paar jaar thuis-heerlijk of stom?

Flanagan

Heb nog feitelijke onderbouwing bij de stelling dat hoe meer gewerkt wordt, hoe meer luchtbellen knappen? Of is dat alleen maar een gedachte van je?

Intelligentie

Flanagan:
"De houdbaarheid van de relatie wordt niet bepaald uit het feit dat de partner sexy, slim of hoogopgeleid is."

Zou heb ik toevallig net een boek gelezen waarvan de auteur stelt dat de menselijke intelligentie is geevolueerd als gevolg van seksuele selectie. D.w.z. dat vrouwen (en mannen) hun partners kozen op het vermogen om de ander te 'entertainen' met sprankelende conversatie en humor. Die selectie zou op den duur hebben geleid tot onze enorm ontwikkelde hersenen. Dat plaatst die vrouwen die klagen over 'zwijgende partners' wel in eeen ander daglicht. Ze voelen zich bekocht omdat de partnet niet leverde wat hij beloofde.

Downloadbaar voor wie mijn niveau bij wil houden

https://ontherapyaspse.files.wordpress.com/2012/04/geoffrey-miller-the-mating-mind.pdf

Kaaskopje:
"Konden we hier maar plaatjes delen, dan kunnen wij oordelen of jij wel zo enigszins aantrekkelijk bent als jij denkt )."

Volgens mijn volstrekt onpartijdige vriendin zit het wel snor (had ik al eens gemeld dat zijzelf ook heel erg snor zit)

Aagje

Als je een toelage na een scheiding in je voorwaarden verwerkt, is dat een gezamenlijke beslissing. Dan is het duidelijk dat je die weg samen hebt gekozen. Partneralimentatie wordt door de overheid opgelegd. Ook al wil je het niet hebben, als je in de bijstand komt, heeft het uwv geen boodschap aan die mening. Dat vind ik raar, maar goed, dat is eerder al besproken.

Dat vind ik nu weer een rare redenering Kaaskopje

want ik ga ervan uit dat het ook een gezamenlijke keuze en besluit is wanneer mensen kiezen voor een eenverdieners- of anderhalverdienermodel dat de een de ander dan volgens de heersende regels alimentatie betaalt.
Als het afhangt van wat mensen opnemen in de voorwaarden van het huwelijks-of samenlevingscontract, loop je het risico dat het niet gebeurt en dan heeft de minstverdienende partner het nakijken. In de huidige situatie kan iemand ook afzien van pa.

Aagje

Aagje

Als je in de bijstand komt niet.

@Donna

oké, het zal niet voor alle hoogopgeleiden gelden, maar artsen zijn zelden madido-moeders/vaders.

maar dan is in mijn ogen pa juist heel terecht.

Het punt is volgens mij dat het juist voor alle partijen (partners en staat) het eerlijkst is wanneer pa wettelijk geregeld is: de partners zijn samen verantwoordelijk voor hun keuzen en de gevolgen ervan en de staat die niet onnodig meer bijstand hoeft uit te keren.
Daarnaast is het volgens mij zo dat veel keuzes niet vooraf (in dit geval voordat er kinderen zijn) gemaakt worden en dat huwelijks- en samenlevingscontracten dan veel minder vaak aangepast worden dan misschien wel wenselijk zou zijn. En als dat nagelaten wordt is de zwakste partij eek erg zwak als die niet door de wet beschermd wordt.

Aagje

Hangt ervan af

Wilgenkatje, veel artsen werken wel parttime, steeds meer zelfs, omdat het beroep feminiseert. Twee vriendinnen en twee nichtjes van mij zijn huisarts en ze werken allevier parttime. Diezelfde beweging is ook bij sommige specialismen aan de gang, denk aan kinderartsen. Ik was degene die een huisarts wil die fulltime werkt. Ik wil namelijk standaard bij dezelfde, door mij gekozen, arts terecht komen.

@Donna

nou, veel??? Je hebt gelijk met huisartsen en kinderartsen, maar bij andere specialismen is het nog helemaal niet gewoon. Vind je om de andere week de vrijdag vrij ook parttime?

