Regels mbt opbouw vakken vwo

Lisbeth.

Dank je wel voor je geduldige uitleg.
Je voorbeeld, eerder, over afstromen van een betakind, ging dus niet over jou dochter.
Daarbij schreef je eerder dat kind nog geen idee heeft wat ze wil qua vervolgstudie. Wat ik overigens begrijp bij een 13 jarige. Daarom vond ik het vervroegd inperken van de opties best zonde.

Maar de keuze wordt dus iets maatschappelijks of economie. En deze keuze was al gemaakt voor het aangepaste traject was besproken.

Duidelijk.

Wil 40

Ze weet het nog niet nee. Ze heeft al nagedacht over psychologie, orthopedagogiek maar ook geschiedenis. Zelfs de kunstacademie is over nagedacht :-)
Ze heeft nog jaren de tijd

Stress

Die stress herken ik wel bij mijn dochter. Na een wat moeizame onderbouw (idd de betavakken) ging ze vanaf 4 vwo als een speer, maar ze kan er gewoon niet ontspannen in zitten. Zelfs toen ze met allemaal hoge gemiddelden het examen inging heeft ze zich bijna overspannen geleerd. Er zijn nog twee examens best wel mis gegaan (ze haalde een 5,8) en dat beïnvloedde haar hele blijdschap over het halen van haar diploma. Ook nu op de uni kan ze nooit ontspannen. Kind haalt regelmatig negens, maar gas terugnemen is er niet bij. Het kan immers zomaar ineens over zijn en dan gaat ook gelijk alles fout (in haar beleving). Voor therapie zegt ze geen tijd te hebben, en dat legt ook teveel druk op haar, dus we zien het met lede ogen aan en hopen er het beste van.

Phryne

Herkenbaar, we hebben afgelopen jaar met kind besproken dat therapie verstandig zou zijn maar niet voor discussie mogelijk want geen tijd voor want leren

Ik snap uiteindelijk weinig

van je verhaal over de afspraken, eerlijk gezegd (wel bepaalde vakken, die volgend jaar toch al niet meer hoeven laten vallen (daarvoor?) ook niet allemaal 3-en mogen halen) Maar dat zal ongetwijfeld aan mij liggen en mss ook wel een beetje aan de hoeveelheid verschillende informatie waar je iedere keer mee komt.

Maar dat vind ik allemaal uiteindelijk van minder belang.
Wat ik het belangrijkste vind is dat er echte hulp komt voor je dochter. Dat er gekeken wordt wat er nu echt aan de hand is (opnieuw depressief, angststoornissen enz?) en dat er goede hulp komt voor die problemen. Ik hoop van harte dat ze er zelf achter staat, want uiteindelijk kan hulp alleen aanslaan bij iemand die er open voor staat.

Voor het vinden van een goede psycholoog kun je ook de huisarts vragen wat die adviseert. Voor de bekostiging van dat traject heb je toch een verwijzing nodig.

Sterkte

Henrieke

Kinderen tussen de 12 en 16 mogen zelf meebeslissen over hun behandeling. Als het kind er niet voor openstaat, ondanks dat alle hulpverleners en ouders het beter vinden, kun je weinig anders doen dan je daarbij neerleggen. En dan maar linksom of rechtsom proberen je kind zo goed mogelijk te ondersteunen, en hopen dat het ooit beter gaat.

Henrieke

Dat met die drieën heeft te maken met de vakken die ze houdt. Als ze vanaf nu alleen maar drieen haalt en voor haar profielvakken dus onvoldoendes staat dan overgaan natuurlijk niet meer vanzelfsprekend

psycholoog

Mijn tip met ervaring van een kind met erge examenvrees, het negatieve zien: Ga ook kijken naar een psycholoog die ook NLP of EMDR kan geven.
Dochter heeft hier( NLP) veel aan gehad, mbt het negatieve zien. Ombuigen van de gedachtes heeft ze daar geleerd en dat helpt haar nu, een jaar of 2 verder nog steeds.

Phryne

Dat van die leeftijd en meebeslissen over medische behandeling is me bekend.

