Gedeelde smart is halve smart

Het ongemak en het nog steeds niet vanzelfsprekende

Ik heb nog nooit zo weinig tijd aan winkelen besteed en groepen mensen gezien als sinds 12 maart. Als ik winkel loop ik bijna te hyperventileren in mijn mondkapje en loop ik met mijn bril in mijn hand langs de schappen. Een beslagen bril is erger dan geen bril. Ik wil weet gewoon kunnen winkelen 😭

Heb ik toch een live ontmoeting dan strekken mijn spieren alweer richting handschudden, maar oh nee mag niet.

Thuis is voor mij niet veel veranderd. We zijn meestal met ons tweeën. Wat aan komt wapperen is meestal binnen de met klem gegeven adviezen.

Online meetings eaten een gedoe. Mijn spullen waren er niet op berekend. Te kleine schermen, te versleten usb-poortjes... Dus een nieuwe tablet en los toetsenbord gekocht, een mede vergadergenoot ingelicht " ik heb een nieuwe tablet, nu komt het goed!" Dus niet hè!😤 Bij nummer 1 meeting met de nieuwe wel beeld, geen geluid, bij de tweede geen idee. Lag het aan mij?? Dús afgelopen week alle schuiven, beter teveel dan te weinig tenslotte, op aan gezet en verdraaid ik zag én hoorde iedereen! Ondertussen was de communicatie over de aanleiding waarover vergaderd moest worden tot een zeer onaangenaam niveau uitgegroeid. Mensen die het gevoel kregen dat ze nergens bij betrokken werden, plannen die niet goed begrepen werden, officiële bezwaarbrieven werden gestuurd en respectloze uitspraken gedaan, omdat ze door thuis te praten blijkbaar net dat laagje beschaving wat buiten wel getoond wordt lieten varen. Maar de plannen zijn nu ietsje aangepast en opeens is de omslag compleet. Iedereen weer beschaafd en blij. Bij een normaal fysiek overleg was het veel sneller gegaan. Even bonje, even sorry en nu tevreden? Vermoeiend en slecht voor mijn hart😅

Een positieve noot onderaan: ik ben zo blij met onze tuin in deze tijden met corona! Daar kan ik veilig tijd voor mezelf nemen.

Triva

'de eerste twee weken tracteerden we onszelf nog met iets lekkers voor de lunch maar dat was in maart ;'

Zo herkenbaar. Hier haalden we in het begin ook vaak iets lekkers voor de lunch of iets extra's voor bij het avondeten. Maar na 8 maanden ook niet meer, we zijn voor een groot deel weer teruggevallen op het saaie weekboodschappenlijstje.

Gedeelde vreugde is dubbele vreugde

Even kort gezegd: ik was in zeer slechte gezondheid dit voorjaar, zou met voorrang geopereerd worden, dit ging lastminute niet door wegens Corona. Toen de golf afnam werd ik alsnog als 1e geopereerd en kreeg ik mijn leven weer terug. Letterlijk.
Ik kan nu zelfs weer werken, weliswaar thuiswerken. Maar ik "zie" mijn collega's weer en doe weer mee.
Elke dag is een nieuwe dag vol vreugde voor mij, want het had heel anders kunnen lopen. Ook al zit ik nu in huis te werken met huisgenoten die door mijn videomeetings heen zitten te kraken met hun chipszak.
2020 was voor mij persoonlijk uiteindelijk dus een topjaar. Al begon het krakkemikkig.

ha, dat is geweldig Chrono

Gefeliciteerd! Fijn dat voor jou 2020 een jaar met een heel vrolijk randje is!

temperaturen in huis

jaja. te warm is vervelend (en slecht voor milieu en portemonnee) maar te koud vind ik ook geen pretje hoor. Je moet je echt heel serieus aankleden om zittend aan een bureau bij een graad of 17 niet mismoedig te worden - vind ik. En elk half uur de trap op en af lopen, hm, daar word ik dan niet warm van.

Wij hebben de luxe van uitgevlogen kinderen. Dus eigenlijk weinig te zeuren. Ik mag nu en dan naar mijn werk, man vrijwel nooit meer sinds 12 maart. Hij zit in de woonkamer, op onze slaapkamer past geen bureau en de computerruimte is geen plezierige plek om dag in dag uit acht uur per dag te verblijven.

Ik vertrek meestal naar zolder, naaimachine staat daar, lekkere stoel om te lezen, TV, knutselspullen, radio, maar een beetje fris is het er nu wel - en dan moet de winter nog van start gaan. De radiator is beslist onvoldoende voor deze ruimte, dat geldt voor de slaapkamer ook. Zo'n ding is gewoon niet berekend op Zo'n elektrisch kacheltje is erg energievretend maar ik kan jullie niet beloven dat er niet eentje komt om af en toe een uurtje bij te stoken, als het echt koud wordt.

