U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
De hulp steelt geld.
Jemig zeg, ik ben echt in shock.
Ik werk sinds september, en nu hebben we een hulp. Jonge meid, prima, bevalt goed, heel flexibel, keurig, niks op aan te merken. Tot volle tevredenheid van alle partijen. Ze loopt nooit de kantjes eraf, laat keurig geld liggen als ze eens eerder weg moet, kortom...een lot uit de loterij. Dachten we.
Vorige week vrijdag was oudste zoon geld kwijt. Hij had die ochtend bij mij een brioefje van 50 gewisseld omdat ie 5 euro mee moest naar school, en 's avonds wilde hij weer iets terugstopppen in zijn portemonnee, en toen zat er nog maar 30 euro in ipv 45. Dat was echt raar. De enige 'vreemde' die die dag in huis was geweest was de hulp, maar die verdacht ik acht niet. Tuurlijk niet. Maar de 20 euro was wel weg. En het bleef knagen in mijn hoofd...het zou toch niet zo zijn dat een ander kind het had gepikt?
Opeens bedacht ik me ook dat jongste een paar weken terug had geklaagd dat er veel minder in haar portemonne zat dan ze dacht. Maar dat had ik weggewuifd, ze is biet altijd zo precies met haar geld, en vergeet regelmatig dat ze weer eens iets had gekocht bij de Bart Smit of zo.
Maar man had ook nog ergens in een open kast een envelop met 50 euro verjaardagsgeld van zijn moeder, et een mooie kaart erbij, en die was laatst leeg, alleen de kaart zat er nog in. Toen ik hem ernaar vroeg wist ie niet meer precies of hij het geld eruit had gehaald...hij dacht van niet, maar hij is ook nogal vergeetachtig.
Enfin. Ik wilde van mijn argwaan af, en hoe stiekem ik het ook vond van mezelf, ik heb gisteravond de inhoud van de 3 kinderportemonnees gecheckt die altijd samen in een kastje liggen & vanochtend uitgebreid aan de werkster verteld hoe ze zo leuk bezig waren van alles op marktplaats te verkopen, en dat we allerlei mensen op bezoek hadden gehad dit weekend met briefjes van 10 en 20. Zo leuk!!
Daarna naar de golfbaan.
En toen ik terugkwam heb ik met lood in mijn schoenen de 3 portemonnees gecheckt en uit alle 3 was geld verdwenen. In totaal 40 euro.
Dus.
Ze steelt.
Terugdenkend vermoed ik dat er op die manier minstens 150 a 200 euro is verdwenen. Misschien wel meer, want ik heb nooit argwaan gehad, en weet echt niet altijd precies hoeveel cash er in mijn portemonnee zit.
Ik ben boos, en erg teleurgesteld.
Morgen komt ze weer & god zij dank is mijn man dan thuis. Dat morgen haar laatste werkdag is lijkt me klip en klaar. Ik wil haar niet meer in huis. man mag haar vertellen wat we ontdekt hebben, per direct de sleutel innemen die ze van ons huis heeft & het minste wat ze kan doen is 'free of charge' de boel voor deze week even afmaken. Lijkt me. Ik wil haar eigenlijk ook ons bankrekening nummer geven met het vriendelijke verzoek over te maken wat ze de afgelopen maanden heeft meegenomen.
Maar verder? Wat zouden jullie doen? Is het dan klaar? Ik weet dan ze meerdere bijbaantjes heft, en vraag me af of ze elders ook geld pikt. Moet ik daar iets mee doen? Moet ik aangifte doen? Ik wil sowieso de organisatie benaderen waar ik haar heb gevonden, dat ze daar niet weer in het systeem komt, dat lijkt me het minste.
jemig, ik vind het echt zo lullig. Eigenlijk ben ik woedend, maar tegelijkertijd vraag ik me af hoe zo'n redelijk slimme leuke meid zo stom kan zijn om dit zo te doen....
En dan nog wel uit de kinderportemonnees...de kinderen waren ook echt in shock. De jongste is dikke vriendinnen met de hulp, schrijft altijd van die gezellige wekomstberichten voor haar op het schoolbord in haar slaapkamer, en dat nu dit. Ze kan het niet eens geloven, dat ***** geld uit HAAR portemonnee heeft gepikt!!
Wat zouden jullie doen???
