Zorgen op school terecht ? En wat is het beste om te doen

Passend onderwijs nog een keer

"Want hoewel je een 5-jarige niet verantwoordelijk kunt maken, is het wel een signaal van school en je kind waar je wat mee moet."
In beginsel niet. De juffen moeten er iets mee. Ze mogen kind in een andere groep zetten en kijken of dat beter werkt.
Maar nu moet je wel wat omdat de juffen hun incompetentie tot kwaal van dochter hebben gemaakt en zelfs aansturen op een melding bij CJG.
"De juffen zien een dominant kindje wat het lastig vindt om zich aan te passen aan de rest."
Maar dat is geen kwaal maar leeftijd eigen gedrag. Normaal dus.
Het kan wel lastig zijn, maar daar moet je dan in praktische zin iets op vinden.
"Ze heeft recht op passend onderwijs en niet op een trap na."
Kijk, hier geef je de trap na.
Kinderen met leer- of gedragsproblemen hebben recht op passend onderwijs.
Dit kind heeft geen gedragsproblemen. De juffen hebben wel problemen het het gedrag, maar kunnen dat zelf oplossen. Dat ze dat niet doen is hun gebrek.
" De vraag is of school ziet wat ze thuis doet aan werkjes, boekjes etc. "
Eigenlijk is dat helemaal niet relevant. Dominant gedrag komt ook in andere situaties voor, bovendien kun je het ene probleem oplossen zonder meteen van alles een probleem te maken.
Dit kind heeft een voorsprong maar dat is geen ziekte of handicap. Het is ook niet gezegd dat dat zo blijft. Dominant gedrag kent eenvoudiger oplossingen.
"Nog los daarvan, als school haar nu echt verkeerd ziet, dan ontkom je soms niet aan om het zelf uit te zoeken. Niet omdat het label gewenst is maar soms is het nodig om te krijgen wat je kind nodig heef."
Nee.
Er zijn geen labels meer die tot bepaalde onderwijsrichtingen leiden.
Voor zover die er wel zijn, is het de school en het samenwerkingsverband die de criteria bepalen en die de onderzoeken uitvoeren.
Dat gaat niet meer over diagnoses, maar over leerprogramma's.
"Besluit je te gaan labelen, vraag dan verwijzing via de huisarts en regel het verder zelf, Zo hou je de resultaten en aanbevelingen in je eigen hand."
En dat heeft dus geen enkele zin want de scholen werken niet meer met die resultaten. Ze hebben hun eigen procedures en zetten die zelf in gang.

De schoolarts/jeugdarts (het cjg) kan een bemiddelende/sturende rol spelen. Daar kan ook uit komen dat je samen met de schoolarts tot de conclusie komt dat de school toch iets moet doen met die voorsprong.
Als de schoolarts/jeugdarts dat onderschrijft, dan zal de school het ook gaan doen.

Als je tegen de rapportages van de school in met eigen specialisten aan komt zetten, dan kom je geen stap verder.

zelf testen of niet

Bij ons heeft het zelf laten testen (diverse hb/didactische onderzoeken) iig wel geholpen om voor onszelf duidelijkheid te krijgen of we het konden vinden met de riching/mening van school. Het heeft idd niet altijd de problemen opgelost waar we zelf of met school tegenaan liepen (nog voor passend onderwijs), maar het heeft wel als leidraad gediend voor onze eigen acties die hieruit volgden.

Ik kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat een school/jeugd arts een dergelijk rapport volledig naast zich neer legt. Dan heb je iig iets (en andere richting) tegenover het woord van de leerkacht, want anders is dit de enige input die ze hebben en zal dit als referentiekader dienen. En eerlijk gezegd denk ik dat als een school voor een rapport van buitenaf niet openstaat, je je moet afvragen of dit een school is waar je je dochter nog 6 jaar wil hebben.

Wij hebben altijd openlijk verteld als er getest werd. We hebben dit zelf betaald, waardoor je ook zelf de hand hebt in de onderzoeksvraag en de bijbehorende rapportage (soms zelfs een voor ons en een aangepaste voor school). Voor passend onderwijs werd dit ook niet altijd voor lief genomen of iets mee gedaan, maar wij hadden het zelf wel nodig voor ons eigen beeldvorming waar we tegen aan liepen. Soms vonden de scholen het ook alleen maar fijn dat wij deze testen zelf regelen, hoefden zij er op dat moment verder niks mee.

