Troep in huis!?

Dat zeg ik toch niet p

Ik beweer toch nergens dat mensen die ordelijk zijn niet kunnen zoeken, ik weet zelfs niet of ze anders zoeken. Ik kreeg uit je post het idee dat jij voorbeelden noemde van onlogische plaatsen waar dingen waren opgedoken, terwijl ik die voorbeelden juist helemaal niet onlogisch vond.

Als jij alles in 3 minuten terugvindt, waarom zou je dan daarvoor nog 10 minuten opruimen? Wellicht doe je het dan vanwege andere voordelen, maar niet om het zoeken.

Verder zeg ik alleen dat het voordeel wat jij aanhaalde van een ordelijk huis: 'dan hoef je niet te zoeken', bij mij dus niet zo werkt en ik dus bepaalde stategieën gebruik om mijn leven noch zoekend noch opruimend door te brengen. Persoonlijk vind ik dat er maar weinig werkzaamheden zijn waarbij je zo weinig eer van je werk hebt. In een ogenblik is alles toch weer slordig en door de war. Ik ben gewoon een chaoot en het scheelt een heleboel frustratie om op te houden met doen alsof ik wel netjes ben. Ik wordt daar namelijk geen greintje gelukkiger van.
Wel heb ik een echtgenoot gezocht die ook een chaoot is. Dat scheelt tenminste dat opstapelende ergenissen hierover een puinhoop van ons huwelijk maken.

Goh primavera

Zullen we een keer op bezoek komen? Dat wordt vast gezellig, vier van die chaoten bij elkaar. :-)

Ordenen

Jullie mogen je chaoot-schap (nieuw bedacht woord) ophemelen, maar als ik dan bij mijn vriendin wel eens een dagje help opruimen (op haar verzoek) en we komen in 3 kasten iets van 7 potjes mais tegen, hier en daar komen er pakken meel te voorschijn en blikjes tomatenpuree, dan denk ik dat ordelijk zijn toch praktischer is. Mijn vriendin kwam altijd ruimte te kort, als je een pleister nodig had moest je eerst met je bloedende vinger de halve keukenla leeg trekken om dan ergens een los verdwaald pleistertje te vinden. Vriendin zei 'ik heb toch echt laatst een doosje gekocht" maar dat was nergens te vinden. Als we daar gaan eten moeten we eerst de halve eettafel ontruimen. Die ligt vol folders, dingetjes van school, handcreme, kaarsjes, wijnkurken, kettinkjes, een souvenir van de vakantie van 6 maanden geleden, een geboortekaartje, een paar voetbalverzamelplaatjes, of andere AH dingetjes enz. enz. Ik vind een lege tafel met desnoods één stapeltje of een schaal met dingetjes, een stuk gezelliger staan. Vriendin trouwens ook, ze krijgt rust in haar hoofd als we weer eens een opruimdagje hebben gedaan. "zo wil ik het graag houden' zegt ze dan, maar na een tijdje is het weer zo rommelig wat ze zelf ook niet prettig vind. Mij lijkt het erg onpraktisch, alhoewel ik natuurlijk ook voordelen kan opnoemen. Soms komt er uit onverwachte hoek ineens een pak wasmiddel tevoorschijn, nou als dan het huidige pak net leeg was, dan heb je op dat moment mazzel. Of als je toch iets met maïs wilt maken, dan heb je ineens daar een paar potjes staan. Maar goed, ieder zijn ding, ik gedij er niet bij in ieder geval.

Primavera

"Ik beweer toch nergens dat mensen die ordelijk zijn niet kunnen zoeken, ik weet zelfs niet of ze anders zoeken."

Nou dat begreep ik wel uit jouw: "Mensen die netjes zijn ruimen 10 minuten op om 30 minuten zoeken te besparen. De rasechte slordervossen moeten 3 uur opruimen om 10 minuten zoeken uit te besparen."

Dan had je niet twee verschillende getallen moeten nemen voor het zoekwerk.

Verder heb je het duidelijk over het verschil tussen die twee met: "Wat voor een ordelijk mens onlogische plekken zijn, zijn voor een chaoot juist logische plekken. Een chaoot denkt er natuurlijk aan dat de sleutels in het kinderzitje kunnen zijn gevallen terwijl ze het kind eruit haalde."

Ik gaf inderdaad voorbeelden maar ga jij werkelijk beweren dat je nog nooit iets langer dan 10 min kwijt bent geweest en als dat al zo is ga je dan beweren dat dat bij 'elke' chaoot zo is? Dat werkt toch niet zo? Je hebt chaoten en ordelijke mensen maar verder kun je geen andere karaktertrekken aan die twee groepen verbinden die bij de één wel en bij de ander niet op gaan.