Chrono gefeliciteerd!

Natuurlijk ook succes en sterkte met het verdere herstel. Fijn dat de operatie toch door kon gaan en ik gun het je van harte hoor dat 2020 jouw topjaar is.

En ook hier is het niet allemaal maar een akelig er zijn hele mooie momenten geweest. Oudste is 18 geworden en geslaagd voor vwo ook heller mooie momenten waardoor we straks niet helemaal negatief terugkijken op 2020.

Maar af en toe loopt hier de frustratie en beetje op een wil ik even mijn nood klagen zonder meteen overladen te worden met allerlei goedbedoelde adviezen. Gewoon, omdat ik het gisteren niet meer trok om in een warm huis fysiek bezig te zijn en dan ook nog van de ene opvlieger door de gaan in de andere en ik toch echt die bedden verschoond wil hebben.

Chrono

Wat fijn dat je beter gaat en zoveel gewonnen hebt in je leven! Kan me indenken dat 2020 dan het jaar is wanneer het leven opnieuw begon in plaats van dat het stilviel.

En ik

Hier werkt man gewoon buitenshuis, maar dochter, hbo, heeft sinds maart alleen online les gehad en nu nog steeds. Vanaf maart zou ze in het buitenland gaan studeren, dat wordt nu ook online en dus zit ze bijna anderhalf jaar thuis en ik nooit meer alleen😢🤪

Nooit alleen thuis

Daar heb ik ook het meeste last van. Ik werk fulltime, en mij. man ook. Onze kinderen zijn daaraan gewend. Voor maart werkten man en ik elk een dag per week thuis. Nu werken we fulltime thuis en is ook de hbo opleiding van de kinderen vanuit huis .
We hebben een ruim huis, dus ik kan niet zeggen dat het volle bak is. En ik snap dat dat heel erg luxe is. Maar ik mis die dagen alleen thuis enorm.

Net zoals ik het echte contact met vrienden mis. Veel vrienden (en ook familieleden) wonen aan de andere kant van het land of in het buitenland. Op Vrije dagen en vakanties zagen we elkaar. Niet een uurtje, maar langer, met overnachting. Ik mis het contact ook erg.

Fijn om het even te delen, dat geeft ruimte om door te gaan!

Bedankt

Ja, het is echt mijn beste jaar van de laatste tijd! Ik was ongeveer 95 jaar en nu weer 25. Ondanks alle zorgen die er nu zijn een topjaar, dus een beetje gek is het wel.
En dan lijkt het er ook nog op dat ik in de eerste vaccinatiegroep zit, hoera! Dan durf ik weer eens te gaan shoppen, wat fijn is want ik ben 2 maten afgeslankt sinds het voorjaar. 🤩

Sterkte voor de mensen die iets minder in een hoerastemming zitten.

Mannen en kinderen

Wil iedereen die gek wordt van de hele dag man en/of kinderen over de vloer die naar mij toe sturen dan?
Oh nee, mocht niet met oplossingen komen😅

Oh wow Chrono

Dat is echt fijn voor je!

Klein Covidleed, eerder genoemd: ik ben nooit meer alleen thuis. Verschrikkelijk vervelend vind ik het. Ik kan niet thuis werken (dat is wat mij betreft wel weer een zegen). Praten is mijn werk, dus ik kom 's avonds vaak volkomen sufgeluld thuis. Waar man (die vrijwel alleen maar thuis werkt) enthousiast tegen mij begint te praten. En samenvatten is niet zijn sterkste kant, zal ik maar zeggen. Doodmoe word ik ervan.
Ik heb één vrije dag per week, waarop ik in theorie even alleen thuis zou kunnen zijn. Sinds de uitbraak van corona is dat denk ik 2x gelukt. De overige dagen werden verpest door lesuitval, schoolsluiting in het algemeen, gebroken armen, ingelaste extra thuiswerkdagen en gecancelde irl-vergaderingen.

De enige (halve) uren dat ik alleen ben, is wanneer ik naar mijn werk fiets en wanneer ik hardloop.

Elledoris

Graag, kom je hem afhalen of zal ik hem op de trein zetten?

skik

Chrono

Wat een bijzonder jaar is het tot nu al geweest! Gefeliciteerd met je herkregen leven! ☺️

Goed nieuws

Wat fijn om ook eens goed nieuws te lezen!

