Wel of geen hond?

Straffen werkt niet, je fysiek de baas tonen verlies je altijd, de hond is in de mond zo sterk.
Dus ik denk dat er in de opvoeding in combi met een dominante hond bij misschien wat onervaren bazen dan toch iets is misgegaan, zeker in de communicatie tussen allebei.

Gaat te ver om dat uit te leggen, maar er valt veel over te lezen, hondentaal, gehoorzaamheidstraining, rust uitstralen, niet straffen. Op het moment dat jij de hond die eigenlijk te zwaar voor je is op zijn rug wilt leggen straal je zelf een houding uit die weer wat oproept. In elk geval, als je zou willen zou je er nog over kunnen lezen. Helaas in jullie geval te laat.

Woef

Ja, je zult wel gelijk hebben. Maar wat is dan een optie als hond geen gezag accepteert?

Berner Sennen

Wij hadden vroeger een Berner Sennen en ook die werd vals toen hij wat ouder was (jaar of vier). Ook niet meer te handhaven, heeft verschillende mensen gebeten. Mijn ouders hebben toen wat spitwerk gedaan en het bleek dat met dit ras zo ver was doorgefokt, dat er best wel veel vals werden (relatief dan, want het horen juist hele betrouwbare honden te zijn). Dus misschien had je gewoon pech....

Drietje

Het klinkt gek, maar dat hoop ik dan maar. Het is nu 18 jaar geleden dat we hem hebben moeten laten inslapen en ik heb me heel lang afgevraagd of we dit niet hadden kunnen voorkomen. Maar onze oudste was 3 en tweede op komst en we konden niet het risico lopen dat hij ons zoontje zou bijten. De wond bij mijn man heeft 4 dagen gebloed. Je moet er niet aan denken dat hij dat bij een kleuter doet.

Castreren

Ik heb even rondgevraagd en het is echt onzin dat vanuit de rasverenigingen aangedrongen wordt op castratie. Rasverenigingen willen juist dat er met goed beleid pups geboren worden. Er kunnen een paar rassen zijn die hierin afwijken. De labradoodle heb ik ook eerder gehoord. Maar gebruikelijk is het niet. Er kunnen wel afspraken vanuit een fókker gemaakt worden. Als de fokker een nieuwe eigenaar laat tekenen voor een castratieverplichting, dan staat dat los van de rasvereniging. Ik ken ook fokkers die honden in co-bezit houden. Dan bepaalt de fokker bijvoorbeeld dat de eigenaar mee gaat doen aan hondenshows (of de fokker doet dat zelf). Dan is er al helemaal geen sprake van een castratieverplichting, want eenmaal gecastreerd mogen ze niet meer meedoen aan shows. Zo kunnen er meer afspraken tussen de fokker en nieuwe eigenaar gemaakt worden. Worden er geen afspraken gemaakt, dan is een nieuwe eigenaar vrij om de hond te laten castreren of niet.

Het op zo'n jonge leeftijd castreren van labradoodles, blijkt gezondheidsproblemen te veroorzaken. Daar begint men dus van terug te komen. Het is toch ook wel een beetje vreemd om een peuterhondje al te castreren? Dan is echt alles nog in de groei. Ik begrijp dat door castratie de botten langer doorgroeien en dat daar mogelijk problemen door kunnen ontstaan.

Triva

Doodlepups voor 1500 euro zijn een koopje. Als ik dat zou zien, zou ik contact opnemen met de rasvereniging om te vragen of dat betrouwbare fokkers zijn. 2000 euro voor een pup vind ik overigens belachelijke bedragen. Daar kun je 2 1/2 andere rashond(en) voor kopen die ook bij allergische mensen kunnen.

Ik vind net een fokker die ervoor gekozen heeft om nieuwe eigenaren te laten tekenen voor een uitgestelde castratie. Dat lijkt mij een verstandige fokker. Die vroege castratie/sterilisatie is deels om te voorkomen dat er in het wilde weg pups geboren worden, maar voor een groot deel ook om het doorfokken tegen te gaan.

Elfje 65

Dat is een verstandige beslissing. Mijn ouders hebben na de eerste beten heel lang geprobeerd hem gescheiden te houden van ons (we waren een stuk groter al), maar hij heeft toch een vriendinnetje van mij gebeten en mijn vader meerdere malen. Op een gegeven moment kon niemand meer bij hem in de buurt komen. We konden er niet eens meer mee wandelen en hij kon ook niet los in de woonkamer. Het was een goed opgevoed dier. Meerdere cursussen en hij luisterde geweldig goed. Zo lief toen hij jonger was.