Nogmaals: bedenken waar je je autosleutels hebt gelaten als je er pas 3 dagen later achterkomt is lastig als ze dus per ongeluk ergens uit zijn gevallen. Dat is iets anders dan 2 uur later toen je ze echt naast het kinderstoeltje had gelegd om het slot los te maken. Dat kan ik mij ook bedenken.

Ach p

Dat werkt bij chaoten gewoon heel anders. Je probeert nu zaken te vergelijken die niet te vergelijken zijn. En bovendien had Primavera het over 10 minuten Langer zoeken.

Ik heb gewoon 5 sets sleutels (ja ik ben dus ook van het type chaoot) en daarom heb ik dus altijd wel eentje op een plek liggen waar ik hem kan vinden. En die 5 is dus proefondervindelijk bepaald.

Met de dingen die belangrijk zijn en niet na te maken (bv mijn telefoon, mijn toegangspasje van mijn werk en mijn Ipad) ben ik heel secuur. Die liggen dus altijd op een vaste, voor mij logische, plek of daar doe ik voor vertrek altijd nog een check: heb ik dit, dit en dit bij me? De rest is niet belangrijk of anders op te lossen. Je wordt als chaoot gewoon heel vindingrijk in de breedste zin des woords. Een netjes opgeruimd huis gaat hier niet lukken, al is het maar omdat ik echt nooit kan onthouden waar ik iets opgeruimd heb. Als een formulier binnenkomt en nog op de grote stapel op de eettafel ligt, weet ik dat vaak prima. Heb ik hem in een dolle bui opgeruimd, dan weet ik naderhand dus echt niet meer waar. Ik krijg dat gewoon nooit meer op een rijtje.

Zucht p

Zucht P, ik reageerde me een knipoog op jouw post van verschillende dingen, waarin je stelt dat als iedereen zou op ruimen en vaste plekken zou houden voor dingen dat ze dan minder tijd aan zoeken zouden besteden.
Dat geldt misschien voor jou en andere mensen die wat ordelijker zijn, maar niet voor een groot deel van de chaoten.
Het werkt niet voor hen. Toegeven dat je nu eenmaal een chaoot bent en andere strategieën bedenken geeft veel meer rust in het hoofd dan steeds maar je best proberen te doen om te verworden tot iemand die je niet bent.
Ik zoek over het algemeen niet langer dan 10 minuten, meestal veel minder. Het komt over het algemeen vanzelf weer boven en ondertussen gebruik ik gewoon één van de reserve-exemplaren. Ik weet immers dat ik de dingen niet echt kwijt ben, maar alleen maar tijdelijk even niet weet waar ze zijn gebleven.
Om een voorbeeld te geven. Ik ging gisteren tanken, eerst GPL en dan Benzine en nadat het gas erin zat, kon ik natuurlijk de autosleutel niet vinden die ik uit het contact had gehaald, omdat anders de boordcomputer gek doet. Op zo'n moment ga ik niet zoeken met een rij ongeduldige mensen achter me, maar diep vrolijk de reservesleutel uit mijn tas en rij door naar de benzinepomp. Na het tanken daar vond ik tijdens het betalen prompt weer de originele sleutel, waar ik dus mijn tas had opgezet. Reservesleutel kan weer terug in de tas en ik ben nog geen halve minuut kwijt geweest met zoeken.
Vervolgens rijdt ik door naar het partijtje waar mijn jongste was uitgenodigd om daar voor de deur mijn vriendin te treffen waarmee we samen het cadeau hadden gekocht. Deze vriending heeft echter haar chaoot-schap nog niet aanvaard. Ze wilde nog even dat mijn dochter het felicitatiebriefje ook zou ondertekenen, maar kan haar pen niet meer vinden nadat haar eigen dochter het getekend heeft en er zijn nog meer kinderen die hun naam erop moeten schrijven. Ik bood haar een pen aan uit mijn tas, maar nee, die wilde ze niet aannemen, want dan zou ze die ook kwijt raken. Geen probleem zei ik nog, wat ik heb er nog drie in mijn tas.
Na eigenwijs 10 minuten zoeken viste ze eindelijk haar pen uit een etuitje en konden ze eindelijk naar het feestje gaan. Of nee, toch niet, want ze kon haar autosleutels niet meer vinden om de auto af te sluiten.
In zo'n geval check ik even of die sleutel toevallig op de grond ligt en haal een reservesleutel tevoorschijn, omdat ik weet dat anders het origineel wel in de auto moet liggen. Maar helaas, vriendin had geen reservesleutel bij zich en dus hebben we daar samen staan zoeken totdat eindelijk de sleutel weer teruggevonden was.
Echt, als ze nou eens zou accepteren dat ze gewoon niet netjes is en haar leven als chaoot zou organiseren zou ze veel minder tijd kwijt zijn dan vruchteloos proberen te doen alsof ze wel ordelijk is.

Moraal van dit verhaal

Niet iedereen is hetzelfde. En het een is niet noodzakelijkerwijs beter dan het ander :-)