Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

jee Moederziel

Eigenlijk schrik ik toch wel van je reacties weer, al is ook dat meer van hetzelfde.
Weet je, je kunt 'haar' in je hoofd afmaken wat je wilt, feit blijft wel dat 'zij hem heeft' en jij gewoon niet. En tuurlijk hebben hij en jij een hoop samen, jullie delen nogal wat. Een heel verleden en natuurlijk de kinderen.
Maar een liefdesrelatie hebben jullie niet meer. Allang niet meer. Die heeft hij met haar! Al een hele poos. En natuurlijk wordt het met haar nooit zo als met jou, alleen al vanwege de kinderen.
Wel een verdomd comfortabel leven zo voor hem trouwens. Hij krijgt overal precies wat hij wil.
Houd toch ook rekening met mogelijkheid dat hij relatie met haar naar jou toe kleiner maakt dan dat deze is, hij weet vast ook het goede te zeggen om jou tevreden te houden. (hij wil al dat wat hij krijgt van jou ook vast niet kwijt, jij zorgt nl erg goed voor hem)

hecht

Moederziel, jammer dat je in je schulp gaat van iedere reactie die jou een beetje 'prikkelt' of 'confronteert'. Jij gaat jouw weg en hier krijg je af en toe andere invalshoeken, die kun je ook naast je neer leggen.
Mijn kleine bijdrage: Ik sta op het punt om te scheiden. Dit is na een relatie van 25 jaar met een man waar ik ontzettend veel van gehouden heb en twee prachtige kinderen mee heb. Ik durf ook zo te stellen dat ik van geen man ooit zoveel meer ga houden als van hem, en dat ik met niemand ooit zo'n hechte band zal hebben als met hem. Toch is het nu over, en het is al jaren over, door allerlei interne en externe factoren. Ik ben ongelukkig, en ik kan niet meer, echt niet. In die zin denk ik ook dat je de woorden van jouw man op veel manieren kunt interpreteren, en dat zijn gedrag toch meer zegt dan zijn woorden.
Misschien ook niet wat je wil horen, maar ik geef het toch mee.

Moederziel

Ik vraag me gewoon af waarom jij man gelooft als hij zegt dat hij niet bij Truus blijft. Dat doet hij namelijk wel. Ik denk dat het feit dat je hem man noemt meespeelt. Je kunt en wilt hem niet loslaten. Maar dat kan ook terwijl je onveranderd gaN hem blijft houden. Ik begrijp niet waaraan jij je vasthoudt. En dat is in mijn ogen niet de nuance van jouw woorden niet begrijpen. De gelaagdheid. De grootsheid van jullie liefde. Ik vind gewoon dat hij je kwetst. En begrijp niet dat jij dat verduurt. Dat is niet om je weg te jagen. Ik probeer je te begrijpen en dat lukt me niet. Meer over jullie liefde horen en dat man eigenlijk dit of dat, helpt bij dat begrijpen niet. Ik wil niet een verdediging horen. Het is geen aanval. Ik begrijp niet hoe je nu leeft. Maar weet je? Ik zal stoppen met schrijven. Dan kun jij er mee doorgaan.

Jouw woorden

Wekken bij mij nog steeds de suggestie dat man vertwijfeld is. Niet kiest. Eigenlijk dit niet wil. Dat raakt míj, dat je daar van uit lijkt te gaan. Natuurlijk is het pijnlijk maar jij en ook Pennenstreek lijken deze status quo - want dat is het - te prefereren boven daadwerkelijk aanvaarden wat is en niet is. En ik zie net als Floor geen liefdesrelatie. Misschien streef je die ook niet na. Ach. Ik had je gezegd niet meer te zullen schrijven. Dat is ook beter als je mijn woorden voelt als goedbedoeld maar dwingend. Dan twijfel je wellicht aan de goede bedoeling en dan is schrijven ook geen gelijkwaardige uitwisseling van gedachten meer. Dan moeten we gaan oppassen wat we zeggen. Dat vind ik moeilijk bij een onderwerp als dit, waar ik ook zo persoonlijk en subjectief in zit. Dan moet ik mijn woorden gaan wegen om te voorkomen dat het de verkeerde reactie kan zijn. Dat ga ik niet doen. Adieu. Ik wens je alles wat je nodig hebt. Ja, oprecht.

