Officiële klacht indienen schoolbestuur basisschool

Tsjor

Maar wat neem je me nu eigenlijk kwalijk dan?

Te weinig

Of hier zo ongeveer tips vragen hoe je iemand eruit kunt werken. Dat stukje was ik vergeten.
Een klacht indienen, kenbaar maken wat er aan de hand is is iets anders dan doelbewust uit zijn op het beschadigen van mensen.

Tsjor

Stoepkrijt

Maar wat had je nou eigenlijk gedaan om die mensen te beschadigen? Ik had de indruk dat je daarmee juist op dat cc-en doelde. Op het juiste moment toegepast kan dat behoorlijk effectief zijn.

Voor wie doe je het?

Mamsvaneen "Mijn plan: kopie van het volledige dossier opvragen, onderwijsinspectie inlichten, klacht formuleren en indienen bij het LKC"

Dossier opvragen is altijd goed.
Een melding doen bij de Onderwijsinspectie gaat nergens over. Als de brief al niet onbestelbaar retour komt, dan gaat ie aldaar in het ronde archief. De Inspectie is er niet om de belangen van individuele ouders of leerlingen te dienen.

Er is bij de Inspectie wel een meldpunt voor (seksuele)intimidatie en misbruik.

Bij het LKC kun je pas terecht nadat je de gewone klachtenprocedure hebt bewandeld. Mijn vraag is: Waarom zou je die weg bewandelen? Wat wil je ermee bereiken?

Ter lering zie https://nos.nl/artikel/2303507-kritische-politiechef-klokkenluiders-worden-geintimideerd-en-geelimineerd.html
Bij de politie is elkaar de tent uit treiteren een tweede natuur. Dat is altijd zo geweest en het wil maar niet veranderen. (Het is niet alleen in Nederland zo. Hier in Frankrijk komt zelfmoord onder agenten significant veel vaker voor dan in welke beroepsgroep ook).

Kalm en bedaard, beredeneerd en gereflecteerd over een periode van 23 jaar aangeven dat het toch een beetje anders moet, heeft niet geholpen.
Woedend schelden, advocaten erop afsturen, erop los timmeren of ermee de koffer induiken, alles is geprobeerd maar niets heeft geholpen.

Ja, er is vast wel iets aan te doen, maar dat is theorie zolang je het corps niet zomaar en voltallig voor een week of twee op een cursus mindfulness naar de hei kunt sturen. Het werk, de dagelijkse dingen, gaan altijd voor.

Uiteindelijk is de gang der dagelijkse dingen hetgeen wat alles laat zoals het is, want het volgende uur is al begonnen. Op school: er moet gerekend worden.

De strategie van klachten en meldingen is er een met het doel om het systeem te veranderen (ze moeten nu een keer iets doen!). Dat kan helpen als er structureel administratieve fouten worden gemaakt. Dat kan persoons neutraal veranderd worden. Het lukt niet als het over pesten of discriminatie gaat, want dat is wel persoonsgebonden.

Ik zou als ik jou was de strategie wijzigen en helemaal uitgaan van je kind. Dat kind is geblesseerd, gaat niet graag naar school, is wellicht onzeker, etc.
In bedrijfsleven melden mensen die zo structureel gepest worden zich ziek. In het onderwijs is dat lastiger, want dan krijg je meteen de leerplichtambtenaar achter je aan.

Je kunt dat omzeilen door de deskundigheid van de jeugdarts in te schakelen zoals bedrijfsartsen worden ingeschakeld.
Kind kan eigenlijk niet naar school (wordt gepest). Kan de Jeugdarts jou en de school een advies geven over hoe dat kan worden aangepakt zodat kind er niet langer slechter van wordt?

Sta open voor suggesties en voel je tegelijkertijd gesterkt om, als dat nodig is, kind eens extra thuis te houden om op adem te komen. Met een briefje van de jeugdarts dit keer.

Pesten is als de zwarte pieten discussie. De gekwetsten krijgen als eerste naar hun hoofd dat het zo niet bedoeld is, dat ze het niet zo moeten opnemen, dat ze niet moeten zeuren, dat ze niet moeten denken dat voor hen alles anders wordt...... Zie daar de escalatie waar je kind in zit.

Elk bericht van jou naar school werkt als een Sylvanasimons in de media.

Maar zodra er berichten van de schoolarts naar de school komen, een bericht dat bovendien van oplossingen uitgaat, is de angel eruit.

Beperken

Persoonlijk denk ik dat je je klacht het best op alle fronten kunt beperken. Zowel inhoudelijk als in de mensen aan wie je de klacht stuurt.

Ja, het is prettig om het onrecht dat jullie is aangedaan met zoveel mogelijk mensen te delen, maar als je hem aan zoveel mensen stuurt, is het ook veel gemakkelijker om af te schuiven.

Als er geen klachtenregeling is, dan zou ik de klacht zelf richten aan het bestuur en de inspectie een cc sturen. Het bestuur zijn de mensen die eindverantwoordelijk zijn en de inspectie behandelt inderdaad geen individuele zaken, maar is wel graag op de hoogte. Waarschijnlijk krijg je een standaardreactie terug waarin staat dat ze niets doen en dat ze het in het reguliere toezicht mee zullen nemen, maar ze nemen het wel op in het dossier van deze school. Bij gesprekken zullen ze dan bijvoorbeeld vragen hoe deze school met pesten om gaat en als ze veel van dit soort signalen krijgen, zullen ze er zeker wat mee moeten. Dat is naar mijn idee toch wel een van de belangrijkste uitkomsten van het hele LVO Maastricht gebeuren. Zeker melden dus.

