Tijdrovende schoolopdrachten.

Juist niet

'Waarom pickte jij die battle dan niet Tsjor, jij ging je kind uitleggen hoe hij moest leren naaien ipv klagen dat het een veel te grote opdracht was (bij school aan de bel trekken) wat ik blijkbaar had moeten doen.'
Dat leren naaien heb ik juist wel gedaan, maar ik heb het niet genaaid.
IHet probleem was aanvankelijk niet dat de opdracht te groot was. Mijn zoon vond het wel leuk, iets ontwerpen en nieuwe dingen leren zoals naaien. Maar hij was zeer gedesillusioneerd, dat hij een lager cijfer kreeg dan de kinderen, waarvan overduidelijk was dat het niet door henzelf gemaakt was, wat de kinderen zelf ook aangaven. Mijn zoon heeft zijn ongenoegen daarover zelf wel geuit, maar de docent gaf aan dat zij dat niet kon zien; zelfs niet als de kinderen dat zelf verklaarden.
Ik ben het helemaal met Dees eens. Zo wordt de norm niet wat de kinderen doen, maar wat de ouders doen. Hoe krom is dat. Als je je kind de cijfers op laat krikken door als ouder het werk te doen, dan klopt er iets heel erg fundamenteels niet aan het onderwijs. En ook aan de cijfers van je kind niet. Je kind heeft dat hogere cijfer niet verdiend.

Tsjor

Hier ook wel geholpen

Stripverhaal Frans met groepje. Strip was getekend, tekst was af.
Maar de leraar vond dat het ook ingekleurd moest worden, volledig, op A3 formaat.
Mijn jongste heeft een slechte fijne motoriek. Dus ik heb zijn deel van het kleuren voor hem gedaan. Hielp helaas niet voor mijn of zijn frans.

Verder ook geholpen met knippen/plakken voor andere opdrachten. Zolang het niet voor het vak Kunst is, vind ik dit niet belemmerend voor wat hij ervan kan leren.

Over het algemeen gaven de schoolopdrachten aanleiding voor overleg vooraf of tijdens (hoe pak je het aan, hoe kun je dit zo makkelijk mogelijk doen, waarom verzin je niet gewoon iets in plaats van je echte mening, hoe beschrijf je voor CKV wat een schilderij of kunstwerk met je doet). Daar leerde hij veel van. Misschien niet wat de school voor ogen had, maar wel nuttige levenservaring.
Hij kreeg telkens complimenten over zijn persoonlijke mening t.a.v. een boek, een schilderij. En eigenlijk vertelde hij altijd ongeveer hetzelfde, namelijk wat de leraar wil horen.

ik snap heus de discussie wel maar ik laat mijn kind er weer niet onder lijden door niet te helpen. Dan is hij namelijk de slechtste van de klas en moet hij op school juist punten compenseren. Sorry maar dan ben ik egoistisch. Overigens denk ik dat op het niveau van mijn jongste er door bijna niemand werd geholpen. Het is geen VWO...

Daarbij: vinden jullie ook dat elke opdracht die hij thuis moet doen waar het schrijven/typen van teksten bij komt kijken dat ik die met ál zijn dyslexiefouten de deur uit had moeten gaan? Ik niet.

vinden jullie ook

Zegt iemand dat dan? Tsjor

Tsjor

nee er staat een vraagteken achter, dus het is een vraag...

Spellingscontrole

Voor type en schrijffouten heeft de computer toch ingebouwde spellingscontrole? Eerst zelf proberen een dan de rode golfjes aanzetten en zien wat er nog fout is.

Het PWS van oudste heen ik helemaal gelezen om dingen te vinden die je niet met spellingscontrole op kunt lossen. Oudste heeft met een klasgenoot het PWS gemaakt en beide hadden een andere stijl van schrijven. Als je PWS over bepaalde sportschoenen gaat kun je niet schrijven over gympen in hoofdstuk 1, sneakers in hoofdstuk 2 en hardloopschoenen in hoofdstuk 3.
Daar moet je dan 1 term voor kiezen en die consequent gebruiken. Toen oudste er met alle tips een trucs van word 2 keer doorheen was gegaan heb ik de laatste check gedaan om de verstopte foute worden te vinden. Kindersneakers was er zo een. Sneakers was niet het echte onderwerp maar daarvan kon ik nu even snel wat synoniemen verzinnen.
Dat was de ergernis van mijn eigen HBO scriptie. Ook een groepsopdracht waarbij we op dit punt aardig wat punten hadden verloren, inconsequent taalgebruik. Maar dat was nog op een moment dat de tekstverwerker nog niet zoveel mogelijkheden had als nu.

digitale vaardigheden

Alles met digitale vaardigheden kost veel meer tijd dan je denkt.