Tja, ook hier manlief altijd thuis. En dan ook echt altijd. Ben hooguit twee keer een paar uur echt alleen thuis geweest sinds begin maart. Hij gaat gewoon nergens heen. Geen sport, geen vrienden, niet naar familie. Soms ben ik met een beetje listige klus bezig, loop ik volop in gedachten naar de keuken in even een broodje te smeren. Zit hij daar tegen me aan te kletsen. Weg concentratie. Gek word ik ervan. En hij is zo introvert, ik krijg hem nooit meer terug naar kantoor

En ik, ik mis het contact juist heel erg. Dus ik grijp elke kans aan om even naar een vriendin te gaan, te wandelen met familie, collega's te zien of een fysieke vergadering te plannen. Maar het blijft minimaal natuurlijk. Ik werk bijna 100 procent thuis en ben het beeldscherm zat. Ik merk dat mijn energie en enthousiasme, wat ik in overvloed had en wat ik ook heel erg nodig heb om mijn werk goed te kunnen doen, begint af te nemen. Ik raak mezelf een beetje kwijt.

Same here and love it

Ons leven is niet echt veranderd, behalve dan onze gestolen momentjes naar een terrasje of uiteten. Dan maar super lekker zelf koken, wel zo veilig met alle voedsel intolleranties hier. Ons werk gaat gewoon door, we werkten allebei al van huis uit, dus dat veranderd niet. Ben er dol op dat we zo veel samen kunnen zijn. Samen lunchen, samen avondeten. En soms ook gewoon heel druk hoor en dan zien we elkaar in de avond pas weer. Ik vind het fijne aan corona dat iedereen in hetzelfde schuitje zit, niemand is de 'schuldige' en dit is niet speciaal op mij of mijn gezin gericht. Als ik dan die spotjes op de radio hoor van ' sombere en depressieve gevoelens horen bij deze moeilijke tijd' dan denk ik ' hoe dan?'. Totaal geen last van. Ik voel me beter dan ooit, vooral omdat ook voor mij een periode is aangebroken dat heel veel lichamelijke en psychische klachten als sneeuw voor de zon zijn verdwenen omdat er eindelijk een diagnose is. En een oplossing. Mijn hemel wat heb ik mij jaren ziek gevoeld. En soms gaat het nog wel eens niet zo lekker, maar dan weet ik wat het is. En een partner die je begrijpt en ondersteund; 'ga maar lekker even op de bank, je ziet er pips uit, ik help je wel'. Zoooo fijn. We komen meer buiten in de natuur dan ooit en ontdekken pareltjes in onze omgeving. Ik moet er toch niet aan denken dat ik mijn partner weg zou willen hebben. Denk aan je niet-werkzame-leven straks na 68....dan zit je de hele dag dus opgescheept met elkaar....en blijkbaar vind je dat vreselijk??? Voor mij geldt totaal het tegenovergestelde. Ik ga nu decoreren voor de kerst, zo leuk altijd, heb de kerstmuziek al op staan. Ondertussen hoor ik van concullega's die 'omvallen', burn out door corona?? Misschien komt het wel omdat ik een hele pittige tijd achter de rug heb, en daar door schade en schande heel goed mee heb leren omgaan. De wereld is altijd in beweging en het is je taak als mens om telkens te bedenken hoe je er mee om gaat. Zie je kansen, ipv je bedreigingen. Alles is een kans! Denk aan de huizen die die nu als zoete broodjes over de toonbank gaan. Lage rente speelt natuurlijk mee, maar heel veel mensen komen erachter dat het leven in een drukke stad dichtbij werk niet zaligmakend is. Je kunt tegenwoordig overal werken, en hoe heerlijk is het om rust en ruimte om je heel te hebben. Drukte en de stad kun je altijd opzoeken als je dat wil. En hoe klein is NL eigenlijk....

Doenja

'Denk aan je niet-werkzame-leven straks na 68....dan zit je de hele dag dus opgescheept met elkaar....en blijkbaar vind je dat vreselijk??'

Hoezo? Als gepensioneerde mag je gewoon je huis uit hoor. Hobbies, vrijwilligerswerk, museumbezoek zijn niet verboden voor bejaarden.

Leed

Wat fijn Chrono! We schreven vaak samen in draadjes over ziekte en beperkingen en ik ben blij dat het met jou goed gekomen is!