En ik bedoelde ook te zeggen dat ik hoop dat dochter van ts hulp wil, want anders leidt het nergens. Zelfs al zou je haar kunnen dwingen te gaan (waarvan ik dus weet dat dat niet kan) dan heb je er idd niets aan als kind niet wil en niet meewerkt.

Probleem

Dat was wel tot nu toe een beetje het probleem mbt psychologen. Kind stond er niet open voor. En dwingen heeft inderdaad geen zin. We hopen dat dit nu wel gaat lukken.

onderliggende problemen

Ik heb het hele verhaal met verbazing gelezen. Ik lees alleen maar de mening van moeder niet wat dochter zelf zou wensen. Het is duidelijk dat ze enorm last heeft van stress, faalangstig is en de druk te hoog legt. En nu wordt dus iets gedaan aan deze druk, door 4 vakken die ze niet in haar profiel wil hebben te laten vallen (om het even of ze daar nu wel of geen onvoldoende voor staat).
Daarmee is het probleem voor dit jaar opgelost, ja de druk is van de ketel. Maar haar onderliggende problemen (zoals waarom ze zoveel moeite heeft met leren, het soms wel of niet begrijpen van de toetsen waardoor ze ze niet goed kan maken en alle andere aanverwante problemen waar ze de afgelopen jaren tegen aan is gelopen) zijn nog steeds niet opgelost. Dat wordt nu feitelijk verschoven naar het volgende jaar. Ik ga er namelijk vanuit dat ze dan weer vastloopt. Ze loopt namelijk nu vast op natuurkunde, scheikunde, Duits en aardrijkskunde. Er zit geen samenhang in die vakken ten aanzien van wijze leren of inzicht of beta of wat dan ook. Als je talen kan leren kun je ook Duits leren. Als je geschiedenis kan, heb je meestal ook het inzicht voor aardrijkskunde (is zelfde aanpak van leren en inzicht). Hooguit natuurkunde en scheikunde als beta vakken kan ik begrijpen, want ik snap dat ook wiskunde moeizaam gaat.
Eerlijk gezegd vind ik het een raar besluit van school. Lekker dat ze nu over kan met minder vakken, maar volgend loopt ze weer net zo vast als de snelheid en verdieping van de vakken toeneemt. En dat ze nu zo goed is in Engels zegt helemaal niks. Ik heb een zoon, ook op gym, die ook niet weet hoe je moet leren en elke keer nét overgaat, maar voor Engels een 9 heeft. Dat wordt namelijk gegeven door middel van learning by doing. Dat ligt hem dus wel. Ik heb een dochter, ook op gym, die met de meest prachtige cijfers overgaat, behalve bij engels. Zij weet hoe ze moet leren en heeft de discipline. Maar juist met Engels gaat dat mis. Waarom? Omdat learning by doing geen woordjes leren inhoudt en geen houvast biedt dat ze door stampen kan leren.
Ik zou de druk definitief van je dochter halen en niet tijdelijk. Dus inderdaad naar de HAVO en op VWO niveau waar kan, zoals ergens in het begin van de topic is aangegeven. En als de druk lager is kan er gewerkt werken aan alle andere problemen die ze heeft. Want die druk zal ze volgend jaar op dit niveau gewoon weer voelen, maar dan met andere vakken.
Ik denk dat mijn zoon overigens ook wel had willen tekenen voor dit traject. Heb wel vermoedens van hoogbegaafdheid, maar nooit getest. Ik vind desondanks dat hij gewoon moet doen wat er gedaan moet worden. Simpelweg omdat hij op de universiteit en later in de maatschappij zich ook staande zal moeten houden. Dan is er ook geen moeder meer die hem op alle mogelijke manieren probeert er doorheen te slepen. Artikel gelezen in de Trouw? https://www.trouw.nl/samenleving/het-moet-afgelopen-zijn-met-dat-pamperen-van-volwassen-kinderen~a8f78f87/

Mutsje

Ik schrijf toch duidelijk dat kind naast de lastenverlichting ook therapie gaat krijgen. Oa om herhaling te vermijden

hoog iq

Ik heb het hele draadje gevolgd en verbaas me steeds meer over het feit dat je steeds maar zegt dat je dochter hoogbegaafd is. Een kind dat in 3 VWO toetsen al slecht maakt omdat ze de vraagstelling niet snapt....

