Help!! Mn moeder kan haar kleinkinderen niet loslaten !!

nee Hup

Het zit hem in of het een normaal redelijke vrouw is of iemand met issues.
Moeder of schoonmoeder, ik ben niet hun therapeut en als ik last heb van hun issues, doei. Je kunt duidelijk communiceren tot je een ons weegt, maar ze hebben hun eigen beweegredenen om de boodschap anders te vertalen. Ken je zulke mensen echt niet? Die je herhaaldelijk vraagt niet zoveel spullen mee te nemen (in allerlei bewoordingen) en die het dan toch blijven doen, 'want het kostte niks' of 'dan zet je het toch op zolder'.
Ze willen 'het' (wat dan ook) blijven doen en zoeken een maas in het net, wat je ook zegt. De behoefte of impuls is te sterk. Dat krijg je er niet uit met een vriendelijk verhaaltje. Duidelijke communicatie, oftwel BOT, werkt beter. Maar goed, dan ben je alweer een paar jaar verder, want het is voor sommige mensen nog steeds not done om je moeder of schoonmoeder een weerwoord te geven.

Genoeg

Oh ik ken genoeg mensen met bijzondere eigenschappen van bijzonder dichtbij tot verder en ver weg, maar ik sta veel minder territoriaal in het leven, ga nooit een strijd of discussie aan en maak voor 99.9% nooit ruzie.
De keer dat ik ruzie maak is het einde oefening.
Dat doe ik (groot)ouders niet aan en gelukkig is dat in de meeste gevallen goed of ietwat aangepast te omzeilen. Zelf gaat dat bij mij op gevoel, maar daarvoor moet ik iemand kunnen lezen/scannen en kan er daarom geen zinnig voorbeeld van geven. Behalve dat ik het fixen van het resultaat van botheid veel langer vind duren en veel meer energievretender vindt.

Met oog op de toekomst

Een uit de hand gelopen meningsverschil kan leiden tot een onherstelbaar conflict. Eentje dat nooit je bedoeling is geweest maar niet meer goed komt omdat er van beide kanten geen vertrouwen meer bestaat. In dergelijke situaties kan de 'starter' wensen het meer diplomatiek aangepakt te hebben of zelfs zich afvragen of dat het waard was.
Diplomatiek komt vaak overeen met smoesjes, leugentjes voor bestwil om discussie te vermijden en de tijd op zijn beloop laten totdat de natuur zijn werking doet. Hiermee bedoel ik dat opgroeiende kinderen vanzelf laten voelen of ze de aandacht van oma op prijs stellen of niet. De toekomst strijkt vanzelf je paden glad zonder dat TS in haar vingers snijdt. Een liefdevolle aanpak.

Maar wat als oma hele andere intenties heeft. Dat het om meer dan de kleinkinderen gaat. Denk aan verveling of eenzaamheid, zodat ze jouw gezin tot haar gezin wilt vormen. Als dat het geval is, is het belangrijk dit bijtijds te stoppen. Want als je daarmee wacht, wordt het nog moeilijker dat te keren. In dat laatste geval, vrees ik dat het niet zonder slag of stoot gaat. Dan zal het een aantal jaren koud blijven tussen jullie, maar dat zwakt met de jaren af.

"Dat het om meer dan de kleinkinderen gaat. Denk aan verveling of eenzaamheid, zodat ze jouw gezin tot haar gezin wilt vormen. Als dat het geval is, is het belangrijk dit bijtijds te stoppen."

En dat kan TO het beste inschatten.

Het duurt alleen soms even voor je op het juiste spoor bent. Oma hier was eerst ook gewoon enthousiast, maar werd steeds gekker. Toen kwam ik er achter dat er meer speelde. Zoiets als bovengenoemd. Dat hoeft natuurlijk niet bij iemand anders zo te zijn, maar als het wel zo is mag (en soms moet) je er wel iets aan doen.

En nee, ik heb geen band met oma hier dus ik kan niet zeggen je doet een paar keer of je niet thuis bent of je geeft spullen terug of geeft een ander soort grens aan, en je bent daarna vriendinnen. Het enige was dat ze het daarna minder deed.