Plus

Ik vraag me af of er nu echt meer mensen boodschappen bij Plus gaan doen. En dat lijkt me toch het doel. Hierboven is al iemand die denkt dat de reclame van Jumbo is....

Anne/Ginny

AnneJ: ik denk niet in hokjes, duidelijker kan ik het niet maken; dat was geen besluit.
Feministen hebben geweldig werk verzet, maar ik hoef geen halve man te worden of daar steeds verongelijkt (understatement) op terug te komen.

Zoals Ginny zegt: het werkt ( voor mij) averechts.

Misschien is koken wel haar grootste hobby

en vindt ze het heerlijk om alleen in de keuken te staan, in plaats van dat drukke gedoe in de kamer. Ik vind het ook heerlijk om alleen in de keuken te staan en dat er af en toe even iemand binnenkomt om te proeven en een praatje te maken.

ik vind het wel verbazingwekkend

dat de keuken niet een compleet slachtveld is, na het koken van zo'n maaltijd. Bij mij zouden de schalen en pannen hoog opgestapeld in de gootsteen staan .

Caesar 😁

Prima dat je dat er uithaalt.
Het roept bij mij hetzelfde op als overal racisme bijhalen. Soms is het een keer even klaar voor mij denk ik.

Jumbo

Mijn zoon van 11 vond de Jumbo-reclame het mooist. Omdat ze iedereen een prettige kerst wensen. 🌲🕯

Ik zie het meer als een dagdroom

Natuurlijk is het allemaal niet echt. De Oma niet maar de keuken ook niet. Er wordt alleen een stuk vlees gemaakt in de oven volgens het handgeschreven recept van de Oma. Er is geen ander eten. En er is inderdaaad geen troep in de keuken. Troep hoort niet in een dagdroom

Het is juist mooi gefilmd omdat alleen het droomverhaal gefilmd is en niet geprobeerd is om het realistisch te maken.

En voor het man/vrouw gevoel: Het is een man die de tafel dekt. Volgens mij de broer van de hoofdpersoon. Degene die bij haar in de keuken komt kijken en een knuffel geeft.
Opa houdt de kleinkinderen bezig. Ook een belangrijke taak.

huis opa

Het speelt zich af in het huis van de vader van de vrouw. De mannen dekken de tafel.

We hoeven ook weer niet alles om te draaien om maar de emancipatieboodschap te blijven herhalen. Emancipatie gaat om gelijkwaardigheid. We zijn er nog niet, maar steeds maar blijven drammen als een kleuter werkt ook niet.

Overigens

Slacht ik niet mijn eigen vlees. Mijn keuken is dan ook geen slachtveld, maar een slagveld. Stom foutje.

Alleen in de keuken

Mag dat ook niet? Als man kookt kan ik me beter uit de voeten maken en als ik kook wil ik ook geen drukte naast me. De keuken is groot genoeg, maar niet voor teveel gezelligheid.

Zelf

Mijn vriend kan prima koken, op de minuut een recept volgen, maar hij vindt er weinig aan. Ik vind het meestal leuk, vooral om iets bijzonders te maken.
Als ik kan kiezen tussen kinderen bezig houden of koken, kies ik voor het koken.

Lente

"Er wordt alleen een stuk vlees gemaakt in de oven volgens het handgeschreven recept van de Oma. Er is geen ander eten.'

Niet in de keuken, de tafel staat vol met ander eten.

Voor wat het waard is

Ik heb nooit zooi in de keuken, omdat ik ondertussen de afwas al doe. Deels uit ruimtegebrek, deels omdat ik een hekel heb aan rommel omdat dat hoofdchaos is, maar meestens omdat mijn ouders dat zo deden en doen.

Over reclamefilmpjes gesproken: ik vind de nieuwste reclame van NS zo mooi. Het duurde voor mij een tijdje voor ik alle details zag, maar wat een mooi verhaal.

