U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
licht hysterisch
Ik zit gelukkig met gezin en vrienden wel ongeveer op dezelfde lijn. De een is misschien iets strikter of bezorgder dan de ander maar doorgaans zitten we wel op een lijn. Ik maak me wel wat zorgen over het gemak waarmee dit kabinet denkt dat het land bij decreet (ministeriële regelingen) geregeerd kan worden, maar uit angst voor een viruswaanzinnige te worden aangezien houd ik mijn kritiek meestal voor mij.
Op sociale media heb ik mensen die ik als (licht) hysterisch beschouw tijdelijk gemuted. Als dit virus niet meer zo'n rol speelt in de publieke discussies, lees ik hun berichten vast weer met interesse.
Tegen de enkele bekende die ik tegenkom die begint met "nou ik vind het allemaal wel erg overdreven die 1,5 m maatregelen en die belachelijke mondkapjes" mompel ik wat vaags en breng het gesprek op iets anders. Discussies hierover zijn namelijk vrij zinloos is gebleken.
Uitspraak video HCQ
"De zaak ging over een video van Café Weltschmertz, waarin een huisarts claimde dat een bepaald geneesmiddel hielp tegen de ziekte die het coronavirus veroorzaakt. De rechtbank vindt dat YouTube de video niet terug hoeft te plaatsen, omdat de huisarts zijn mening uitte als feit. De rechter is net als YouTube van mening dat het daarmee gaat om desinformatie over het coronavirus die mogelijk schadelijke gevolgen heeft en daarom was de beslissing om de video te verwijderen volgens de rechtbank terecht. Die video hoeft dus niet te worden teruggezet."
Ik zie in het bericht niet wie het heeft aangespannen.
Ik verwacht een hoger beroep.
https://www.youtube.com/watch?v=yfiGn0uXBoE
Toegelicht in Cafe Weltschmerz.
Ik moest wel even aan Van Kooten en de Bie denken: "Mijn naam is Cor van der Laak en wel hierom".:-)
Totdat het dichtbij komt
Ik merk dat ik het wel een héél stuk makkelijker vind om een mening te hebben over andere mensen die zich niet aan de maatregelen houden, dan over mijn eigen dierbaren. Namelijk mijn volwassen dochter, die zich nu in een oranje gebied bevindt en niet van plan was om bij thuiskomst tien dagen in quarantaine te gaan. Huh? Waarom niet, vroeg ik. Omdat het zo onhandig uitkomt met afspraken. Vervolgens ging ze uitleggen hoe voorzichtig ze altijd was (wat klopt) en dat ze wel een paar dagen in quarantaine kon gaan, maar geen tien. En of ze dan na die paar dagen in quarantaine wel weer naar huis mocht komen.
Ehhhh.... nou eigenlijk niet, dacht ik, want je vader loopt ook nog eens een extra hoog risico. Maar het viel me toch zwaar om dat meteen te zeggen, dus ik hield het erop dat ik erover wilde nadenken. Inmiddels is ze geheel uit zichzelf bijgedraaid: ze gaat de volle tien dagen in quarantaine, daarna komt ze pas naar huis. Pfft, gelukkig. Hadden we toch bijna een splijtzwammetje gehad hier. Hoewel we het altijd eens waren dat je de regels en de risico's serieus moet nemen. Maar als het aankomt op praktische problemen is het kennelijk toch een stuk lastiger.