Ingrid
Goed zoeken
Inderdaad goed zoeken. Ik kende ook iemand (oudere vrouw)bij wie de hulp proletarisch winkelde.
Het kan namelijk ook best even duren voordat je overal achterkomt..
Wel enorm vervelend dit, zo durf je niemand meer in je huis te vertrouwen. En voor de dame zelf in en in triest, hoe moet je jezelf elke dag weer in de spiegel kijken?
Eigenlijk wel goed dat je man dit 'opknapt'.
Voorkom
dat je in haar emotie mee gaat, want geen idee hoe ze gaat reageren op dit. Of ze wordt boos, ontkent alles, of ze gaat huilen met een heel zielig verhaal etc.
in ieder geval duidelijk maken dat je dit heel erg vindt, wat voor impact dit heeft gemaakt in je eigen huis, geld van kinderen, vertrouwen compleet weg. Bah, naar hoor !
Jee, wat erg, maar ik zou geen aangifte doen
Ik heb erover zitten denken wat ik zou doen, en ik zou denk ik geen aangifte doen. Ik zou idd haar confronteren, hoe ongelooflijk moeilijk ik het ook zou vinden, hier ben ik nl. niet goed in, en ik zou zoals Manda zegt ook aangeven hoe erg het voor mij/mijn gezin is. In jouw geval dus je man.
Je kunt het zelf natuurlijk het beste beoordelen, maar is dit niet zo'n geval van de gelegenheid maakt de dief? Een keer wat meegenomen, nooit iets gemerkt, en dan doe je het nog een keer, en zo sluipt het erin? Ik vermoed dat jouw verhaal, hoe het voor jou is, iemand in één keer weer met de voeten op de grond krijgt. Dit doe je niet, en zeker niet bij kinderen, zeker niet bij mensen die jou vertrouwen. Ik zou zeker ook aangeven dat je het totaal niet vindt passen bij de indruk die je van haar hebt, dat het je zwaar teleurstelt, maar dat je haar nog een kans wil geven het weer goed te maken.
ik zou aangeven dat ik verwacht dat het geld van de kinderen weer terug komt, doe een moreel appel. Het zou me niets verbazen als ze dat dan gaat doen (puur op basis van wat je verder over haar vertelt...). Zeg dat je dit zo zonde vindt ook voor haar toekomst, dat je zo toch niet voor de klas kunt, enz. enz.
Wie weet biedt ze wel aan om gratis voor je te gaan werken. (ik denk zelfs dat ik dat zou doen, maar wel als ik thuis was, bv. op zaterdag).
Ik denk echt dat je daarmee bij haar veel meer bereikt dan met een aangifte. Wat gebeurt daar nou allemaal mee, dat duurt enorm lang, waardoor de impact eigenlijk afneemt.
Ben erg benieuwd naar het vervolg
Ik realiseer me ook dat je dit natuurlijk niet meer leest voordat het gesprek van je man met haar heeft plaatsgevonden.
Ze heeft het bekend.
En vanochtend een significant bedrag overgemaakt op onze bankrekening. En de sleutel ingeleverd. En is vertrokken.
Mijn man had een korte versie gehad van haar verhaal, en ze heeft het me (ik ben net thuis) ook op de mail gestuurd.
Ik weet dat ze al heel jong zelfstandig was/woonde en een moeilijke, ingewikkelde jeugd had. Ze heeft me nu per mail het hele verhaal verteld. Te triest voor woorden. Haar eigen vader heeft nota bene een crimineel verleden.
Ik heb het gevoel dat ze haar lesje wel geleerd heeft, al is er natuurlijk geen enkel excuus voor stelen.
We gaan geen aangifte doen, en ik hoop dat het hiermee klaar is.
Nu nog een nieuwe hulp vinden 
Ingrid
Heftig
Wat een heftig verhaal, naar hoor. Ik begrijp wel dat je geen aangifte doet. Ga je het wel melden bij haar bemiddelingsbureau?
Bah, dit verhaal heeft bepaald geen zilveren randje, zeg. Aan alle kanten prut. Wel heel goed hoe jullie het hebben aangepakt, IngridT. Petje af.
Is het echt?
"Ik heb het gevoel dat ze haar lesje wel geleerd heeft, al is er natuurlijk geen enkel excuus voor stelen."