Bleek later dat de fokkers geheim hielden dat er relatief veel Berner Sennens vals werden op latere leeftijd. Soort genetische fout, door doorfokken. Die honden kregen ook hele slechte heupen, ook door doorfokken. Nu zijn er nog steeds problemen mee, maar ze proberen het wel te verbeteren. Het zijn voor mij de mooiste honden die er bestaan, maar ik zal er nooit eentje nemen.

Geen hond nemen.

Alle redenen zijn al genoemd, dus ik heb verder geen zinvolle toevoegingen.

Berner Sennen

Martin Gaus heeft het vaak over de verknipte Berner Sennens in de jaren 80/90 in zijn boeken, dat is echt een bekend probleem. Overigens is het woord in dit geval niet 'dominant' maar 'agressief'.

Misstanden

Wat ik door de jaren heen meegekregen heb uit de fokkerswereld, is dat het een wereld is die niet bij mij past. De meesten doen zonder twijfel hun stinkende best om mooie gezonde pups af te leveren, maar er is veel onderling 'gedoe', je past ertussen of niet, keurmeesters met voorkeuren en helaas ook oostindische blindheid voor weeffouten in het ras e.d..Ik heb hieronder ook een link met daarin voorbeelden van hoe honden van een redelijk normaal model tot honden met rugpijn, hoofdpijn en naar adem snakkend zijn gefokt. Ik ben niet tegen rashonden, maar het zou misschien goed zijn als binnen alle verenigingen wordt gekeken of het bij alle fokkers nog wel puur om het welzijn van de hond gaat.

http://www.hondenpage.com/hondenforum/186269/

Wij zijn twee keer met een hond bij een hondenkeuring geweest. De eerste keer met een rashond, deze werd mooi gevonden, maar 'hij heeft een broek', stond in het keurverslag. Op onze vraag wat dat betekende kregen we als antwoord dat hond te lange haren bij de billen en achterpoten had. Later leerden wij dat we dat af hadden moeten scheren, dan was het goed geweest. De tweede keer waren we op een bastaardhondenkeuring met onze kruising. De sfeer was veel leuker, geen gestresst gedoe over het perfecte uiterlijk, de perfecte stand in de ring en dergelijke. We wonnen daar met onze hond de tweede prijs. Desondanks besloten we dat dit de laatste keer was. Het gaat bij het houden van een hond om het plezier wat je met en van elkaar kunt hebben en niet om de beker, vind ik.

hehe

we komen ergens. Kaaskopje ergert zich aan het keuren maar daar gaat het helemaal niet om. Het gaat er om dat er goede gezonde honden gebruikt worden om nestjes mee te fokken en de vereniging bepaalt wat een goede gezonde hond is. Dus getest op bijv ED en HD en de ogen en dat er bepaalde combinaties tussen reu en teef niet gemaakt mogen worden en dat dus allemaal per ras verschillend. Het gaat helemaal niet om een 'broek'.

Ik wil, als ik een bepaald ras wil, een hond die de meeste kans heeft om gezond te zijn en garanties als dat niet zo is en daar zit de club dus tussen. Er zijn zat lijnen met werkhonden waar geen 'hond' mee naar een keuring wil maar dat is toch handig om zeker te weten dat de hond goed is. Met die pups kun je gewoon lekker werken en niet keuren tenzij je dus weer wil fokken met die pups maar dat doet dus alleen een fokker. Waarom jij met je hond naar een keuring bent gegaan is mij dan ook een raadsel. Het heeft geen enkel doel als je er niet mee wil gaan fokken.

wat ik dus ook van een rasvereniging verwacht

is dat zij in de gaten houden of er een broodfokker zich probeert aan te sluiten. Ze houden ook in de gaten of een teef niet te vaak gebruikt wordt.

Daarom vind ik het ook altijd grappig dat er mensen zijn die een pup zonder stamboom willen (want dat is duurder). Je loopt dan dus weer de kans op verkeerde bloedlijnen.

Dat er fouten zijn gemaakt vroeger en dat het vroeger meer ging om mooie honden ipv gezond is helder. Martin Gaus kotst daar dus inderdaad op (de Berner Sennens als voorbeeld) en ik hoop ook dat daar nu goed op gelet wordt.

