Wat te doen aan verwaarlozing kat van de buren?

Zo, meteen maar een ruige titel; dit is wel heel scherp, maar ik wou het beestje bij de naam noemen, zodat je weet waar het eigenlijk over gaat. De kwestie is: buren van ons hadden een kat. Een paar jaar geleden namen ze een hond; kat is doodsbang voor het beest en gevolg is, dat kat immer buiten zit: bij ons op de vuilnisbak, wel te verstaan. Dag en nacht.
Dat doet ie omdat ik het, jawel, doodzielig voor hem vindt dat hij in feite geen huis meer heeft. Dus geef ik hem af en toe brokjes en nu het buiten zo verrekte koud is geworden, laat ik hem ook wel eens binnen voor en poosje, om even op te warmen en een dutje te doen.
Een paar winters geleden dachten we echt dat poes niet lang meer in de tuin zou zwerven, want hij zag er verschrikkelijk uit; mottig, ontstoken oogjes enzovoorts. Ook elk jaar als wij op vakantie zijn, kunnen we verwachten bij thuiskomst een fiks afgeslankte poes terug te zien.
Ik heb al eens een gesprek gehad met de eigenares. Naar haar zeggen kreeg hij twee maal per dag te eten en kwam hij heus nog wel eens binnen, ondanks de hond. Maar mijn eigen waarneming spreekt dat tegen; ik zie de kat dag en nacht (ik slaap slecht) buiten zitten (hij slaapt ook wel eens bij andere buren in de schuur), toen ik aan kwam bellen met de kat op de arm schoot deze er als een haas vandoor zodra die de hond hoorde blaffen en bovendien, toen ik de eerste keer met poes op de arm aanbelde en alleen de kinderen thuis waren, durfden die niet te zeggen of dit de kat van hun moeder was (zo vaak zullen zij hem dus ook niet zien, als ze hem niet herkennen.)
Inmiddels is dit al de zoveelste winter op een rij en ik zie hem de hele dag, soms zichtbaar huiverend als het regent, buiten zitten. Ik vind dat ze beter een ander adres kunnen zoeken voor de kat. Wij hebben een allergische knul in huis -tot zijn eigen verdriet- anders hadden we hem allang geadopteerd. Komt nog bij dat mijn man zich blauw ergert aan het gemauw vanaf de vuilnisbak, met name dwars dor zijn ochtendhumeur. Maar als ik hem niets meer geef en negeer, is de kans zeer groot dat hij verkommert.
Wat kan ik nu nog doen? Hebben jullie goede ideeën?