Ik begeleidde een brugklasleerling en die kon nog niet knippen/plakken. Die ging alles overtypen om het te verplaatsen. Ook Ongedaan maken kon ze niet, en ze maakte nog regelmatig fouten met het te lang ingedrukt houden van backspace.

Ernaast gaan zitten bij een werkstuk is dan gewoon heel nuttig om dat soort vaardigheden aan te leren. Maar als er dan te hoge eisen aan het product worden gesteld (consistente opmaak van kopjes, toevoegen van plaatjes, centreren van bepaalde gegevens, etc.) dan is dat gewoon echt drie bruggen te ver. Dat zit zo mijlenver voorbij de zone van naaste ontwikkeling, dan kun je niet anders dan het maar gewoon zelf doen.

Ik heb nog geen eigen kinderen in het VO. Op de basisschool worden kinderen gelukkig niet afgerekend op wat thuis wel en niet lukt.

Kinderen leren bijzonder weinig van een werkstuk waarbij ze één kans krijgen om in te leveren en na afloop een summiere feedback krijgen waar ze niets mee mogen doen (wat het is al ingeleverd). Beter zou zijn als ze een deel van de tijd in de les eraan werken onder begeleiding van een docent, en als ze na inleveren gerichte feedback zonder cijfer krijgen, en als ze allemaal verplicht een tweede, verbeterde versie moeten inleveren, en pas daarna een cijfer. Daar leren ze wat van. Zoals het doorgaans gaat met één-keer-inleveren-werkstukken is er geen leereffect. Als je wilt dat een kind iets leert van een opdracht, moet je zelf als ouder tussentijdse feedback geven en zorgen dat je kind iets met die feedback doet (want het enige wat telt bij feedback, is wat de leerling er mee doet).

Tja, is een werkstuk of andere creatieve opdracht een leeractiviteit of een toets? Zouden leerkrachten daarover nagedacht hebben?

hangkous

'Voor type en schrijffouten heeft de computer toch ingebouwde spellingscontrole? Eerst zelf proberen een dan de rode golfjes aanzetten en zien wat er nog fout is'

Ik zal je de lange uitleg besparen. Nee dat is geen oplossing voor iemand met een extreme vorm van dyslexie op vmbo basisniveau die ook gewoon kurzweil heeft op de laptop....

Digitale vaardigheden

Dat vind ik nou zo raar, dat van basisschoolkinderen uit de bovenbouw, brugklassers digitale vaardigheden verwacht worden die ze op school niet onderwezen krijgen. Geen klassikale typeles, niet leren hoe je kop- en voetteksten maakt, alles moeten ze zelf uitvinden c.q. door hun ouders uitgelegd krijgen.

skik

Digitaal

Ja, echt hè. Mijn dochter heeft nu voor het afstandsonderwijs een Google omgeving die compleet nieuw voor ons is. We komen dus niet overal uit, maar toen ze het aan een docent vroeg zei die ook dat ze maar moest googelen of het aan een klasgenoot vragen. Stelletje digimutsen.

biologie opdracht

"En je wil je kind de brugklas niet laten starten met maar 10 boomblaadjes en dus een dikke onvoldoende. En zo word je helicopterouder."

haha. Ik heb zoon in brugklas ook geholpen met een soortgelijke "zoek de juiste planten/bloemen" opdracht. Aangezien zoon verschil tussen een madeliefje en boterbloem niet kende, leek het me een vrij hopeloze opdracht. Ik ben zelf op pad gegaan en ik heb er zelfs nog wat OO-bekenden voor ingeschakeld. Het is trouwens wel bij die ene keer gebleven. Ik ben nooit een helicopterouder geworden. Mijn aansporingen bestonden uit het af en toe obligaat roepen "doe je nog je huiswerk"

Hier ook

Hier besprak zoon toevallig een blaadjesopdracht met zijn klasgenoot. Het was mooi weer, ik ben met ze naar het park gelopen en binnen een half uur hadden we de nodige blaadjes (ze mochten kiezen uit een lange lijst, dat was mooi). En niks internet, alles uit het hoofd. Het was dan wel mijn hoofd, maar goed.
Wel mazzel met de grote variatie aan bomen hier in de buurt.

Groeten,

Temet

Triva!

Natuurlijk heb jij het goed gedaan, ik wens ieder zwak presterend/ kwetsbaar kind zo'n toegeweide ouder!

Maar...