Je klacht inhoudelijk zou ik zoveel mogelijk tot de kern beperken en niet aankleden met erg veel voorbeelden. Een punt van je klacht kan bovendien zijn dat er geen klachtenprocedure bekend is. Ook zou je kunnen kijken naar het pestprotocol van school. Dat zijn de regels die de school zelf heeft opgesteld, in hoeverre hebben ze dat bij jullie gehanteerd? In je klacht zou dan kunnen staan dat ze het eigen protocol niet gebruiken als het nodig is (uiteraard wel met toelichting op welke punten) of dat het protocol niet afdoende werkt. Op die maniërist het bestuur er namelijk iets mee.

Mbt het leerlingdossier

Wij hebben ook heel wat te stellen gehad met de basisschool van onze kinderen. In het begin dacht ik nog dat rechten en plichten van ouders en school heel helder waren maar we zijn (terugkijkend) zo bespeeld.

De eerste keer dat we het dossier ter inzage wilden, moesten we een speciale afspraak maken. Toen we daar kwamen, kregen wij een maagdelijke map met 6 maagdelijke velletje (3x een zelfde kopie van mijn mail) met alle zes op dezelfde hoogte peforatiegaatjes. Met een stalen gezicht beweerde de iber dat dit het hele dossier was (ondanks alle gesprekken en zelfs bemiddeling met school). Wat begin je dan? Je kan niets bewijzen dus je hebt geen poot om op te staan.

De tweede vraag ter inzage was nadat we hadden meegedeeld dat onze kinderen naar een andere school zouden overstappen. Waar de directeur bij zat vroeg de iber wat we van het dossier wilden inzien (want ze moest het allemaal bij elkaar gaan zoeken (??). Alles hoor, doe niet meoilijk, gewoon écht alles! Die keer was het iets uitgebreider maar toen ik vroeg waar bepaalde gespreksverslagen waren, diagnose ergotherapeute en fysiotherapeute, zei ze dat dat in haar mail stond.. en dat ze toch echt niet van plan was om dat alle-maaaal te moeten printen.

Misschien hielden ze geen dossier bij en wilden ze dat niet zeggen of misschien wilden ze niet dat wij het echte dossier inzagen, wie zal het zeggen.

Voor je gaat, bel postbus 51 (ben het nummer kwijt maar het ondertussen ook gewijzigd). Daar heb ik van een ouder en later een leerkracht goede tips gekregen. Ik heb er wel een paar keer voor moeten bellen.

Een tip heb ik onthouden: vraag of dat wat je ter inzage hebt gekregen het volledige dossier is. Scholen willen bij lastige gevallen nog wel eens een mapje in het dossier doen met allerlei informatie over kind of ouders ˋvoor intern gebruik´. Bij het overhandigen van het dossier, halen ze dat eruit. En al zouden ze erover liegen, het is gevraagd en dat kan van pas komen nu je de formele kant op gaat.

Neem je telefoon mee om fotos te maken van bepaalde pagina‘s (als later bepaalde pagina‘s niet in je kopie zitten, heb je in elk geval

En bedenk wanneer je de inzage vraagt.. in het zelfde gesprek als de aankondiging dat je een klacht indient of eerder? School zal zich misschien twee keer bedenken als ze weten dat je gaat klagen. Het zou ze toch zomaar doen besluiten het dossier ˋwat overzichtelijker te makenˋ.

Ik lees het pas na het schrijven.. ook al een deceptie..

Mamsvaneen,

En, hun rapportage gaf zeker aan dat school geen blaam treft omdat ze volgens protocol reeds alles gedaan hadden. Ze kunnen hun bijdrage zo vreselijk mooi verwoorden, dat het bijna ongekend is dat een ouder over hen durft te klagen.

Met dat dossier schiet je zo weinig op, want het komt van hun hand. Ik heb bewust het dossier nooit opgevraagd. Het lezen ervan zou mij kwetsen en ‘verlammen’. Dat is precies het effect dat ze willen bereiken; mond snoeren.
Ik koos ervoor geen energie te steken in dergelijke mensen. Want negatieve energie is wat het uit je zuigt; het geeft geen genoegdoening. Ten minste, zo beleefde ik het.

Pesten is moeilijk te bewijzen. Pas als je kind een fysiek letsel oploopt, denk aan enkelbreuk door harde trap, kan een school er niet om heen. Maar ja als het zo ver komt, hebben de ouders er al politie werk van gemaakt, en is het sowieso niet aan de school dit op te pakken want dan lopen ze het politiewerk in de weg.
Overweeg je situatie; steek energie in het slagen van en overplaatsing voor je zoon.
Mijn kind was er helemaal klaar mee, wilde er geen woord meer over horen want kind wilde verder. Die wens heeft ook meegewogen in onze werkwijze. Wij waren maar een enkele ouder. De consulent zei dat je alleen maar iets kan bereiken als er meer ouders zijn die gaan klagen.

Sorry, geen opbeurende reactie.