U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Soc.Emotionele ontwikkeling en groep 3
Ik zit ergens mee, laat ik eerst even de situatie schetsen:
(Bij voorbaat excuses voor het lange verhaal 
Onze zoon gaat komend schooljaar naar groep 3 en wordt einde najaar 6 jaar. Hij is een van de jongsten van groep 2. De meeste aansluiting vindt hij bij kindjes in groep 1, het is een combiklas 1/2. Sinds eind vorig jaar zit hij samen met nog een aantal kinderen één maal per week in een soort klasje voor extra uitdaging. Kort gezegd: het is een slim kind, veel bezig met tellen, schrijven, (levens)vragen stellen. Maar hij is ook heel onzeker, gevoelig, voorzichtig (ook motorisch) en ‘bang’ om fouten te maken. Omdat hij ze liever niet maakt, neemt hij ook weinig risico’s en kiest hij vaak voor de weg van de minste weerstand. Dat uit zich in snel opgeven, dichtslaan, zeggen dat hij iets niet kan. (Zo zijn we een paar weken geleden erachter gekomen dat er geen taken meer worden gedaan in de klas. Het verklaarde voor ons dat onze zoon zich daar ook geen zorgen meer over maakte (hij was vaak bang dat hij een taak niet kon of dat hij iets moest doen wat hem niet lag). De druk was dus weg...)
Hij speelt graag en veel, heeft vriendjes en gaat over het algemeen graag naar school.
Op de naschoolse (2 middagen) speelt hij ook goed en is hij iets opener met vertellen (volgens de juf daar vertelt hij graag en veel). Op school hoor ik juist dat hij niet zo spraakzaam is. Thuis is dat anders: hij praat veel en graag. Hij heeft ook een rijke fantasie die ik normaal acht op zijn leeftijd.
Mijn zorg zit in de overgang naar groep 3. De kinderen die met hem meegaan zijn sociaal emotioneel al zoveel verder dan onze zoon. Ze zijn stoerder, ‘gebekter’, assertiever, drukker (het is een jongensklas...). Als ik onze zoon vraag waarom hij niet eens met een van die jongens wil spelen of losjes informeer waarom hij niet met hen speelt op het schoolplein, dan komt dit ook terug in zijn antwoord: ze zijn zo druk en ik speel liever met....(en dan volgt het rijtje groep 1 kinderen). Op de bso heeft hij nu ook n nieuw vriendje: een jongetje van net 4. Ook op school ontfermt hij zich snel over nieuwe kindjes die in de groep komen en wil daar dan ook speelafspraakjes mee. Dit zijn dus veel jongere kinderen. Wat me dan opvalt is het gedrag van onze zoon: hij past zich aan en gaat zich dan min of meer jonger voordoen dan dat hij is. Wat ik wel mooi vind is dat hij dan ook weer heel zorgzaam is. Én hij kan het voortouw nemen, want hij is natuurlijk de grootste: hij is de baas.
Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken en ik weet natuurlijk ook niet met wie hij straks nog meer in de klas komt, maar die kleintjes zijn er dan niet meer en onze zoon zal dan toch aansluiting moeten vinden bij de “grote jongens” (en meisjes).
Cognitief is hij meer dan klaar voor groep 3, maar ik maak me dus zorgen over het sociaal emotionele aspect.
De juf is al eens begonnen over kanjertraining, maar daar was hij (destijds) te jong voor.
Overigens heeft hij op remedial teaching gym gezeten (ook op advies van de juf), maar na één seizoen gaf de mrt docent aan dat onze zoon een prima motoriek heeft en gewoon voorzichtig is: niks mis mee. Uiteindelijk kan hij alles wat hij zou moeten kunnen (gemiddeld) maar gewoon iets later.
Wat ik wil voorkomen is dat we onze zoon (nu al) in een ‘gemiddelde’ willen pushen, terwijl ik ook gewoon vind dat elk kind de kans moet krijgen zijn eigen leerlijn te volgen: niet alles ontwikkelt zich even snel en gelijkmatig.
Maar aan de andere kant wil ik ook niet dat onze zoon straks geen aansluiting vindt bij klasgenootjes.
Wat vinden jullie? Ervaringen? Moeten we hier (al) iets mee of loop ik veel te veel op de zaken vooruit?
Pas op
Je blijft schrijven dat je zoon achterloopt op sociaal emotioneel gebied.
Pas op, dat laat je mogelijk/waarschijnlijk ook zien in je gedrag naar hem toe en dat kan schadelijk zijn.
Hij loopt niet achter maar is anders.
Of loopt zelfs voor op dat gebied.
precies stelle
Zou hij op 'niveau' zijn als hij brutaal en stoer was en volop mee zou doen met die assertievere groepers 2? Nee. Mijn zonen waren ook niet zo en waar de één cognitief voor liep op het gemiddelde liep de ander cognitief achter. Dat 'sociaal emotioneel achterlopen' was gewoon hun karakter! Dat maak je niet goed door te blijven zitten.