Je hoeft overigens ook niet direct een IQ test af te laten nemen. Je zou eventueel ook kunnen kijken of je dochter al in staat is om een didactisch onderzoek te doen. Dan wordt er eigenlijk meer gekeken naar waar ze didactsch staat (lezen eind groep 3, rekenen begin groep 4 bijv.) en vanuit die hoek adviezen gegeven. Is ook aanzienlijk goedkoper.

Je geeft aan dat je dochter vijf jaar is. Wanneer wordt ze precies 6 en wat is de instroom in de klas? Als dat niet zo lang meer duurt, kan het leeftijdverschil nu oplopen tot bijna 2 jaar. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat nieuwe kindjes hierdoor zich wat geimiteerd voelen. Ik vraag me ook af of dit vorig jaar ook al speelde, toen ze in groep 1 zat. Had ze toen ook dezelfde juf? (want wellicht kan een andere juf hier ook wel een ander beeld neerzetten tov huidige juf).

Wat vindt je dochter zelf van school (naast dat ze vindt dat de juf haar niet begrijpt) en wat zie je als vriendinnetjes bij jullie komen spelen? Heb je misschien goed contact met ouders van vriendinnnetjes en kun je aan hun eens vragen of ze dit terugzien als je dochter bij hun is?

Mocht je hb vermoeden of meer informatie erover willen lezen, zou je wellicht ook het hb-kind-forum.nl eens kunnen bekijken. Wij hebben er in onze zoektocht in het begin erg veel aan gehad.

CJG hangt dit samen met het consultatiebureau? (sorry ben er al een tijdje uit). Zou je uit die hoek nog wat ondersteuning voor je situatie kunnen krijgen? Hebben zij het ooit over ontwikkelingsvoorsprong gehad bijv.

Het is zijn hierboven zo maar wat gedachtenspinsels, dus excuses als het een wat onsamenhangend geheel is geworden. Ik merkte alleen dat je openingspost me raakte en me erg herinnerde aan ons eigen kleuter.

probleem van kind of probleem van de groep?

Misschien moet dit een nieuwe discussie zijn, maar, is het een probleem van een individueel kind of het probleem van de groep? Natuurlijk kan de houding en het gedrag van een kind verstorend werken in de groep, maar ligt dat alleen aan het kind of is er ook een gebrek aan vaardigheden in de groep om met elkaar om te gaan?

Wat zijn de afspraken over deze onderlinge omgang? Wordt daar ook voldoende aandacht aangegeven? Als de structuur goed is dan is het voor alle kinderen gemakkelijker. Als de structuur niet goed dan wordt het een probleem van een of enkele kinderen ....

Maar die ouders

zijn niet zomaar boos natuurlijk. Wat gebeurt er dan dat hen zo boos maakt? Er zijn altijd een paar kinderen in de klas die wat dominanter zijn, dat is heel normaal, maar daarvoor ga je niet boos naar de juf. Er moet dus meer aan de hand zijn, maar het is net alsof jij dit ontkend / negeert?

Herken ik

Oh, dat herken ik. Beloofd is beloofd, afspraak is afspraak en ‘het is niet eerlijk’. Ik heb het gevoel voor rechtvaardigheid van mijn zoon wel eens vervloekt. Soms zo vermoeiend.

Zeker toen hij nog jonger was, kleuterklas en groep 3, zorgde dit wel eens voor problemen. Want natuurlijk had hij meestal wel gelijk, maar daar heb je bij kleuters soms maar weinig aan. Dit is iets waar veel ouders van hb’ers tegenaan lopen.

Ken je het boek ‘HB, nou èn”? Misschien kan je het lenen in de bieb en kijken of je er wat in herkent. Voor mijn zoon was het erg fijn om samen met ons te lezen.

Aanvulling

Het gaat dan dus niet om duidelijkheid, maar om rechtvaardigheid. Dat maakt een groot verschil.

o, wat herkenbaar.

herkenbaar. En nog (nu 20)

ff een foutje

O, wat herkenbaar.
Bij dochter (nu 20, en absoluut niet bazig, eerder omgekeerd) is dit ook jaren het geval geweest, en eigenlijk nu nog: afspraak is afspraak, "ik zei sorry, hij/zij niet", maar het boek zegt A, maar leraar rekent het fout, school zegt magister is leidend, maar bij missen huiswerk plotseling niet.