Ik heb er mijn twijfels bij. Hoogbegaafd wil zeggen dat niet alleen maar hoog scoort op een iq-test, maar ook een probleemoplossend vermogen hebt en nieuwe dingen kunt bedenken als er een probleem op je pad komt.

Nou lijkt dat laatste niet ontwikkeld, maar ik vermoed dat wij als lezers een verkeerd beeld van je hebben. Ik krijg het gevoel dat je bovenop haar zit, maar dat kan ook alleen maar zo voelen omdat je hier schrijft.

Ik denk dat je je meer moet focussen op een manier om school weer leuk en stressloos voor haar te maken, dan op dat papiertje.

De overgang van 3 naar 4 VWO is groot. Het tempo gaat omhoog en de hoeveelheid stof wordt veel meer. Met het pakket dat ze neemt, haalt ze zich heel veel maakwerk op haar hals. De betapakketten zijn in die zin makkelijker omdat de leerling klaar is als hij een som of formule snapt. Die vage alfapakketten vergen meer kletsvaardigheden, je mening onder woorden brengen.

Mutsje - pamperen

Als ik dit artikel in Trouw zo lees dan denk ik dat ik mijn kinderen een grote dienst bewijs met fulltime werken; ik heb de tijd domweg niet om mijn pubers zo te pamperen :-)
Evenzogoed moet ik op sommige punten ook leren loslaten, fruit snijden bijv vond ik herkenbaar...

Dit citaat vind ik voor deze casus toepasselijk:
“‘Kinderen zijn ons heiliger dan ooit. We willen dat ze gelukkiger worden dan wij zijn.’ Oh, is dat het? Misschien zijn we niet zozeer met hun geluk bezig, maar willen we ze behoeden voor ongeluk.”

Maar hoe kijk jij daartegenaan Lisbeth?

Barbara en bermbrand

Wat is probleemoplossend vermogen?

Daarbij. Mijn kind is als 6 jarige hb getest. Ook zeer hoog in het hb gebied. Het klopt helemaal dat iq maar een cijfer is. men beweert dat hb zijn uit veel meer zaken bestaat. Creativiteit, motivatie om te leren etc etc.
Hoe zit het dan met de hoogbegaafde leerlingen die door slecht passend onderwijs al die motivatie kwijt zijn. Hun wil om te leren. Zijn die leerlingen dan niet meer hb.
Mijn kind is enorm creatief, ook enorm gemotiveerd alleen misschien niet altijd in schoolse zaken.
En om niet het vwo te kunnen halen zou het iq opeens 20 punten gezakt moeten zijn. Geen idee of dat mogelijk is. Je hoeft niet hb te zijn om het vwo te kunnen doen.

Over mening onder woorden brengen, als iemand dat wel kan is dat kind. Ze werd vorig jaar uitgenodigd voor de debatclub

Bermbrand, het is misschien moeilijk voor te stellen , maar stel je voor dat je je kind naar school moet laten fietsen, meer dan tien km. Kind is net 12 En je bent bang dat ze niet aankomt. Niet vanwege een ongeluk maar vanwege andere redenen. Hoe laat je dat los? Dat is bijna onmogelijk. Ik vind dat het verdomd goed doe als moeder. Als iemand het eens drie maanden wil overnemen, be my guest.

En behandelingen, kind wilde niet. Ze was 12 en ze wilde niet. Het was allemaal overdreven en niet waar.
en als ouderwil je haar geloven maar ben je ook doodsbang.

En het was niet de eerste keer dat we deze angst hadden.

By the way

Kind is op veel vlakken zelfstandig. Sinds haar 9e fietst ze alleen naar school. Eerst 5 km vanaf haar 11e ruim tien km. Ze kan koken. Maakt met regelmaat soep voor het hele gezin. Of ontbijt.
Ov kaart opladen etc houdt ze allemaal zelf in de gaten.

