U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Schoolproject
Onze zoon zit in vwo2 en ze doen voor economie een project in groepjes. Het groepje van onze zoon bestaat uit 3 personen. Na 6 weken hebben ze meer dan 200 euro omzet gedraaid voor het goede doel, tot zover hartstikke fijn natuurlijk. Probleem is: onze zoon heeft al het werk gedaan. Ze hebben een planning gemaakt en afgesproken wie wat zou doen, maar de andere twee hebben hun deel niet gedaan. Nu het dilemma:
Hij maakt niet makkelijk vrienden, dus hij wil graag dat ze hem aardig blijven vinden. Maar tegelijkertijd wil hij ook dat ze hun afspraken nakomen en hij heeft al met ze gepraat, geappt en gebeld om te vragen waarom het nog niet klaar is. Hij heeft ook gevraagd of ze misschien hulp nodig hebben (ik heb de appjes gelezen die hij stuurde en ze lezen het wel, maar amtwoorden niet). Over iets meer dan een week moeten ze hun project al presenteren.
Naar de leerkracht stappen durft hij niet omdat hij dan bang is dat hij als matennaaier wordt gezien, maar hij wil ook graag een goed cijfer (door een uitglijder bij de eerste toets staat hij maar nét voldoende). Hij heeft er erg veel tijd en werk inzitten. Het voelt zo oneerlijk en dat is het natuurlijk ook.
Hebben jullie kinderen dit weleens meegemaakt en hoe heeft jullie kind het opgepakt/opgelost? Naar de leraar stappen, het zelf oplossen en trots inslikken óf het aan laten komen op de presentatie en hopen dat de leerkracht zelf wel.doorheeft hoe de vork in de steel zit (met het risico op een slecht cijfer voor de saamenwerking)?
Alvast bedankt voor de suggesties.
Sofia
Ja, maar Sofia. Jij vergelijkt de hele tijd werk met school. Dat is niet hetzelfde. En dat een klasgenoot een supergoede voetballer is en heel goed kan tekenen daar hebben op dat moment de projectgenoten helemaal niks aan.
Als kinderen in 3 havo of zo gedichten moeten analyseren dan kan ik je vertellen dat helemaal niemand dat leuk vindt maar het moet gedaan worden. Mijn zoon was geen kartrekker maar wel heel erg dyslectisch dus een slecht cijfer voor een Nederlands project kon hij er niet bij hebben. Dus 4 jongens en 4 gedichten. Afspraak was dat ze allemaal 1 gedicht zouden uitwerken. Heel stom vonden ze dat. Heel moeilijk ook en zo ijverig zijn de meeste havo jongens niet dus op het laatste moment was het af. Behalve 1 gedicht. Die jongen had niks gedaan. Dus deden de andere jongens zijn gedicht en vroegen ze of hij de PowerPoint wou maken. Deed hij ook niet. Dus ook dat deden ze. Presenteren wou hij ook niet doen. Nou ja, dat zei hij niet. Hij deed gewoon niks en reageerde nergens op. Uiteindelijk allemaal een goed cijfer gekregen.
En de les die ze geleerd hebben was? Nooit meer met die jongen samenwerken. Hoe goed en leuk hij ook was op andere vlakken. Dat zijn helemaal geen leuke of zinvolle lessen. Het is niet leuk voor die andere drie jongens maar ook niet leuk voor de jongen die nu nooit meer gevraagd wordt om iets samen mee te doen.
@Vlinder
het is inderdaad niet leuk voor de jongen die nu nooit meer gevraagd wordt om iets samen mee te doen. Maar ook HIJ heeft er hopelijk wat van geleerd, namelijk dat je je klasgenoten/collega's niet al het werk laat opknappen. En hopelijk ook dit: vertrouwen komt te voet en gaat te paard... Als hij nu in andere groepen regelmatig laat zien dat hij WEL zijn aandeel levert, zullen ze hem er wel weer bij willen hebben.
Bij veel opdrachten van school wordt alleen het eindproduct beoordeeld, bv. de presentatie en de technische inhoud daarvan. Vaak is helemaal niet duidelijk waarom het samenwerken erbij moet voor een opdracht. Als samenwerken ook een te beoordelen onderdeel is van een project, dan moet je daar ook criteria voor hanteren en duidelijk maken HOE je dat gaat beoordelen en moet ook daar dus informatie voor zichtbaar zijn aan docenten. Als samenwerken alleen voor 'de leuk' is, zoals sommige docenten lijken te denken - laat kinderen dan de keus tussen alleen of samen een project doen.
Mijn kinderen doen technasium en voor het vak Onderzoek&Ontwerpen wordt ook de samenwerking beoordeeld. Leerlingen moeten dus ook aangeven, zelf in een persoonlijk verslag, wat was afgesproken binnen hun groep wie wat zou opleveren en in hoeverre ze dat zelf gedaan hebben en in hoeverre de anderen in de groep dat gedaan hebben. En hoe ze dus vervolgens geprobeerd hebben anderen wel hun deel te laten doen. En hoe dat heeft uitgepakt. En welke stappen ze toen hebben genomen etc. Kortom: eerst hebben ze algemene afspraken gemaakt, Pietje deed niets, toen is het door mij 1-op-1 besproken, toen deed Pietje nog steeds niets. Hele groep heeft Pietje gevraagd dit op te pakken - er gebeurde nog steeds niets. Daarna gesprek met een leraar etc. Op die manier is later voor de docent inzichtelijk hoe de samenwerking is verlopen. Daarnaast wordt na afloop de samenwerking ook onderling beoordeeld aan de hand van een aantal criteria.
Inhoudelijk wordt het project door docent en opdrachtgever beoordeeld. Opdrachtgever heeft vaak minder goed zicht op de samenwerking, maar dat geeft dan niet.
Vlinder
Op zich is dat natuurlijk wel een leerzame ervaring: hoe ga je om met een groepsgenoot die niks doet? Doe je zijn werk? Stap je naar de leraar? Hoe reageer je op die jongen na afloop van het project?
Alleen de leerervaring is dus niet meer gericht op het gedicht analyseren maar op het groepsproces. Daarom zou ik er voor pleiten om niet te veel van die groepsopdrachten te doen omdat de inhoud vaak meer op de achtergrond raakt. Leerzaam om in een groep te leren functioneren en met onwillige of overijverige groepsgenoten om te gaan.
Bij mijn tweeling op school vind ik de balans wat dat betreft goed. Alleen af en toe een verplichte groepsopdracht, soms keuze uit samenwerken of alleen iets doen, meeste werk gewoon individueel. Bij mijn pleegzoon slaat de balans te ver door naar samenwerken en daardoor is het ook steeds minder leerzaam want die ervaring hebben ze nu wel en het blijft regelmatig gedoe in de groepjes.