Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

Angst

Angst kan juist een uitstekende raadgever zijn mits je er niet verlamd door wordt. Maar prepare for the worst and hope for the best lijkt me in dit soort scenarios een uitstekende keuze.

Maar belangrijker pennestreek heeft altijd aangegeven dat ze een ding absoluut niet wil en dat is uit huis. Dit is haar thuis en haar plek waar ze zich fijn voelt. Haar man is de persoon die wil scheiden en dus lijkt me het logischer dat hij zich elders gaat vestigen.

Ho nou

jongens, dit gaat echt veel te ver hoor. Ik snap dat jullie met me mee willen denken en bezorgd over me zijn, maar dit gaat echt over de top!

Ik wil geen voorlopige voorziening, het is man nu echt wel duidelijk dat het niet goed gaat met mij op deze manier, dus we werken aan een oplossing. Hij wil mij echt niet in een gesticht hebben zodat hij het huis en de kinderen kan houden. We komen hier echt wel uit. Maar zonder advocaat alsjeblieft.

Verder neem ik natuurlijk zoals ik al anderhalf jaar doe al jullie goede raad, steun, advies, knuffels met me mee. In mijn hoofd en in mijn hart. Het gaat even helemaal niet goed met me, maar ik ga daar wat aan doen.

Pennenstreek

Ben je online? Gisteren waren jullie toch naar nog een andere mediator? Hebben jij en man knopen doorgehakt met wie te werken? We hebben al even niet van je gehoord, en ik ben bezorgd. Het lijkt me hel, zoals je nu moet bestaan. En je kinderen. Kun je aan de mediator vragen als eerste het huisvestingsverhaal beet te pakken? Dat lijkt me zo belangrijk, en inderdaad: anders voorlopige voorzieningen. Die zijn hier voor in het leven geroepen. Niet bedoeld als vechtmiddel, of alleen bij agressie, en dus ook geen daad van agressie, maar bedoeld als manier om de huidige status quo (die vaak niet dienstbaar is aan de situatie) te doorbreken.

Tegelijk gepost

Mag ik je een advies geven? Zoek geen heel tijdelijke oplossing voor dat het niet goed met je gaat. Zorg er voor dat het niet meer teruggaat naar hoe het nu is. Dat je/jullie vanuit eventuele (langere) tijdelijkheid over kunt gaan op een definitieve regeling. Nu 'even iets doen' (logeren of wat ook) is uitstel en maakt niet dat je je structureel beter kunt gaan voelen. Dat valt nu juist onder het vreselijke 'ontzorgen' en zet geen zoden aan de dijk als het gaat om jouw welzijn. Het is geen griepje waarvan je moet herstellen of zo, het is een structurele verandering in je leven. Hopelijk kun je er op die manier mee omgaan vanaf nu. Dat is goed voor jezelf zorgen, lief zijn voor jezelf. Je vroeg laatst hoe dat moet, nou, dit is er zo een. Met ook dat effect voor je kinderen.

Pennestreek

Ik wil je niets aanpraten en wat mij betreft zou ik, als ik jou was, ook liever VV en 112 vermijden.

Maar als jij rust wil (dus man uit huis) EN je bent heel erg duidelijk naar hem toe EN je stelt een ultimatum (ik vrees dat hij zonder dat niet opschiet, hij is immers al ruim 15 maanden bezig te zeggen dat hij van je wil scheiden!) EN hij doet het toch niet, wat wil je dan?

Toch zelf uit huis?

Of blijven jullie dan toch maar weer langer samen in huis, terwijl je je daar zo beroerd onder voelt? Dus laat je het hem dan toch weer bepalen? Voeg je je dan weer naar hem?

Mijn idee van VV is alleen als je man niet opschiet. Als hij wel snel het huis uit is (tijdelijk, gedurende de scheiding, voor later moeten jullie nog bespreken) hoef je daar niet naar te grijpen.

Dikke knuffel van mij. Moeilijk hoor.

RoosjeRaas

Ik wil je nu eindelijk eens laten weten dat ik je bijdragen ongelooflijk bijzonder goed vind!
Je kunt dingen mooi en helder verwoorden, maar je hebt ook een goed inzicht in de processen die spelen.

Misschien jammer dat je het uit ervaring hebt moeten leren, maar meid... dit is een schat aan ervaring...

Misschien zou Ouders Online ook uitgever kunnen worden. Zowel jouw bijdragen als die van AnneJ (over opvoedproblemen bij autisme en andere etiketjes) vind ik een (zelfhulp)boek waard!

Helena

ik heb hetzelfde als jij...

Dit draadje staat in mijn bibliotheek... als naslagwerk...

Mirreke

Dank je wel! Dat is lief, en fijn om te horen! Ik ben nog 'sluimerend' op zoek naar een andere baan, dus auteur zou best wat kunnen zijn. Of weet je nog iets anders leuks? Of een goede plek om naar vacatures te kijken? Dit overigens geheel offtopic, dus in woorden even 'uit dit draadje gestapt', maar in gedachten steeds bij jullie, Moederziel en Pennenstreek!