Ik heb serieus moeite met het 'nepgehalte' dat mi steeds meer toeneemt, overal en bij 'iedereen'.

Ouders moeten meedoen/overdoen/ corrigeren.

Maar dochter steekt met gemak een moote verhandeling in elkaar, met wat simpel knip en plak werk.
Die vaardigheden zijn ook van belang, dat zie ik wel.
Maar toch.
Het is zo... ontzettend nep geworden allemaal.

En daarnet mocht ik een stuk van een klasgenoot beoordelen.
(want de opdracht was dat ze een stuk van klasgenoot zouden beoordelen)
Uiteraard was werk van klasgenoot net zo nep als van dochter.

Als ik docent was, zou ik het allemaal als onvoldoende beoordelen.
Maar ik vrees dat er dan weinig voldoendes nog blijven staan.

Maatschappijleer

Hier moest voor maatschappijleer een inburgeringscursus verzonnen worden. Het moesten 20 vragen zijn over 20 verschillende onderwerpen die specifuek voor Nederland zijn. En dan geen standaard dingen die iedereen zou verzinnen maar originele vragen. Het moest gaan over politiek, godsdienst, onderwijs, tradities, bezienswaardigheden, geschiedenis enz. De vragen moesten iedere keer anders geformuleerd zijn dus open vragen, meerkeuze, invul opdrachten, geluidsfragment, in de goede volgorde zetten enz. En het moest er ook nog netjes uitzien. Nou dat is voor een knul met een concentratieboog van een ekastiekje net een brug te ver.

Ik help zoon met werkstukken om de simpele reden dat het hem veel te veel tijd kost. Tijd die hij beter kan gebruiken aan het leren voor zijn toetsen.

Thea

Met dat knip en plakwerk bedoel je denk ik het gebruik van stukken van internet. Worden die verhandelingen niet gecontroleerd op plagiaat?

"Natuurlijk is dat zo. Maar als er een lettertype veranderde, veranderden er ook tabellen, verschoven plaatjes en andere afbeeldingen. Woorden die eerst afgebroken waren pasten nu plotseling wel op de regel en dus moesten de afbreekstreepjes weggehaald worden. De inhoudspagina klopte niet meer. Enzovoort"

Klinkt alsof iemand digitale basisvaardigheden mist. Lettertypes doe je met stijlen. Kopjes ook zodat de inhoudsopgave automatisch ge(her)genereerd wordt. Afbreekstreepjes doen tekstverwerkers automatisch, al zo ongeveer sinds de 19e eeuw

Maar dat dus, Ad

Hoe fijn zou het zijn als kinderen dit op school leerden, aangezien deze vaardigheden wel van ze worden gevraagd voor zo'n werkstuk. Als je gelukt hebt, heb je een ouder die je daarbij kan helpen, maar als je ouders op digitaal gebied niet verder komen dan het liken van een Facebookpost kost het je ongelooflijk veel tijd of het wordt niks. In het kader van de kansengelijkheid zou het ook eerlijker zijn om wekelijks een lesje digi te doen.

skik

Profielwerkstuk

Mijn zoon had de pech dat ie het profielwerkstuk maakte met een jongen die er duidelijk nog niet aan toe was.
Als tekst al werd aangeleverd, was het inhoudelijk.onbegrijpelijk. Vol taalfouten en niet lopende zinnen, bovendien sowieso niveau basisschool. Elke regel werd afgebroken met een harde return. Etc. Er was geen beginnen aan en er kwam ook niks beters na eisen van mijn zoon, inschakelen begeleider....
Uiteindelijk hebben zoon en ik er voor gekozen per deel aan te geven wie het had gemaakt. Het was volslagen oneerlijk. Het werd een 6-

Groepswerk bah

Ik heb een pesthekel aan verplicht groepswerk voor cijfer, altijd al gehad. Samenwerken prima, graag zelfs. Maar de ellende van samen verantwoordelijk zijn voor werk zonder dat je een mogelijkheid hebt om te beïnvloeden wat een ander doet, bah. Van mij mogen opdrachten voor cijfer alleen of met zijn tweeën, maar het profielwerkstuk moet verplicht met zijn tweeën.

Bij mij op school krijgen trouwens alle brugklassers en tweedeklassers een les per week les in Office: Word, PowerPoint, Excel, en ook gewoon het aanleggen van een mappenstructuur op de PC, het geven van begrijpelijke namen aan werk, het inleveren van opdrachten etc. Dat zijn basisvaardigheden die ze thuis lang niet allemaal oppikken. Waarom zouden ze.