Ik vind ook dat al die hondjes zonder echte neus verboden zouden moeten worden, die hebben de hele tijd ademhalingsmoeilijkheden. Zo ook die hondjes die zo klein zijn dat hun hersens niet in de schedel passen of hondjes die zo'n grote kop hebben dat ze alleen per keizersnede ter wereld kunnen komen. Dat is ook de mening van Martin Gaus. Een nestje 'vuilnisbakken' pups is prima maar je moet wel een beetje weten wat je moet doen met die pups de eerste weken.

Overigens bedoelde ik met die 1500 euro dat dat dus een broodfokker is. Waarom jij 1500 te laag vindt en 2000 weer veel te veel vind ik dan weer onduidelijk.

Mijn enige aanvaring met een berner sennenhond

was met een opgewonden reu die zo'n 80 meter verderop woonde. Onze hond was voor het eerst loops en dat had de reu opgemerkt. Tot mijn schrik stond deze hond op een dag voor onze voordeur te hijgen. Ik heb hem netjes teruggebracht, maar dat ging niet zonder moeite. Hij vond mij een redelijk alternatief voor onze hond, dus hij hing praktisch het hele stuk om mijn been. Het moet een idioot gezicht geweest zijn. De honden die ik meegemaakt heb, waren lieve lobbesen. Maar als ik even google vind ik al heel snel dat ze inderdaad met het ouder worden gedragsproblemen kunnen krijgen en de lijst met mogelijke gezondheidsproblemen is ook niet mals. Ik snap niet dat een rasvereniging dan niet ingrijpt en een voorlopige fok- en verkoopbeperking instelt en zich te richten op het weer gezond maken van het ras. Ja, ik snap het eigenlijk wel hoor. Dan zitten de fokkers zonder inkomsten.

Triva

Bovenstaande heb ik geschreven zonder jouw reacties gezien te hebben:-)..

Dat wij met onze honden naar een keuring zijn geweest, was uit pure nieuwsgierigheid naar de mening van een deskundige keurmeester. We waren nog redelijk onervaren op dat gebied. Opvallend vond ik dat onze mening van toen, dat de sfeer ons niet aanstond, later meerdere keren werd bevestigd door wat ik erover las, hoorde en zag. Als je ziet wat mensen allemaal met hun hond (moeten) doen voor een goed keurverslag is toch soms zacht gezegd verbazingwekkend? De tweede keer was omdat het ons leuk leek en dat was ook inderdaad leuk, maar niet 'ons ding' verder.

1500 euro voor een Labradoodle is voor wat de werkelijke prijzen zijn te laag. Dat ik 2000 euro te veel vind, is puur omdat ik het belachelijke bedragen vind. Andere rassen kunnen het voor minder, wat maakt deze pups zo duur? Is dat echt omdat er zoveel kosten gemaakt worden dat fokkers onder de 2000 euro niet kostendekkend kunnen fokken, of is het toch omdat er een (te) exclusief kaartje aan hangt?

Er zijn meer rassen die duur zijn. O.a. omdat pups via een keizersnede geboren worden. Puppykopers houden dat net zo goed in stand als de fokkers. U vraagt wij draaien... Ik lees net dat is bepaald dat Engelse bulldoggen 'nog maar' twee keer een keizersnede mogen ondergaan en dat er dan niet meer mee gefokt mag worden. Dat is positief. Het gekke is dan wel, dat niet meetelt hoeveel keizersneden voor 2013 hebben plaatsgevonden. Die tellen voor 1 keizersnede. Arme honden.

Uitzoeken

Toen wij een hond wilden ben ik alles tot op de bodem uit gaan zoeken. Ik wilde een rashond (want ik moest er eentje hebben met anti-allergische vacht) anders had ik gewoon ergens een leuke kruising vandaag gehaald. Maar ik heb me dus in alle rassen verdiept en dan vooral ook in de gezondheid en gedrag. Poeh, dan kom je echt een waslijst van aandoeningen tegen bij heel erg veel rassen. Vooral knieen en heupen, maar ook hartproblemen, ademhalingsproblemen, extreme dominantie. Wat een ellende. Een labradoedel kwam in aanmerking, maar ook daar komen steeds meer problemen voor. En inderdaad: je betaalt er 2000 euro voor en dan wordt ook nog het beestje heel jong gecastreerd of gesteriliseerd. Verplicht. Nou dan ben ik er al wel klaar mee.

