Twijfel over schoolkeuze VO

Onze zoon van 11 gaat na de zomer naar het VO. Na veel scholen te hebben bezocht en veel te hebben gepraat kwamen we uit bij twee mogelijkheden: een lyceum met havo en vwo en een categoraal gymnasium. Wij hadden en hebben een sterke voorkeur voor het gymnasium, niet zo zeer vanwege het Grieks en Latijn, maar meer vanwege de kleinschaligheid, goede sfeer, goede docenten en het rijke culturele aanbod. Er is op die school ruimte voor eigenheid en uitzondering en wij denken dat onze zoon daar veel aansluiting zal vinden. De andere school is prima, onze oudste zit er ook op, maar verder erg 'gewoon', zonder veel extra aanbod of aandacht voor kinderen met andere leerstijlen. Daarom hebben we, wij dachten samen met hem, de keuze voor het gymnasium gemaakt. Maar nu de overgang naar het VO dichterbij komt begint hij somber en verdrietig te worden. Hij geeft aan dat hij liever naar de andere school was gegaan samen met de kinderen uit zijn klas.

Hij heeft tijdens de basisschool veel extra uitdaging moeten krijgen om zich niet te vervelen en is ook als hoogbegaafd getest. De school (en kleine openbare dorpsschool) heeft zijn best gedaan om programma's te bedenken en hem stof aan te bieden op zijn eigen niveau en hij heeft het de meeste jaren naar zijn zin gehad. Maar hij is toch anders dan de kinderen in zijn klas qua begrip, niveau en interesses. Wij zien dat hij zich inspant om vrienden met hen te blijven en aan te passen aan hun gedrag en normen. Dit lukt slechts ten dele, met teleurstellingen en gevoel van afwijzing tot gevolg. Nu wil hij in feite met deze kinderen mee naar het VO. Wij vinden dat geen goed idee, want dan baseert hij zijn keuze op wat zijn 'vriendjes' doen, die niet eens heel erg vrienden met hem zijn. Ook denken we dat hij het nieuwe en onbekende ontzettend eng vindt en dus nu in paniek allerlei redenen bedenkt om toch naar dezelfde school te gaan als de anderen.

Wat te doen? We hebben al eindeloos met hem gepraat. Dan blijft hij (nu) stug volhouden dat hij niet naar het gymnasium wil; hij is erg goed in redeneren, en laat zich niet met argumenten overtuigen. Hem zijn zin geven en hopen op het beste? We zouden het onszelf erg kwalijk nemen als dit verkeerd uitpakt in de zin dat hij zich blijft aanpassen aan klasgenootjes en niet de andere kanten van zichzelf ontwikkelt. Of toch doorzetten omdat hij naar alle waarschijnlijkheid binnen een maand nieuwe vrienden heeft die beter bij hem passen? Dan is er het risico dat het toch tegenvalt en wij hem hebben 'gedwongen' .

Zijn er ouders met vergelijkbare ervaringen en dilemma's?