Ik kom altijd tijd te kort..

Sinilind

"Grappig" dat het over pieken en dalen gaat. Toen ik ergens tussen de 20 en 24 was, had ik een gesprek met de maatschappelijk werkster van mijn werk. Het was bij mij ook een beetje hollen of stilstaan. De maatschappelijk werkster zei 'als je het positief bekijkt ben je een rijk mens.' Dus ik "hoezo??" En dat was, vond zij, omdat ik emoties zo goed voelde. De emoties die minder prettig waren, maar juist daardoor ook als ik me goed voelde, gelukkig was. Ik lééfde! Ja, zo had ik het nog niet gezien. Het heeft kennelijk indruk gemaakt, want ik ben het nooit vergeten. Nu, ouder en wijzer geworden, vind ik haar opmerking nog steeds 'nuttig', het is niet erg om pieken en dalen te hebben, maar of het ideaal is... . Het is wel een van de puzzelstukjes waardoor ik dit jaar dat 'aha' gevoel kreeg toen ik wist dat ik onder de noemer ADD geplaatst kon worden. Je zegt dat je de ontwikkelingen van je partner eerst even de kans wil geven, maar waarom eigenlijk? Het kan heel lang duren voor je de eerste afspraak hebt en stel dat er uit komt dat je medicatie gaat gebruiken, duurt dat ook nog weken tot maanden. Dus pak de telefoon en zet die stap. Stel, het is natuurlijk nog helemaal niet zeker, dat je medicatie krijgt voorgeschreven, dan raad ik je ook aan om daar de eerste dag van een vakantie (waarin je thuis blijft!) pas aan te beginnen. Je lichaam moet er aan wennen en dat kan onplezierig zijn als je dan voor de klas staat.

Ik ben vroeger trouwens ook in therapie geweest omdat ik vastliep. Zo ben ik in die tijd in de ziektewet geraakt. Ik ging naar de psychiater omdat ik niet wist wat ik met mezelf aan moest. Ik was zo 'lui' er kwam niets uit mijn handen. Inmiddels weet ik dat veel mensen met ADD het gevoel hebben dat ze lui zijn. Maar dat is niet lui, dat is onvermogen. De therapie bracht al wel naar voren dat het woord 'lui' inderdaad de lading niet dekte, maar dat het eerder zo was dat ik alles te goed wilde doen, waardoor ik juist blokkeerde. De therapie heeft voor mij trouwens totaal niet het effect gehad wat je ervan hoopte. Het enige wat me daarna goed afging was spreken in groepen. Dat durfde ik daarvoor eigenlijk amper. Stel je voor dat ze hoorden wat ik zei. Maar ook, stel je voor dat ik een mening had, daar konden ze iets van vinden. Met dat laatste heb ik inmiddels een stuk minder moeite, maar mondeling nog wel meer dan 'schriftelijk'. In getypte variant kan ik er langer over nadenken, dingen opzoeken en dergelijke. Met mondeling discussiëren heb jij geen moeite geloof ik:-).

Maar goed, weer genoeg over mij. Ik vertel het omdat ik het gevoel heb dat je jezelf te kort doet door een afspraak voor je uit te schuiven. Je hebt je vriend zover gekregen, nu jijzelf. Gaan met die banaan!

Verder vind ik het leuk zoals je de tips ter harte neemt. Ik hoop dat je langzaam maar zeker weer wat beter in je vel komt te zitten.