewoon dat de politie aan de deur stond om te zeggen dat hij een ongeluk had gehad..

Toen hij terug kwam pakte hij zijn spullen en wilde weggaan.. ik had daarvoor een bericht naar haar gestuurd, misschien uit hoop voor mezelf dat het niet waar zou zijn. Ik vertelde hierin dat hij haar niet eens leuk vond, etc etc en dat hij geen contact meer met haar had.. wellicht hoopte ik op bevestiging.

Toen hij thuis kwam was hij kwaad dat ik gaar gestuurd heb, waarop ik zei: als je dat weet dan hebben jullie dus nog contact..
Hik beweerde niet bij haar geweest te zijn en niet naar haar toe te gaan. Hij wilde gewoon even rondrijden zijn Good leegmaken.. dat doet hij vaker. Nu moest hij normaal toch alweer om 5u vertrekken omdat hij 6u begint te werken

Dag erna belde dat meisje me op. Ze hadden vrijdag om 19u30 afgesproken in een centrum van andere stad om te praten. Zij had hem 3. Opties gegeven: 1: je kiest voor mij, pakt je spullen nu thuis en komt terug maar vertelt haar ook direct alles 2. Je gaat met naar haar vertelt niks, wacht tot de baby er is en verlaat haar dan 3. Je kiest voor haar en laat me met rust.

Hij had voor 1 gekozen, maar zoals hij tegen haar zei ik vertel haar alles: heeft hij dat niet gedaan. Ze hebben voor dat hij terug reed alleen gepraat, toen hij snachts terug kwam natuurlijk alles gedaan

Hel weer geconfronteerd: gevraagd waarom? Gehuild, gesmeekt, etc

Hem naar de logeerkamer gestuurd

Hij gaf later aan tijd te willen. Hij zegt zowel voor mij als haar gevoelens te hebben. Hij houdt van me wil me geen pijn doen maar kan of wil ook niet met haar stoppen..

Hij slaapt nog steeds in de logeerkamer en ik ben erachter gekomen dat ze zeker nog via tel contact hebben.. misschien meer maar zelfs telefonisch en via app is al teveel

Ik zit hier verdorie hoogzwanger thuis, ons zoontje begint vragen te stellen en in trek het niet meer

We wonen helaas ruim 2,5 uur rijden van familie en vrienden, waardoor even eruit met zoonlief ook niet gaat ivm school.
Nu miet ik al tot wo thuisblijven: door al die stress wat complicaties gekregen.. en ga ik zo avond alleen naar mijn zus en haar gezin. Dit omdat zodra ik erover begin hij vindt dat ik push en ik hem wegduw.. maar als ik er niet over begin loop ik doodongelukkig en op lijn tenen door huis om bang te zijn wat ik beter wel en niet kan zeggen.

Ik kom wo terug vanwege de echo, maar wellicht ziet hij dan de ellende die hij gaat krijgen als je er alleen voor komt te staan..

Hij zegt tegen mij: ik ben toch nog bij jou als ik haar wilde was ik al bij haar.. maar ik ben bang dat hij dit alleen voor de baby doet en me dan alsnog verlaat

Ik vroeg hem het contact te verbreken zodat hij ook echt kan nadenken. Maar hij zegt dit heb ik de vorige keer al geprobeerd en werkt niet.. heb hel gezegd dat het niet makkelijk is maar dat hij het dan ook wel echt miet proberen... hij kan me toch niet zolang ik twijfel laten..

Eerst samen een kind maken en vanaf dat ik zwanger ben een affaire beginnen met een ander

Pff wat vinden jullie, wat kan helpen..
Ik weet het allemaal ff niet meer..

Misschien laat ik de reacties van jullie en mijn verhaal wel lezen aan hem. Hij miet echt even van die roze verliefdheidswolk af of echt even geen contact met haar hebben en mij een eerlijke kans geven..
Tegen die blinde waas van verliefdheid kan ik gewoon niet op en zolang hik contact met haar blijft houden zal hij zijn hele leven twijfelen... Hoelang verwacht hij van mij hierop te blijven wachten of wil hij juist de verantwoordelijkheid om het te eindigen ook bij mij leggen?

Ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt, niet voor mij of ons maar ook voor de kids

Hij kan ook precies niet helder nadenken op het moment.. aarghh voel me zo vies, verraden, gefrustreerd m, bang, boos en dan moet ik rustig blijven omwille van de zwangerschap.. bijna onmogelijk lijkt het

Alvast bedankt voor het lezen van dit veeeeel te lange verhaal, tips of op durende woorden zijn meer dan welkom