Hel, deel 4 - vervolg Help zit muurvast

Al had ie

Moederziel, alles wat hij nu zegt raakt je. Al had ie titaal het tegenovergestelde gezegd dan was je daar nog boos om geworden. Dat is niet erg of slecht. Dat hoort bij het proces. Het proces van afgewezen zijn en losmaken. Ben boos. Ervaar het. Het helpt je afstand te nemen.

Het zou goed kunnen dat die vage kennis hem vroeg hoe het met jou ging en hij niet de tegenwoordigheid van geest had om te zegt "dat moet je haar vragen".

Dus dan vind ik deze reactie wel begrijpelijk.

Maar Verhuiswagen heeft vast gelijk. Het maakt niet uit wat hij gezegd had.

Ik snap het wel

Dat jij zo boos bent. Hij probeert een schijn op te houden dat hij überhaupt weet hoe het met je gaat EN hij zegt dan dat het best goed gaat. twee leugens voor de prijs van een, en dat allemaal om er enigszins goed door naar voren te komen.
Probeer het toch los te laten. Hij is zwak en verstopt zich. Het is zijn zwakte, niet de jouwe!

Nieuwe vriend

Misschien hebben je kinderen hem verteld over je nieuwe ' vriend' en zegt hij daarom dat het beter met je gaat.
Ergens is dat een vriendelijke reactie, alsof hij je dit gunt. Bedenk dat exen ook heel anders kunnn reageren wanneer hun ex weer verliefd zijn.

Je weet niet hoe het gesprek verliep, misschien zag die vage kennis je lachen en maakte hij/zij tegen je ex hierover een opmerking.. Zennnnnn

Andere visie

NouMoederziel, ik vind niet dat je boos kunt zijn. Natuurlijk schrok je dat hij er was, maar wat had je gewild dat hij tegen de vage kennis had gezegd? Het gaat heel slecht met Moederziel, ze is er helemaal kapot van hoe ik haar heb behandeld en ze wilde maandenlang nog samen verder, maar ik wil liever Truss, maar omdat ze zo overstuur was heb ik maar een beetje toneel gespeeld en deed ik af en toe net alsof ik wel weer wilde. En nu is Moederziel boos en houdt ze de kinderen bij me weg en ik krijg van alles de schuld en o ja, alles kun je nalezen op OO.

Nee, hij heeft de vage kennis afgescheept met wat je altijd zegt als je niks wil zeggen "het gaat goed".

Hearsay

Je weet niet echt wat hij heeft gezegd. Woorden worden zo snel verdraaid en geinterpreteerd. Misschien heeft hij wel gezegd, ik geloof dat het weer iets beter gaat, of, ik hoop dat het weer een beetje gaat, of, ik denk dat het steeds wat beter gaat maar dat moet je haar zelf vragen. En het gaat toch ook beter, het zijn geen grove leugens of totaal onwaar.
En dan nog, wat maakt het jou uit wat hij zegt? Dat dat er nog zo toe doet blijkbaar zegt evenveel over jou als over hem, over de stand van zaken van jouw proces. Lossss....

je houdt ze niet weg

Maar zoiets had hij ook kunnen zeggen. Ik denk dat Helena dat bedoelt. Ik moet zeggen ik vind vage kennis ook wel fout en sensatiebelust klinkt als ie tegen jou zegt dat ie ex gezien heeft en dat ie ex op gesproken heeft. Nergens voor nodig toch? Denk dat vast best goed van ex met zo'n type best verstandig is. Jouw pijn hoeft niet op straat toch?

Snap dat het akelig voelt hoor....

Mijk

inderdaad nee

Ik weet dat je ze niet bij hem weghoudt, ik was een mogelijke tirade aan het opschrijven.

Ik denk ook dat jouw pijn voornamelijk zit in het onverwachte weerzien met hem, dan wat die kennis precies zei.

Misschien was die uit sensatiezucht een beetje aan het vissen. Maar jij hoeft je hebben en houwen helemaal niet te vertellen tegen vage kennissen. Tegen hen zeg je gewoon dat het weer beter met je gaat en dat het een moeilijk proces was en jullie op de goede weg zijn. En wat je precies denkt, bespreek je met mensen met wie jij dat wil bespreken.

Moederziel,

In je reactie op de post van Helena en mij lees ik een wat argwanende en verdedigende houding. Zo gevoelig voor nietbestaande kritiek.
Je hoeft je toch helemaal niet te verantwoorden als je je kinderen verteld zou hebben waarom je de laatste tijd zo blij in het leven staat of dit juist nog niet met hen deelt. Ik noemde het puur als een mogelijke verklaring en probeerde juist een positieve draai te geven; dat hij blij voor je is. Waarom zie je dat niet?

En in de post van Helena staan ook regels die je als kritiek lijkt te lezen, vandaar je reactie ' ik mag hopen dat je dat gechargeerd bedoeld' .Ze geeft alleen aan hoe je ex ook over jou had kunnen kletsen; onware roddels. Ik lees niet dat zij van mening is dat jij je ex de kinderen niet gunt. Maar door je gevoeligheid, lijkt het erop dat je soms de regels anders leest dan ze bedoeld zijn, invulling.