Lisbeth

I’ve been there, dat mijn 11 jarige zoon totaal onverwacht uitgeloot werd voor alle scholen waar hij naartoe wilde en maar liefst 24 km moest reizen om naar een alternatieve school te gaan.

Je kunt weinig tot niks aan uitgeloot worden doen, het is buiten jouw invloedssfeer. Je kind verheugt je ergens op en dan is hij zelfs niet welkom op 1 van zijn reservescholen. Stel je eens voor dat jouw dochter een teleurstelling te verwerken krijgt waar jij noch zij geen invloed op hebben.

Na de zomervakantie was de eerste schooldag extra spannend: vrijwel onbekende school, echt helemaal niemand kennen en ver reizen. De eerste week zijn man en ik ‘s-ochtend om en om meegereisd naar school. Als morele steun maar zeker ook om domweg de weg te leren kennen. ‘S-middags kwam hij wel direct zelfstandig naar huis. De eerste dag vond hij dat heel eng, maar het zelf doen gaf hem ook zelfvertrouwen. Hij leerde problemen zelf op te lossen (vergeten uit te stappen bij de juiste bushalte, de bus missen, ov vergeten, een lekke band krijgen terwijl je ver van huis bent etc.).

Ik geloof zeker dat je een goede moeder bent Lisbeth, je bent sowieso de beste moeder voor jouw dochter. Wij zijn de stuurlui die aan wal aanwijzingen geven (op jouw verzoek). Ik denk obv jouw relaas wel “less is more” en dat angst een slechte raadgever is. Je zou kunnen proberen wat meer op je dochter te vertrouwen. Laat haar eens fouten maken en die zelf oplossen.

Heb je dit radioprogramma over bemoeienis van ouders met het basisschooladvies ook teruggeluisterd? https://www.nporadio1.nl/spraakmakers/onderwerpen/448744-stand-nl-ouders-moeten-het-schooladvies-van-de-leraar-respecteren

Ruimte

Ik denk ook (en dat heb ik wel vaker gezegd) dat een kind ruimte nodig heeft om te groeien. Letterlijk en figuurlijk. Ik denk dat het de bedoeling is dat Lisbeth haar dochter meer los gaat laten in haar schoolwerk (dat schrijft ze ook) en daar ontstaat dan ook de ruimte om te groeien. Zeker is combinatie met een psycholoog. Dat laatste zou voor mij niet vrijblijvend zijn. Ik zou dat als voorwaarde stellen voor alles wat aangepast wordt. Want het heeft geen zin om de gevolgen te bestrijden en de bron niet aan te pakken.

Bermbrand

Ik weet nuet helemaal of je snapt met welke angst ik bedoel.

Zulke zaken als ov vergeten, trein missen, verkeerde halte uutstappen etc hebben we allemaal gehad. Dat zijn kleinigheden. En ja dat lost kind allemaal prima zelf op.

Het schooladvies liep toen bij ons wel wat raar. Kind zat op een school die kind versneld had, die kind had gecompact, verrijkt, naar plusklassen had gestuurd. Die beweerde dat cito's niet zo belangrijk waren want ze zouden desnoods met ons meegaan naar het vwo om te zorgen dat het kind er terecht zou komen. Tot in groep 8 opeens bleek dat de cito's wel belangrijk waren. Ja ze vonden het heel vervelend want ze zagen ook wel in dat kind eigenlijk naar het vwo moest maar waren gebonden aan de cito's. Met hun zegen ben ik toen gaan oefenen. Ze wisten het en vonden het prima. De afspraak met school was dat de m8 het uitstroomniveau zou bepalen en dat was vwo.