Kortom: een bijzonder ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel, waardoor zij soms ook in- en in verdrietig uit school kon komen.

We hebben op den duur ook duidelijk aangegeven: het leven ís niet altijd eerlijk, kies uit welke strijd je aan wil gaan en we steunen je.

Maar: het blijft een kind die (ook op het hbo) gebaat is bij duidelijkheid (en gelukkig heeft ze een goede gevonden die de duidelijkheid kan bieden).

Voor Pinkiepie: sterkte, helaas valt me op dat "tegenwoordig", wat ik dan lees, de juffen óf té daadkrachtig zijn (door "dreigen"met CJG) of weinig daadkrachtig zijn (wegkijken), het daadwerkelijk herkennen van normaal kleutergedrag is moeilijk blijkbaar.

herkenbaar?

Zeker. Heel herkenbaar.

Bij mijn kinderen ging het ook regelmatig mis. Dan wou een kind bijvoorbeeld op vrijdag afspreken maar had mijn zoon al met iemand anders afgesproken dan vroeg zo'n kind volgende week maandag dan. Zoon zei ja maar was het na het weekend allang weer vergeten. Bovendien kon het vaak op maandag helemaal niet ivm afspraken van de andere kinderen.

Ik heb toen ook wel eens een boze moeder achter mij aan gehad met kind in aan de hand met de mededeling dat ze afgesproken hebben en x er zo'n in heeft en dat het niet eerlijk is dat het niet kan. Natuurlijk begrijp ik dat dat sneu is maar het kan niet.

Ik heb mijn zoon (toen ook nog een kleuter) wel duidelijk gemaakt dat hij geen afspraken meer van te voren mocht maken. Dus niet ja zeggen om van iemand af te zijn.

Ik zou je dochter proberen duidelijk te maken dat iedereen wel eens van mening verandert en vaak vergeten klasgenootjes ook dat ze drie dagen geleden hadden gezegd om opdracht X met A te doen. Kinderen meeslepen en zelf de boel herverdelen dat kan niet. Ik zou als de juf hierover begint dit ook met de juf bespreken. Het is voor je dochter heel moeilijk om te begrijpen dat een eerder gemaakte afspraak niet door kan gaan. Zij kan hier ook beter op letten en zij moet voorkomen dat dochter de boel gaat reorganiseren. Het is niet alleen de schuld van je dochter.

En het wordt beter. Alhoewel een paar weken geleden kreeg ik van zoon te horen (hij is nu 10 jaar) dat hij graag met zijn vriendje wou spelen (het was op een zondag). Dus ik stuur een appje naar de moeder van dat vriendje. krijg ik een appje terug. ja, leuk ze wist het al. Hij kwam bij ons spelen en hij zelfs al koekjes aan het bakken voor ons. Nu kent ze het stel al wat langer dus ik kreeg nog wel de vraag of het eigenlijk wel uitkwam. Ja, maar dat ze al afgesproken hadden dat had zoonlief er niet even bijgezegd. Of hij wel kon op zondag had hij ook niet even vooraf gecheckt.

Insteek hulp voor school

In verschillende verhalen komt naar voren dat gedrag thuis en school niet overeenkomt. Wat trouwens logisch is.... Het zijn twee verschillende situaties. Wat ik uit de verhalen haal is een leerkracht die ook zelf hulp wilt.. Door een observatie komen er vaak handvaten naar voren die vervolgens uitgeprobeerd worden door leerkracht. Ook lijkt zijn professioneel iemand of het gedrag echt zorgelijk is of passend voor zijn of haar leeftijd....

Het stadium "label" is dan nog ver weg. En zelfs als zo'n label wordt gegeven dan nog kan een ouder altijd ervoor kiezen om de informatie over het label niet te delen. Wat wel van belang is is dat een school, na weigeren van hulp van ouder en gedrag wat over de jaren niet verbeterd... Ze kunnen aangeven dat zij de zorg niet kunnen dragen. Dit gebeurt overigens niet zo snel dat een school dit zegt.

Het is MAAR een label en heeft geen invloed op de rest van haar leven. Tegenwoordig worden labels ook niet meer zo snel gegeven, zeker niet bij kleuters door nog vol in ontwikkeling zijn.