Je zit in een fase van loslaten van het verleden. Maar wees daarnaast ook voorzichtig met het doen van aannames of het lezen van regels als kritiek op jou..Zeker omdat dit nog wel vaker zal voorkomen.

Haakjes

Helena was wat haakjes vergeten: "Het gaat heel slecht met. Moederziel........nalezen op OO."

Maar volgende keer kan je waarschijnlijk beter met de situatie omgaan en laat je je niet zo snel uit het veld slaan.
Zie het als een leermomentje.

De zon schijnt, geniet ervan.
Ps . Ik schonk mijzelf net een glaasje port in, doe je mee?

lichtgeraakt

Ik snap wel dat Moederziel lichtgeraakt is, precies wat ze schrijft over het niemand kunnen vertrouwen. Kijk, van de moeders op het schoolplein weet je dat ze graag roddelen en niets zo heerlijk als wanneer het met iemand anders slecht gaat en je het zelf zo prima voor elkaar hebt. Zie maar in het draadje over wie de schuld krijgt als mensen uit elkaar gaan.
Maar de man van Moederziel heeft haar volkomen onverwacht een mes in de rug gestoken. Ik snap dat het vertrouwen weg is. Als ze hem al niet kan vertrouwen, waarom zou ze dan een vage kennis vertrouwen? Nogmaals, Moederziel, ik bedoelde het niet onaardig, ik snap alleen goed dat je op dat moment boos was, maar ik denk dat de boosheid niet per se die kennis betrof, meer je man die daar niet had mogen zijn (in jouw ogen). Ik bedoel: dat je liever had gehad dat hij daar niet was.

Maar toch

Sorry Moederziel, ik wil je niet aanvallen, maar wat was er gebeurd als hij tegen de kennis had gezegd: "ik weet niet hoe t met haar gaat, we spreken elkaar niet meer, alleen over de kinderen" dat was toch ook heel vervelend geweest en een ingang voor de kennis om te speculeren?
Hij houdt zich op de vlakte en zegt dat het goed gaat ook al weet hij niet hoe jij je voelt.

Tsja,

Moederzielman zal niet snel toegeven dat hij de ongewenste vragen van buitenstaanders tijdens de kind-activiteit wenst te vermijden, vandaar de slag om de arm. Juist als jullie allebei aanwezig zijn, is de kans op opgepaste vragen groter.

Zo werkt het ook: hoe groter de spanning tussen twee gescheiden mensen, hoe groter de nieuwsgierigheid.

Je kan het ook anders zien: hij is wel gekomen, hij heeft wel zijn kind gesteund terwijl de kans groot was dat er roddellende kennissen op de loer lagen. En ja, die waren er ook.
Misschien helpt dit je oudste ook een beetje relativeren.

Stekende eerlijkheid

Moederziel: je kunt het naar je kind wellicht anders brengen (stel dat kind er over begin): dat papa wel eerlijk heeft verteld hoe het zit (hij weet het niet) en dat papa uiteindelijk toch naar kind is komen kijken.

Ik snap, heus echt, ik snap het verdriet van je kinderen, het niet meer op de eerste plaats staan en daar keihard mee geconfronteerd worden, vooral als hun vader altijd wel een doevader was. Maar ik zou als ik jou was dat gevoel in ieder geval niet versterken. Probeer voor je kinderen het positieve te benadrukken. Nogmaals, papa laat je niet in de steek, papa is gewoon heel erg in de war, ziek, whatever.

En wat ik zelf positief vind: hij is toch maar mooi gekomen. Ja, het zijn kruimels. maar die kruimels kunnen een heel belangrijke rol vervullen.
Wat ook een mogelijkheid is voor je kinderen als ze vragen of hij komt, ook daadwerkelijk erbij zeggen: ik zou het heel fijn vinden als je komt. Je man is de weg kwijt, vindt zichzelf niet belangrijk, kan daarom ook niet geloven dat anderen hem belangrijk vinden, snijdt daarom ook alvast de banden door.

Dit is iets wat je kinderen gewoon tegen hem zouden kunnen zeggen: ik vind het fijn als je komt. Verder niks. Wie weet raakt het een snaar. En je kinderen nemen het initiatief, ik-boodschappen geven...

Ik kan mij er zelf idd niets bij voorstellen

Dat je je kinderen ineens zo kan loslaten. Onbegrijpelijk.

Jaren geleden werd toenmalige BS van onze kinderen 'opgeschrikt' door een plotselinge scheiding van een stel die altijd heel veel voor de school deden. Hij was altijd Sinterklaas, samen organiseerden ze veel, zij deed de overblijf, zat er altijd voor het innen van het geld, maar deed nog veel meer, kende idereen. Zo'n stel. Twee jongens, 1 daarbij bij onze oudste in de klas.

