Kosten voortuin

Als een bodem werkelijk zwaar doorgroeid is met wortels

wordt die doorgaans gefreesd met een zware bakfrees met voorsnijmessen.
Voor kleine tuinen is dat geen optie: zo'n bakfrees is een groot, lomp en zwaar ding. Met een grote draaicirkel bovendien, waardoor in een kleine tuin in het beste geval enkel het midden kan bestreken worden (of zelfs dat niet). En het werken met zo'n frees is niet helemaal zonder gevaar.

Boomwortels laten zich wèl makkelijk in handelbare stukken verzagen, ALS de JUISTE ZAAG gebruikt wordt. Met een timmermanszaag zal het niet lukken, met een snoeizaag wel. Goede en betaalbare snoeizagen vindt je o.m. bij het Franse Opinel. Hun "Scie N°18" kost niet zoveel en kan heel makkelijk takken en wortels tot een cm of 10 - 12 aan. Het zaagblad kan vervangen worden.
In de Aldi èn in de Lidll hier, verkopen ze elk jaar wel een goedkoop maar zeer bruikbaar inklapbaar snoeizaagje. Dat kost iets van een € of 7 - 10 en je kan er takken en wortels tot een cm of 15 -18 mee doorzagen. Ook de bekende merken (Gardena, Felco, ...) hebben die dingen.

Zeg nooit "schep" of "schop" tegen een spade! Dat zijn twee volkomen verschillende werktuigen.
Een spade is bedoeld om verticaal in de grond te drijven, om zo een plak grond los te steken. De steel is zwaar, sterk en recht, het spadeblad heel licht gebogen en gemaakt van hoogwaardig veerstaal, zie vb. dit kras staaltje kinderarbeid: http://s1215.photobucket.com/user/yvan_be/media/quick_cheap_dirty_tuinieren%20met%20en%20zonder%20tuin/moestuin/3000%20-%20kopie.jpg.html.
De lengte-breedteverhouding bepaalt de grondsoort waarvoor ze bedoeld is: kort en breed voor lichtere grondsoorten, smal en lang voor zware grond.
Een goede spade gaat een leven lang mee, al moet de steel weleens vervangen worden als die eens afbreekt .

Een "schep" of "schop" wordt gebruikt om materiaal weg te scheppen in horizontale richting. Eigenlijk een veredeld vuilblik. De steel is licht gebogen, het schopblad gebogen en van licht plaatstaal. Bij intensief gebruik is de levensduur nogal beperkt. Voor spitten is het ding volkomen ongeschikt.
Er zijn mengvormen van beide, die deugen voor geen van beide toepassingen.

Ik twijfel er niet aan dat de reputatie van "spitten" als "loodzwaar" vooral te maken heeft met gebruik van ongeëigende werktuigen (schop als spade) en met een slechte techniek: spitten doe je "met de losse pols" en vanuit bekken en knieën, niet vanuit de rug.
Sowieso is het zwaarder dan administratief werk en voor iemand met knieproblemen in elk geval geen aanrader.

En zo stoer ben ik nu ook weer niet. Alleen heb ik ooit beslist dat die "f*ckin' hernia" mij er niet en nooit onder zou krijgen! Tot nu toe lukt dat aardig en morgen zien we wel weer.
Ik ben niet het type dat al op voorhand begint te janken.

Yvan

Ik jank ook niet op voorhand. Ik ken mijn grenzen gewoon en ik heb er niks aan als ik daar steeds overheen ga, of houdingen probeer aan te nemen waarvan ik al weet dat 'm dat niet gaat worden. Schiet het echt in mijn rug, dan ben ik daar zomaar drie weken mee zoet, dus dat voorkom ik liever.

Ons tuingereedschap zal ongetwijfeld van middelmatige kwaliteit zijn. Zolang het werkt, werkt het.

Drie weken valt nog mee, Kaaskopje... (OT)

Bij mij is dat al snel enkele maanden, maar het gebeurt niet zo vaak, gelukkig.
Absoluut dieptepunt was anderhalf jaar, in 1999-2000, een operatie, een moeizame revalidatie, gevolgd door een "ontslag, overmacht: medische redenen"...
En toch geen depressie aan overgehouden: enkel een traumaatje, waarbij sindsdien elke afwezigheid op het werk wegens ziekte steeds aanleiding geeft tot dwangmatige zelfbevraging à la: "is dat nu ècht nodig? Zou het nu ècht niet gaan?". En schuldgevoel.
Al een geluk dat ik geen bleiter ben en dat ik een gezond wantrouwen koester tegenover "peuten" .

Met dat: "Ik ben niet het type dat al op voorhand begint te janken." had ik trouwens ook u niet in gedachten hè.

Yvan

Op het laatste: oh gelukkig .

Een hernia is geen pretje.

Valt wel mee.

Massa's tijd om te lezen en zo.