De selectie voor ons huidige hondje was ook een rampzalig traject. We moesten meerdere keren komen opdraven met het hele gezin. Urenlang. Werden echt gekeurd. Uiteindelijk is het gelukt en kregen we een puppy mee. We zijn er heel gelukkig mee, het is een schatje met een onderbeetje (daarom kregen we haar mee, want er kon niet mee gefokt worden), maar van een kerngezond en energiek ras. Die zorgvuldigheid in het kiezen van een baasje zag ik ook terug in het fokken, dus dat is dan weer positief.

Oh ja

(sorry voor al die verschillende reacties, kon je een tekst maar bewerken)

Ik ben niet tegen keuringen Triva, maar ik vraag me wel af waarom rassen de kans krijgen om steeds verder misvormt te raken en, minder belangrijk, hou ik niet van de mentaliteit in die wereld. Waarom keuren keurmeesters het goed dat neuzen platter zijn geworden, of een herder steeds lager op de achterpoten is komen te staan? Wat is hun functie als het niet om het welzijn van de honden gaat, maar om het belang van de fokker?

Drietje

De selectie voor ons huidige hondje was ook een rampzalig traject. We moesten meerdere keren komen opdraven met het hele gezin. Urenlang. Werden echt gekeurd. Uiteindelijk is het gelukt en kregen we een puppy mee. We zijn er heel gelukkig mee, het is een schatje met een onderbeetje (daarom kregen we haar mee, want er kon niet mee gefokt worden), maar van een kerngezond en energiek ras. Die zorgvuldigheid in het kiezen van een baasje zag ik ook terug in het fokken, dus dat is dan weer positief.===

En zo hoort het ook. Vervelend als er 200 kilometer tussen ligt (stel dat dat zo is ), maar ik zie dit liever dan dat een fokker meteen op de mooie blauwe ogen van een geïnteresseerde afgaat. Maar ook andersom. Als je urenlang bij een fokker zit, wordt het steeds moeilijker om kwalijke praktijken weg te stoppen. Achteraf gezien, hadden wij bij ons bezoek aan de fokker van onze eerste hond aan moeten dringen op een kijkje 'achter'. De honden mochten in de huiskamer, de hele kamer was berekend op hun aanwezigheid. Ze mochten overal op en overheen springen en op liggen, maar waar ze verder verbleven heb ik niet gezien. Wij kwamen op gesprek, hebben een uurtje aan de koffie gezeten en kregen de pup mee. Wij zielsblij natuurlijk, maar goed beschouwd ging dat te gemakkelijk.

Kaaskopje

Klopt, ik heb het hele huis tot in detail kunnen bestuderen en weet zeker dat de honden zich geen betere fokker kunnen wensen. Maar naar onze kinderen was het minder correct allemaal. Ze lieten zich nogal intimideren door een hele bubs springende, grommende, blaffende honden (de hele meute was aanwezig in de keine woonkamer elke keer dat wij er waren). Heel lief allemaal hoor, maar nogal imponerend voor onze kinderen. Zaten ze op de bank dan sprongen de honden op schoot en gingen uitgebreid hun gezichten aflebberen. Vonden ze niet fijn en de fokker vond dat ze dat wel fijn moesten vinden. Bewoog er iemand, begon het geblaf en gespring weer opnieuw. Dus twijfelde de fokker openlijk tot het laatste moment of wij wel een hondje konden krijgen. Zelfs na een paar keer puppyknuffelen nog (dat vonden de kinderen geweldig natuurlijk en ze wilde zooooo graag een hondje). Het was pas zeker dat we er eentje kregen toen we met pup in de auto wegreden. Dat was dus maandenlang stressen voor de kinderen en ons, want we wilden allemaal zo graag! Ons eigen springende blaffertje kunnen ze prima handelen, precies zoals we al hadden verwacht. Ze zijn er stapelgek op.

Tjonge

Het kan ook te gek.

Vonden ze niet fijn en de fokker vond dat ze dat wel fijn moesten vinden.===

Dat is doorgeslagen 'mijn hond is niet vies' dierenliefde:-). Mijn eigen honden mogen mij na een verzoek van 3 A4-tjes ingevuld te hebben, een mini-likje ergens onder mijn kin geven, maar dat is dan ook echt het uiterste. Ja mijn handen mogen ook, die kunnen onder de kraan.