En ineens, van de ene op de andere dag, werd bijna triomfantelijk door moeder aangekondigd dat ze ging scheiden. "Nou ben ík aan de beurt", ik hoor het haar nog roepen door de hal, waar ook gewoon haar man en zonen bij stonden.

Deze very hands-on moeder was ineens gewoon wég. Voor ons al bizar en niet te vatten, laat staan voor de rest van haar gezin.

De zoon die bij onze oudste in de klas zat is erdoor in een depressie geraakt, en dochter vertelt nog wel eens over hem. Opleiding niet afgemaakt en zo. Dieptriest. Ook daarom is het wel belangrijk dat de kids eventueel hulp krijgen als het verdriet heel diep zit. Want ze zien en merken ook jouw ontreddering en je hebt ook grote kans dat ze jou ook willen beschermen. Enfin, volgens mij heb ik dat al eerder geschreven. En ik weet ook dat je het goed in de gaten houdt... Sterkte meid, vooral verdriet van je kinderen is vreselijk... Dat snijdt door je ziel. Ik hoop dat ze er wel wat mee kunnen.

Wat misschien een idee is, samen een knutselworkshop volgen (dat heb je om te rouwen of afscheid te nemen, misschien is dat voor jullie ook een tip, om afscheid te nemen van het gezin zoals het was, van hem als vader zoals hij was. En ook om te kijken naar het nieuwe van nu.) Bezig zijn met je handen, om je onderbewuste vorm te geven... of het nieuwe waar je naar verlangt, of het oude wat niet meer is, en

jamaarjamaar

Lieve Moederziel. Kan het niet zijn dat je kind(eren) (groten)deels gewoon rouwen om de scheiding?
En in jullie geval betekent scheiden gewoon een heel andere rol voor man.
Of hij de weg kwijt is zou ik niet al te snel aannemen: misschien wordt hij eindelijk zichzelf?
Scheiden IS gewoon niet leuk. Maar pas op dat je een gevoel van verraad niet overbrengt op de kinderen. Ik lees ook vrij weinig van je postings dat het idee dat hij ze in de steek laat rechtvaardigt. Misschien gedraagt hij zich wat horkerig hier en daar maar hij zal de eerste en laatste niet zijn. Maar door te scheiden voelen ze zich sowieso al in de steek gelaten. (maar feitelijk is en blijft het verraad naar jou en niet naar hen)

(Ik snap nu opeens wel wat waar mijn gevoel vandaan komt dat jij met je 'goede gedrag' ook een behoorlijke invloed kunt hebben. Mijn eigen ouders zijn nooit gescheiden maar moeder was 'goed' en vader heel wat minder goed. Heeft me lang gekost om dat wat te leren relativeren. Moeilijk met een perfecte moeder die dan ook alles voor me was. Maar op een bepaald moment kreeg ik wel een omslag en toen werd ik boos op moeder en kwam heel veel dichter bij vader.

floor

Het laatste stukje van je tekst maakt duidelijk hoe je ertoe komt , door welke bril je kijkt met je opmerking:

' Misschien wordt man eindelijk zichzelf'

Maar echt ik vind het een ...opmerking. Je suggereert dat Moederziel een zeer dominant iemand is en ik denk dat het tegendeel waar is.

Verder heb je groot gelijk: dekinderen hebben natuurlijk last van de scheiding en zullen doordat ze weten hoe het ongeveer gegaan is, een soort van partij kiezen voor moederziel. Maar he, dat zijn keuzes en gevolgen van wat er gebeurt. Tenslotte is Moederziel ook degene die het leeuwendeel van alle praktische en emotionele zorg krijgt, meer commitment naar haar toe is dan logisch gevolg. Ik vind het dan ook niet terecht om Moederziel te beschuldigen van het overbrengen van het gevoel van verraad. Ik lees terug dat zij echt haar best doet om de kinderen objectief naar hun vader te laten kijken en ze stimuleert naar hem toe te gaan. Dat is al meer dan menig vrouw in die situatie op kan brengen denk ik.

In de postings is vlg. mij wel degelijk naar voren gekomen dat vader de kinderen voor een deel echt wel in de steek laat: in ieder geval emotioneel. Maar het ligt er aan hoe goed je meegelezen hebt misschien, of de verhalen onthoud.

tante sidonia

ik ben het niet eens met jou conclusie dat Floor suggereert dat Moederziel een dominante vrouw is.
Ook als dat niet het geval is kan iemand zichzelf niet zijn in een relatie. Dat is de wisselwerking die mensen op elkaar kunnen hebben. Het heeft niet met dominantie te maken maar met wisselwerking.

Daarbij veranderen mensen in hun leven, ontwikkelen kun je het ook noemen, en als dat dan op een gegeven moment niet meer past ben je ook jezelf niet meer. En dan past het niet meer in de relatie zoals die er was en kun je pas jezelf weer oppakken en verder ontwikkelen daar buiten.
Ontwikkelen wordt meestal positief uitgelegd maar het is eigenlijk een neutral woord voor veranderen.