Ik had mijn leven met mijn beperkingen, zeg maar handicap, goed op orde. Met aangepast sporten (zwemmen) en een sociaal leven met hobby (zingen in ern koor). En toen kwan in maart alles met piepende remmen tot stilstand. Ze zijn 'extra voorzichtig met de kwetsbare groepen' dus het aangepast zwembad is nog steeds dicht. Nu al maanden, terwijl gewone zwembaden wel open zijn. Ik vind t zo gemeen.. juist die 'kwetsbare groepen', mensen met een handicap/beperking, hebben het zo nodig om hun lijf bij te houden! Ik voel mezelf achteruit glijden, alles wat ik met veel moeite had opgebouwd, en daar baal ik stevig van. Ik probeer bij te houden in individuele sessies bij de fysio, maar dat is niet hetzelfde. En de oefenzaal daar is ook nog steeds dicht. Terwijl de sportscholen wel open zijn.. :-((

En dan mag ik 'on top of all' ook nog niet zingen in mijn koor. We waren voorzichtig weer begonnen in september, maar zingen in amateurkoren is alweer verboden. Ik ben er zo klaar mee!

De vakantie was heerlijk!

====Denk aan je niet-werkzame-leven straks na 68....dan zit je de hele dag dus opgescheept met elkaar....en blijkbaar vind je dat vreselijk??====

Je kunt dit leven wat we nu hebben toch niet vergelijken met de periode van pensioen? Als dat straks aan de orde is hebben we 365 dagen per jaar vakantie waarvan we dan ook zeker 100 dagen er op uit gaan trekken met ons kampeermiddel. Dan hoeft er niks meer, geen vergaderingen online en tegen die tijd hoop ik wel dat de coronamaatregelen flink versoepelt zijn. Dat ik weer actief vrijwilligerswerk kan doen en dat ik meer dan 1 keer per week kan sporten.
Dan kan je samen dingen doen maar ook ieder je eigen dingen doen. Nu zitten we elkaar gewoon soms in de weg. Ook veroorzaakt doordat we niet zo royaal wonen. Als pensioen straks aanstaande is (over 12 jaar) hoop ik wel dat de kinderen (nu 18 en bijna 16) op zichzelf wonen. Dan kunnen we ieder een eigen hobbykamer inrichten en elkaar dus minder hinderen.

Herkenbaar

Maar ik tel mijn zegeningen.

Het is af en toe wel passen en meten, want ik heb de woonkamer opgeeist als werkplek. En dan valt het niet mee als daar een 12 jarige met 3 vriendjes binnenvalt.

Dus dan pak ik mijn laptop en ga ergens anders videobellen heb ik besloten. Desnoods op de trap.

Het is geven en nemen. En ik ben blijkbaar toch introverter dan ik dacht en vind al die collega’s op afstand heerlijk. En ze zijn best aardig hoor, maar een hele dag onder collega’s kost zoveeel energie. Volgens mij kan ik daar nooit meer aan wennen.

Elledoris:-)

Blijf lachen hier.:-)

Doenja

Heel fijn dat jij overal zo van geniet, maar niet zo fijn dat jij in een klaagdraadje andersmans geklaag bekritiseert. Houd het lekker bij jezelf. Iedereen is anders en zit in een andere situatie.

mis ook het even alleen zijn

Over het algemeen genomen vind ik het heel gezellig dat mijn partner al maanden thuiswerkt. Ik heb het voordeel dat ik gewoon naar mijn werk en stage kan (onderwijs). Als ik ook hele dagen thuis zou zijn, weet ik niet of ik het dan ook allemaal zo gezellig zou vinden. Maar ik mis het wel dat ik vrijwel geen moment meer alleen thuis ben. Herkenbaar voor velen, als ik het hier zo lees.
En aan de andere kan mis ik mijn familie. Die hebben allemaal (grote) gezinnen met kleinkinderen, dus in het weekend even op bezoek zit er bijna niet in. Want dan komen de kinderen en kleinkinderen ook al op bezoek, dus dan zit je al aan je tax. Maar gelukkig hebben we de app nog.

zo gaan gesprekken

" Iedereen is anders en zit in een andere situatie."

Dat is toch wat een forum inhoudt? Iedereen is anders, zit in een andere situatie. Nu het gros hier blijkbaar worstelt met plekken in huis zoeken om thuis te werken en elkaar niet teveel op de lip zitten, dan mag je toch ook een keer lezen dat er ook personen zijn waar dat niet voor geldt? Anders kunnen we dit forum wel opdoeken. Ik bekritiseer niemand, ik verbaas me, en vind t jammer dat sommigen worstelen met de wijze waarop geleefd wordt in deze corona tijd. Voor mij werkt dat anders. Dat kan en mag toch?

Doenja

Dit topic was precies bedoeld om géén tips te geven. Even op je handen zitten! Fijn dat het je nu zo goed gaat!