Wat jammer

Als roosje raas hier niet meer schrijft, ik vond haar bijdrages altijd zeer waardevol.

Moederziel (en volgens mij geldt dit ook voor Pennenstreek): natuurlijk kun je niet helemaal onder woorden brengen hoeveel je van je man houdt en welke verbondenheid je voelt. Maar wat een aantal mensen je proberen te zeggen- met de beste bedoeling, nl te voorkomen dat je nog meer gekwetst gaat worden én te helpen tijdig de minst beroerde keuzes te maken (want er zit niet veel goeds in deze situatie- maar wat een aantal proberen te zeggen volgens mij is: dat jii die liefde en verbondenheid voelt betekent helaas niet dat die wederzijds is én naar gehandeld zal worden door je man. Het betekent ook niet dat dat gevoel nu je beste raadgever is. Of dat het je helpt de woorden en daden van je man op een goede en evt voorspellende manier te interpreteren. Je doet jezelf en je gezin denk ik een groot plezier om meer 'mindfull' naar dat gevoel te kijken: voor wat het is, van jou, niks meer en zeker ook niks minder. Maar het is geen hulp bij het interpreteren en voorspellen van gedrag man.

Staying is the new shame

Lieve Moederziel, alleen jij kunt aanvoelen waarom je Moederzielman zoveel tijd en credits geeft. Daar kan niemand over oordelen!
Je kunt wel weggaan uit kwaadheid of zelfbescherming, maar als dat niet goed voelt, schiet je daar ook niks mee op.

Dat filmpje van Esther Perel is goud waard. Ik kan me voorstellen dat je daar heel veel waarde aan hecht. Ik heb daar ook veel aan gehad.
In het topic 'Verder na ontrouw deel 2' wordt ook gesproken over Staying is the new shame. Maar dan in de zin van dat ze (we) ons juist níet schamen dat we bij man blijven die ons pijn heeft gedaan, of in jou geval "doet".
Er bestaat ook geen tijdsbestek waarin je besluit om weg te gaan of eventueel zou blijven, dat kan alleen jij aanvoelen.
Zo te horen leeft Moederzielman op dit moment in een enorme bubbel, hoe lang nog weet niemand denk ik, maar zou hij niet vreselijk aan het uitrazen (mss gek uitgedrukt, op een bepaalde manier dan) zijn en als hij eenmaal is uitgeraasd, tja wat dan? Misschien wel terug naar jullie...
Beleeft hij niet op zijn manier een bepaalde pubertijd op dit moment?
Ik roep maar wat, wie weet zijn het woorden die raak zijn ;-)
De tijd zal het leren.

Ondertussen respect voor jou en je kids!!!
Knuffel!!!

moederziel, weer even een knuffel voor jou

Wat een worsteling blijft het voor jou en je kinderen. Vreselijk. Ik kan je geen raad geven. Alleen maar zeggen dat ik je nog steeds vreselijk sterk vind. Ik hoop dat je dat vol kunt blijven houden, welke weg je ook kiest. Wat Miertje zegt klopt natuurlijk. Moederzielman leeft in een bubbel. En we hebben met zijn allen geen idee hoelang hij die bubbel in stand houdt en wat er gebeurt als die bubbel knapt.

Zorg wel dat man geen gekke dingen meer doet op financieel gebied. Want dat kunnen jullie je niet veroorloven. Hij moet daar echt van doordrongen raken, en truus ook. Ik weet dat je geen contact met haar wilt, maar je wilt ook niet dat jij straks opdraait voor haar uitstapjes met moederzielman, dus misschien is het niet gek om haar (via welk kanaal dan ook) te laten weten dat hij een kale kip is, waar niets van te plukken valt. Dus als het enigszins kan zou ik als ik jou was zorgen dat man niet meer aan de gezamenlijke rekening kan komen, en hem op een soort toelage zetten die echt alleen maar voldoende is voor hemzelf om van te leven. Zal geen fijn gesprek worden met hem (want ik neem aan dat je hem nodig hebt om van die gezamenlijke rekening een rekening op alleen jouw naam te maken), maar dat lijkt me echt noodzakelijk. Voorkom je meteen mee dat je nog eens van die verrassingen te verwerken krijgt.

Hou je taai. Je doet het fantastisch!