Ik vind het heel fijn voor je dat ze geld heeft overgemaakt en ik snap dat aangifte doen daarom misschien wat ver gaat, maar ik hoop wel dat jullie het bemiddelingsbureau inlichten. Zodat ze niet zomaar vrolijk verder kan gaan bij ander.
Het heeft eerlijk gezegd ook wel een erg hoog: ik heb zo'n slechte jeugd gehad halte. Ik hoop echt echt dat ze haar lesje geleerd heeft.
Ander slot?
Niet alleen sleutel terug vragen, maar ook een ander slot in de voordeur? Stel dat ze ook nog een sleutel heeft laten bijmaken?? En aangifte doen, zeker weten!
Goedbedoeld
Ja, goedbedoelde reactie, die misschien gepast zou zijn bij een meisje dat eenmalig vijf euro had gejat. Ze houdt een zielig verhaaltje, maakt geld over( ze heeft dus genoeg kennelijk) en komt weg zonder melding of aangifte. Ze is gewoon een dief en komt er nu keurig weer mee weg. Fijn voor de volgende klant denk ik dan.
Stel dat het een kerel was wat had je dan gedaan?
Aangifte
Tja, weet je, dat was eigenlijk ook mijn eerste gedachte: wel aangifte doen! Laat de rechter maar bepalen hoe en wat er gestraft moet worden. Maar als je dan naar gevolgen kijkt, en ik weet natuurlijk niet zeker hoe dat gaat, krijgt ze dan nog wel een VOG? Als ze die niet krijgt, wat heel terecht is, dan mag ze geen stage meer lopen. Dus kan ze niet afstuderen. Dus heeft ze geen opleiding. Dus heeft ze minder kansen voor het rechte pad, dan zonder aangifte.
Ik weet eigenlijk niet wat wijsheid is. Maar ik zou ook niet gauw medelijden hebben vanwege wat waterlanders en een zielig verhaal. Ook dat kan doortrapt zijn.
Geen aangifte
Ik zou dit wel ergens willen melden, zodat andere mensen gewaarschuwd zijn.
Maar aangifte doen niet. Als dat in behandeling genomen wordt (als) ben je er nog lang mee bezig en kost het je een hoop geld.
Kosten?
Waarom kost aangifte doen geld. Fay?
Sorry
Er komen pas kosten als je een advocaat nodig hebt. Lijkt mij in dit geval niet nodig.
Ja inderdaad
Als dat meisje een strafblad heeft dan zal dit misschien haar hele toekomst veranderen. Ik weet niet hoe het zit met strafbladen en op een school willen werken maar ik kan me voorstellen dat dit in elk geval een complicerende factor is en dat het misschien hierdoor zelfs wel onmogelijk wordt. Dat is wel weer een hele zware straf.
Ingrid en man hebben het verhaal gehoord en kennen het meisje. Als zij tevreden zijn over hoe dit is afgehandeld dan lijkt het me goed.
Ik zou zelf ook geen aangifte doen als ik persoonlijk vrede had met de situatie. Aangifte zou ik pas doen als we er samen niet uit zouden komen.
Eens met maylise
En daarnaast geloof ik er echt in dat je voor mensen het verschil kunt maken. Misschien is dat bij dit meisje zo. Wie goed doet, goed ontmoet...
Zou je kunnen leven met de gedachte dat je iemand wellicht haar toekomst ontneemt in deze situatie?
Het is nu wel een soort opgelost, jij plus gezin zit met kater, maar wel ook met een levensles. Ook voor dat meisje hopelijk.
Misschien kun je het opbrengen om in contact te blijven, om vinger aan de pols te houden, zodat ze op het rechte pad blijft misschien? Juist omdat je voorheen zo'n goede indruk van dit meisje had?
Misschien is het een ingestudeerd verhaal, en misschien ook niet...
mirjam
Leren
Ik hoop van harte dat ze vreselijk geschrokken is, en het nooit meer zal doen. Er is vast een achterliggende reden en die weet Ingridt nu, en dus kan zij het beste beslissen. Aangifte vind ik wel een heel zwaar middel als er ook een kans is dat ze zelf bij haar positieven komt nu.
En de kater is er ongetwijfeld. Maar het is het eind van de wereld niet en dat is een goede les voor de kinderen. Zulke dingen gebeuren, maar daarna krabbel je weer op en ga je vrolijk verder.
Tja.