Kaaskopje

Dat van die neuzen zei ik ook al. Dat hele ras moet verboden worden, het ras op zichzelf is al dierenmishandeling.

Verder bepalen die keurmeesters dat niet zelf, dat doet de rasvereniging in samenwerking met de leden.

Nogmaals een rasvereniging is nuttig omdat ze strenge eisen stellen rond het testen op bepaalde ziektes, op hoe vaak een teef gedekt mag worden en nog heel wat regels. Verder heb je met een pup die aangemeld is bij de vereniging veel meer rechten als je die pup koopt dan zonder stamboom.

Dat er veel misging en wellicht nog misgaat ontken ik helemaal niet maar er gaat ook van alles mis bij Postnl, bij supermarkten, bij dierenasiels en ga zo maar door.

Triva

Ik heb gezien dat jij de neuzen ook afkeurde

Het is een lastig onderwerp. Ik heb geloof ik niet ontkend dat rasverenigingen belangrijk zijn. Ik heb van vrij dichtbij wel meegekregen dat rasverenigingen (meer dan 1) niet altijd openstaan voor 'verbeterpunten' als er iets minder gaat met een ras. Als de vereniging niet wil horen (ik heb het nu niet over mezelf), dat er steeds vaker agressief gedrag in het ras sluipt, worden er geen maatregelen genomen, bijvoorbeeld. Dat is jammer.

Je bedoelt met meer rechten bescherming bij de koop/verkoop van pups neem ik aan?

Natuurlijk gaat er van alles en nog wat mis overal, maar met levende wezens waarvan er zoveel in de samenleving wonen, is het lijkt mij wel extra belangrijk dat er zorgvuldig mee omgegaan wordt. Ik ga er vanuit dat de rasverenigingen altijd wel de intentie hebben om dat te doen.

Kaaskopje

In posting 48 noem ik helemaal geen rasverenigingen die dat verplichten. Ik noem fokkers. En dat zijn er toch echt teveel om rond te vragen :-)

Triva

Tja, de stap van zeer dominant naar agressief was een kleine idd. Het blijft lastig dat hij niet constant zo was. In de laatste 3 jaar waren er denk ik 4 of 5 incidenten die net goed afliepen. Maar goed was het niet natuurlijk. Later toen hij dood was hoorde ik dat bij het oppassen mijn ouders mijn zoontje net weg konden trekken toen hond naar kind een uitval deed. Ik wou dat ik dat eerder gehoord had.

Woef

Oeps, dan heb ik daar overheen gekeken. Ik snap alleen niet waarom zoveel fokkers dat doen. Ik zou mij dan toch afvragen wat er mis is met de pups. Of willen zulke fokkers geen concurrentie van hun eigen pups? Alleen van Labradoodles heb ik gezien, dat er een castratieverplichting is (al dan niet uitgesteld).

Elfje

Wij hebben een grote keeshond gehad. Achteraf een miskleun, maar goed, van je fouten leer je, zal ik maar zeggen. De hond was veel te waaks voor hoe wij wonen. Hij kwam bij twee rustige dames vandaan, en was daar niet gewend aan veel mensen rond het huis. Bij ons liepen altijd kinderen rond het huis, de postbode kwam uiteraard in de tuin e.d.. Maar dat vond meneer de keeshond niet goed. Hij heeft een keer zijn tand (echt alleen 1 waarschuwingstandje) in de oksel van een vriend gezet. Er was alleen een putje te zien. Daar waren we natuurlijk al van geschrokken. Later deed hond hetzelfde bij een vriendinnetje van mijn dochter. Ik vond het vréselijk. Ik ben vol berouw en met excuses naar haar moeder gegaan, maar die was ontzettend begripvol. Voor ons was de maat toen wel vol. We hadden hem toen een jaar. Deze keeshond was niet agressief in de zin van verknipt en onberekenbaar, maar hij vatte zijn taak een beetje te serieus op. Gelukkig ontmoeten we iemand met een mooie gesloten achtertuin, zonder aanloop en ingewikkeld gedoe rond huis (het is bij ons echt druk rond huis), daar is de hond heengegaan en toevallig hoorden we vorig jaar dat hij daar nog 9 jaar gelukkig heeft gewoond.

Ik vind het heel verdrietig voor jullie dat jullie hond gewoon niet meer te handhaven was. Afstand van een hond doen voelt al belabberd, maar zo'n grote beslissing als bij jullie is vreselijk.