Wilgenkatje

Net even in medisch contact gekeken: vrouwelijke huisartsen werken gemiddeld 55%, mannelijke huisartsen 82% en vrouwelijke specialisten 82%. Dan werken dus veel artsen parttime, toch? Onder mannelijke specialisten is het nog wel de norm om fulltime te werken. Maar daar lijkt me niets mis mee. Het zou wat zijn om specialisten te gaan stimuleren om astjeblieft maar wat minder te gaan werken om daarmee de keuze voor pf werken voor hun collega's makkelijker te maken... Een keuze die gewoon al lang bestaat trouwens.

@Donna

Dank voor je info

In sommige beroepen is parttime werken natuurlijk ook wat onhandiger. In mijn werk kan het wel. In sommige opzichten kan het zelfs prima. Echter het zou ook onhandig zijn want je zou gewoon te weinig tijd hebben om aan alle werkzaamheden toe te komen. Dus echt parttime werken zou heel onhandig zijn. 30-32 uur zou wel makkelijk kunnen. 32 uur is in de meeste beroepen prima te doen. Maar er is ook werk wat in minder uren gewoon lastig is.
En dat lijkt me ook geen probleem. Er is niks mis met fulltime werken of een grote parttime baan.

Het is prima dat parttime werken mogelijk is en ik denk dat een grote parttime baan (32 uur) ook best ideaal is.
Maar er is ook niks met fulltime werken en in bepaalde beroepen is het gewoon handiger.

Jeetje

Trouwens, is TO nog ergens te bekennen. Misschien zat ze wel helemaal niet te wachten op 513 berichten lange maatschappelijke discussies :)

Huisarts

Mijn huisarts werkt 3.5 dag in de praktijk. 1 dag een zzp-huisarts en 1 middag gesloten.
Maar dat zijn natuurlijk niet alle werkbare te maken uren.
Van 8.00- 17.00 a 18.00 uur of later, vaak zonder pauze, visites, vergaderingen, na/bijscholingen, specialisaties, en natuurlijk de te draaien diensten op de HAP(avond/nacht/weekend), waarnemen en ga maar door.
Ik vind elke dag terecht kunnen bij een huisarts van je keuze dan ook niet echt realistisch.

Aagje

En als dat nagelaten wordt is de zwakste partij eek erg zwak als die niet door de wet beschermd wordt. ===

Maar waarom is degene die geen inkomen heeft per definitie 'de zwakste'? Als een vrouw létterlijk de zwakste is in de zin van niet gezond en niet in staat om te werken, dan kan ik me voorstellen dat je zo iemand niet in de kou moet laten staan.

Vrouwen die nu in de 40 zijn, zijn naar mijn idee vrouwen die opgegroeid en volwassen geworden zijn in een tijd waarin het normaal was geworden dat vrouwen werkten. Als vrouwen er dan toch voor kiezen om thuis bij de kinderen te blijven, dan is ze toch zelf verantwoordelijk voor haar 'zwakke' positie? Ik schat zo in dat er mannen zijn, die in hun hart vinden dat vrouw best had kunnen werken, maar als ze niet wil, kun je moeilijk dwingen. Maar ja, dan is ze je zat, wordt er gescheiden en mag je nog alimentatie betalen ook!

Maar los van scheidingen... ik zit nu aan mijn zus te denken. Zij is nooit gestopt met werken, zij en haar man zijn inmiddels in de zestig, zij werkt nog steeds, hij is na een reorganisatie werkloos geraakt. Daar zit je dan op je 63ste. Het is nu maar wat prettig dat zij werkt. Ik denk niet dat ze haar op latere leeftijd weer als herintreedster op hetzelfde niveau hadden aangenomen. Dan was ze er te lang uit geweest en ach, er zijn er genoeg van in de twintig die staan te trappelen.

Jemig Flanagan

Maar hoe meer beide ouders werken, ( denk met name aan de mensen met een winig overlappende werkrooster) hoe minder tijd lijkt over te blijven voor afstemmng in die situaties dat men gedwongen is af te wijken van het wekelijkse programma. Dan groei je uit elkaar en gaat die luchtbel het niet houden.===

Dat is nog eens een negatieve kijk op werkende echtparen.

Pardoes

Kijk, dat vind ik nou het vervelende van nickwissels. Jij kent mij blijkbaar, maar ik weet niet wie jij was.