Ik ben wel tevreden zo. Ik denk echt dat ze heel erg geschrokken is, en ik geloof haar verhaal wel tot op zekere hoogte. En ik wil het geloof ik toch niet echt op mijn geweten hebben dat ze dankzj deze (ene. daar ga ik dan maar van uit) stommiteit misschien vreselijk in de problemen komt met haar stages of banen. Dat gaat me toch net iets te ver. En ik heb zelf eerlijk gezegd ook geen zin om over maanden nog eens op te moeten draven voor gesprekken, verklaringen of wat dan ook. Nee. Klaar. Over.
Voor de kinderen is het overigens nu OK. Hun vertrouwen in de eerlijkheid van de mens heeft wel een deukje opgelopen, maar in ieder geval heeft K. het geld terugbetaald, dus in hun portemonnees zit wat er in hoort te zitten. Stukje rechtvaardigheid. Dat vonden ze wel heel fijn.
Wel dank voor het meedenken en aanhoren allemaal trouwens!!
Ingrid
Mooi
Fijn dat je tevreden bent, en je kinderen ook. Wat een enerverende week voor jullie!
Ik ben benieuwd hoe je nu een nieuwe hulp wilt gaan zoeken, pfff, je was al zo zorgvuldig te werk gegaan. :(
Feel good oplossing
Fijn voor jullie dat het zo is afgerond. toch kijk ik er anders naar. Wat mij dwars zit is dat het zo'n feel good oplossing is. We geloven lekker dat dit meisje er wat van leert en het NOOIT meer zal doen (yeah) dat een ander straks met de gebakken peren zit, dat merkt die ander dan wel weer.
Middenweg
Vandaag belde de buurtagent nog op om te horen hoe eea was afgelopen en te overleggen of er nog iets moest gebeuren. in overleg met hem heb ik een melding gedaan van het gebeurde. Geen echte aangifte, dus zij merkt er nu niets van, maar mochten er al eerder 'dingen' aan de hand zijn geweest dan word ik misschien sowieso nog benaderd voor een follow up, en moch ze in de toekomst nog eens in aanraking komen met de politie, dan komt deze melding meteen bovendrijven, en weet men dat dit niet een 'eerste keer' is. ik vond het wel een mooi compromis. En ik heb ook het bureau gebeld waar ik haar heb gevonden. Die waren erg geschokt, en ze is per onmiddellijk uitgeschreven & kan zich ook niet meer inschrijven. Bovendien gaan ze free of charge voor me op zoek naar een nieuwe hulp. En bij voorjeur eentje die al langdurig via hun aan het werk is. geen garantie op eerlijkheid natuurlijk, maar wel zo betrouwbaar mogelijk. Ik vind het wel netjes. ook van de politie trouwens, zomaar spontaan terugbellen, en helpen eea netjes af te handelen. Valt me niks tegen.
Ingrid
Mooi opgelost
Ik had eigenlijk ook een beetje hetzelfde gevoel als miepie. En ik snap ook wel dat je haar hele toekomst niet aan gort wilt helpen. Maar ik vind eigenlijk dat je ook wel een verantwoordelijkheid hebt naar de medemens (wat zwaar uitgedrukt). Ik denk dat dit een mooie tussenoplossing is. Via dit bureau komt ze in ieder geval niet meer aan de slag, en je hebt een kans dat als er meer aan de hand is dit ook boven komt drijven.
Mij lijkt in ieder geval dat ze niet geschikt is voor de "cleaning business" en of ze pedagogisch materiaal is waag ik eerlijk gezegd ook een beetje te betwijfelen. Die VOG is er natuurlijk ook niet voor niks...
Mooi!
Goed zeg IngridT. Dit klinkt voor mij echt een stuk beter, mooie tussenweg. Ik hoop dat je met je volgende hulp meer succes hebt. Ik heb makkelijk praten, heb tien jaar geleden iemand van een briefje bij de bakker binnengehaald en het is een topdame.
Goed gedaan
Ik vind het erg zorgvuldig van je, en ik hou er ook van om in kansen te blijven denken. Verbittering en argwaan is er al genoeg in de wereld. En wie weet... Maak je toch t verschil, voor dit meisje.
Wat een verhaal, ingridt
Maar wat fijn ook dat het nu weer afgehandeld is.
Wat een stress lijkt me dat zeg. Ik hoop dat jullie snel een nieuwe hulp hebben, die goed bevalt.
Margje