U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik ga autorijden steeds enger vinden
Suf he. In het dagelijks leven heb ik de auto zelden nodig, ik fiets altijd. Mijn wederhelft heeft de auto altijd mee. Als we samen ergens heen ga probeer ik moed te vatten en te rijden, en dan zit hij naast mij zich te ergeren. In zichzelf, maar ik voel het best en ik snap het ook, zijn routine is vele malen beter dan de mijne. Wat moet ik nou.
Morgen moet ik hem ergens ophalen en dan gaan we vervolgens samen verder. Ik zit er nu al tegenaan te hikken. Ik moet toch niet zon middelbare vrouw worden die niet meer durft. Bah.
Is het een relict uit een voorbije tijd?
Toen ik op de lage school zat, werden vrouwen geacht niet te kunnen autorijden. In vrijwel alle auto's die rondreden, zag je een man achter het stuur. Toch had ik één klasgenootje van wie de moeder reed in plaats van de vader. En nog wel Mercedes ook! Ik vond het een fantastische vrouw.
In die jaren hoorde je overigens vaak zeggen: "Vrouw achter het stuur? Bloed aan de muur!" Net als met het rekenen en de wiskunde bleek dit uiteindelijk een seksistisch vooroordeel.
het is hetzelfde als met de BBQ. Koken willen ze niet maar als er in de tuin iets gemaakt moet worden staan ze er allemaal bij. Zo ook met autorijden, ze denken dat dat van nature een mannending is of iets dergelijks.
Bromvlieg,
Hoe ging het ritje? Wat wordt je plan van aanpak?
Een andere maar dure oplossing is een andere auto waarin je je wat veiliiger voelt en goed overzicht hebt.
Een collega rijdt in een suzuki R+, klein, rechtop maar windgevoeli en kwetsbaar. Ze rijdt heerlijk door de stad. Ze kan overal parkeren. Maar ze durft niet op de snelweg omdat ze zich zo kwetsbaar voelt wanneer een vrachtwagen of een snelle wagen haar inhaalt en het wagentje doet schudden..
Ik heb helemaal een rare auto fobie.
Ik woon in een gedeelte van Nederland waar weinig snelwegen zijn, het gebied waar ik woon zelfs geen. Ik rijd overal naar toe maar als er een snelweg op de route ligt zijn, rijd ik alleen als er iemand bij me zit, hoeft zelfs geen volwassene te zijn en de weg hoeven ze ook niet te weten. Ik durf niet alleen daarop te rijden en waarom? Ik weet dat ik best goed rijd, dat is het niet. Ik vind het zo stom van mezelf maar kan het niet doorbreken. Een extra rijles heb ik niet nodig, want dan zit er iemand bij en rijd ik overal. Oke, middenin Amsterdam moet je me dan ook weer niet zetten maar dat is ook nooit nodig.
Vrouw en auto
"Wat is dat toch met die mannen? Mijn dochters rijden alledrie hartstikke goed, maar willen niet dat hun vader naast hen zit. Daar worden ze alleen maar zenuwachtig van. Het is niet dat hij commentaar levert, maar ze weten gewoon wat hij denkt.
Ik rijdt al 30 jaar niet meer vanwege hetzelfde euvel."
Huh, vrouwen durven niet te rijden als er een man naast zit en vervolgens zoek je direct de schuld bij de man? Wat is dat toch met die vrouwen zou ik zeggen.
Ik rijd persoonlijk best graag auto, maar vind het nog prettiger als ik gereden word. Mijn partner komt echt niet onder haar 50% uit als we - zoals pas - naar het zuiden vertrekken. Zelfs op Bali rijdt ze gewoon haar deel en dan beginnen de meeste Hollanders (M/V) toch een beetje te bibberen...
Toen ze pas haar rijbewijs had - lang geleden - wilde ze ook niet zo graag rijden. Had ze bijv. de verkeerde schoenen aan. Maar daar trapte ik mooi niet in!
Volgens mij zijn er wel zat mannen die - als een vrouw geen zin heeft om te rijden (omdat ze zich bijvoorbeeld onzeker voelt) - geneigd zijn om het dan maar (altijd) zelf te doen. Geen slimme zet wat mij betreft.
hoe het gaat
afgelopen vrijdag heb ik door een schitterend bloeiende streek een puzzelrit voor één persoon gemaakt om mijn wederhelft ergens op te pikken. Binnendoor dus, om de pinksterfiles te omzeilen. Helaas was het opstappunt verkeerd in de tomtom gezet waardoor het een fraaie oefening in rijvaardigheid werd van zo'n anderhalf uur.
Vervolgens reed hij.
Vanaf de plaats van bestemming reed hij terug (omdat we moesten opschieten, en hij vindt dat ik dat niet kan) en daarna ik, waarbij ik probeerde op te schieten (wat ik vervelend vindt, maar affijn).
Vanaf waar we toen waren ben ik een dag later weer huiswaarts gereden op mijn eigen tempo, met alleen enkele vriendelijke aanwijzingen 
En vanavond keurig de een heen, en de ander terug.
Pff. Het is me wat.
Nee, ik ga geen autootje kopen, punt 1 omdat ik dat totaal niet nodig heb en punt 2 omdat ik er het geld niet voor heb.
Rijles nemen ga ik ook niet doen. Gewoon streven naar vaker rijden, zoals de meesten opperen. Komend weekend weer flink wat kansen vanwege een vergadering plus partnerprogramma aan de andere kant van het land en een bezoekje aan een van de uitgevlogen kinderen.
Rijden in de vakantie wordt het niet, we hebben dit jaar een luie vakantie waar geen auto aan te pas komt. Jammer he :p