Slingerbeweging

Weet je, het is zo'n slingerbeweging. Het grootste deel van de tijd gaat het prima, zo samen. Maar op andere momenten vind ik het loeizwaar en wil ik dat het ophoudt. Dat wordt heel erg bepaald door hoe ik me voel. En omdat ik maar steeds niet goed slaap wordt dat steeds een beetje slechter. En dus heb ik steeds meer moeite met dat samen in huis blijven. Terwijl er ook echt wel voordelen aan zitten.
Los van of het wel of niet beter is in deze situatie, voor mij, we hebben gewoon niet op korte termijn een bruikbaar huis in onze buurt beschikbaar. Vakantiehuisjes zoals hier al eens geopperd zijn er niet in de buurt. In ieder geval niet zo in de buurt dat de kinderen er naartoe zouden kunnen. En dus geen optie. Huren kost hier midden in de randstad echt de hoofdprijs en is altijd voor minimaal een jaar, bij hoge uitzonderen een half jaar. En dan moet het nog ingericht. Kost allemaal kapitalen. En als het bovendien een paar maanden duurt hebben we er ook niks aan. Dus hoewel ik zeker een poging ga wagen wat te vinden om (dan toch maar) te zwaluwen/birdnesting, ik denk niet dat het gaat lukken. Daar helpt een voorlopige voorziening ook niets aan.
En daarnaast denk ik dat het voor de kinderen beter is om niet eerst een paar maanden om de week te moeten verblijven in een provisorisch ingericht huis en dan daarna weer te moeten verkassen. Dus ik ga voor zelf bijslapen/opkrabbelen. En ik ga ervan uit dat het me/ons dan lukt om het vol te houden samen. Het is niet de meest ideale situatie, maar hee, dat is dit toch al niet.
Ik ben volgende week vrij, man is dan weg. En ik krijg morgen andere slaappillen. Dus ik ga cocoonen met de kinderen en veel slapen. Dan kijken we daarna weer verder.
Er moeten al zoveel zware beslissingen worden genomen en er moet al zoveel worden uitgezocht en geregeld, ik maak het mezelf echt niet makkelijker door man 'eruit te (laten) zetten'.

begin een blog, een advieskanaal, een website hierover...

Of toch een boek... echt!

Tegenwoordig: naast je baan zelf gaan schrijven, en ondertussen je concept (met voorbeelden of onderdelen die al af zijn) aan uitgevers aanbieden.

Maar het lijkt mij dus ook echt iets voor OO!

Daarnaast: een adviesbureau op dit vlak?

Pennestreek

Ik ben geen ervaringsdeskundige, niet zelf gescheiden met kinderen...

Maar ik denk het wel. Ik denk het gemakkelijker is om niet meer samen in 1 huis te wonen.

Denk nou eens niet aan alle anderen. Denk aan jezelf! Als het met de ouders (en eigenlijk is het gewoon zo, als het met de moeder) goed gaat, gaat het ook met de kinderen goed!

En dus doe je ook je kinderen een plezier als jij ervoor gaat zorgen dat het met jou beter gaat.

Het is een klotesituatie, je hebt er niet voor gekozen, maar je kunt wel kiezen hoe de dingen voor JOU het beste zijn in een rotsituatie... En dan denk je niet aan andere huizen, dan denk je niet aan birdnesting als je dat eigenlijk niet wilt (ik zou dat niet willen, hoe aantrekkelijk het misschien ook wordt aangeprezen), maar dan denk je aan jezelf. Jij wilt 1 groot ding, en dat is niet scheiden. Helaas, hoe erg ook, dat zit er niet in. Maar wat wil je dan, VOOR JOUZELF? Gewoon voor jou. Een week slapen lijkt leuk, maar na die week is hij weer terug... En dan begint het opnieuw.

Ondertussen krijg je gewoon een hele grote en dikke knuffel van mij...

Ook eens met Mirreke ;-)

Ik ben het natuurlijk helemaal eens met Mirreke! Die zelf trouwens ook vaak mooie postings schrijft. En inderdaad, ook Tops, en moederziel, en Ffzo, en Stip, er zijn zoveel mensen die mooie dingen zeggen, goede raad geven. Dat helpt echt enorm. Daar ben ik heel blij mee.

Wat ik me wel heel vaak afvraag

is hoe je loskomt, als je nog steeds zoveel van iemand houdt? En hoe lang dat duurt? Daar kan ik echt van wakker liggen. Doe ik ook .

Ik weet best dat het allemaal praktisch wel gaat lukken. En dat alles went, ook voor de kinderen. Maar voor mezelf... Wanneer voel ik me weer een beetje beter? Wanneer kan ik weer een beetje genieten? Wanneer denk ik niet meer 24 uur per dag aan deze situatie, aan hem? En ik weet al wat jullie gaan zeggen. Er staat 2 tot 3 jaar voor. Na de scheiding. En dan zakt de moed me zo vreselijk in de schoenen. Ik ben al zo lang aan het worstelen...

vakantiehuisje

ik zie er al een heleboel die je 3 maanden kunt huren in onze provincie. Inclusief bedlinnen en schoonmaak.

