U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
medemensen zonder huisdiergevoel
Natuurlijk is deze rubriek bedoeld voor mensen met huisdieren. Zelf heb ik ze niet, maar ik had deze zomer/najaar het konijnenduo van reizende dochter te gast. Hok en ren in de tuin. Met de finish in zicht heb ik helaas het vrouwtje moeten laten inslapen wegens plotselinge ernstige ziekte. Verdrietig. ik liep met een zwaar gemoed ( voor de eerste keer van mijn leven) naar de dierenarts. En het bericht sloeg hard in bij de reizigers.
Vandaag hadden we een verjaardag binnen de familie en daar bleek dat verscheidene aanwezigen bepaald niet kunnen meevoelen met deze situatie. Uiteraard is het van totaal andere orde dan de vele, vele rampen die de wereld doorstaat. En toch is het best lastig als anderen niet snappen dat je zo'n verlies van een klein diertje verdrietig vindt.
Hoe beleven jullie dat?
Hoe komt het dat de ene mens niks met (huis)dieren heeft, de ander een beetje (zoals ik, als zorgzaam logeeradres) en een ander veel / heel veel?
natuurlijk - het gaat om het mensenverdriet
en niet om een zielig diertje… al is het beslist naar voor het dier dat als de laatste levensfase pijnlijk is.
In een andere huisdierendraad stelt OND dat échte dierenvrienden dan hun huisdier de fatale klap zouden moeten verkopen, in plaats van tijd & eventueel lijden te rekken/uit te stellen met ritjes dierenarts (dit laatste is mijn invulling).
Mijn vader (1913) bracht vroeger zelf een ongewenst nest jonge katjes om; een vervelend karweitje, maar zo ging het op het boerenland. Najaarskatten floreerden vaak niet en ik herinner me een keer dat moederpoes begon de jonkies op te eten - geheel natuurlijk, maar akelig om te zien. Daar heeft mijn vader toen - buiten ons zicht- ook een einde aan gemaakt.
Het zal best voorkomen dat dierenlevens om het verdriet van de baasjes uit te stellen, soms langer duren dan wijs was geweest. Dat gebeurt nu eenmaal als dieren gezelschapsdieren worden en in die functie onmisbaar zijn. We hebben anno 2018 in Nederland geen konijn voor de slacht in een hokje, zoals Youps Flappie. Hoe was dat ook alweer bij Otje van Annie MG: dieren met een naam eet je niet op.
Sommige dingen voel ik zelf ook niet helemaal aan
De dierenambulance hier regelt vervoer naar crematorium en terug. Eerste hond gecremeerd omdat we dan een afscheidscerermonie konden doen met kinderen. Tweede hond dus ook verstrooid in de de tuin. Hingen ze me ineens opbellen dat de hond opgebaard lag en of ik nog afscheid wilde nemen. En toen as kwm halen begon er iemand over de rouwverwerking. Ik vind dat opgelegde medeleven al naar als het om mensen gaat maar met dieren werkt het op mijn lachspieren. Dat plechtige. Terwijl ik doodverdrietig was hoor maar daar hoeft geen roos met een gedichtje bij...
Mijk
"In een andere huisdierendraad stelt OND
dat échte dierenvrienden dan hun huisdier de fatale klap zouden moeten verkopen, in plaats van tijd & eventueel lijden te rekken/uit te stellen met ritjes dierenarts (dit laatste is mijn invulling). "
Ik krijg een krimp van plaatsvervangende schaamte. U refereert naar dit bericht: https://www.ouders.nl/comment/6969809#comment-6969809.
Zelfs voor de allersimpelsten onder ons is het allicht duidelijk dat dit niet gaat over "hun huisdier".
"Uw invulling" komt aardig in de buurt van de "invulling" van mijn beerput.
Ik had er graag
"for shock value" enkele (verwijderd door forumbeheer)'s aan toegevoegd, ware het niet dat het paradoxale verschijnsel zich voordoet, dat mijn (verwijderd door forumbeheer)'s in enkele andere berichten... verwijderd werden door forumbeheer.
Mijn gebruik van (verwijderd door forumbeheer)'s hier is geen vrijblijvend spelletje: ik wil aftasten waar de grenzen liggen van de kneuterige keurigheid. Sommigen noemen dat ook de "politieke correctheid".