Diversiteit

Als we het hebben over diversiteit en niet rolbevestigend, dan is dit een geweldig mooi voorbeeld!

emancipatie

Werkelijk, mag een vrouw niet meer koken? Mag een man niet meer autorijden? Wat een overspannen reactie!
Van mij mag iedereen doen wat hij leuk vindt, en over het algemeen zijn vrouwen dan toch meer van het koken en het huishouden, opvoeden kunnen ze vaak ook met wat meer gevoel en inlevingsvermogen. En mannen doen dan vaak weer de klussen in huis, werken vaak wat meer en rijden vaker auto als een gezin op stap gaat, prima toch?

Ten minste, dat ik wat ik in mijn omgeving zie, en zolang je daar allebei vrede mee hebt, is daar toch helemaal niets mis mee.

En natuurlijk, als je het anders wil moet dat gewoon kunnen en mogen!

Ik doe zelf noodgedwongen juist de klussen in huis, de tuin en ik moet altijd autorijden. Omdat mijn man door omstandigheden dit allemaal niet meer kan. En oh, wat baal ik daar soms van!

Het spijt me, maar ik krijg echt de kriebels van overdreven feminisme en gedwongen emancipatie!

Mooie reclame trouwens

Ene oog in,

andere oog uit. Ik geloof dat ik hem wel eens voorbij heb zien komen maar hij is me niet opgevallen, het is de zoveelste generieke kerstcommercial. Boring.

skik

Skik

Nou precies. Ik vind die reclames echt wel gezellig hoor, ze doen hun best, maar ze apen elkaar ook na, waardoor ik niet verrast door enorme creativiteit aan de buis gekluisterd zit. Maar gelukkig zijn er dan toch de Caesars die de reclame op de discussie agenda zetten, waardoor iedereen nu onthoudt dat Plus ook een kerstboodschap meegeeft in het reclameblok. Gratis mond op mond reclame.

Meer gestoord aan

Ik stoor me meer asn de hitsige bv dames die in de kerstboom hangen bij hunkemoller over seksisme gesproken
Ben waarschijnlijk jaloers op de ronde borsten en strakke buiken. Maar serieus wat een bout reclame.....wel veel vlees dat wel

nostalgie

Ik denk dat er heel wat mensen zijn die stiekem dromen over de jaren 50 (en daarbij alleen de in hun ogen aantrekkelijke elementen koesteren). Er is niet voor niks zoveel nostalgie in mode en interieurs.
Vrouwen willen niet terug naar hoe het toen was (geen koelkast, geen wasautomaat, geen wasdroger, geen diepvriezer, geen -eigen- auto, geen noem-maar-op) maar zouden de rust en warme graag in hun leven zien. Ik denk dat er ook heel wat mannen zijn die het best zouden waarderen als vrouwen weer 'alles' in het huishouden zouden doen. Hèhè.

Zoals iemand anders al zei: het is een commercial. Van een supermarkt. In kersttijd.

Ik vond die commercial prachtig met die opa die door een fictief doodsbericht iedereen aan de kersttafel kreeg, iedereen die eigenlijk wat anders had willen doen) .

en ik

"Ik vond die commercial prachtig met die opa die door een fictief doodsbericht iedereen aan de kersttafel kreeg, iedereen die eigenlijk wat anders had willen doen) ."
Ik die van die opa die zich netjes maakt, haren kamt en nog even lief kijkt naar een foto van, naar later blijkt, zijn overleden vrouw. Die klopt op een deur in het compkex waar hij woont, zich bedenkt dat hij geen cadeautje heeft, helemaal verregend bij de supermarkt aan komt net voor de winkel dicht gaat en dat hij nog naar binnen mag, even later naar buiten loopt met een doosje chocola, terugloopt naar het comples, op dezelfde deur klopt maar nu nat en met warrig haar, binnen wordt gelaten door zijn vriendin, die blij kijkt en dat hij, verregend of niet, wordt welkom geheten door de kinderen en de rest van haar familie aan de kersttafel. Dan kun je mij wegdragen.