@Pirata - het werd een 6-

irrelevant voor deze discussie, maar ik ben gewoon nieuwsgierig: het werd een 6- schrijf je. Voor je zoon? En wat had zijn maatje dan? Ook een 6- - dat zou ik dan oneerlijk vinden.

Samenwerkingsopdrachten...

Hier een paar docenten die er een handje van hebben alle, maar dan ook alle opdrachten samen laten doen. Hier bij aardrijkskunde, docente laat iedere les de leerlingen een bizar grote opdracht doen, waar klasgenoten nog rustig 1 uur na schooltijd nog mee bezig zijn. Docente zegt dan dat het makkelijk in de les afkomt, maar dat heeft niemand tot nu toen gehaald. Docente denkt ook niet na dat sommigen niet samen willen werken. Ze laat het iedereen zelf uitzoeken, waardoor dochter alleen overblijft, waardoor dat nog meer werk oplevert. Als dochter het nog niet af heeft aan het einde van de les: huiswerk vergeten melding in magister. Dochter heeft de docente al meerdere keren gemaild, omdat de opdrachten te groot waren en ze niet samen wilde werken. Docente zegt dan dat het wel moet, omdat je niet alles alleen kan doen (?). Nu is er een eindopdracht, waarbij je totaal geen samenwerking nodig hebt. Toch zal ze moeten samenwerken. Dochter heeft nog geen groepje en is teleurgesteld in de docente, hoe naïef deze op haar reageert en haar als vuilnis behandelt (haar eigen woorden).

Merle

Tine

Ja, hij ook. Maar geheel conform verwachting is mijn zoon wel geslaagd en het maatje niet.
Maar eerlijk was het cijfer niet. Vreselijk om te moeten samenwerken voor zo iets belangrijks en je maat werkt 0,0 mee.

Filmpjes

Onze kinderen moe(s)ten in de brugklas en de tweede vaak filmpjes maken, bijvoorbeeld een journaal in het Duits, een toeristische rondleiding door een dorp in het Frans en nog veel meer. Dat zijn voor hun de meest tijdrovende opdrachten, ergens samen afspreken, (leerlingen wonen ver uit elkaar), script schrijven, filmen, iedereen moet een bepaalde tijd spreken, daarna controleren en het aan elkaar monteren en er soms nog muziek achter zetten. Dat kost echt vele uren, dan denk ik dat ze beter een presentatie in de klas kunnen geven, daar wordt ook wel duidelijk hoe goed de spreekvaardigheid is, de rest van de vaardigheden hebben ze niet nodig.
Het bladeren verslag kregen ze ook als eerste opdracht in de brugklas, maar gelukkig maar voor 8 blaadjes, dat was, met wat hulp van de buurman voor het herkennen van de bladeren zo gedaan. En oudste moest een keer in het park vlakbij school 10 verschillende bloemen fotograferen en daar thuis een verslag van maken, dus naam, Latijnse naam, bloeiperiode, grootte en meer. Een leuke opdracht, maar niet voor een kleurenblinde die geen idee had wat hij had gefotografeerd en ook niet op kleur kon zoeken, die opdracht heb ik maar op met genomen. Bij de oudste twee heb ik de eerste twee jaar vaak wel de spellingsfouten uit hun verslagen gehaald en meegeholpen om de opmaak mooi te krijgen, nu kunnen ze het zelf prima. Bij de brugklasser hoef ik helemaal niks te doen, in groep 8 wou ze weten hoe je een verslag goed in elkaar zet en met wat ideeën en tips van mij en anderen maakt ze nu prachtige verslagen. Want de opmaak doet er echt toe, dat was bij mij al zo, ik had altijd een vaste structuur en wat speciale dingen onderdaan elke pagina en een voorpagina wat over na gedacht was, daar kreeg ik altijd complimenten over en het scheelde vaak wel twee of drie punten.

Anemoon

Verhalen en stukjes van anderen (op internet) worden in elkaar verweven.
Zinnen worden niet letterlijk gebruikt maar kunstig vertaald.
Echte plagiaat is het dus niet en het gaat vaak om opdrachten waarin geadviseerd wordt anderen (op internet) te onderzoeken.

Maar... er komt weinig echte tekst uit vaak, vind ik.
Het is meer een creatief knutselwerk geworden.

Als docent zou je dit onmiddellijk moeten zien, ik zie het wel.
Maar ik denk dat veel docenten ook wel lui zijn en het wel best vinden.
Net zoals ze het dus de inbreng van ouders 'niet zien'.

Overigens vond ik dat wel ook al spelen op bs, bijv bij surprises.