Scheiding van tafel en bed

Moederziel, je schreef dat je een scheiding van tafel en bed hebt aangevraagd. Daarbij worden een eventuele gemeenschap van goederen ommgezet in huwelijkse voorwaarden en heeft ieder straks zijn eigen vermogen, inkomen en schulden. Zeg ik dat goed?

Als het zover is, zal je man samen met Truus direct worden geconfronteerd met het feit dat er aan zijn kant geen geld is en alleen maar schulden. Dat lijkt mij een aardige wake-upcall voor de relatie en voor zijn realiteitszin.

Je wordt na die scheiding van tafel en bed in ieder geval niet meer rechtstreeks geraakt door zijn huidige financiële wanbeleid. Dat lijkt mij in praktische zin een grote vooruitgang, waar je straks hopelijk ook in emotioneel opzicht wat aan gaat hebben. Sterkte.

Pot drop

@Mirreke, ik snap je wel, het is beter als moederzielman uit zich zelf voor zijn vrouw kiest. Ook beter voor herstel.
Maar als ik wil wat kilo's kwijt en steeds langs die pot met drop loop, wordt het voor mij ook moeilijker om geen graai in die pot te doen. Ik hou mijn doel eerder vol als iemand die pot drop uit het zicht zet.
Dat bedoelde ik met een beetje sturen in de regie.

Nu is deze situatie niet zo eenvoudig als een pot drop maar het gaat mij om de mindset. Als je actie kan nemen om een proces in gang te zetten, waarom dan wachten. Zo weet je zelf ook waar je aan toe bent.

Kwinkslag

Een beetje humor biedt verlichting van de spanning in je lijf. Het draagt ongemerkt bij aan het relativeren.

Nu moet ik wel bekennen dat ik met mijn man over heel veel zaken goed kan praten. Dan gaat het over zaken die niet te dichtbij staan en niet gerelateerd zijn aan persoonlijke onjuiste inschattingen of fouten.
Dus, als in jullie geval het met kind niet goed gaat, dan kan je man denken dat dit komt omdat kind op school geen goede begeleiding krijgt of omdat het misschien te maken heeft met een vorm van concentratievermogenzwakte, dus niet het gevolg van de fouten van vader. Niet het vingetje naar de veroorzaker met de woorden: ' het komt allemaal door jou!'.
Ik bespeur hier wel een gevoelige snaar als het om zaken gaan, waar man wel degelijk steken heeft laten vallen. Die onderwerpen liggen wat gevoeliger. Die onderwerpen hebben wat meer tijd nodig en een meer subtiele aanpak. Heel menselijk eigenlijk.

Het is altijd fijn dat een gesprek in aanwezigheid van anderen prettig verloopt, maar dat is geen garantie voor het gesprek bij de mediator. De onderwerpen bij de mediator zijn andere koek, die zijn heel persoonlijk. Wees dan niet verbaasd of gekwetst als dat gesprek anders verloopt dan jullie gesprek vandaag bij de hulpverlener. Stel je verwachtingen niet te hoog in,, dan kan het alleen maar meevallen. Het kan helpen om te overdenken hoe je een bepaald punt subtiel kan aandragen. Sterkte voor morgen.

Invullen

En wat denk je dat de reden is dat man totaal niet bezig is met die afspraak bij de mediator? Niet invullen voor een ander is een van de allermoeilijkste dingen is mij opgevallen. En ik ben bang dat jij hier een betekenis achter zoekt die er niet is. Vraag je hem naar het waarom? Is dat omdat hij ervan uitgaat dat jij het allemaal wel regelt en hem er dus wel aan zal herinneren (zoals nu dus gebeurt)? Is het omdat hij met die hele scheiding niet bezig is? En zo ja, is dat dan omdat hij niet wil scheiden of omdat hij jou het werk (weer) laat doen? Of omdat hij de status quo graag wil handhaven (want is voor hem de gemakkelijkste route). Of is hij die afspraak vergeten omdat hij veel andere dingen aan zijn hoofd heeft?

Je ziet, er zijn nogal wat (valide en minder valide) redenen voor te verzinnen. Het lijkt me goed dat je je dat realiseert. Gewoon, omdat je anders teleurgesteld kunt raken.