Kan ie 31 December al in trekken. Niks inrichten gewoon je kleren verhuizen en klaar. Zelfs 2 slaapkamers voor de kinderen.

Jullie maken het jezelf echt erg moeilijk.

De kinderen hoeven er ook niet zelfstandig naar toe te kunnen, hij moet ze dan af en toe ophalen of jij brengt ze een keer.
Dit is een voorlopige regeling, dat snappen de kinderen best wel. En geeft meer rust dan 2 ouders die ongewenst op elkaars lip zitten en daar aan onderdoor gaan.

Taruh

Zooooo eens met jou!

Pennenstreek, je bericht zit vol drogredenen. Nogmaals: het mag, jezelf 'voor de gek houden'. Mirreke schrijft het hierboven eigenlijk ook. Wat WIL je? En wat wil je niet? Birdnesting lijkt mooi, maar is afschuwelijk uiteindelijk, geloof me, ik weet het. De kinderen kijken daar bovendien nu 'het slechtst' op terug. Ze hebben die tijd als heel naar ervaren. En het is onnodig in jullie situatie, want er is immers zekerheid van uit elkaar gaan? Als ik je man moet geloven?

Wat Taruh beschrijft geeft jou en de kinderen rust. 'Desnoods' elk weekend naar man in het vakantiehuisje, gewoon met een logeertasje met kleren, net als hij, en daarna definitief. Dan kom jij tot rust. Kun je bepalen hoe je verder wilt. En doorpakken. Ik hoor je niet over de mediator. Niet geweest? Nog niet gekozen?

Mirreke

Ik wil nog even vasthouden wat er wel is (en dat is toch nog best heel wat, tussen hem en mij, maar vooral als gezin). Maar ik wil ook graag zo snel mogelijk door deze fase heen. Ik hoop dat dat samen gaat. Ik denk dat dat kan. Maar ik moet vooral een manier vinden om weer op te laden, te slapen, weer energie te krijgen.
Ik heb fantastische mensen om me heen (ook hier) en kan daar ook heel erg van genieten. Dat heb ik mezelf veel te lang ontzegd. Gelukkig zijn ze er allemaal nu ik ze nodig heb. Ik doe ook genoeg leuke dingen (Toppers vorige week en ik kan daar ook nog wel een beetje van genieten. Het grootste probleem is echt dat slapen. Dat ondermijnt alles. Alles wat ik de afgelopen periode (over) mezelf heb geleerd zakt weer weg, het voelt een beetje (denk ik) als een depressie, maar het is puur fysiek. Dus ik hoop en denk dat als ik die cirkel doorbreek dat het beter gaat.

Roosje

mediator is over een klein uurtje.

Loskomen

Pennestreek, je wil niet loskomen en blijft maar vasthouden en verzint allerlei redenen om in het huis te blijven met elkaar. Maar wat denk je dat mensen moeten doen wiens partner plotseling overlijdt? Die moeten ook door de rouw, het verlies, het afscheid. Ook iets dat ze niet willen.

Vergeten

Mijn post was niet af. Je denkt (misschien onbewust) dat je het niet kunt, maar als je man zou overlijden zou je ook door dit verdriet van het afscheid heen komen.

Je doorbreekt de cirkel niet

Je gaat 'm keer op keer oo dezelfde manier in en door. Inclusief moeheid, depressief gevoel. Ik zeg het nog een keer: dat mag, bepaal jij, maar gaat je niet iets (nieuws) opleveren. Dus ook geen echte rust. Zelfs geen "uitrust". Lees anders je draadje terug. sterkte zo bij de mediator. Vraag als eerste ivm huis. En kies deze als het klikt, maak afspraken. Ga niet een week wachten en uitrusten en beslissen. Ik vind het zo jammer dat je niet kunt zien wat dit een uitputtingsslag maakt. En geloof me, niets kan voorkomen dat je je dal gaat pakken. Je hangt nu met stramme, pijnlijke vingers aan de rand van een put. Al heel lang. En blijft volhouden dat op de bodem belanden als je loslaat erger is. En nee. Dat. Klopt. Niet. Laat je vallen en vertrouw op wat er dan aan overlevingsdrift in je naar boven komt. Ook dat kun je dan inzetten om de ouderrelatie die je met man gaat hebben goed vorm te geven. Dit halfslachtige, angstige hangen aan je laatste energie is nergens de basis voor. Niet van iets goeds.

een oudje

ik heb 'm vast al eerder genoemd:

als je doet wat je deed, krijg je wat je had.

Die past mooi bij de cirkel van RoosjeRaas.

Zoals de begeleider van mijn moeder het treffend zei: de uitgang van de put zit bij de bodem, niet aan de bovenkant.