"Ik weet het, het is je stokpaardje, geen partneralimentatie terwijl je nog geen scheiding hebt meegemaakt, maar hoe zou jij het vinden, toeslagloos of na een scheiding werkloos achterblijven?
We weten allemaal hoe lastig het aan werk komen is.
Ik kom rond dankzij mijn werk en partneralimentatie.
Maar dat mag eigenlijk niet van jou.
Waarom kom je vaak voor zwakkeren op behalve als ze gescheiden zijn of als het om geld gaat dat jouw kant op komt?"

Waarom zou je na een scheiding werkloos achterblijven als je er voor gekozen hebt om te blijven werken? Dat is aldoor mijn punt. Waarom zou je er nu nog voor kiezen om te stoppen met werken? Zéker vrouwen die nu in de dertig zijn, hebben naar mijn idee bewust gekozen voor een onhandige positie voor als er iets gebeurt in hun leven waardoor ze wel móeten werken. Dat er situaties zijn, waardoor je wel móet stoppen met werken of beiden minder gaat werken, weet ik ook wel, maar dan denk ik aan kinderen die veel meer zorg nodig hebben dan normaal.

Wat betreft 'mag eigenlijk niet van jou', ben ik niet in de positie om iets te verbieden. Zolang de wet is zoals hij is, is er gewoon recht op alimentatie. Maar ik vind het niet meer van deze tijd. Ik zou zelf om eerlijk te zijn te trots zijn om alimentatie aan te nemen. Liever elke dag een kale boterham, dan afhankelijk te blijven van de man waarmee ik niet meer getrouwd wil zijn, of van de man die mij liever kwijt dan rijk was. Ik zou er dus vanaf zien.

Ik vind een gescheiden vrouw niet zwak. Ze heeft tegenslag, maar is niet zwak. Hoezo kom ik wel op voor zwakkeren in het algemeen, behalve als ze gescheiden zijn of als het om geld gaat dat mijn kant opkomt? Dat laatste stukje zin kan ik sowieso niet goed plaatsen.

Stel dat ex weigert om kinderalimentatie te betalen, zou ik een gescheiden vriendin aan alle kanten helpen om haar recht te halen. Kinderen zijn de zwakkere partij in het geheel en daar horen beide ouders zich verantwoordelijk voor te voelen, in zorg en financieel.

Aanvulling

Je neemt het mij blijkbaar ook kwalijk dat ik een mening over alimentatie heb, ondanks dat ik nog nooit gescheiden ben. Moet je altijd eerst zelf iets doormaken om er een mening over te mogen hebben dan? Ik heb ook een mening over Trump. Ik hoop niet dat ik eerst met hem moet trouwen om het een vreselijke vent te mogen noemen :-)

kaaskopje

"Vrouwen die nu in de 40 zijn, zijn naar mijn idee vrouwen die opgegroeid en volwassen geworden zijn in een tijd waarin het normaal was geworden dat vrouwen werkten"

Nou, ik weet niet onder welke steen ik ben opgegroeid als 44jarige maar toen ik op de lagere school zat was dat niet normaal als in veelvoorkomend of zelfs de meerderheid. Ik weet maar van 1 vriendin waarvan de moeder werkte. Van de rest vd klas weet ik het niet echt maar overblijven was er niet bij in ieder geval. Ik vond het op die leeftijd nog echt zielig als je moeder "moest" werken.

Pardoes

Natuurlijk kun je niet altijd terecht bij je eigen huisarts, maar ik kies wel voor een arts die ervoor gekozen heeft fulltime te werken en betrokken is bij zijn of haar patiënten. Daarvoor is naar mijn idee continuïteit in het contact belangrijk. Hoewel ik het heel fijn voor mijn nichtjes en vriendinnen vind dat ze de keuze hebben kunnen maken parttime te werken, kennen ze hun patiënten niet zo goed als ze ook zelf zouden willen en missen ze een deel van die betrokkenheid. Aan het eind van de dag maken ze bijvoorbeeld enveloppen open met uitslagen voor patiënten die ze niet op consult gehad hebben en die ze dan wel moeten bellen. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat ze hun werk inhoudelijk minder goed doen. Ook als patiënt maak ik graag gebruik van de mogelijkheid om zelf te kiezen en een parttime werkende huisarts heeft mijn voorkeur niet.