Loslaten

Wij moeten ook loslaten, dat realiseer ik me ook. Ook voor mijn eigen gezondheid. Maar wat ik eerder schreef. Het is onmogelijk een kind los te laten als je niet weet of datzelfde kind dan weer in de avond thuis komt.
Ik ben nu zelf in therapie moeten gaan om dit te verwerken. Het idee dat je 7 jarige dood wilt, dan dezelfde fase nog eens met een jaar of 9 en dan weer met 12.
Het gaat dus absoluut verder dan een puber die effe geen zin heeft

Angst

Het was dan ook een voorbeeld dat inhaakt op jou eerdere voorbeeld over 10 km fietsen... Ik heb dus een diepgewortelde vrees voor ernstige ongelukken. Toch heb ik die angst heel bewust losgelaten toen ik moeder werd. Ik wilde mijn kinderen niet belasten met mijn grote angsten. Uiteraard wil ik wel dat ze verantwoordelijk deelnemen aan het verkeer maar om ze zover te krijgen moet ze niet hinderen in hun ontwikkeling met mijn angsten.

Ik onderschat je problemen met je dochter heus niet maar ik zou je aanraden je grote angsten los te laten. Niet je dochter loslaten, ze is 13/14 jaar en heeft haar moeder nodig om inch te ontwikkelen tot een zelfstandig persoon. Daarvoor heeft ze vertrouwen vaan haar moeder nodig en zal ze ook van haar eigen fouten moeten leren.

Lisbeth

En je gaat ook niet in op hoe je met een grote teleurstelling zoals mijn kind moest verwerken zou omgaan. Want dar is wel andere koek dan de bus missen. Je kunt je kind steunen maar (helaas) niet alie obstakels opruimen. Hoe graag je dat ook zou willen als ouders.

Bermbrand

Ooh wat zou ik dat graag willen en daar werken we ook naar toe. Zoals een collega terecht zei, je kunt er niet 24 uur naast staan en als ze iets wil doen dan doet ze het toch
Maar ik denk dat ik als moeder eerst even zelf het vertrouwen moet krijgen dat ze niks raars doet

Bermbrand

Ja ze heeft teleurstellingen meegemaakt. Wel op een ander vlak waarschijnlijk. Maar als een kind van 9 roept dat ze dood wil dan doet het kind dat niet omdat ze zo gelukkig is

Ik snap wat je bedoelt met loslaten en geloof me dat willen we graag. Maar we zouden ook graag het vertrouwen willen hebben dat ons kind er over een half jaar nog is.

Vertrouwen

Ik heb het idee dat de kern nu in beeld komt. Het gaat niet om al die cognitieve aanpassingen namelijk.

Er zijn hier meerdere ouders die veel hebben meegemaakt met hun kinderen. Ik ook, en nog steeds. Wat ik zelf heel hard probeer is om mijn kinderen te leren op zichzelf te vertrouwen. En dan in de breedste zin van het woord. Niet alleen alledaagse voorkomende probleempjes (sleutel vergeten, te laat oid), maar ook het overwinnen van grotere problemen.

Ik zit heel vaak op mijn handen en bijt op mijn tong, je moest eens weten. Het is zo makkelijk en fijn om de problemen voor ze op te lossen. Je wil ze pijn besparen. De weg makkelijker maken, want ze (niet alle kinderen uiteraard, maar wel sommige AD(H)Ders, of de zwaarmoedigen, of kinderen met een lichamelijke beperking, etc) hebben al meer te verstouwen dan sommige anderen.
Maar als ik alles oplos en de weg vrijmaak, leren ze niet op zichzelf te vertrouwen. Leren ze niet dat ze zelf een stresssituatie kunnen oplossen, of dat die stresssituatie ook gewoon over kan gaan. Dat het niet erg is als iets mislukt, omdat je ouders dat zeggen en dat laten merken.

Denk niet dat ik makkelijk praten heb, want in mijn gezin is er ook het nodige aan de hand (geweest). Eén kind heeft ook vaak schoolstress, en leert nu steeds beter om dat zelf te handelen. Snijden was (en is heel soms) nog een ‘relieve’. Nu neemt ze eerder maatregelen, geeft duidelijker aan als het teveel wordt en ze het overzicht verliest (ADD). Waar eerder het haar overspoelde en de stress alleen maar opbouwde. Opgroeien gaat met vallen en opstaan. En met dat opstaan kan jij je dochter helpen. Niet haar optillen, maar haar helpen het zelf te doen.