Is waar
Nee, ik vind inderdaad niet zelf dat hij achterloopt, hij ontwikkelt zich anders dan gemiddeld. En een gemiddelde krijg je ook niet zomaar hè 
Ik ben er zelf ook van overtuigd dat dit grotendeels karakter is. Mijn man is trouwens ook geen durfal, neemt geen risico’s en is veelal heel voorzichtig, wel heel sociaal trouwens met veel vrienden.
Ik vraag geen dingen van onze zoon die hij niet kan, maar moet hem wel regelmatig over een drempel heen helpen. Laat ik zeggen dat het soms lijkt alsof ik meer vertrouwen in hem heb dan hij zelf heeft.
Bedankt voor alle tips tot zover, ik ga me er eens in verdiepen.
Wat gekozen?
Hoi,
Wat is je eindbeslissing?
Beetje laat, maar kan je kind goed vriendjes maken als je met hem ergens naar toe gaat?
Als hij weerbaar is, dan zit het sociaal-emtioneel wel goed. Wat gaf de "Kijk" aan?
Veelal kiezen kinderen, die wat verder zijn, jongere vriendjes uit, doordat ze dan een spelletje kunnen spelen op hun manier. Oudere kinderen gaan hier moeilijker in mee.
Kinderen maken snel vriendjes... gaat om de ontwikkeling van je eigen kind.
Je zoon is kennelijk al verder dan andere kindjes van zijn leeftijd, want hij is juist al bewust van de risico's.
Gr.
Besluit en uitkomst gesprek
Nog voordat we een gesprek hadden gehad, heeft de klas te horen gekregen (gr.2) dat ze allemaal naar groep 3 gaan. Zoon vindt het fijn dat hij met allemaal bekende gezichten in de klas komt, aangevuld met kinderen van andere huidige groepen 2, waarvan ook een aamtal oude bekenden.
Gesprek op school was verrassend en toch ook weer niet: Algemene kennis van onze zoon is ver bovengemiddeld. Weet al dingen die op deze leeftijd niet gebruikelijk zijn. De juf vermoedt zelfs hb en wil zelf alvast een gesprek aangaan met de juf van groep 3 ter voorbereiding en voor ons met de intern begeleider. Ze wil voorkomen (en wij ook) dat onze zoon gaat onderpresteren, want ze denkt dat die kans zeker aanwezig is. Volgens haar is begeleiding intern goed geregeld en op niveau.
Wat betreft sociaal emotioneel: hij ligt goed in de groep, doet mee met alle kindjes, valt niet buiten de boot. Dit vind ik persoonlijk geruststellender klinken dan het gesprek van een half jaar terug toen nog werd gesproken over kanjertraining... (weliswaar met de andere juf).
Onze zoon is voorzichtig in het leggen van contacten. Met oudere en jongere kinderen gaat dat makkelijker en lijkt hij zich meer op zn gemak te voelen. Bij drukke leeftijdgenoten duurt het allemaal wat langer. Hij heeft in de buurt ook kinderen met wie hij vaker speelt en dat gaat heel natuurlijk.
We gaan het gesprek met de intern begeleider nu eerst afwachten. Dat is waarschijnlijk nog voor de grote vakantie.
AnnaNiem
Nog even ter aanvulling: we nemen jouw tips ook mee in het gesprek met de ib-er.
blijft een lastige keuze
Wij stonden vorig jaar voor een soortgelijke keuze. Ons zoontje liep cognitief voor op zijn groep maar vond het sociaal-emotioneel nog best lastig.
Omdat hij de eerste twee schooljaren veel in het ziekenhuis heeft gelegen hebben we toen samen met zijn juf besloten om groep 2 een keer over te doen. Nu merken we dat hij echt klaar is om naar groep 3 te gaan dus we zijn achteraf blij met die keuze.
Halverwege dit schooljaar merkten zijn juf en wij wel op dat hij qua denkvermogen toch heel erg voor liep op zijn klasgenoten en het wel lastig vond dat die hem niet altijd begrepen. Gelukkig dat zij juf hem hier goed bij kan helpen en hij ook extra stof krijgt zodat hij zich niet verveeld. En wat betreft vriendjes vindt hij nu veel meer aansluiting dan bij zijn vorige groep.
Of je kind er aan toe is om naar groep 3 te gaan heeft niet alleen te maken met de kennis die ze hebben maar vooral of ze daar sociaal en emotioneel gezien aan toe zijn!
waar denk je dat je kind zich het prettigste bij voelt?
Leren is niet het enige belangrijk op school, kijk vooral ook in welke groep je denkt dat je kind zich het beste zal voelen.
En of hij er op alle vlakken aan toe is om al een groep verder te gaan