Ik wens je heel veel sterkte morgen. Probeer voor jezelf op een rijtje te hebben wat je morgen wil bereiken. Wat mij zelf is bijgebleven van dat eerste gesprek: vooral een kennismaking. Wat zijn de achtergronden, bij wie ligt het initiatief, wat vinden jullie belangrijke punten. Onze mediator (en overigens ook de anderen waar we voor een intake zijn geweest) had als werkwijze eerst het ouderschapsplan op te stellen voor het over zakelijke dingen ging. Onder het motto: aan het begin van zo'n traject zijn de partners nog erg gemotiveerd om het voor de kinderen goed te regelen. Ik vond dat een logische en prettige gang van zaken.

Zet 'm op! Hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht.

En nog even wat anders: hoe is het met een-na-oudste intussen? Hier gaat het met zoon nog niet echt best. Hij gaat nog niet naar school. Heeft wel (enorme opsteker!) vorige week zijn theorie-examen gehaald, heel bijzonder in deze omstandigheden. Deze week wordt hij onderzocht en krijgen wij een oudergesprek, hopelijk krijgen we daarna weer wat handvatten aangereikt om hem te helpen.

Moederziel

ook na een scheiding kun je gewoon weer met elkaar trouwen, er is geen wet die dat verbied.

Ik zou daar zelf de voorkeur aangeven, dan kies je tenminste weer echt voor elkaar ipv een ballonnetje weer op te blazen.

Flanagan en Moederziel

sorry, ik heb de laatste tijd dus niet zoveel tijd, veel andere dingen aan het hoofd en niet zoveel tijd voor het forum, en niet zoveel tijd om de dingen goed te formuleren.

Kijk, ik zeg/denk twee dingen. Ja, ik geloof in wat moederziel vertelt over die onderhuidse band die er IS, ondanks wat moederzielman haar aandoet.

Maar tegelijkertijd zie ik de andere kant (op basis van de verhalen van moederziel die, naar mijn mening, moederziel zelf ook heel goed ziet), van een losgelagen man die juist door zijn nabijheid, ook financieel, zo gevaarlijk is voor de andere gezinsleden, ook heel erg. Dus kijkend naar het gedrag.

Dat die band er is betekent niet dat moederziel alles maar over zich heen moeten laat gaan. Dat geloof ik echt niet. Ik denk dat je idd het beste zo snel mogelijk jezelf veilig moet stellen. STel dat hij nou gokverslaafd zou zijn, wil je ook dat hij het gezin niet ten gronde kan richten, ook al is het verder een hele lieve man.

Dus dat is eigenlijk de insteek: in liefde loslaten. Proberen zo los te laten dat je niet kapot maakt wat niet kapot hoeft, maar wel jezelf beschermt.

Ik denk dat moederziel zo worstelt, juist omdat ze donders goed weet dat ze los van hem moet en tegelijkertijd ook voelt wat er óók is.

Ik geloof dat er mensen zijn die zomaar uit een relatie kunnen stappen, en dat er mensen zijn die keihard zijn of liegen of heel egocentrisch zijn. Maar ik geloof (op basis van hoe moederziel alles schrijft) dat dit bij moederzielman niet zo is. Ik krijg niet de indruk dat hij aan het pappen en nathouden is, omdat hij dan gemakkelijk van twee walletjes kan eten. Ik krijg meer het gevoel dat hij zijns ondanks dit doet, dat hij ahw gedreven wordt dit te doen, en het zelf ook niet of nauwelijks snapt of begrijpt.

Ik geloof niet dat mensen elkaars eigendom zijn, ik geloof ook dat je een levenslange diepe band met iemand kunt hebben, van iemand kunt houden, maar dat dat lang niet altijd een monogame liefdesband hoeft te zijn.
En ik weet ook dat het leven soms dwars zit, en dat je elkaar kunt mislopen...

En moederziel, zoiets, zo'n opeenvolgende reeks 'mislukkingen' (althans, zo zal je man het hebben ervaren), kan een sluimerend probleem triggeren... En dan heb je de poppen aan het dansen. Het constant op zoek zijn naar uitdaging, naar invulling, naar verbetering herken ik heel erg (gelukkig niet bij mezelf hoor!), dat is eigenlijk weglopen voor een leegte in jezelf die gevuld moet worden. En als er niet meer (constructief) gerend kan worden begint de afbraak...