Donna

Je overdrijft wel hoor. Mijn huisarts is er drie dagen en als ik iets heb waarbij ik perse haar wel zien ga ik gewoon op één van die drie dagen. Je doet het voorkomen of je meermaals per week naar de huisarts moet en als dat zo zou zijn doe je dat ook gewoon op haar vaste dagen.

Ik weet niet eens met wie ze nu samenwerkt maar een paar jaar geleden klikte het niet zo tussen die andere en mij maar als ik blaasontsteking heb of iets anders dringends kan het mij echt niet schelen.

Beter een hele goede huisarts waar ik vertrouwen in heb (en mijn man en kinderen ook) die er niet elke dag is dan een huisarts kiezen alleen op basis van dat die er altijd is. Daarbij is het gewoon een druk vak en gun ik het mijn huisarts om dat niet fulltime te doen. Inderdaad met de nacht- en weekenddiensten en drie jonge kinderen zou ik het niet eens normaal vinden als ze er de hele week zou zijn.

Hoe erg is het voor jou om naar een HAP te moeten, denk ik dan...

o en

Ik heb nog niet eerder een huisarts gehad die ZO betrokken was bij haar patiënten, de drie mannen ervoor waren allemaal fulltimers.

Triva

Tjonge, ik kan toch gewoon een andere keuze maken? Ik heb geen enkele bedoeling om anderen te overtuigen hetzelfde te doen hoor. Ik kom uit een artsenfamilie en toen ik jong was werd er nog meer beschikbaarheid verwacht dan nu. Dat hoorde er als kind gewoon bij en voor mij is het dus wel normaal.De manier waarop jullie over weekend- en avonddiensten praten vind ik echt overdreven. Daar is juist een enorme verlichting in gekomen. Het is met de feminisering van het artsenberoep en een grote meerderheid van vrouwen die parttime ipv fulltime werkt onvermijdelijk dat steeds minder huisartsen fulltime werken. Daar is niets aan te doen, maar ik kan dat wel jammer vinden,

Donna

* Aan het eind van de dag maken ze bijvoorbeeld enveloppen open met uitslagen voor patiënten die ze niet op consult gehad hebben en die ze dan wel moeten bellen. *

Daar hebben artsen goede assistentes voor.
Er komt nog maar weinig papieren post binnen, bijna alles via de electronische postverwerking.
Als je delegeert en je assistente dat laat doen, zoals de mijne, duwt ze die uitslag op het overleg of er tussendoor en is er niets aan de hand. Het kan dat je het prettig vindt, maar dat is iets anders als nodig. En meestal kan dat ook met een arts die 3 dgn werkt. (en ook nog naast al de andere bezigheden een gezin runt van (och, maar)4 pubers Ik hoop dan in elk geval dat je in een stad woont waar zoveel artsen op een kluitje zitten dat je kunt en mag kiezen, want een arts moet in geval van spoed binnen een kwartier bij je kunnen zijn.

Kaaskopje

Ik wissel continue van nick en heb geen vaste. Meelezers die ineens gaan schrijven herken je ook niet, nieuwe aanwas ook niet.

Ik neem je niks kwalijk, maar begrijp niet dat je zo standvastig bent over wat een ander zou moeten doen in jouw ogen. Je kunt er een mening over hebben, maar wandel eerst eens in de schoenen van een gescheiden vrouw voordat die mening zo "ik vind het dus het is zo" is.
Ik houd voor helemaal niets mijn hand op bij de maatschappij, geen toeslagen, bijstand, andere uitkeringen niets.
Ik heb door te werken en pa te ontvangen samen geregeld dat ik mijn hand niet ophoud. Wat kan daar nu op tegen zijn?

Ik herken ook niet met wat je zegt over vrouwen van nu 40 die allemaal gewend zijn te werken.

Nogmaals, ik heb al gezegd: het is handig om te werken en ik geef dat ook mee aan mijn kinderen om altijd de connectie met werk te houden. Maar als je het samen bespreekt, als het financieel kan, dan is dat een afspraak.
Niet elk huwelijk eindigt in een vechtscheiding zodat je niets meer met de ander te maken wilt hebben en deze afspraken kunt maken. En dan ben ik blij dat dat wettelijk zo geregeld is. Er denken dus meer mensen zo over.