Moeten de scholen open blijven

Schoolleiders en leerkrachten begrijpen niet waarom de overheid de scholen niet sluit, kopt Trouw.
Blijkbaar voldoet de uitleg van Rutte niet. toch vind ik die uitleg helder: kinderen zijn niet de kwetsbare groep, als kinderen thuis blijven moeten ouders ook thuisblijven en ouders zijn nodig vanwege hun werk in vitale sectoren in de samenleving.
Ik vond dat wel mooi: het liet zien dat er meer vitale sectoren zijn, die belangrijker zijn dan onderwijs, waar het systeem van onderwijs gedienstig aan is, ondergeschikt zelfs. Dat steekt blijkbaar toch teveel voor leerkrachten. Ze worden gereduceerd tot opvang.
De actiegroep PO in actie heeft de oplossing: kinderen van ouders die werken in gezondheidszorg en bij d epolitie zouden wel opgevangen moeten worden op scholen. Staat het onderwijs toch weer aan de top: zij beslissen welke kinderen opgevangen mogen worden (ze spreken zelf niet eens meer over de mogelijkheid om les te geven). Moet je dadelijk met je arbeidskontrakt je melden bij school om te vragen of je kind alsjeblieft wel naar school mag? Bizar. Leerkrachten gaan niet over de relevantie van het werk van ouders. Leerkrachten hebben zelf een belangrijke taak en vooralsnog is er geen probleem om die taak uit te voeren.
Oh ja, er was wel een probleem. Uit Trouw van 9 maart: 'Bij Xpect Primair, een koepel van 25 basisscholen in Tilburg, hebben zich zo’n 145 van de ruim 700 personeelsleden ziekgemeld. Het overgrote deel daarvan is leerkracht, zegt woordvoerder Tanja Westeneng.' 145 van de 700. Uit een test onder ziekenhuispersoneel bleek dat 4% het coronavirus bij zich had. 4% van 700 zijn er 28. Geen 145. Met andere woorden: het aantal ziekmeldingen onder onderwijspersoneel staat in geen verhouding tot het mogelijke probleem. Dan wordt er wat geroepen over personeelstekorten, maar geen enkele sector kan een ziekmeldingspercentage van ruim 20% binnen één dag oplossen.
Gisteren gaf Anko van Hoepen een vaag verhaal over of scholen zelf mogen beslissen of ze wel of niet open blijven. Gelukkig kwam de hamvraag op tafel: hoe geef je onderwijs. De oplossing is helder: afstandsonderwijs. Maar dan wordt het weer ingewikkeld: ongeveer iedereen moet daarvoor gaan samenwerken, leerkrachten en schoolleiders meten de tijd krijgen om dat te ontwikkelen. Voor zover ik er ervaring mee heb zijn het vooral de methodemakers die zich daarmee bezig houden en de technici die het moeten organiseren.
Het is wel een mooie oplossing, waarmee uiteindelijk ook het lerarentekort kan worden opgelost.
Persoonlijk heb ik er overigens belang bij dat de scholen wel dicht gaan: ik geef onderwijs aan volwassenen en wij moeten blijven doorgaan, zolang de scholen open zijn. Helaas geen mogelijkheid om thuis te werken. De mogelijke gevolgen voor de cursisten zijn immens als ze 'zomaar' geen lesuren kunnen maken, dus dat is nu nog geen optie. Dus wat mij persoonlijk betreft mogen de scholen dicht.
Maar ik vind de taak die het onderwijs nu op haar bordje heeft liggen eigenlijk eel groter:
- de positie van het onderwijs binnen het maatschappelijke geheel: ze staan niet boven alles en iedereen, maar zijn onderdeel van een geheel en binnen dat geheel vervullen ze een relevante functie die deels bestaat uit het opvangen van kinderen zodat ouders kunnen werken (hoe erg is dat);
- en vervolgens vorm geven aan hun taak: geven van onderwijs. Hoe doe je dat? In hoeverre ga je je daarvoor inzetten? Hoe serieus neem je die taak zelf? Desavoueer je je eigen taak niet te snel als je zo gemakkelijk zelf gaat roepen dat de scholen wel dicht kunnen?
Uiteraard, kinderen (en ouders) die bijzondere gezondheidsrisico's lopen moeten hun eigen afwegingen maken, dat spreekt voor zich. daar gaat de discussie niet over.
Ik ben benieuwd naar de mening van ouders.

Tsjor