Ben ik nu een zeur of ondankbaar?

Saar

Als je partner het belangrijk vindt om haar/zijn verjaardag te vieren, dan doe je je best, omdat je van diegene houdt, ook al vindt JIJ het niet belangrijk.
Dat heeft niets met een stralende nepglimlach te maken, maar met rekening houden met de gevoelens van je partner. En dat doe je dan dus graag, omdat je van haar/hem houdt.

Dat is heel normaal in een relatie. Nee, het is zelfs cruciaal in een relatie.

Ik heb niets met de opofferende vrouw die zelf een cadeau koopt. Ik vind dat niet stoer of sterk, ik vind het alleen maar diep triest. Wees duidelijk naar je partner hoe je je verjaardag zou willen vieren. Een normale partner zal hier met plezier rekening mee houden.

Victoria

Ik ben het helemaal met je eens.

Poeh zeg

Victoria, ik kan je gerust stellen: in de praktijk kom ik vrij normaal over, koop zelfs een kadootje voor partner en krijg er zelf ook altijd eentje van partner. Ongevraagd. (ik denk dat het voor partner meer betekenis heeft dan voor mij)
Maar bbrr, ik kan helemaal niets met je veroordelende houding.
Ik vind het echt een enorme misvatting om te verwachten dat je levenspartner al je wensen in vervulling laat gaan. (een verwachting die nogal wat huwelijken kost) En als het om verjaardagen gaat dan euh, tsja, vind ik dat ook wel kinderlijk.
Niets mis met kinderlijk (integendeel!) maar wel met niet beseffen dat het om kinderlijke wensen gaat en om kinderlijk drammen als je wensen niet uitkomen.

Niets mis ook met aangeven van je verwachtingen.
Maar verongelijkt en teleurgesteld als aan die wensen niet voldaan wordt vind ik wel zonde. Laat staan je partner in de hoek 'niet normaal' wegzetten. Toe maar!
En ik vind echt dat je jezelf je diepste wensen moet geven. (en dan heb ik niet niet zozeer over materiële kadootjes)

Uiteraard stel ik ook zo mijn eisen aan de relaties die ik heb. Maar het grote plaatje is voor mij veel belangrijker dan een bepaald ritueel, wat in genoemde gevallen blijkbaar niet gedragen wordt door de rest van gezin.

nou nou Saar

je schrijft naar Victoria "Ik vind het echt een enorme misvatting om te verwachten dat je levenspartner al je wensen in vervulling laat gaan. (een verwachting die nogal wat huwelijken kost) En als het om verjaardagen gaat dan euh, tsja, vind ik dat ook wel kinderlijk.
Niets mis met kinderlijk (integendeel!) maar wel met niet beseffen dat het om kinderlijke wensen gaat en om kinderlijk drammen als je wensen niet uitkomen."

Euh, ze heeft het over een cadeautje kopen voor een dierbare... Wat een grote taal

Ja misschien

Precies dat ervaar ik dus ook bij haar post: grote taal (zware negatieve lading) over een kadootje....

Nou Saar

Dan kunnen jullie elkaar dus een handje geven. It takes one to know one, zeg maar.

Ik zelf ervaar haar post niet zo

Veroordelend Saar?

Een partner die al je wensen in vervulling moet laten gaan? Dit zijn jouw woorden, niet de mijne.
Ik heb het over iets heel simpels en gewoons: een verjaardag vieren waarbij je partner rekening houdt met jou.
Ja, enorme dromen en wensen inderdaad :-)

trouwdag

Mijn man is ook niet heel inventief in het verzinnen/kopen van kadootjes. Deze verjaardag ook niets ontvangen van manlief. Geen kadootje, geen bloemetje. Geen ontbijtje op bed wat altdij standaard was bij ons.
Ik heb daar, en dat vind ik heel knap van mezelf, niets van gezegd.

Tot 6 weken later mijn trouwdag. Hele dag niets..
Om 23.30, ik lag in bed, kwam mijn man melden dat hij de felicitaties voor onze trouwdag moest overbrengen van zijn moeder...!!
Toen moest ik wel een traantje laten. En dan niet van ontroering...

Ellen,

Wat gaf jij je man voor zijn trouwdag?

Trouwdag

Op onze trouwdag gaan we meestal een dagje weg. Of als dat niet in de agenda past, uit eten. Als ook dat niet lukt, op een ander moment. Cadeautjes geven we nooit op onze trouwdag. Ook geen bloemen. Als mijn man bloemen meebrengt, heeft hij die meestal gekregen bij een spreekbeurt of zo

Ellen, plan voortaan een uitje. Zoals Bellefleur al schrijft - je hebt zelf alleen afgewacht...

niets

Au..

Misschien heb je gelijk. Hier is standaard dat ik een bos bloemen van manlief krijg op onze trouwdag. Gewoontedieren haha. Maar deze keer dus niets...
Ik vond het alleen zo pijnlijk dat hij wel de felicitaties van zijn moeder kwam brengen maar dat het niet in zijn hoofd opkwam om ook wat aardigs te zeggen. Het bloemetje daargelaten..
Ik denk dat het vergeten verjaardagskado daarin ook een beetje heeft meegespeeld!

Ellen

Je zegt: "Ik heb daar, en dat vind ik heel knap van mezelf, niets van gezegd."

Wat vind je daar knap aan? Waarom zeg je niet: "Ik ben jarig vandaag, ben je dat vergeten of interesseert het je niet?"
En dat hij dan felicitaties voor jullie trouwdag van zijn moeder komt overbrengen en verder niets zegt....Heb je het over al deze dingen met hem gehad? Dat dit kwetsend is? Dat dit niet is hoe jij het prettig vindt?

Trouwdag

Ik zou het erg leuk vinden om op onze trouwdag iets te krijgen, maar ten eerste ben ik zelf ook niet zo attent op die dag en ik constateer nog weleens een dag later of zo dat gister onze trouwdag was. We hebben daar niet echt een feestdag-traditie van gemaakt. Dit jaar zitten we wel op een mooi rond getal 😃.

Ellen, het viel me op dat je " mijn trouwdag" zegt en van je man een bloemetje verwacht. Jouw dag, jouw huwelijk, jij moet verwend worden met bloemen... Wel een beetje eenrichtingsverkeer, vind je niet? Misschien was het een hint, dat hij dit keer niets gaf.

Als mijn verjáárdag vergeten zou worden, zou ik echt heel erg boos en verdrietig zijn. Dat zou ik echt niet stilzwijgend voorbij laten gaan.

Standaard

Ellen: "Hier is standaard dat ik een bos bloemen van manlief krijg op onze trouwdag."

Als ik mijn man elk jaar op onze trouwdag een bos bloemen geef en hij denkt nooit aan een attentie voor mij, zou ik er op een dag ook mee stoppen...